Dojrzałe są twarde jak skała i mogą służyć jako pociski. Niedojrzałe – ich miąższ służy do robienia odtrutki na łuskowicę, a przejrzałe często eksplodują przy mocniejszym uścisku, przy czym ich nasiona po dostaniu się w okolice oczu, do środka nosa etc. bardzo podrażniają skórę. Po zjedzeniu na surowo lub źle przyrządzonej giaczanki łatwo można zapaść na łuskowicę. Odpowiednio przyrządzona giaczanka jest pikantna, smaczna i ma w sobie dużo wody. Sama służy tylko jako jedzenie.

Te pomarańczowe grzybki zupełnie nie nadają się do jedzenia. Każdego, kto choćby spróbowałby jednego z nich, czekałyby dni ostrej biegunki, aż organizm nie pozbyłby się ostatniego kawałka. Posiadają jednak bardzo pozytywne działanie, bowiem wysuszone i pokruszone kapelusze dodane do opatrunku, przyspieszają gojenie się ran i chronią przed zakażeniem bakteriami, które czyhają w Desperacji na nieostrożnego rannego, który używa do sterylizacji zakażonej wody. Te same kapelusze dodane do wody również usuwają bakterie, a przynajmniej większość z nich, choć fusy należy odcedzić przed wypiciem.

Poziom: ●●●●
Występowanie: Desperacja, prawdopodobieństwo znalezienia wzrasta wraz z wilgotnością.

Działanie przeciwbakteryjne, odkażające. Przyspieszają gojenie się ran. Niejadalne.

Napar z igiełek jest skutecznym lekiem przeciwgorączkowym, ale nieprawidłowo przygotowany jest w stanie poparzyć usta oraz przełyk. Płatki są składnikiem kremów, zapobiegają wysychaniu skóry. Łodyga oraz pąk zawierają sporą ilość soku, ale nie ma on zastosowania medycznego – można go pić, choć jest gorzkawy.

Najpierw należy wysuszyć płatki róży na mocnym słońcu. Potem rozgnieść je dokładnie, by zrobić z nich proszek. Wymieszać z elem i zrobić z tego jednorodną masę. Wysuszyć ponownie, aż stwardnieje i skruszeje. Wówczas należy zetrzeć ją na proszek, wrzucić do oczyszczonej wody i zagotować. wraz z trupim jadem. Jeśli dla kogoś będzie zbyt gorzkie, musi to przeboleć, bo w kontakcie z cukrem lek straci swoją wartość.

Sposób podania: doustnie.

Najpierw należy zagotować napar ze skruszonych, martwych korzeni. Ważne jest, by utrzymywać potem stałą temperaturę gorącego naparu, gdyż jeśli nastąpią zbyt duże wahania, lek nie będzie nadawał się do użytku. Po około 20 minutach gotowania należy wycisnąć trochę soku z owoców kaukaskiego granatu, ciągle mieszając. Następnie trzeba pozwolić naparowi odrobinę (dosłownie odrobinę) ostygnąć, by później wrzucać w regularnych odstępach czasu (najlepiej co minutę) jeden owoc trupiego jadu, stopniowo podgrzewając napar do temperatury wrzenia. Gdy tylko osiągnie wrzenie, należy natychmiast przerwać dalsze gotowanie. Po ostygnięciu wyciąg z trupa jest gotowy do użytku.

Sposób podania: doustnie.

Dużą dawkę szpiku kostnego rozmieszać z mlekiem makowym aż wszystko przybierze delikatnie różową barwę. Soki trawienne ryjowca schładzać jeden dzień. Następnego dnia dodać do mieszaniny szpiku, wszytko mieszać przez minutę. Po wymieszaniu trzeba ją zagotować przez kwadrans wraz ze śledzioną. Jeśli wszystko zostało poprawnie przygotowanie, płyn powinien mieć zgniłozielony kolor.

Sposób podania: doustnie.

Owoce rozgnieść i zaparzyć z miętowym naparem. Gotować przez cały dzień, następnie dodać płatki róży i ponownie parzyć, tym razem przez dwie godziny. Całość odstawić na jeden dzień. Tuż przed podaniem trzeba dodać do leku napar z płatków altei i zamieszać.

Sposób podania: doustnie.

