Przekrzywił odrobinę głowę, błądząc szarymi ślepiami po swym towarzyszu. Zaskakującym było jak nawet w takiej sytuacji, ten typ nie tracił swego charakteru. Dalej docinał i był cholernie złośliwy.- Nie koniecznie, zwykle ci których atakuję... nie mają już okazji zobaczyć mnie ponownie w ludzkim ciele, każdy taki przypadek wyzionął ducha, zanim pozbywałem się wilczej postaci – odparł, podchodząc bliżej do mężczyzny. Przykucnął obok niego, uśmiechając się dość oszczędnie.-  Wątpię, a nawet jeśli... ta zabawa warta jest ryzyka – szepnął mu do ucha, gdy znalazł się dostatecznie blisko. Podniósł się zaraz, prostując i aż klasnął w dłonie.- Wiem gdzie pójdziemy, bo nawet jeśli ty sądzisz, że dasz sobie radę, to ja nie zamierzam łazić tylko w twojej kurtce.- stwierdził lekkim tonem. Złapał resztki swojego płaszcza, rozerwał materiał na mniejsze paski, później znów znalazł się przy Kido. Z braku czegokolwiek innego w pobliżu, zrobił prowizoryczny opatrunek, mający bardziej spowolnić upływ krwi niż ochronić przed zakażeniem. Chociaż liczył, że to drugie nie stanie się realnym zagrożeniem dla biomecha. Spojrzał na twarz mężczyzny, akurat gdy ten zaciągnął się dymem.
- Musisz podnieść ciężkie dupsko, bo sam cię nie dźwignę do pionu, a musisz się ruszyć póki jesteś w miarę na siłach do tego – mruknął poważniej, niż dotąd.  Złapał go pod ramię z drugiej strony by pomóc mu wstać. Nie chciał tutaj zostać i to jeszcze z rannym Kido, otwarta przestrzeń to coś co mogło okazać się zgubne dla nich, ewentualnie tylko dla Yury'ego, bo sam Illija najpewniej spieprzyłby stąd w razie poważniejszych kłopotów w końcu Arata nie był dla niego nikim ważnym, obojętny był mu jego los, w jakimś tam stopniu. Kiedy w końcu udało mu się skłonić tego ciecia do podniesienia się, przesunął się tak, by ten mógł oprzeć się trochę na nim. Mieli do pokonania spory kawałek drogi, który w normalnych warunkach przeszli by w jakieś pół godziny, ale teraz mogło to potrwać trochę więcej. Illi martwił się w tej chwili tylko o to by Kido nie stracił przytomności z powodu utraty krwi, miał by wtedy serio przerąbane i musiał by szybko podejmować decyzje, co dalej.

Przyjrzał mu się z nieodgadnioną miną i delikatnie uśmiechnął, co wcale nie nadawało mu przyjaznego wyglądu, a podjudzało tylko chaos jaki panował w myślach Illi i który odbijał się na jego zachowaniu oraz samej postawie.- Też się nad tym zastanawiam... i chyba zaczynam żałować – odparł od tak po prostu.- Wykończę cię innym razem – dodał, podejrzanie wesołym tonem. Cavendish w tej chwili nie zastanawiał się nad powodami swojej decyzji, zwłaszcza, że podjął ją na szybkiego... całkowicie spontanicznie i nie typowo dla siebie. W ciele bestii posiadał najmniej zahamowań, więc ten przypadek, gdy darował komukolwiek życie, nie powinien mieć miejsca, a już na pewno nie przy tym osobniku.
