Przynależność rasowa z góry wyznacza rolę postaci w hierarchii utrwalanej przez ostatnie tysiąc lat. Historia dobitnie utwardziła, a następnie oszlifowała informacje, nierzadko w krzywdzący sposób określając dany gatunek. Nie powinno się zapominać, że większość notatek sporządzono ludzkimi rękoma. Forma przedstawienia wymordowanych bądź aniołów została więc w pełni zgeneralizowana przez człowieka, a dodatkowo, z racji dyktatury działającej w Mieście-Trzy, fakty z pewnością nagięto na korzyść dla homo sapiens. W jak mocnym stopniu i przy jakich danych dokładnie: ciężko określić.

Zmiana gatunku w trzech przypadkach nie istnieje. W pozostałych dwóch proces odbyć może się wyłącznie drogą fabularną i poprzedzany jest specjalnymi, koniecznymi do odegrania etapami.

Statystycznie obrazując populację: wymordowanych jest najwięcej, jednakże przeważająca ilość to osoby bezmyślne, zwierzęce i agresywne, nie nadające się do życia w społeczeństwie nawet po próbie resocjalizacji. Liczebność ziemskich aniołów i ludzi jest stosunkowo do siebie podobna. Mniejszość zaś stanowią łowcy oraz androidy.

Jaki człowiek jest – każdy widzi. Znaczny procent populacji ulokowany został pod kopułą utopijnego miasta zwanego Światem-3, w którego obrębach ludzie prowadzą bezpieczne i bogate życia. Niemalże zerowa przestępczość, brak głodu i niski wskaźnik chorób sprawił, że odetchnęli z ulgą. Bezpieczni w ciasnych, czterech ścianach, pozwolili na despotyczne rządy organizacji S.SPEC – jednostki sprawującej pieczę nad całym systemem. Choć z perspektywy osoby trzeciej można by śmiało uznać, że dawno upadli do roli wytresowanych zwierząt, nie można nazwać ich bezmózgimi maszynami, ślepo podążającymi za marchwią. Ze względu na duży nacisk dotyczący edukacji, nie ma w społeczeństwie ani jednej osoby, która nie potrafiłaby pisać lub liczyć, a mnogość geniuszy przekracza dotychczasowy wskaźnik możliwości – to sprawia, że wielu z nich jest świadomych polityki i dobrowolnie zgadza się na obecny stan rzeczy.
Część wie o życiu poza murami Miasta-3, bo plotki na temat wymordowanych przecisnęły się również do zwykłych obywateli. Wystraszeni opcją zarażenia się śmiertelną chorobą, której skutki przeżywane są w długich męczarniach, nie palą się jednak do ucieczki na tereny Desperacji. Ciekawość tępiona jest przez obawy, którym wielu nie jest w stanie sprostać. Każdorazowe przebłyski buntu zduszane są zaś w zarodku. S.SPEC, dzięki przymusowym identyfikatorom, jest w stanie określić nie tylko dane osobowe, ale również miejsce przebywania podejrzanej jednostki. Dzięki temu oddziały policyjne przyczyniły się do zminimalizowania i – niemalże – wytępienia przestępczości samej w sobie. Wojsko zachowane zostało wyłącznie po to, by pilnować bezpieczeństwa miasta stale atakowanego przez hordy wymordowanych i Łowców.


Będąc człowiekiem postać automatycznie otrzymuje jedną z rang. Zwracaj uwagę na liczbę zajętych miejsc! Dodatkowo istnieje możliwość rezerwacji rangi – wystarczy skontaktować się z Nathairem.

DESPERAT
Niektórzy ludzie nie mają szczęścia urodzić się w M-3. Niektórzy ludzie zostają z niego wyrzuceni. Dla desperatów, jak potocznie nazywa się ludzkich mieszkańców dzikich terenów, życie jest brutalną walką o przetrwanie; połówka martwego szczura może oznaczać wyżywienie na cały dzień, a najmniejsze przeziębienie może zaprowadzić do grobu. Uwaga! Rangę otrzymują ludzie mieszkający na Desperacji!
– Desperaci: Jericho (∞)

UCZEŃ/STUDENT
Nastolatkowie od rana do wieczora biegający od ławki do ławki, wertujący kolejne stronice grubych ksiąg, biorący udział w turniejach i urządzający festiwale szkolne. Nie różnią się niczym szczególnym od uczniów znanych nam ze świata realnego. Typowe, sielankowe życie, gdzie największą tragedią jest złamany paznokieć i zerwanie z chłopakiem.
– Uczniowie/studenci: Ego, Ylva, Verity, Anceril (∞)

MIESZKANIEC M3
Od mechaników, po aktorów, na bibliotekarzach kończąc.
– Pracownicy: Lucas (∞)


– Dwie dodatkowe umiejętności.

Byty duchowe wypełniające wolę Boga, których formę najczęściej określa się mianem świetlistej. „Anioł” nie tyczy się rasy samej w sobie – oznacza rolę. Skonkretyzował to święty Augustyn (źródło: Enarratio in Psalmos), gdzie jasno określa, że:

„Anioł oznacza funkcję, nie naturę. Pytasz jak się nazywa ta natura? - Duch. Pytasz o funkcję? - Anioł. Przez to czym jest, jest duchem, a przez to co wypełnia, jest aniołem”.

W rzeczywistości niebiańskiej anioły nie posiadają ciał, uczestniczą więc w doskonałej miłości oczyszczonej z niewoli płciowości czy więzów rodzinnych. Ich faktycznym domem jest Niebo – jedna z mitycznych krain stanowiąca część Zaświatów. Określana miejscem, w którym osiąga się stan wiecznego szczęścia, spokoju i miłości. Według zapisków, anioły sprawowały pieczę nad resztą dusz zamieszkujących Niebo oraz nad ludźmi; ich funkcja określana była mianem obrońców, posłańców, obserwatorów. Jednak wraz z nadejściem Apokalipsy i rozpętaniem kataklizmów na Ziemi, anioły dobrowolnie opuściły raj na rzecz ochrony ludzkości. Dusze przybrały wtedy materialne postacie – mężczyzn lub kobiet – niezależnie i losowo, a większość aniołów po dziś dzień odczuwa dyskomfort w obliczu nowych doznań. Wraz z ciałem zyskują nie tylko możliwość odbierania bodźców zewnętrznych, ale także kuszeni są ogromem grzechów świata ziemskiego. Siła woli oraz lojalność wobec Stwórcy umożliwia im życie zbliżone do egzystowania wedle X Przykazań Bożych, ale wśród społeczności niebiańskiej wciąż pojawiają się upadli.
Nie ma żadnego potwierdzenia dla insynuacji zakorzenionych w umysłach aniołów, ale jedna z plotek posiada szczególną wartość dla tego, jak postrzegają swoich pobratymców. Po zstąpieniu na Ziemię słudzy boży uzyskali pierzaste skrzydła, których kolor i liczba zależne są od statusu hierarchicznego oraz moralności. Powiadają, że anioły odznaczające się nadzwyczajną wiernością wobec Boga noszą pióra barwy śniegu, będące nawiązaniem do ich czystej, nieskalanej duszy; natężenie zszarzenia – od jasnoszarego po czerń – wskazuje zatem poziom grzeszności. Słowa te nigdy nie uzyskały jednak pełnego poparcia wśród aniołów, ponieważ odnotowano wiele przypadków buntów tych rzekomo „dobrych”, jak również pomocnych aktów ze strony „złych”. Nie zmienia to jednak faktu, że skrzydła stanowią swego rodzaju symbol i noszone są z dumą, a ich złamanie lub oderwanie oznacza karę bądź upadek moralny.