1 fabuła – zarażenie wirusem. Na ciele pojawia się tzw. blaszka macierzysta. Jest to zazwyczaj zmiana pojedyncza, o średnicy kilku centymetrów, owalnego kształtu, barwy różowo-łososiowej, z widocznym złuszczaniem na jej powierzchni –bardziej zaznaczonym na jej obwodzie. Swędzi.
2 fabuła – następuje wysiew licznych, znacznie mniejszych zmian chorobowych, o bardzo podobnym do blaszki macierzystej wyglądzie. Typową lokalizacją zmian chorobowych jest skóra tułowia oraz bliższych części kończyn zarówno górnych (ramiona) jak i dolnych (uda). Swędzenie nasila się. Można stosować preparaty w postaci maści na swędzenie.
3 fabuła – objawy utrzymują się.
4 fabuła – plamy zaczynają blaknąć, swędzenie ustępuje.
5 fabuła – objawy samoistnie znikają.

1 fabuła – zarażenie poprzez kontakt z zarażoną osobą/skutki nieleczonej grypy bądź anginy. W przypadku drugiej opcji postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
2 fabuła – występuje wysoka gorączka, dreszcze, kaszel oraz duszności. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
3 fabuła – pojawia się kołatanie serca, halucynacje wywołane wysoką gorączką, krwioplucie. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
4 fabuła – organizm chorego jest skrajnie wyczerpany, chory nie może ruszyć się z miejsca. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
5 fabuła – śmierć postaci.

Jak sama nazwa wskazuje, kości stają się słabsze, łatwiej je uszkodzić. Im dłużej choroba pozostaje nieleczona, w tym gorszym stanie jest organizm. Również zęby zaczynają wyglądać znacznie gorzej. Żółkną i pokrywają się mlecznymi plamami. Skóra wydaje się wtedy przesuszona i na niej także pojawiają się przebarwienia. Po tym chyba najłatwiej rozpoznać tę dolegliwość bez „uszkadzania się”.

Poziom: ●●●●
Typ: niedobór wapna.
Możliwość zarażenia: wszyscy z wyjątkiem androidów.

1 fabuła – pojawia się ból w stawach.
2 fabuła – ból zębów, gwałtowniejsze ruchy ciała wywołują nieprzyjemne uczucie „poruszania się” niektórych kości.
3 fabuła – żółknięcie zębów, pojawienie się jasnych plam na nich, oraz ciemniejszych przebarwień w okolicach zgięć na ciele.
4 fabuła – zęby zaczynają wypadać.
5 fabuła – kości zaczynają się łamać przy gwałtowniejszych ruchach.
6 fabuła – kości łamią się przy jakimkolwiek ruchu.

Choroba dotykająca anioły, które zbyt długo przebywały na terenie Desperacji. Charakteryzuje się brakiem apetytu, nagłym spadkiem wagi, ospałością, osłabieniem mięśni, długim snem, nadmiernym wypadaniem piór ze skrzydeł – a co za tym idzie: niezdolnością do lotu, kołataniem serca, nadmierną potliwością.

Poziom: ●●●●
Typ: grzyb.
Możliwość zarażenia: anioły.

1 fabuła – zarażenie grzybem poprzez wdychanie jego zarodników.
2 fabuła – pojawiają się pierwsze objawy. Osowiałość, ospałość, brak apetytu.
3 fabuła – objawy nasilają się. Pióra zaczynają wypadać, utrata wagi ciała. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów. Zalecane zażycie leku.
4 fabuła – postać całymi dniami śpi, w ogóle nie przyjmuje pokarmów. Skrzydła tracą 60% upierzenia, brak możliwości lotu. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
5 fabuła – waga chorego drastycznie spada, nie jest w stanie podnieść się z łóżka. Skrzydła tracą 90% upierzenia. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
6 fabuła – Postać umiera.

1 fabuła – zażycie senobiotyku. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
2 fabuła – kontynuowanie zażywania senobiotyku. Postać czuje się słaba, wciąż nie ma apetytu, lecz jest w stanie przyjmować pokarm w płynnej formie. Nadal wypadają pióra. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
3 fabuła – kontynuowanie zażywania senobiotyku. Postać czuje się lepiej, brak wypadania piór, apetyt wraca.
4 fabuła – kontynuowanie zażywania senobiotyku. Postać jest zdrowa.