- Oczywiście – parsknął, nie poruszony tą groźbą, za często w końcu to słyszał.- Postaraj się jednak, być bardziej słowny, niż każda istota, która rzucała takimi samymi słowami – mruknął, nagle z wesołego, stając się znudzonym. Kiedy biomech podniósł się na nogi z jego pomocą, Illi przez moment zwątpił czy ciągnięcie go przez cholerne zadupie jest mądrym pomysłem. Już podnosząc go, poczuł wagę tego osobnika i to zaczynało niepokoić. Jeśli trafią na kogoś, trzeba będzie sobie jakoś radzić, a chwilowo wymordowany miał jedynie taki pomysł, że po prostu porzuci swego marnego towarzysza, ratując własny tyłek... chociaż czy będzie miał na to szansę? Przygryzł delikatnie dolną wargę, pogrążając się w zamyśleniu. Nienawidził takich sytuacji. Gdy został odepchnięty, bez słowa to zaakceptował, ale i tak trzymał się blisko. Stęknął ciężko, gdy Kido nagle oparł na nim ciężar ciała. Na całe szczęście nie ugiął się pod tym, napinając lekko mięśnie, by podtrzymać mężczyznę w pionie. Przybliżył się jeszcze i objął go w pasie, trzymając go stabilniej oraz pewniej.- Powiedz, chociaż słowo o dobieraniu się do ciebie, a wydrapię ci oczy i zostawię tutaj – szepnął nagle, unosząc chłodne spojrzenie na twarz Araty. Nerwy mu trochę szwankowały, gdy uświadamiał sobie ile mają do przejścia, a jak ciężko będzie tą odległość pokonać.
Wręcz zmusił Kido do przyjęcia szybszego tempa marszu, co jakiś czas spoglądając na słońce powoli osuwające się ku horyzontowi. Nie chciał być pośrodku niczego, zwłaszcza nocą, ciemność mogła być ich zgubą.- I dlatego nigdy nie należy nikomu pomagać – wyszeptał do siebie, przymykając na moment oczy.- Najgłupsza śmierć na świecie, zdechnąć przez kogoś kogo się nawet nie lubi..- westchnął, czując mrowienie pod skórą. Gdyby był sam, podjąłby próbę ponownej zmiany i szybkiego dotarcia do względnie bezpiecznych terenów, ale przy tym tutaj facecie, wolał tego nie robić by męczenie się z biomechem, nie poszło na marne, jak go zagryzie w przypływie złości.

Czasami naprawdę nienawidził momentów, gdy miał całkowitą rację.. a przypuszczenia sprawdzały się w negatywny dla niego sposób. W tej sytuacji, gdy byli pośrodku niczego, naprawdę chciał się mylić. Jednak los był okrutny, On głupi, że zaatakował tego kretyna, a sam Yury wyraźnie tracił kontakt z otoczeniem. Illija co chwilę spoglądał na niego w myślach błagając by ten teraz nie stracił przytomności. Biomech był zbyt ciężki by ciągnąc go przez pustkowie do najbliższego bezpiecznego miejsca.- Dawaj... idź dalej – mruknął prawie do ucha mężczyźnie, ale gdy tylko wypowiedział ostatnie słowo, poczuł szarpnięcie w dół. Tracący czucie w kończynach Kido, pociągnął go na ziemie przez ciężar ciała, którym całkowicie przewyższał Wymordowanego. Odsunął się nieco od mężczyzny, który już wyraźnie odleciał całkiem. Wyrzucił z siebie długą wiązankę przekleństw, wytrząsając się nad gościem, który miał go teraz jeszcze bardziej gdzieś i krążąc wokół niego jak sęp. Był już skory nawet go tu porzucić, naprawdę mało brakowało, ale wtedy usłyszał ujadanie gdzieś w okolicy. Rzucił w przestrzeń kolejne przekleństwa, nie był aż takim chujem by porzucić swego wątpliwego towarzysza i pozostawic na pewną śmierć, która swoją drogą bardzo upominała się już o niego. Potrzebował prawie pięciu podejść, zanim podniósł z ziemi te biomechaniczne zwłoki, chociaż podnieść to za dużo powiedziane... zwyczajnie ciągnął go po ziemi przez zadupie na jakim byli. Pierwszy raz, żałował, że wybrał się tak daleko w teren szukając jakiegoś miejsca na drzemkę. Potrzebował kilku godzin zanim dotarł do bezpiecznego miejsca, a tam pierwszym co zrobił to wepchnął blaszaka na łóżko, by sam pieprznąć się na podłogę z braku sił już. Łapał ciężko powietrze, wsparty plecami o ścianę.- Obyś był tego wart – wydusił z siebie, spoglądając na dalej nieruszającego się palanta. Kiedy odpoczął, wykorzystał moment spokoju... opatrzył rany biomecha, później swoje i znalazł sobie ubrania, które pozostawił tutaj w zapasie nie aż tak dawno. Kończąc wszystko co miał do zrobienia teraz, spojrzał tęskno na zajęte łóżko, chciał się chociaż raz wyspać porządnie, ale widać i tym razem nie było mu to dane. Przykrył niedbale Yuryego kocem, a sam zajął nawet wygodny fotel. Otulając się szczelnie kurtką, która należała do śpiącego, pozwolił sobie na trochę snu, by wypocząć póki panowała wokół cisza.