Anioły podlegają ściśle określonej hierarchii, gdzie na szczycie figuruje sam Bóg. Po Jego zniknięciu – Trony, Serafini oraz Cherubini, będący najbliżej Ojca, odczuli brak obecności Stwórcy w sposób niemal fizyczny, bolesny – hierarchia ta nabrała szczególnego znaczenia. Choć próżno doszukiwać się władzy, aby struktura pozostała niezachwiana, potrzebne były organy wykonujące konkretne czynności – wraz z tą myślą w Niebie pozostały najwyższe chóry anielskie, reszta zaś zesłana została niżej, aby bezpośrednio zapanować nad kataklizmami. Na Ziemi najwyższym mianem pozostaje Archanioł, sprawujący pieczę nad pobratymcami, którzy zstąpili wraz z nim – jednak jest podporządkowany wyżej postawionym aniołom sprawującym funkcje w Niebie.
Rolą aniołów – mając na myśli anioły cielesne – pozostał patronat nad ludźmi. Wielu z nich posiada mieszane uczucia względem wymordowanych, acz żadnemu nie odmówią pomocnej dłoni, noclegu, lekarstw czy prowiantu. Głównie zajmują się zdobywaniem pożywienia dla mieszkańców Desperacji, całymi dniami troszcząc się o owoce i warzywa, a niekiedy porywając się nawet na polowania, z których znoszą zwierzyny przeznaczone dla mięsożernych wymordowanych. Skrzydlaci od wieków organizują żywność, wodę pitną, ubrania, koce oraz medykamenty, które wysyłają na tereny Desperacji – bezinteresownie.Aparycja przeciętnego anioła nie odbiega normom przyjętym przez ludzki odpowiednik – wyróżniają się jednak skrzydłami zdolnymi unieść ich ciężar oraz lżejszymi, a przez to bardziej podatnymi na obrażenia kościami. Dodatkowo ciało dawane wraz z odrodzeniem lub zstąpieniem z Nieba zawsze charakteryzuje się nieprzeciętną urodą. Byty anielskie, wcześniej będące ludźmi, również obdarowane są nowym ciałem, najczęściej na podobieństwo swojej człowieczej wersji z uwzględnieniem wyeliminowania schorzeń spowodowanych chorobami, usunięcia blizn czy innych skaz. Nie oznacza to jednak wiecznego piękna, bowiem po przybyciu do ziemskiej sfery podatni są na obrażenia – im cięższe, tym trwalsze i wyraźniejsze blizny po sobie pozostawiają.Anioł jest bytem duchowym, nieśmiertelnym. Nie da się go unicestwić żadnym narzędziem, ani żadną mocą. Zniszczenie fizycznego ciała nie oznacza zniszczenia duszy, choć ta najczęściej uzyskuje miano „uśpionej”. Uśpienie to stan, w którym byt regeneruje energię potrzebną mu do ponownej ingerencji; tak w Niebie, jak na Ziemi. Sam zabieg trwa setki, nierzadko tysiące lat, w zależności od poziomu mocy posiadanej przez danego anioła. Im silniejsza, tym więcej czasu potrzeba na jej odnowienie.
Od strony technicznej: postać, która umrze, nie ma możliwości dalszej gry na forum.Stróżowie przydzielani są odgórnie przez Archanioła lub anioły wyższe rangą. Nieliczni zyskali ludzkie ciała, decydując się na „doglądanie” podopiecznych z Ziemi. Choć łatwiej im teraz stworzyć trwalszą więź, jednocześnie narażeni są na częstsze niepowodzenia i pokusy.
Stróż sprawuje pieczę nad jednym człowiekiem, którym opiekuje się aż do śmierci – własnej lub podopiecznego. W przypadku drugiej opcji, stróżowi zostaje przydzielona nowa osoba. Coraz rzadziej odnotowuje się przypadki, w których stróżowie są jakkolwiek związani z podopiecznymi – dawniej nad daną personą ochronę roztaczał zmarły członek rodziny lub przyjaciel. Dziś jest to coraz mniej spotykane.
Każdy człowiek posiada swojego stróża – nie każdy stróż jest jednak materialny.
Wymordowani nie posiadają stróżów, chyba że anioł bezpośrednio poprosił o przydzielenie go do konkretnej persony.

Spis aniołów stróżów oraz ich podopiecznych
Nathair → Fucker
Zero → Growlithe
Adriel → Al

Od strony technicznej: każdy anioł stróż ma maksymalnie dwa tygodnie na znalezienie podopiecznego i podane go jednemu z administratorów na PW. W przeciwnym wypadku traci stanowisko. Po zstąpieniu na Ziemię kataklizmy ustały dzięki aniołom kontrolującym żywioły. Żywioł w tym przypadku oznacza każdy element natury, który jest w stanie zagrażać i pomagać. Najbardziej charakterystycznymi żywiołami pozostały: ogień, woda, powietrze oraz ziemia, ale zalicza się tu również konkretne odłamy, jak lód, władzę nad roślinnością, temperaturą, światłem lub elektrycznością.
Każdy anioł posiada swój wrodzony, pierwotny żywioł nad którym ma sprawować opiekę.

Byty anielskie, jako jedyne, obdarzone są nadludzką mocą. Energie czerpią z siły wewnętrznej, stabilności umysłu oraz potęgi fizyczności, dlatego wiele aniołów nie panuje w pełni nad przydzielonymi zdolnościami. Zdarza się, że nauka okiełznania żywiołu trwa setki lat, a dodatkowe, ziemskie pokusy przedłużają ten proces. Sprawia to, że poskromienie mocy zakrawa o niemożliwe.

Moce anielskie powinny być używanie wyłącznie do czynienia dobra, ale ich siła, bez względu na rodzaj mocy, posiada drugie, niszczycielskie dno. Świadomość niebezpieczeństwa przyczyniła się do powstania specjalnych treningów. Nowo narodzone anioły oddawane są pod opiekę „stabilniejszym” braciom i siostrom, których zadaniem jest ukierunkowanie i ustabilizowanie psychiki, emocjonalności oraz fizyczności podopiecznego. Zdarza się, że jednostki szczególnie chaotyczne, zachwiane uczuciowo lub schorowane, odsyłane są w głąb Edenu wraz z przydzielonym nauczycielem, którego rolą jest wygładzenie i unormowanie poziomu mocy. Nie ma to oczywiście żadnego związku z przymusową asymilacją, bowiem większość aniołów oddaje się pod opiekę dobrowolnie, nie chcąc zagrażać nie tylko ludziom, ale także swoim pobratymcom i najbliższym terenom.Przemiana w anioła po zniknięciu Boga długo była kwestią sporną. Anioły nie czuły się w obowiązku, by móc sądzić wiernych, rozliczając ich z dotychczasowych przewinień. Czas jednak naglił, a mnogość błąkających się między "światami" dusz doprowadziła do stanu, który pchnął serafiny do podjęcia decyzji.
Aktualnie po śmierci ludzkie dusze znów stają przed Bożym Sądem, gdzie ich dotychczasowe życie poddane jest wnikliwej analizie. Werdykt oznaczać może upadek do Piekła, wstąpienie do Nieba lub mus przebywania w miejscu zwanym Czyśćcem, jeśli zbrukanie grzechem nie jest na tyle spore, by zostać wysłanym do otchłani, ale jednocześnie nie może być jeszcze wpuszczona za anielską bramę.
Sądzą trzy postacie: archanioł, dowódca Zastępu oraz neutralny anioł wybrany spośród społeczności Edenu.