1 fabuła – zarażenie poprzez przebywanie w miejscach skażonych.
2 fabuła – pojawiają się pierwsze objawy. Nadmierna potliwość, skóra zaczyna swędzieć.
3 fabuła – objawy nasilają się. Wydzielany pot zaczyna śmierdzieć i parzyć skórę. Zalecane zażycie leku.
4 fabuła – pojawiają się pierwsze odparzenia. Każde poruszenie ciałem wywołuje ból. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
5 fabuła – rany stają się coraz głębsze i przestają się goić. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
6 fabuła – pojawienie się nowych ran, spore ryzyko wdania się infekcji w rany, skóra zaczyna odchodzić płatami. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
7 fabuła – postać umiera.

1 fabuła – zażycie buspironi hydrochloridum. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
2 fabuła – dalsze zażywanie leku, rany wciąż krwawią, lecz nie pojawiają się nowe. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
3 fabuła – dalsze zażywanie leku, rany zaczynają się goić.
4 fabuła – dalsze zażywanie leku. Postać jest zdrowa.

1 fabuła – zarażenie.
2 fabuła – pojawiają się pierwsze objawy. Postać zaczyna mieć problemy z koncentracją, a w jej pamięci pojawiają się pierwsze luki.
3 fabuła – postać zaczyna zapominać o najważniejszych rzeczach, zachowuje się jak dziesięciolatek. Zaleca się zażycie leku. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
4 fabuła – postać zaczyna się ślinić i gaworzyć, zachowaniem przypomina trzyletnie dziecko. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
5 fabuła – postać zapomina jak mówić oraz jak chodzić. Raczkuje wydając z siebie dźwięki. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
6 fabuła – postać przestaje się ruszać i wykazywać jakiekolwiek inteligentne reakcje. Staje się warzywem, który jedynie egzystuje, zdany na łaskę innych. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.

1 fabuła – zażycie sibutramini. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
2 fabuła – dalsze zażywanie leku, postać ma problemy z mówieniem, gaworzy, ślini się. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
3 fabuła – dalsze zażywanie leku, postać zaczyna sklejać słowa, wykazywać nieco inteligencji, powoli powraca jej pamięć. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
4 fabuła – dalsze zażywanie leku. Postać zaczyna normalnie się wysławiać, choć wciąż ma problemy z koncentracją i czasami zapomina o niektórych rzeczach.
5 fabuła – postać jest zdrowa.

1 fabuła – zarażenie poprzez spożycie surowego lub źle przygotowanego mięsa zarażonego larwami.
2 fabuła – pojawiają się pierwsze objawy. Postać, pomimo nadmiernego apetytu, zaczyna tracić na wadze, słabnie i ma zawroty głowy.
3 fabuła – utrata sporej części wagi, bóle mięśni, znaczne osłabienie i częste omdlenia. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
4 fabuła – postać zaczyna mieć problemy z poruszaniem się z racji utraty masy ciała, problemy z koncentracją, częste wymioty. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
5 fabuła – postać nie jest w stanie się poruszać, występują krwawe wymioty, zaburzenia widzenia oraz mowy. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
6 fabuła – postać umiera z wycieńczenia.

1 fabuła – zażycie leku przeciwpasożytniczego. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
2 fabuła – objawy ustępują.
3 fabuła – brak objawów.
4 fabuła – ponowne zażycie leku przeciwpasożytniczego, w celu wyeliminowania powrotu choroby (poprzedni tasiemiec mógł złożyć jajeczka, z których wykluły się nowe).

1 fabuła – zarażenie poprzez picie skażonej wody.
2 fabuła – pojawiają się pierwsze objawy. Postać traci zmysł smaku, a jej język nieco puchnie.
3 fabuła – pojawiają się problemy z mową.
4 fabuła – język puchnie trzykrotnie, sprawia trudności w jedzeniu.
5 fabuła – postać słabnie z powodu braku jedzenia, z języka zaczyna sączyć się krew, pojawia się ból.
6 fabuła – postać coraz bardziej słabnie i traci na wadze. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
7 fabuła – postać nie jest w stanie się poruszać z powodu wycieńczenia. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
8 fabuła – postać umiera.

