Nie patrzyła i nie chciała słyszeć kiedy broń uderzyła w czaszkę mężczyzny. Pogodziła się z tym już w duchu chwilę wcześniej, ale myśl a wypełnienie jej były jak skok przez kałużkę i skok przez bezdenną przepaść. Nie była gotowa na paskudny dźwięk zderzenia i miękkie plaśnięcie ciała o glebę. Mimo to, otworzyła oczy powoli i omiotła wzrokiem bezbronne ciało Moriyamy.
Wsparła się na ramionach i podciągnęła ciało bliżej eliminatora. Nie czuła żadnego powodu, by grać przed swoim towarzyszem. Jego czujne, spokojne oczy potrafiły być ślepe wtedy, gdy tego potrzebowała. Nachyliła się dlatego nad głową oszołomionego mężczyzny i oparła czoło na jego włosach, przeczesała je obolałą dłonią, zacisnęła powieki i usta.
- Przepraszam, żołnierzu. - wyszeptała.
Potrzebowała tego, przede wszystkim dla samej siebie. Nie mogła dłużej gnębić się w myślą, że pozostanie w oczach eliminatora niewdzięcznym oprawcą. Nie zostawi go tutaj przecież, ale byłoby wiele więcej dobrych rozwiązań na rozstanie, gdyby nie jej przeżarte czerwienią oczy.
Odsunęła się w końcu na bok, bo nawet jeśli ten gest trwał może kilka sekund, czuła że dłużej nie ma prawa męczyć go swoim towarzystwem. Cichy, pogrążony w nieświadomości wydawał się tak bardzo bezbronny, że zabrałaby go ze sobą, gdyby całe to przedstawienie nie zostało odegrane właśnie po to, by rozeszli się w swoich kierunkach bez komplikacji.
- Yo! Nic Ci nie jest, jednooka. - głos zza jej pleców na dobre rozwiał wszelkie wątpliwości. Nie mogła skłamać, że się nie martwiła, dlatego głos młodego chłopaka, który znalazł się wewnątrz pożar razem z nią poprawił jej delikatnie humor. Nic mu nie było.
- Settie. Może to nagłe, ale chciałabym Cię prosić, żebyś zaniósł tego człowieka w bezpieczne miejsce. - wysunęła dłoń spomiędzy kosmyków włosów Moriyamy i wróciła do bycia sobą, do rządzenia i dzielenia.
Kilka sekund później jej oddech się zatrzymał.