Kto może zostać aniołem?
Wyłącznie ludzie oraz łowcy. Dodatkowym warunkiem jest prowadzenie życia według dekalogu, choć niewątpliwie w trakcie Sądu Bożego wiele grzechów jest wybaczanych lub przynajmniej możliwych do naprawienia.

Sposoby przemiany
Po śmierci, która nie może być samobójstwem, dusza trafia przed sąd.

Skutki przemiany
Odrodzenie się jako anioł nie jest do końca przyjemne. Skrzydła, które w późniejszym czasie umożliwiają lot, w pierwszych miesiącach ciążą swoją wagą, przyprawiając niektórych o gorączkę lub nudności. Nierzadko wywołują dziwne uczucie psychiczne, początkowy dyskomfort z racji nieprzyzwyczajenia. Nie pojawiają się znikąd – ich wyrastanie powoduje ból, najczęściej łagodzony maściami sporządzonymi przez medyków Edenu czuwającymi nad narodzonymi sługami bożymi. Na starcie skrzydła są niemal nagie, następnie obrastają upierzeniem przypominającym puch – jak u piskląt – i w końcowym efekcie pojawiają się pióra umożliwiające wzbicie się w powietrze.
Dodatkowo każdy anioł zostaje patronem danego żywiołu. Zdarza się przypadki, w których konkretne jednostki przez lata nie są w stanie zapanować w pełni nad otrzymaną mocą. Pierwsze fazy nauki zazwyczaj toczone są pod czujnym okiem starszych aniołów, nierzadko w miejscach oddalonych od terenów zamieszkiwanych przez resztę społeczności Edenu.

Technicznie
Po śmierci naszej postaci zostanie ona postawiona przed sądem na Górze Babel. Sądzić ją będą trzy postacie: jedna z rangą aktualnego archanioła, jedna z rangą dowódcy Zastępu oraz wybranego anioła. Wedle ich werdyktu okaże się, czy postać została zesłana do Piekieł (tym samym użytkownik traci możliwość prowadzenia postaci), odrodzi się jako anioł (postać otrzyma rangę przejściową – odrodzony) czy bohater będzie musiał przejść misję zadaną przez sędziujących (po wykonaniu której postać również utrzyma rangę odrodzonego).
Mimo dobroci, jaką się odznaczają, traktowani są jak tchórze i egoiści. Znaczny procent Desperatów uważa ziemie stworzone przez anioły za akt ich arogancji. Moce aniołów umożliwiły im utrzymanie „ziemskiego Edenu” - ledwie skrawka terytorium z żyzną glebą, bogatą roślinnością oraz fauną, a także zdrową wodą i czystym powietrzem. Raj ten podtrzymywany jest dzięki kontrolom żywiołów, a znaczny procent dóbr z plonów odsyłany zostaje na tereny Desperacji. Mimo tego aniołowie zmuszeni są przyjmować oskarżenia dotyczące ich skąpstwa, okrucieństwa i narcyzmu.


Będąc aniołem postać automatycznie otrzymuje jedną z poniższych rang. W przypadku sług bożych określają one hierarchiczne położenie Twojego bohatera. Zwracaj uwagę na liczbę zajętych miejsc! Dodatkowo istnieje możliwość rezerwacji rangi – wystarczy skontaktować się z Nathairem. Należy przy tym pamiętać, że wysokie rangi wiążą się z obowiązkami. Zaniedbywanie ich, a także częste nieobecności przeszkadzające bądź uniemożliwiające działanie grupy wiążą się z degradacją.

Czerwony wykrzyknik (!) umieszczony przy nazwie stanowiska oznacza, że rangi nie można uzyskać na starcie. Jedyną opcją na otrzymanie jej, jest gra fabularna.

ARCHANIOŁ (!)
Przywódca aniołów, ich – jak by na to nie patrzeć – najpotężniejsza broń. Choć w Niebie to serafiny pełnią najwyższą władzę, archaniołowie są aniołami najwyższej rangi na Ziemi, dlatego reszta skrzydlatych przedstawicieli traktuje ich z należytym szacunkiem. Mimo ogromu zniszczeń, tereny dawnej Japonii zostały objęte patronem zaledwie jednego archanioła, dlatego jego funkcja jest szczególnie respektowana.
– Archanioł: Laviah (1/1)

ZWIERZCHNOŚĆ
Jest to swojego rodzaju starszyzna Edenu i nie ma mieszkańca Ogrodów, który nie słyszałby o zwierzchności. Tak się składa, że za archaniołem pełni najwyższe obowiązki, obierając jednocześnie rolę jego prawej ręki. To właśnie jego rad zaczerpuje władca Edenu w razie swoich wątpliwości, biorąc pod uwagę dźwigane na barkach doświadczenie. Rangę zwierzchności mogą posiadać wyłącznie anioły starej generacji, czyli takie, które były dziełem samego Boga (nie są owocem związku dwóch aniołów albo anioła z człowiekiem) i powstały jeszcze zanim zyskały swoją materialną formę.
– Zwierzchności: brak (0/5)

DOWÓDCA ZASTĘPU (!)
Jak wiadomo, nic nie trzymałoby się w kupie, gdyby nie posiadało solidnej, twardej ręki i mądrego podejścia do sprawy. Choć anioły przepełnione są boskim wręcz miłosierdziem, nawet one zostały zmuszone do sięgnięcia po broń, by chronić słabych i chorych. Dowódca ma pod swoimi rządami anielskie wojsko, powszechnie znane jako Zastęp. Jest jednocześnie jedyną personą, mającą prawo wydać rozkaz do ataku, który nie skończy się hańbą na anielskim honorze.
– Dowódca Zastępu: Hersha (1/1)

ANIOŁ ZASTĘPU
Żołnierz Edenu. Strzeże porządku na terytorium aniołów. Do jego zadań należy również ochrona ludzi oraz interwencja w przypadku, gdy któremuś z jego pobratymców dzieje się krzywda. Anioły Zastępu pomimo bycia skrzydlatymi wojskowymi, starają się rozwiązywać wszystkie sprawy pokojowo, jak na niebiańskie istoty przystało. Użycie siły jest traktowane jako ostateczna konieczność. Uwaga! Tylko anioły Zastępu mają prawo dopuścić się morderstwa, jeśli jest to jedyne rozwiązanie. Inne anioły będą traktowane jako grzesznicy (wyjątek stanowi samoobrona, przypadek i tym podobne).
– Anioły Zastępu: Castiel, Saliah (∞)

ANIOŁ STRÓŻ
Anioł, który dawniej miał za zadanie spoglądać z Nieba na przydzielonego przez Boga podopiecznego. Niczym wierny ochroniarz deptał krok w krok za nim w cieniu niewidzialności; przyglądał się jego poczynaniom, czasem szepnął jakąś dobrą radę na ucho. Będąc na Ziemi, ich zadanie nie zmieniło się aż tak bardzo – zostało jedynie solidnie skomplikowane. O ile wciąż muszą ochraniać ludzi, tak teraz są w pełni materialni, a ludzie, jak wiadomo, różnie potrafią reagować, gdy ktoś dzień w dzień zacznie deptać im po piętach, uparcie trzymając się wersji z byciem opiekunem.
– Anioły Stróże: Nathair, Zero, Soleil, Rain, Adriel, Rebekah, Zaneri, Namaste (8/10)