1 fabuła – zażycie leku benserazidum. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
2 fabuła – dalsze zażywanie leku. Nadal pojawiają się problemy w jedzeniu, lecz postać jest w stanie przyjmować pokarmy w formie płynnej.
3 fabuła – dalsze zażywanie leku. Postać czuje się lepiej, język jest nieco obrzęknięty, pozostają małe problemy w mówieniu.
4 fabuła – dalsze zażywanie leku. Język jest delikatnie opuchnięty.
5 fabuła – postać jest zdrowa.

Okres inkubacji wynosi 7 dni od kontaktu z zarażoną osobą. Dotykanie ran w wyniku pęknięcia pęcherzy sprawia niewyobrażalny ból, dlatego noszenie jakichkolwiek ubrań w tym stadium choroby wydaje się być niewykonalne. Możliwym jest także przerzut ropni na inne fragmenty ciała w wyniku ich kontaktu z ropą, dlatego należy bardzo uważać podczas zabiegów pielęgnacyjnych.

Poziom: ●●●●
Typ: bakteria.
Możliwość zarażenia: wszyscy z wyjątkiem androidów.

1 fabuła – zarażenie poprzez stosunek płciowy z zakażoną osobą.
2 fabuła – pojawiają się pierwsze objawy w postaci wysokiej gorączki, bóli głowy oraz delikatnego swędzenia w okolicach miejsc intymnych.
3 fabuła – w okolicach miejsc intymnych pojawiają się bolące pęcherze wypełnione ropą.
4 fabuła – pęcherze pękają, a w ich miejscach pojawiają się bolesne i głębokie rany. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
5 fabuła – na ranach pojawiają się kolejne pęcherze, ból jest niewyobrażalny, postać nie jest w stanie chodzić. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
6 fabuła – pękają kolejne pęcherze, rany pogłębiają się. Istnieje spore ryzyko zakażenia. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
7 fabuła – pojawiają się następne pęcherze. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
8 fabuła – postać umiera.

1 fabuła – rozpoczęcie smarowania lekiem o nazwie ścierwomaść. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
2 fabuła – dalsze smarowanie maścią, zmiany opatrunków. Rany po pęcherzach bolą i krwawią. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
3 fabuła – dalsze stosowanie maści. Pojawia się swędzenie. Rany nie krwawią. Brak nowych pęcherzy.
4 fabuła – dalsze stosowanie maści. Rany zaczynają się goić.
5 fabuła – dalsze stosowanie maści. Rany goją się.
6 fabuła – dalsze stosowanie maści. Rany znikają.

Na skórze tworzą się ciemne punkty przypominające wągry, z czasem (około dwóch dni od zarażenia) czarne punkty lekko puchną i twardnieją, w dotyku przypominają ziarnka piasku. Skóra wokół czarnych punktów zaczyna puchnąć tworząc obręcz wokół stwardniałego zaskórniaka. W końcowym stadium zaskórniaki mają rozmiar paznokcia i wyglądem przypominają gładkie kamienie, po ich wyrwaniu w miejscu pozostają głębokie dziury. Od zarażenia do końcowego stadium mija od 7 do 10 dni. Dodatkowo kamienie rosnąc niszczą naczynia w skórze, które organizm bezskutecznie stara się naprawić co powoduje wzrost zużycia energii.

Poziom: ●●●●
Typ: brak danych.
Możliwość zarażenia: wszyscy z wyjątkiem androidów.

1 fabuła – zarażenie poprzez kontakt z zarażoną osobą.
2 fabuła – pojawiają się pierwsze objawy w postaci czarnych kropek, które pokrywają większą część ciała chorego.
3 fabuła – punkty zaczynają puchnąć i powiększać się, w dotyku przypominają żwirek.
4 fabuła – czarne plamy mają wielkość o średnicy 3 centymetrów i twardnieją. Ciało rozpoczyna próbę regeneracji.
5 fabuła – „kamienie” zwiększają swoją objętość do 7 centymetrów. Pojawia się osłabienie organizmu, brak apetytu, osowiałość. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
6 fabuła – „kamienie” osiągają rozmiar już 10 centymetrów. Chory jest ociężały, kamienie zaczynają uciskać jego narządy wewnętrzne. Organizm jest coraz bardziej wycieńczały. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
7 fabuła – „kamienie” osiągają rozmiar ponad 14 centymetrów. Pojawiają się problemy z oddychaniem. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
8 fabuła – postać umiera.