Przespał całą noc, co było już sporym osiągnięciem w porównaniu do ostatnich dni. Niestety sen został przerwany przez głośny dźwięk metalowego kubka uderzającego o podłogę. Wzdrygnął się i usiadł od razu prosto, gotów do jakiejkolwiek reakcji. Zaraz jednak się uspokoił, widząc kto jest sprawcą hałasu.- Żyjesz, jaka szkoda – prychnął, podnosząc się z miejsca i przeciągając leniwie. Był teraz chyba najszczęśliwszą istotą na świecie, gdy w końcu udało mu się pospać. Podszedł bliżej, podnosząc z podłogi kubek i napełniając go znów wodą z dzbanka, który stał na parapecie. Podał naczynie mężczyźnie, spoglądając na niego uważnie i trochę wątpiąc w jego sprawność ruchową teraz.- Rozszarpałem ci mocno bark, więc lepiej uważaj na niego, jeśli chcesz mieć sprawną rękę – mruknął obojętnie.

Zmrużył odrobinę oczy, gdy zauważył zmianę w spojrzeniu mężczyzny, chociaz teraz agresja w wykonaniu biomecha nie była jakoś groźna dla Wymordowanego. Illi w tej chwili bez wątpienia przewyższał siłowo, rannego androida. Mimo to wolał jakoś szczególnie nie ryzykować i uważać na to co się dzieje, zwłaszcza, że był pewny iż Kido nie będzie zadowolony, gdy zaraz się dowie iż jego używka przepadła gdzieś na terenach Desperacji. Z tego też powodu, gdy facet był nieprzytomny, zabrał mu broń odkładając ją na stolik po drugiej stronie pomieszczenia. Tak było bezpieczniej dla niego samego. Czekał cierpliwie aż jego towarzysz weźmie kubek wypełniony wodą i przestanie katować własne struny głosowe oraz uszy Illiji, głosem, który już nie był przyjemny dla ucha. Zamiast odpowiedzieć na pytanie, pomachał nieco kubkiem przed oczami mężczyzny, uważając by nie wylać zawartości. Patrzył jak ten zachłannie wypija wodę i był gotów już dolać cieczy, aby ten dogasił jeszcze pragnienie, ale wtedy właśnie dał się zaskoczyć. W chwili szarpnięcia w dół zachłysnął się powietrzem, gdy jeszcze miał do niego całkowity dostęp. Złapał Yuryego za nadgarstek mechanicznej ręki, bojąc się, że ten dupek zaraz zmiażdży mu krtań... ale wtedy poczuł, że chwyt wcale nie jest taki mocny jak mógłby być. Odetchnął cicho, by zaraz wykrzywić wargi w grymasie niezadowolenia. W szarych oczach jednak wzmogło się zobojętnienie, przechodząc wręcz w pustkę, co przeważnie wzbudzało wręcz niepokój w osobach na które spoglądał w takim momencie.- Nie ma, zgubiły się gdzieś – odparł sucho, będąc całkowitym przeciwieństwem wkurzonego Kido. Przestał zaciskać tak mocno palce na nadgarstku agresora, przesuwając dłoń wyżej i łapiąc go ponad łokciem. Przytrzymał go, wykazując teraz o wiele więcej siły niż wcześniej. Drugą ręką uderzył mocno i odtrącił jego mechaniczną dłoń, zaraz popychając Kido do tyłu by się położył.- Taszczyłem cię taki kawał, że nawet sobie tego nie wyobrażasz, więc doceń to i nie wkurwiaj mnie – warknął, pozwalając sobie tylko na chwilę załamać spokój. Odsunął się od mężczyzny i zajął znów miejsce na fotelu, oparł się łokciami o kolana, pochylając do przodu.- Skombinuje ci papierosy... ale teraz zamknij się – mruknął poważnie. Dotknął nieświadomie szyi w miejscu, gdzie został złapany, czuł jeszcze adrenalinę krążącą w ciele po tym niemiłym zaskoczeniu. Przyjrzał się nie całkiem nowemu koledze, gdy przez chwilę zapadła cisza, teraz uświadomił sobie, że nawet nie znał jego imienia.- Jak się nazywasz w ogóle? - spytał nagle to w sumie było dość istotne, skoro byli na siebie skazani w najbliższym czasie i pewnie jeszcze długo później.