ANIOŁ
Obywatel Edenu, który nie pełni żadnej konkretnej funkcji w hierarchii, podejmując się pracy w edeńskich ogrodach, zaciągając nauki u krawców lub rzemieślników. Rzadko opuszczają tereny Raju, ale to od nich zależy, jak wielkie zostaną nagromadzone zapasy wody, prowiantu, ubrań, koców i lekarstw, wysyłanych później na tereny Desperacji.
– Anioły: Eve, Yukino (∞)

RANGA DODATKOWA
Mieszczą się w niej wszystkie stanowiska aniołów – od serafinów po cherubów, a także i te należące do upadłych lub innych aniołów. Wystarczy, że w karcie wybierze sobie nazwę rangi, którą chce otrzymać jako anioł. Ranga dodatkowa pozwala na wymienienie mocy żywiołu na moc, która niekoniecznie jest z nim związana.
– Rangi dodatkowe: Vae (wygnana anielica), Mercury (upadły anioł), Karkas (anioł zamętu) (3/3)

ODRODZONY
Czasami bywa tak, że jakiś człowiek przez całe swoje życie czynił innym to, co najlepsze, pomagał, był uczciwy, a mimo anielskiego niemal charakteru i na niego przyjdzie czas, by udał się na spoczynek. Jednakże czysta i dobra dusza, zamiast zostać uśpiona na wieki udaje się wyżej, do Nieba, by móc odrodzić się raz jeszcze. Jako zupełnie nowy byt. Jako anioł. Zdezorientowany i niepanujący nad swoimi mocami, zaczyna poznawać edeński świat. Ranga dla ludzi lub Łowców, którzy po śmierci stali się aniołami. W trakcie rozgrywki ich ranga ulegnie zmianie (po opanowaniu mocy).
Odrodzony jest rangą przejściową. W celu uzyskania innej rangi, odrodzony musi odbyć cztery fabuły, w których ćwiczy swoje moce.
– Odrodzeni: Saiyuri (1/4)


– 1 moc dodatkowa, która musi być przeznaczona na żywioł.
– Posiadanie białych skrzydeł umożliwiających lot. Moc obejmuje również chowanie ich. Dematerializacja nie działa w chwili, w której skrzydła są dotkliwie zranione (np. złamane).
– Zwiększona zwinność, szybkość.
– Zwiększona regeneracja ciała.

Jednostka sprzeciwiająca się władzy, dożywająca nawet 400 lat. Potajemne bunty wobec S.SPEC mają na celu uświadomienie mieszkańców o ich roli marionetek w całym systemie. Rebelianci nie tylko utrudniają prowadzenie utopijnego życia w mieście, ale starają się wyzwolić obywateli z okowów manipulacji i wyrwać ich z rąk despotycznej władzy, zwracając wolność słowa, honor i prawa do życia również jednostkom chorym lub kalekim. Łowcy na pozór są ludźmi. Wyglądają jak ludzie. Zachowują się jak ludzie. Jedzą jak ludzie. Nawet grają w gola jak ludzie. Bo byli ludźmi. Od człowieka różnią się jednak możliwościami. Dzięki czerwince, będącej rodzajem specjalnego wirusa, stworzonego przez pierwszego rewolucjonistę, ich ciało zostało poddane niewielkiej, ale znaczącej mutacji. Silniejsi, sprawniejsi, z lepszym refleksem, dostosowali się do życia w czarnych tunelach ścieków. Ich głównym punktem charakterystycznym są czerwone oczy; na bazie efektu ubocznego powstała nazwa wirusa.
Z natury są bardzo wojowniczy, znają też swoje możliwości i podchodzą do sprawy z należytym zaangażowaniem. Traktowani jak wyrzutki są najbardziej ściganą jednostką w Mieście-3. Złapani, poddawani zostają eksperymentom, nierzadko również egzekucjom (choć nigdy dostępnym dla oczu zwykłych obywateli). Utrata cennych towarzyszy nie łamie jednak ich ducha walki. Więcej nawet – podsycani ogniem zemsty kroczą do przodu podkładając bomby, wszczynając bójki z żołnierzami, mordując dyktatorów i porywając naukowców.
Działają od setek lat i mimo licznych sukcesów wpisanych na ich konto, wciąż pozostają ukryci w cieniu wieżowców Miasta-3. Ich dotychczasowe oddanie sprawie nie miało na tyle dużego wpływu, by mogli jawnie wyjść naprzeciw tłumowi. Zbyt wielu mieszkańców przesiąknęło utopijnością i luksusem, by poprzeć łowców walczących o ich własną godność.


Przemiana w łowcę jest możliwością bardzo utajnioną. Łowcy, świadomi swojej obecnej sytuacji, nie chcą narażać się na „wpuszczenia wilka między owce”, mając w końcu pewność co do tego, że S.SPEC byłoby w stanie narazić szpiegów na cierpienie związane z przemianą, byleby ci wtopili się w tłum rebeliantów i wyciągali ze ścieków potrzebne informacje. Minimalizując ryzyko podobnych zabiegów, są w stanie narzucić wymagania, mające na celu sprawdzenie chętnego i przetestowanie jego lojalności. Jednak ze względu na sceptyczne podejście to Łowcy najczęściej wybierają potencjalnych członków, o wiele rzadziej wpuszczając między siebie tych, którzy o to poproszą.

Kto może zostać łowcą?
Wyłącznie ludzie.

Sposoby przemiany
Aby stać się łowcą trzeba przejść niezbyt skomplikowany proces wszczepienia w siebie specjalnego wirusa zwanego czerwinką. Jest to mały robaczek o ostrych odnóżach, który czując pod sobą pulsującą krew w żyłach wczepia się w skórę, a potem wdrapuje w nią i miesza w kodzie DNA. Proces ten dla człowieka jest bardzo bolesny, większość zresztą go nie przeżywa. Pozostała część, po zakończeniu, zmuszona jest do usunięcia z organizmu insekta, poprzez dostanie antybiotyku. W innym przypadku ciało zdane jest na zbyt szybki przebieg mutacji, co skutkuje śmiercią w męczarniach.
Czerwinka jest wynalezionym gatunkiem owada, stworzonym przez pierwszego rewolucjonistę w M3. Istnieje pogłoska, że dawniej były to żywe stworzenia, które objęła epidemia wirusa X, a one same zostały nosicielami choroby. Nikt jednak tego nie dowiódł. Ponadto nikt nigdzie indziej nie widział tego gatunku.

Skutki przemiany
Cały proces jest bardzo bolesny. Trwa zazwyczaj od kilku do kilkunastu godzin, nierzadko pod patronem czuwających nad postacią łowców. Ze względu na wysoki próg cierpienia, osoba przechodząca przemianę najczęściej zostaje unieruchomiona i poddana opiece medyków. Istnieje wiele przypadków, w których potencjalni członkowie poza świadomością rozdrapywali swoją skórę do mięśni i kości, chcąc pozbyć się insekta z organizmu, tym samym doprowadzając do własnej śmierci.
Dodatkowo do rytuału podejść mogą wyłącznie jednostki silne fizycznie. Te o wątłej budowie lub schorowanym ciele najczęściej umierają w przeciągu pierwszych dwóch godzin (choć zanotowano nieliczne wyjątki w tej kwestii). Trzeba również wziąć poprawkę na to, że jednostki ze zbyt ciężkimi obrażeniami i/lub w zbyt zaawansowanej chorobie mają nikłe szanse na przeżycie rytuału. Choć wirus czerwinki rzeczywiście aktywuje wzmożoną regenerację, najczęściej jest to efekt pojawiający się pod koniec całego zabiegu – początkowe fazy odbywają się bez podobnych „wspomagaczy”, stąd niska przeżywalność.