1 fabuła – rozpoczęcie smarowania maścią. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
2 fabuła – dalsze smarowanie maścią, zmiany opatrunków. Organizm zaczyna się regenerować, kamienie stają się miększe. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
3 fabuła – dalsze stosowanie maści. Kamienie pod naporem palca ugniatają się. Mają średnicę maksymalnie 1 centymetra.
4 fabuła – dalsze stosowanie maści. Kamienie zupełnie znikają.

Przez mniej więcej tydzień jest prawie bezobjawowe. Kiedy grzyb się rozwinie można odczuć pieczenie i ostry ból pęcherza, w którym się zagnieździł. Następuje niewydolność układu wydalniczego, który nie jest w stanie usunąć toksyn z organizmu. Wynikiem czego jest dekoncentracja, silne zawroty głowy. Niemożność usunięcia nadmiaru płynów powoduje częste wymioty, nadmierną potliwość, biegunkę. Słowem – leje się ze wszystkich otworów ciała. Toksyny coraz bardziej uszkadzają organizm.

Poziom: ●●●●
Typ: grzyb.
Możliwość zarażenia: wszyscy z wyjątkiem androidów.

1 fabuła – zarażenie grzybem. Jest to także choroba weneryczna, zatem zarazić można się poprzez intymny kontakt z zarażonym.
2 fabuła – pojawiają się pierwsze objawy. Zatrzymanie oddawania moczu, ból w podbrzuszu, gorączka.
3 fabuła – zaczynają się wymioty oraz biegunka, ból głowy oraz zawroty głowy. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
4 fabuła – postać nie jest w stanie sama wstać z racji wycieńczenia organizmu. Pojawiają się napady padaczkowe. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
5 fabuła – postać umiera.

1 fabuła – zażycie verum intendit. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
2 fabuła – kontynuowanie leczenia. Postać zaczyna oddawać mocz, lecz jest to bolesny i krwawy proces. Ustępują wymioty oraz biegunka. Ból głowy i zawroty nadal się utrzymują. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
3 fabuła – kontynuowanie zażywania leku. Postać czuje się lepiej, zawroty głowy ustępują, znika krew z oddawanego moczu.
4 fabuła – kontynuowanie zażywania leku. Postać czuje się dobrze, brak bólu podczas oddawania moczu.
5 fabuła – postać jest zdrowa.

Krew staje się czarna i zaczynają się problemy z jej krzepnięciem. Na początku objawia się dłuższym czasem regeneracji ran i pojawianiem się blizn nawet od błahych skaleczeń. Później krwawienie staje się coraz obfitsze i bardziej wyczerpujące. Poważne rany przestają się goić, a z drobnych ranek krew cieknie nieprzerwanie wąską strużką. Powrót do zdrowia po bójkach i walkach trwa coraz dłużej, nawet siniaki znikają dopiero po tygodniach. Anioły mogą zarazić się nadmiernym wdychaniem skażonego powietrza; poprzez ugryzienie przez zainfekowaną bestię/zwierze/wymordowanego lub podczas stosunku płciowego z zainfekowanym.

Poziom: ●●●●
Typ: wirus.
Możliwość zarażenia: anioły.

1 fabuła – zarażenie wskutek wdychania skażonego powietrza.
2 fabuła – pojawiają się pierwsze objawy. Ciało chorego przestaje się regenerować, na skórze pojawiają się liczne, czarne plamy przypominające sińce.
3 fabuła – postać zaczyna krwawić z nosa, a krew przybiera czarny kolor. Żadna rana się nie goi. Zaleca się zażycie leków.
4 fabuła – postać zaczyna krwawić z innych otworów w ciele: uszu, oczu oraz ust. Organizm jest słaby ciągłą utratą krwi. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
5 fabuła – postać umiera.

1 fabuła – zażycie lustravit aquis. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
2 fabuła – kontynuowanie leczenia. Rany powoli zaczynają się goić, lecz krew wciąż jest rzadka i występują krwawienia z nosa. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
3 fabuła – kontynuowanie zażywania leku. Rany przyspieszają gojenie, zanikają krwotoki z nosa.
4 fabuła – kontynuowanie zażywania leku. Krew odzyskuje naturalną barwę.
5 fabuła – postać jest zdrowa.