Technicznie
Rytuał musi być przeprowadzony pod okiem MG, który zadecyduje, czy postaci udało się go przeżyć. Najczęściej los oddawany jest kostkom i to one decydują o efektach przemiany.

Kostka
Decyzja zależy od wyniku rzutu. MG używa drugiego rodzaju kostki na forum – k6.
1 – śmierć postaci
2-6 – udana przemiana w łowcę

Dodatkowe
Czerwinka usuwa z organizmu wirus X. Efektem ubocznym są czerwone tęczówki.

Pierwotnie łowcy są rasą i grupą jednocześnie – ich pierwotne rangi znajdują się tutaj. Rekrutacja zawsze przebiega bardzo ostrożnie, dlatego nie ma mowy, aby w szeregi wkroczył wróg czy przypadkowa, wczoraj poznana osoba. Jednak jak w każdej organizacji znajdą się postacie, które postanowią zmienić wcześniej obraną ścieżkę. Zakładamy, że na forum nie ma możliwości gry łowcą w innych organizacjach (lub gry jako neutralna jednostka) pomijając postać z rangą dezertera: miejsca są jednak ograniczone.

DEZERTER
Osoba, która po przejściu rytuału została Łowcą, ale koniec końców postanowiła odłączyć się od reszty grupy. Dezerter nie podlega już rozkazom przywódcy ani nie widnieje na oficjalnej liście członków, a wśród dawnych sprzymierzeńców jest uważany za zdrajcę. Uwaga! To jedyna ranga Łowców, która posiada status rasy, a nie grupy (tj. nie ma koloru).
– Dezerterzy: Venceslaus, Wartakus, Lazarus (3/4)

Uwaga! Jeśli wybierasz rangę dezertera automatycznie pozostawiasz w karcie postaci pole stanowiska puste. I odwrotnie: jeśli postanawiasz postacią w pełni podporządkować się woli przywódcy i wybierasz stanowisko w hierarchii, pole z rangą grupy pozostawiasz nienaruszone. Nie ma możliwości prowadzenia postaci, będącej jednocześnie indywidualistą i medykiem lub dezerterem i katem.


– Zwiększona tężyzna (podniesiona sprawność fizyczna: zręczność, szybkość, siła etc. Łowcy są półtora raza silniejsi od przeciętnego człowieka).
– Umiejętność posługiwania się wybraną bronią (palną lub białą) na poziomie perfekcyjnym.
– Zwiększona regeneracja ciała.
– Brak możliwości zarażenia się wirusem X.

Po tym jak znaczny procent ludzkości wyginął brakowało rąk do pracy. Aby usprawnić, a przede wszystkim przyspieszyć proces budowy zaczęto tworzyć roboty na dużą skalę. Wkrótce technologia rozwinęła się do stopnia, w którym niemal każdy dom wyposażony był w robota wykonującego podstawowe, domowe lub firmowe czynności.
Statystyczny mieszkaniec Miasta-3 nie jest już w stanie wyobrazić sobie życia bez ułatwień, jakie dała mu robotyka. Obecnie duży nacisk położono na „idealizację” androidów, a nie – jak dawniej – na ich użyteczność. Projekty zaczęły być coraz bardziej szczegółowe, wgrywane programy tak starannie dobrane, że żadną hańbą nie będzie uznanie repliki danej osoby za jej pierwowzór.

Zamożniejsi mieszkańcy M-3 mogą posiadać androida zaprogramowanego według własnego widzimisię. Najczęściej tworzone są kopie zmarłych – przyjęło się nawet, że wiara w dalsze życie krewnego nie jest niczym odbiegającym od normy. Ze względu na koszta oraz długi czas produkcji replikanci stanowią niewielki procent liczby robotów, jednocześnie będąc najbardziej cenionymi wśród przedstawicieli własnej „rasy”. To im najbliżej jest do człowieka; większość androidów wygląda nader ludzko, jednak nie da się ukryć twardej, metalicznej ręki pod syntetyczną skórą czy głosu, który w większości przypadków brzmi martwo, komputerowo.


Chip, który wgrywał specjalnego wirusa do oprogramowania androidów. Jego autorem był Enosuke Narakami – z zawodu naukowiec, pierwotnie pracujący w S.SPEC. Hobbystycznie zajmował się hakerstwem, choć nawet ludzie z najbliższego otoczenia nie zdawali sobie sprawy z ukrytych zainteresowań. Chip stworzony został ledwie dwa dni po tym, jak do rąk Narakamiego trafiły akta dotyczące jednego z wymordowanych – obiekt naukowy okazał się zaginioną przed laty córką naukowca. W ramach zemsty Enosuke nie tylko dołączył do opozycji, Łowców, ale przekazał plan na przeprogramowanie dotychczas w pełni posłusznych robotów.
Chip X zakładał niemal całkowite zmiany w stylu bycia androidów. Jego główną funkcją było przeciwstawianie się pierwotnemu oprogramowaniu. Zmieniło się nastawienie z przyjaznego bądź neutralnego na agresywne. Roboty wcześniej strzegące murów M3 nagle zapoczątkowały strzelaninę – ofiarą padali nie tylko żołnierze i członkowie S.SPEC, ale także zwykli obywatele i łowcy. Całość została zneutralizowana przez wojsko, a większość androidów odsunięto od bojowych zadań.
Wirus wciąż istnieje – zarażone androidy zostały co prawda wydalone poza mury Świata-3 lub spacyfikowane w ich wnętrzu, jednakże kilkaset jednostek nadal funkcjonuje. Posiadają one możliwość zarażenia zdrowych reprezentantów poprzez podłączenie się do ich wtyczki. Żaden z androidów nie odczuwa emocji, uczuć ani bodźców zewnętrznych, które wpływałyby na ludzką psychikę. Technologia poszła jednak do przodu tak bardzo, że oprogramowania zakładają zaskakująco wierną mimikę twarzy, niemal niewymuszone gesty oraz możliwość zaadaptowania się.

Będąc androidem automatycznie otrzymujesz jedną z rang. Zwracaj uwagę na liczbę zajętych miejsc! Dodatkowo istnieje możliwość rezerwacji rangi – wystarczy skontaktować się z Nathairem.