Osłabienie całego ciała, zawroty głowy, częste, przedłużające się i bolesne wizyty w toalecie, dodatkowo anemia i kłopoty z oddychaniem. Pasożyt wędrując układem pokarmowym wpełza do trzustki i rozpoczyna proces gnieżdżenia się, czyli wyjada część organu i zastępuje go własnym ciałem. Nie zjada jednak wszystkiego, więc reszta niezupełnie strawiona – trzustka nie działa, więc trawienie jest upośledzone – wychodzi w stanie praktycznie nienaruszonym. Na dodatek pasożyt jest siedliskiem wirusów, które żerują na czerwonych krwinkach. Z racji niedziałającej trzustki – brak regulacji glukozy we krwi, co w efekcie może doprowadzić do śpiączki.

Poziom: ●●●●
Typ: pasożyt.
Możliwość zarażenia: wszyscy z wyjątkiem androidów.

1 fabuła – zarażenie; pasożyt występuje na uprawach rolnych M3.
2 fabuła – pojawiają się pierwsze objawy. Pojawiają się bóle podczas załatwiania się.
3 fabuła – postać zaczyna miewać skoki cukru we krwi. Skóra zaczyna swędzieć, jest osowiała, ospała, a jedzenie, którym się pożywiała postać – wydala niemal w całości. Zaleca się zażywanie leku.
4 fabuła – postać jest osłabiona, ma dodatkowo zawroty głowy oraz bóle brzucha. W wydalonym jedzeniu oraz wymiotach pojawia się krew. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
5 fabuła – postać zapada w śpiączkę cukrzycową. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
6 fabuła – postać umiera.

1 fabuła – zażycie wyciągu z trupa. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
2 fabuła – kontynuowanie leczenia. Cukier we krwi zaczyna się normować. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
3 fabuła – kontynuowanie leczenia. Jedzenie zaczyna podlegać trawieniu. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
4 fabuła – kontynuowanie zażywania leku. Postać czuje się znacznie lepiej.
5 fabuła – postać jest zdrowa.
6 fabuła – postać jest zdrowa, zaleca się ponowne zażycie leku.

Najpierw pojawia się bordowa wysypka, obejmująca zasięgiem całe ciało; zaczynają się wtedy problemy z oddychaniem. Kolejnym etapem są narastające bóle głowy i gorączka. Na samym końcu jest powolna utrata wzroku i nagłe ataki padaczki.

Poziom: ●●●●
Typ: bakteria.
Możliwość zarażenia: łowcy i ludzie.

1 fabuła – zarażenie drogą kropelkową.
2 fabuła – pojawiają się pierwsze objawy. Na ciele pojawia się bordowa wysypka.
3 fabuła – pojawiają się pierwsze problemy z oddychaniem, a wzrok jest rozmazany.
4 fabuła – postać jest osłabiona, nie potrafi złapać porządnie powietrza, brak apetytu, wysoka gorączka oraz napady padaczki. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
5 fabuła – postać nie jest w stanie sama się poruszać z racji wycieńczenia oraz degeneracji nerwów. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
6 fabuła – postać traci wzrok i jest przykuta do łóżka. Traci czucie w ciele. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
7 fabuła – postać umiera.

1 fabuła – zażycie ataiwy. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
2 fabuła – kontynuowanie leczenia. Problemy z oddychaniem znikają, pozostają zawroty głowy oraz sporadyczne napady padaczki. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
3 fabuła – kontynuowanie zażywania leku. Zawroty głowy znikają, bordowa wysypka blednie.
4 fabuła – Postać jest zdrowa.

Ofiara choroby staje się nadaktywna. Ten specyficzny wirus przyspiesza akcje serca, wymuszając na nim coraz szybsze bicie. Początkowo objawia się tylko energicznością w gestach i mowie, lecz w miarę rozwoju, po tygodniu, uniemożliwi sen, zwyczajny odpoczynek, a nawet stanie w miejscu przez dłużej niż kilka sekund, zaś organizm będzie się męczył dużo szybciej niż u zdrowej osoby. W ciągu dwóch tygodni chory może już nie mieć sił dalej się ruszać, pomimo iż będzie pchany impulsami organizmu; jego żyły zaczną pękać przez wysokie ciśnienie, a serce może nie wytrzymać.

Poziom: ●●●●
Typ: wirus.
Możliwość zarażenia: ludzie i anioły.