REPLIKANT
Android będący wierną repliką danej osoby, stworzony na specjalne zamówienie. Ze względu na tworzenie ich ze szczególną precyzją, nie są dostępne dla zwykłych obywateli M3 – najczęściej na luksus posiadania replikanta mogą sobie pozwolić wyjątkowo bogate rodziny. Programowane są tak, aby jak najwierniej odwzorowywać zachowanie, nawyki i gesty zmarłego członka familii, przyjaciela lub kochanka. Dopasowana zostaje aparycja, ton głosu, indywidualny charakter. Z tego też powodu tworzenie tych androidów jest zdecydowanie kosztowniejsze i – siłą rzeczy – zajmuje więcej czasu.
– Replikanci: Heihachiro Seiji (∞)

ANDROID PRACUJĄCY
Androidy pełniące funkcje sprzątaczy dróg, sprzedawców w marketach, sekretarzy i tym podobnych zawodów, które nie wymagają emocjonalnego dostosowania się do danej sytuacji. Rzadko stosuje się przy nich środki upiększające, bo do widoku w pełni zmechanizowanych urządzeń o typowo ludzkich kształtach przywykła już cała społeczność M3.
– Androidy pracujące: brak (0/5)

BIOMECH
W połowie zmechanizowany żywy organizm. Wymianie mogą podlegać wszelakie narządy wewnętrzne, części ciała czy też inne dodatkowe atrybuty. Pół android zachowuje po części swoje uczucia oraz emocje, w zależności co uległo wymianie. Taka osoba zyskuje na sile oraz wydajności, jednakże musi pamiętać o stałym kontrolowaniu wymienionych części, które, bądź co bądź, mogą ulegać wszelakim awariom. Tak jak w przypadku pełnych androidów są podatni na spore natężenia wyładowań elektryczny, wzrasta też ich waga ciała.
– Biomechy: Laura, Thanatos Kurai, Yves (2/10)

DROID
Zrobiony na zamówienie lub po prostu stworzony przez jakiegoś szalonego naukowca. Różnią się one wyglądem od podstawowego androida i mogą posiadać przeróżne kształty – najczęściej tworzone są na wzór zwierząt i taktowane jak pupile domowe.
– Droidy: A.D.O.U, Crivon (2/10)

ZBUNTOWANY ANDROID
W życiu jest tak, że raz się jest na wozie, a raz pod nim. Raz się tylko gapisz na strzelaninę, a drugim razem to ty jesteś pod ostrzałem. Zbuntowane androidy wiedzą co to wieczna ucieczka. Od kiedy wystąpił w ich systemie błąd władza postanowiła pozbyć się problematycznych androidów, a te (jakby dostały własnego rozumu, własnej duszy) rzuciły się przed siebie, kontratakowały, warczały i jeżyły sierść, chowały się, przemykały ukradkiem... robiły wszystko, aby ich nie wykryć.
– Zbuntowane androidy: Nao (∞)


– Brak możliwości zachorowania, odczuwania głębszych emocji, prowadzących do depresji itp.
– Silne ciało, niepodatne na temperaturę powietrza.
– Brak odczuwania bólu.
– Brak konieczności jedzenia, picia, spania itp.

Wymordowani to zmartwychwstałe istoty, będące efektem długotrwałych grzechów popełnianych przez ludzkość. Według powstałej na przestrzeni wieków teorii Bóg przestał ingerować w życie człowieka, tym samym nie chroniąc go od pokus, głupoty i sił nieczystych. Przyjęło się, że wirus X, będący przyczyną powstania wymordowanych, jest karą za coraz częstsze i intensywniejsze poddawanie się żądzom – co oznaczało zamknięcie się na słowo boże. Hipotez jest jednak tak wiele, jak wiele jest osób, które postanowiły zweryfikować tę sprawę.
Wymordowani są przeciwieństwem aniołów. Stanowią przede wszystkim ciało wiedzione instynktem – niewielki procent zachował człowieczeństwo. Zarażeni nie posiadają jednak duszy, a co za tym idzie: nie są w stanie odrodzić się jako anioł ani żadna inna istota. Są długowieczne, ale nie nieśmiertelne; ich śmierć jest permanentna.

W historii nie uwzględniono dokładnej daty pojawienia się wirusa X. Przypadki przemian miały miejsce jeszcze przed Apokalipsą (tj. przed rokiem 2012), jednak na ich temat informacje są szczątkowe lub żadne. Niektórych danych nie można w pełni podpiąć pod wirusa X – same opisy sytuacji przywodzą na myśl temat wymordowanych, jednak naukowcom wciąż brakuje argumentów na potwierdzenie tez.
Obecne badania dowiodły, że wirus X umożliwia dalsze funkcjonowanie organizmu mimo odniesienia śmiertelnych ran. Epidemia rozprzestrzeniła się na znaczny procent ludzkości – szacuje się, że blisko 90% humanoidalnych istot to wymordowani. Większość z nich nie posiada jednak człowieczych odruchów. Pozbawieni są moralności i typowo logicznego sposobu myślenia. Działają wiedzeni instynktem samozachowawczym; przez głód i spiekotę ich agresja jest mocno natężona.