1 fabuła – zarażenie (wskutek przebywania na skażonym powietrzu).
2 fabuła – pojawiają się pierwsze objawy. Serce przyspiesza, postać jest wyraźnie pobudzona.
3 fabuła – postać zaczyna się szybko męczyć; pojawiają się problemy ze złapaniem głębokiego oddechu. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
4 fabuła – postać ma problemy z poruszaniem się, pojawiają się bóle w klatce piersiowej, zawroty głowy oraz mroczki przed oczami. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
5 fabuła – pękają niektóre żyły, przez co na skórze dodatkowo pojawiają się wielkie siniaki. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
6 fabuła – serce pęka – postać umiera.

1 fabuła – zażycie leku o nazwie Pocałunek Morfeusza. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
2 fabuła – kontynuowanie leczenia. Serce spowalnia rytm, lecz postać nadal łatwo się męczy i ma problemy z oddychaniem. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
3 fabuła – kontynuowanie zażywania leku. Zawroty głowy znikają, postać czuje się znacznie lepiej.
4 fabuła – kontynuowanie zażywania leku.
5 fabuła – postać jest zdrowa.

Pasożyt lokuje się w mózgu zarażonego i zaczyna się tam rozwijać, żerując na płatach, które odpowiadają za uczucie głodu oraz pragnienia.

Poziom: ●●●●
Typ: pasożyt.
Możliwość zarażenia: łowcy i wymordowani.

1 fabuła – zarażenie pasożytem podczas picia skażonej wody.
2 fabuła – pojawiają się pierwsze objawy. Postać traci apetyt.
3 fabuła – postać słabnie. Nie jest w stanie samodzielnie nic jeść ani też pić. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
4 fabuła – postać nie jest w stanie sama wstać z racji wycieńczenia organizmu. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
5 fabuła – postać umiera.

1 fabuła – zażycie królewskiego naparu. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
2 fabuła – kontynuowanie leczenia. Postać zaczyna sama przyjmować wodę. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
3 fabuła – kontynuowanie zażywania leku. Postać czuje się lepiej, zaczyna samodzielnie spożywać pokarm.
4 fabuła – kontynuowanie zażywania leku.
5 fabuła – postać jest zdrowa.

Jest to w większym stopniu choroba umysłowa. Wraz z czasem, obiekt zacznie przejawiać chęci do rozlewu krwi i picia jej. Najpierw może mu starczyć samookaleczenie się i picie własnej, lecz z czasem będzie chciał jej więcej i więcej... aż będzie zdolny do rzucenia się na innych.

Poziom: ●●●●
Typ: choroba psychiczna.
Możliwość zarażenia: ludzie, łowcy, wymordowani.

1 fabuła – zarażenie poprzez ugryzienie bestii.
2 fabuła – pojawiają się pierwsze objawy. Postać zaczyna czuć chęć picia krwi, ale jest w stanie się powstrzymać.
3 fabuła – postać zaczyna samookaleczać się i zlizywać własną krew. Pojawiają się kłopoty z krzepnięciem krwi.
4 fabuła – postać nie jest w stanie kontrolować swoje głodu. Atakuje każdego, kogo napotka – byleby napić się jego krwi. Ponadto z ran, które sama sobie zadała ciągle krwawi. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
5 fabuła – postać umiera z powodu wykrwawienia.

1 fabuła – zażycie cruenty. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
2 fabuła – kontynuowanie leczenia. Postać czuje się lepiej, ma od czasu do czasu napady głodu. Rany zaczynają się goić.
3 fabuła – kontynuowanie zażywania leku.
4 fabuła – postać jest zdrowa.

Skóra źle znosi światło słońca. Staje się sucha, popękana i mocno czerwona, wręcz piecze przy dotknięciu. Działa to jedynie przy kontakcie ze światłem słonecznym, niezależnie od tego czy są chmury czy nie. Dwa, trzy miesiące, a zaczyna przybierać brzydki, żółtobrązowy odcień.

Poziom: ●●●●
Typ: nieznany.
Możliwość zarażenia: ludzie, łowcy, wymordowani.

1 fabuła – zarażenie (sposób jest dotychczas nieznany).
2 fabuła – pojawiają się pierwsze objawy. Skóra chorego staje się sucha, szorstka i zaczyna pękać. Zaleca się zażywanie leku.
3 fabuła – pojawia się światłowstręt. Pod wpływem jakiegokolwiek światła chory odczuwa ból i pieczenie. Pojawiają się bolesne rany, które nie są w stanie same się zagoić. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
4 fabuła – rany zaczynają ropieć, pokrywają co najmniej 80% ciała chorego, skóra sama odpada płatami. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
5 fabuła – postać umiera.