Cechuje ich niecodzienny wygląd. Znaczna część tej rasy to „zmiksowanie” człowieka ze zwierzęciem, rzadziej z rośliną – warunkiem reguły jest przejmowanie cech od organizmów żywych. Już na pierwszy rzut fizjonomia wymordowanych znacznie odbiega od modelu ciała ludzkiego. Sylwetki nierzadko pozostają humanoidalne, ale inna struktura mięśni, kości, rozkład kończyn, dodatkowe odnóża, skrzydła lub przekształcone narządy stanowią chleb powszedni u przedstawicieli gatunku. Postać nie tyle zaczyna przybierać inny kształt, co scala ze sobą dwie (niekiedy więcej) formy; wszystko zależy od zasobów DNA z którymi ofiara miała styczność.
Wymordowani z natury są potężniejsi i wytrzymalsi od przeciętnego człowieka, miażdżąc go swoją siłą, szybkością, zręcznością oraz odpornością na ataki co najmniej dwukrotnie. Tracą jednak umiejętności intelektualne – psychika przechyla się w kierunku instynktów przypisanych danym zwierzętom.Typowego przedstawiciela gatunku najlepiej porównać do filmowego zombie – brnie przed siebie z bezmyślnym lub pełnym furii wyrazem twarzy, z luźno zwisającymi kończynami i zmysłami tak wyostrzonymi, że otoczenie wydaje się dla niego niemal bolesne. Mutacje wywołane wirusem X głęboko uśpiły ludzki pierwiastek, w licznych przypadkach wybiły go całkowicie. Wymordowany reaguje na bodźce zewnętrzne bardzo instynktownie, odruchy „zapożyczając” od gatunku, z którym został związany. Tym sposobem wymordowany z mutagenem związanym z ratelem zareaguje natychmiastową agresją na intruza, a wymordowany zdominowany przez DNA zająca podejmie się ucieczki.Garstka wymordowanych zachowała jasność umysłu – pełną bądź częściową. Odsetek jest niewielki, na jednego „rozumnego” wymordowanego przypada statystycznie pół miliona zezwierzęconych. Skupisko indywiduów, które zachowały człowiecze ja znajduje się w Apogeum Desperacji.
Od strony technicznej: rzadko kto zdobywa się na grę całkowicie bezmyślną postacią. Choć opcja jest jak najbardziej dostępna to opisy samych czynności sprawiają nam, użytkownikom chcącym poczuć emocjonalność bohatera, trudność. Z tego tytułu większość kont wymordowanych to konta postaci całkiem ludzkich. Odsuwając na bok elementy wyglądu najczęściej decydujemy się na grę kimś, kto jednak dokonuje wyboru, jednak myśli, jednak posiada wspomnienia, podbija ambicje i ustala własne normy. Należy jednak pamiętać, że w zamyśle fabularnym nasze postacie to ledwie kropla w morzu. Nie można patrzeć na wymordowanych przez pryzmat jednostek, którymi gramy – bądź co bądź pamiętajmy, że wirus X nie wpływa korzystnie na zarażonego, a to, że nasza postać zachowała ludzkie odruchy, możemy uznać za niebywałe szczęście.Najczęściej przemiany są niekontrolowane. Wirus X działa w organizmie nieprzerwanie, jednak pod wpływem adrenaliny spowodowanej bieżącymi wydarzeniami krew przeprowadzana jest szybciej. Co za tym idzie – wirus X wzmaga swoją aktywność i „przejmuje kontrolę” nad komórkami, wymuszając na nich drastyczne zmiany kodu DNA.
Modyfikacja formy nierzadko wiąże się z bólem, dyskomfortem psychicznym i fizycznym. W przypadkach wielu wymordowanych próg bólu okazuje się tak drastyczny, że umysł na czas przyjęcia zwierzęcego kształtu całkowicie się wyłącza. Wybudzenie się ze zdrętwiałymi mięśniami, luką w pamięci i krwią na ciele stanowi normę wśród reprezentantów rasy.
Odnotowano kilkaset przypadków, w których przemiana przebiegła w pełni lub w połowie świadomie. Wymordowani należeli do grupy długowiecznych, ledwie paru osobników kwalifikowało się do grona „młodych” mających poniżej pięciuset lat. Geneza tej umiejętności jest wciąż niewytłumaczona.Wirus X opanowuje wnętrze organizmu ofiary, wpływa nie tylko na jego fizyczną formę, ale także na umysł i samopoczucie. Zarażony może mieć częste wrażenie „stania na granicy”, czemu towarzyszy oszołomienie, problemy z koncentracją, mroczki przed oczami, stan porównywalny do zanurzenia głowy w wodzie.
Pomijając indywidualne cechy każdego wymordowanego jest aspekt wizualny, który łączy ich wszystkich. Przerwanie tkanki oraz urazy wewnętrzne aktywują wirusa X we krwi. Wzrost natężenia wiąże się z chęcią odbudowania utraconego fragmentu jak najszybciej, choć nie ma tu mowy o ponadprzeciętnej możliwości regeneracji. Przy byle zadrapaniu organizm automatycznie zbiera potrzebne materiały do zasklepienia obrażenia, jednak w porównaniu do przedstawicieli innych ras, u wymordowanych pojawia się punkt wychwytywany gołym okiem.
Na przykładzie rany szarpanej: w przypadku wymordowanych skóra dookoła ugryzienia odznacza się większym zsinieniem, pojawia się również wyraźniejsza czerwono-fioletowa siateczka żył – tym intensywniejsza im bliżej samej rany. Efekt jest bardziej widoczny, gdy postać działa pod wpływem adrenaliny. Funkcje przeprowadzane przez organizm stają się szybsze, więc właściwości wirusa również, a to przez jego obecność organizm wytwarza grubą „pajęczynę” okalającą ranę. Jest najmniej pożądaną, nierzadko uważa się ją zresztą za karę od losu lub samego Boga. Pierwsze przypadki odnotowano jeszcze przed rokiem 2012, choć ówczesna ilość informacji nie była w stanie skonkretyzować skutków ani przyczyn choroby.

Wirus X
Na pytanie „Czym jest wirus X?” nie ma konkretnej, w pełni potwierdzonej naukowo odpowiedzi. Tylko niektóre anioły wiedzą, że zaraza została stworzona przez samego Boga, który zesłał ją na Ziemię w ramach swoistej kary. Ze względu na początkowy brak sprzętu i aktualne utrudnienia ze strony wymordowanych, zbadanie wirusa jest dla naukowców ciężkie, acz nie niemożliwe. Trwają badania nad dokładnym poznaniem niecodziennej choroby.

Kto może zostać wymordowanym?
Ludzie oraz biomechy. Łowcy, za sprawą czerwinki, są odporni na działanie wirusa X.

Sposoby przemiany
Zarazić można się poprzez wdychanie trujących oparów. Ponadto istnieje możliwość zarażenia się wirusem poprzez kontakt z każdym wymordowanym z tą różnicą, że w przypadku nosicieli szansa na zarażenie się wynosi 100%, jeśli zaś chodzi o innych wymordowanych o zarażeniu się decyduje rzut kostką (szansa to 1 do 6). Wystarczy, że zakażona krew wymordowanego trafi do krwiobiegu zdrowej, ludzkiej jednostki.

Skutki przemiany
Na każdą jednostkę wirus może działać inaczej. Wszystko zależne jest od trybu życia, jaki prowadziła postać, jej siły fizycznej, zdrowia, płci, wieku i innych czynników wewnętrznych i zewnętrznych.
Od czasu zarażenia się wirusem X do momentu śmierci może minąć od kilkunastu tygodni do nawet kilku miesięcy. Początkowo objawy są całkowicie niewidoczne nie tylko od strony chorującego. Pierwsze stadium ogranicza się do „wchłaniania” wirusa X przez komórki zarażonego, nie wywołując tym jednak żadnych szkód. Z czasem wirus zaczyna modyfikować zapis kodu DNA. Chory odczuwa zmęczenie, bóle głowy, brzucha, serca, nerek. Niektórych dopadają mdłości lub niemożność oddychania, porównywalna do skutków zapalenia płuc. Istnieją przypadki, które wymiotowały lub wypluwały krew, a także takie, którym wypadały zęby albo włosy, które ślepły lub traciły czucie w kończynach. Nierzadko, mimo początkowych faz wyrokujących pozytywny koniec, człowiekowi nie udało się odrodzić w formie wymordowanego i coś takiego najczęściej spotyka osoby starsze lub bardzo młode (dlatego wśród społeczeństwa wymordowanych przeważa grupa wiekowa +/- 20-30 lat).
Organizm, w trakcie przemiany, zdaje się wykańczać sam siebie, aż w końcu dochodzi do całkowitego "wyłączenia" funkcji życiowych na czas oscylujący od paru godzin do paru dni. To wtedy zachodzą końcowe mutacje i postać na nowo wraca do łask. Proces modyfikacji zapisu kodu DNA trwa u niektórych jeszcze po wybudzeniu.
Wirus X nie leczy skutków, jakie wywołały inne choroby (jak rak, gruźlica itp.). Nie wytwarza też na nowo urwanych kończyn; rzadki procent dotyczy tych, u których wirus X rozwinął się prędzej i w miejscu, np. oderwanej ręki wyrasta łapa, skrzydło. Częściej jednak części ciała są modyfikowane, a nie odtwarzane w innej formie.

Technicznie
Tereny skażone na forum są oznakowane – w nazwach tematów pojawia się literka (S).
Moment zarażenia wirusem X jest zależny od samego użytkownika lub od MG. Opisywanie skutków ubocznych leży w twoim interesie. Następnie użytkownik otrzymuje nową rangę, którą jest zarażony. Dzięki kolejnym wątkom okaże się, jakie modyfikacje zajdą. Z prośbą o zmianę rangi należy zwrócić się do administratorów lub osób do tego upoważnionych.

Kostka
Decyzja zależy od wyniku rzutu. MG używa drugiego rodzaju kostki na forum – k6.
1 – zarażenie
2-6 – brak przemiany

Dodatkowe
Choroby i/lub obrażenia pozostawiają po sobie trwałe defekty. Przykładem będzie osoba, którą męczyła gruźlica płucna. Wymordowany, po zakończeniu przemiany, będzie mieć problem z płucami, które nie doprowadzają go do śmierci, ale uniemożliwiają normalne funkcjonowanie. Zasada ta dotyczy wszystkich chorób, których organizm sam w sobie nie był w stanie wyleczyć. Mimo posiadania efektów danej choroby, nie powinna ona już dalej postępować z racji posiadania genów innych gatunków (najczęściej zwierząt, które na dane schorzenie nie są w stanie zapaść).
To, jakie modyfikacje przejdzie postać jest zależne od wielu czynników. Jeśli w niedługim czasie po lub przed zarażeniem się wirusem X postać miała styczność np. z jakimś zwierzęciem, wskutek czego narażona była na kontakt z jego śliną, zadrapanie czy ugryzienie, istnieje prawie stuprocentowe prawdopodobieństwo, że po ponownym odrodzeniu się zyska cechy danego zwierzęcia.
Dlatego, jeśli ktoś zakłada, że postać posiada cechy geparda, pandy lub innego egzotycznego zwierzęcia, musi mieć to jakoś wytłumaczone.
Cechy można przejmować od każdego organizmu posiadającego kod DNA. Również roślinne.


Będąc wymordowanym postać automatycznie otrzymuje jedną z rang. Zwracaj uwagę na liczbę zajętych miejsc! Dodatkowo istnieje możliwość rezerwacji rangi – wystarczy skontaktować się z Nathairem. Poziomy zezwierzęcenia są rozpisane od najmniej uciążliwego do najcięższego przypadku. Im niżej, tym mniejszą kontrolę nad organizmem posiada postać!

NOSICIEL
Persona, która pomimo posiadania w sobie ogromnego procentu wirusa X, nie odczuwa jego działania. Nie wyrosły jej dodatkowe kończyny ani rogi, nie telepie nią na widok hydrantu i nie zaciska zębów, gdy jad przelewa się przez kły. Nosiciele są niepodatni na najgroźniejsze skutki wirusa – nie zostali obdarzeni możliwością zmiany swojej postaci, a ich jedyną cechą świadczącą o przynależności do gatunku, jest długowieczność oraz obecność wirusa w organizmie. Uwaga! Nosiciele nie posiadają żadnych zmian genetycznych! Dodatkowo tylko oni mają szansę na stuprocentowe zarażenie zdrowego człowieka wirusem, podczas gdy szansa zarażenia przez innych wymordowanych wynosi 1 do 6 (rzut kostką).
– Nosiciele: Cadoc, Al, Miau, Sukui (4/8)

OPĘTANY
Wymordowany posiadający w sobie duży procent wirusa, aczkolwiek jego organizm jest na tyle silny, aby mógł kontrolować ewentualne mutacje. Naturalnie, nie wszystkie są do opanowania, ale te osoby radzą sobie z tym o wiele lepiej. Posiadając szczątki biokinezy potrafią sprawić, by skrzydła, które jakiś czas temu wyrosły im spomiędzy łopatek, teraz zniknęły, wtapiając się ponownie w plecy; że znikają kocie uszy i puszysty ogon z dzwoneczkiem, a ich nienaturalne, dzikie podejście, jest spychane na dalszy plan. Obok nosicieli są najbardziej ludzką częścią wymordowanych.
– Opętani: Fucker, Shirōyate, Skoczek, Insomnia, Jekyll, Rhett, Noa, Seiyushi, Abraham, Amarylis, Nier, Rayissa, Yury, Eri, Corvum, Pride, Junki (∞)

OSWOJONY
Zwierzę, które nie straciło swojej człowieczej świadomości. Choć wirus X był wyjątkowo niełaskawy, na stałe umieszczając duszę danego człowieka w mało humanoidalnej postaci, to mimo wszystko tych wymordowanych ceni się o wiele bardziej niż poziomy E i zdziczałych. Wygląd oswojonych przekształcił się w zwierzę (często o wyprostowanej sylwetce), zachowując ludzkie zmysły i inteligencję. Większość z nich posiada możliwość zmiany w ludzką formę, ale są to przebłyski raczej krótkotrwałe.
– Oswojeni: Lysander (1/10)

ZARAŻONY
Wymordowany, który stosunkowo niedawno powrócił z krainy umarlaków i jego całkowity proces przemiany jeszcze się nie zakończył. W zależności od tego z jaką zwierzyną będzie miał styczność, w jego ciele zachodzić będą nieodwracalne, fizyczne, oraz psychiczne zmiany. Uwaga! Gdy wirus X się ustabilizuje, ranga zmienia się na inną (zdziczały/nosiciel/opętany/poziom E/oswojony). 2/3 pierwsze gatunki zwierząt, z którymi zarażony ma kontakt bezpośrednio po zachorowaniu, determinują cechy zwierzęce, którymi będzie się odznaczał.
Zarażony jest rangą przejściową. W celu uzyskania innej rangi, zarażony musi odbyć cztery fabuły, w których ćwiczy swoje moce.
– Zarażeni: brak (0/10)

POZIOM E
Wymordowany, który co jakiś czas nie potrafi znieść działania wirusa i traci całkowicie kontrolę nad swoim ciałem i umysłem, co często przysparza mu ogromu problemów. Ponadto ich organizmy są zbyt słabe, aby mogli stać się opętanymi, a im dłuższy czas próbują się przeciwstawić dzikiej naturze, tym ta bardziej ich wykańcza, ostatecznie mogąc prowadzić do bycia zdziczałym. Uwaga! Postać musi co jakiś czas wpadać w szał, inaczej może stracić rangę!
– Poziomy E: Arcanine, Shion, Marcelina, Kirin, Jinx, Kirai, Sansar, Menschenfresser, Ty., Shinji, Szczur (∞)

ZDZICZAŁY
Osoba, która do reszty zatraciła się w swoim szaleństwie. Posiada bardzo nieczęste przebłyski człowieczeństwa, ale zwykle zachowuje się jak szczuty kijem kundel, który dosłownie w każdej chwili może rzucić się na delikwenta z kłami. Nierzadko utrzymuje się tylko w zwierzęcej formie, a przy niektórych przypadkach zanikła umiejętność przybrania ludzkiej powłoki.
– Zdziczali: Delilah, Sekui (2/10)


– Zwiększona tężyzna – podniesiona sprawność fizyczna; zręczność, szybkość, siła etc. Wymordowani są dwa razy silniejsi od przeciętnego człowieka.
– Wyostrzone zmysły.
– Zwiększona czujność, tzw. szósty zmysł.
– Biokineza na niezaawansowanym poziomie umożliwiająca niewielkie zmiany w kodzie DNA.
Od strony technicznej: biokineza zakłada na start jedno z trzech dostępnych zestawień:
  Pierwsza możliwość: forma zwierzęca + forma ludzka
  Druga możliwość: forma półzwierzęca + forma ludzka
  Trzecia możliwość: forma półzwierzęca + forma zwierzęca
Forma ludzka: postać na pierwszy rzut nie wyróżnia się pośród tłumu. Posiada wyprostowaną sylwetkę, ludzkie ciało i twarz. Opcja może zakładać niewielkie zmiany fizjonomiczne, które nie wzbudzają szczególnych podejrzeń (np. wydłużone kły).
Forma półzwierzęca: postać posiadająca ludzką sylwetkę z widocznymi elementami zwierzęcymi lub roślinnymi. Najczęstszym motywem są dodatkowe pary odnóży, skrzydła, zwierzęce uszy/ogon, sierść.
Forma zwierzęca: postać przybiera formę zwierzęcia całościowo.