1 fabuła – stosowanie ginko bilboa. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
2 fabuła – kontynuowanie leczenia. Postać nadal musi pozostawać w ciemności, ale skóra nie jest już podatna na rany oraz pęknięcia. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
3 fabuła – kontynuowanie zażywania leku. Skóra nadal pozostaje sucha.
4 fabuła – kontynuowanie zażywania leku.
5 fabuła – postać jest zdrowa.

Po paru dniach ciało chorego zostaje porośnięte pancerzykiem przypominającym łuskę, zaczynają go męczyć bóle, nasilające się za każdym razem. Trzy dni, od kiedy bóle się zaczynają, są już tak silne, że niewielu potrafi je wytrzymać. Chory, blady jak ściana, odmawia jedzenia oraz picia i tylko leży zwijając się z cierpienia. Nie można go wtedy nawet zabić, bo pancerzyk obrasta całe ciało i z pewnością powstrzyma pocisk z pistoletu. Leczona, koło piątego dnia choroba zaczyna słabnąć, bóle się zmniejszają, wraca apetyt. Do tygodnia choroba mija lub zabija. Zdarza się, że chory po prostu padnie nagle, z rozerwanym od środka żołądkiem. Taki minus przejrzałej giaczanki. Pancerzyk jeszcze przez jakiś czas się utrzymuje, po czym odpada.

Poziom: ●●●●
Typ: zatrucie.
Możliwość zarażenia: wszyscy, z wyjątkiem androidów.

1 fabuła – zatrucie przejrzałą giaczanką.
2 fabuła – pojawiają się pierwsze objawy. Skórę zaczyna pokrywać twarda łuska.
3 fabuła – postać zaczyna mieć problemy z termoregulacją, pojawia się pierwszy ból. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
4 fabuła – pojawiają się problemy z oddychaniem, postać nie jest w stanie sama przyjmować posiłków ani płynów, ból jest nie do wytrzymania. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
5 fabuła – postać umiera.

1 fabuła – zażycie odtrutki na łuskowicę. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
2 fabuła – kontynuowanie leczenia, tym razem wyciągiem z trupa. Ból staje się mniejszy, znikają problemy z oddychaniem. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
3 fabuła – kontynuowanie zażywania wyciągu z trupa. Znika ból. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
4 fabuła – kontynuowanie zażywania wyciągu z trupa. Łuski powoli odpadają.
5 fabuła – postać jest zdrowa.

Choroba rozwija się bardzo agresywnie. Inkubacja zajmuje jej dwa dni. W przeciągu następnych pięciu od inkubacji, chory zaczyna tracić wszystkie zmysły z racji uszkodzenia nerwów. Pierwszy dzień: ogólne osłabienie organizmu, trudności w oddychaniu, utrata węchu. Drugi dzień: zarażony traci smak i apetyt, odczuwa silny ból mięśni. Trzeci dzień: utrata czucia w ciele, chory nie jest w stanie się poruszać. Czwarty dzień: utrata pozostałych zmysłów. Piąty dzień: mięśnie przestają funkcjonować. W tym serce.

Poziom: ●●●●
Typ: bakteria.
Możliwość zarażenia: wszyscy, z wyjątkiem androidów.

1 fabuła – zarażenie poprzez ugryzienie pchły.
2 fabuła – pojawiają się pierwsze objawy. Postać zaczyna mieć problemy z oddychaniem, traci smak. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
3 fabuła – utrata węchu, wzroku, problemy z poruszaniem się. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
4 fabuła – utrata słuchu i czucia. Postać nie jest w stanie się poruszać. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
5 fabuła – postać umiera.

1 fabuła – zażycie astaceum. Postać nie jest w stanie używać mocy ani korzystać z artefaktów.
2 fabuła – kontynuowanie leczenia. Postaci powoli wracają zmysły. Wzrok jest jednak rozmazany, słuch ledwo wyłapuje dźwięki, węch jest słaby.
3 fabuła – kontynuowanie leczenia. Postać niemal odzyskała zmysły, miewa jednak sporadyczne zawroty głowy.
4 fabuła – postać jest zdrowa.