Słuchał go z cieniem paskudnego uśmieszku, przyjmując każde ostre słowo bez jakiejś wyraźnej zmiany. Nie obchodziło go to w większym stopniu, gdyż zwyczajnie żadne słowa rzucone od tak, nie potrafiły go dotknąć, obojętnie jakimi emocjami byłyby podsycane. Skrzyżował ręce na torsie, czekając cierpliwie, aż padną wszystkie groźby i jego coraz bardziej nie chciany towarzysz, zamilknie w końcu. Pomijał już fakt, że mężczyzna w dalszym ciągu nie przedstawił się, chociaż padła już wyraźna prośba o to. Trudno, mógł przecież przeżyć bez tej wiedzy... najwyżej wymyśli mu jakieś imię, tak jak ów biomech zrobił to na początku ich znajomości, gdy Illi nie był z początku skory wyjawić jak go zwą.- Więc nie patrz, skoro tak nie potrafisz znieść tego widoku – parsknął okropnie. Wahania nastroju Cavendisha nawet teraz były bardzo widoczne, kiedy jego humorek zmieniał się z każdą chwilą, przechodził ze spokoju w złość, a później w pogardę i obojętność.
Nie czuł nawet cienia obawy przed tym co może zrobić Kido, gdyż w obecnej sytuacji nie był w super formie, więc nawet Illija nie miałby problemu z powaleniem go na ziemię, gdyby przegiął i próbował użyć siły przeciwko niemu. Zaśmiał się, odchylając na moment głowę, gdy zwyczajnie nie  był wstanie powstrzymać nagłej wesołości.
- Poczekaj jeszcze trochę, do wiązania na pewno dojdziemy – uniósł delikatnie brew, a w szarych oczach wyraźnie pojawiły się delikatne kurwiki.- I nie zamierzam nigdzie biegać na twoje polecenie, niestety, jeśli chcesz rzucać rozkazami to źle trafiłeś, bo wiele tym nie wskórasz w tym przypadku – stwierdził, odrobinę przechylając głowę. Przestąpił nieco z nogi na nogę, jakby stanie w miejscu było mu niewygodne i faktycznie tak było. Zajmując fotel, wyprostował nogi, krzyżując je w kostkach. Chwile zastanawiał się, czy podkurwiać dalej tego osobnika, czy dać mu odetchnąć i nie naruszać jego nerwów bardziej. W końcu obstawił na tą drugą opcję, chociaż do tego jeszcze potrzebował chwili zabawy. Podniósł się znów, podchodząc ponownie bliżej i podejmując wcześniej przerwaną czynność, a mianowicie nalał do kubka znów wody, jednak teraz nie podał go mężczyźnie, tylko odstawił na stolik przy łóżku. Był niemal pewny, że ten odtrącił by i jego rękę i naczynie z wodą.- Uważaj by to tobie nie przemeblowano jej, bo aż się prosisz na jeszcze jedną rundkę z wilkowatym, a gdy się wyspałem... może to trwać dłużej niż wcześniej – mruknął, jawnie ostrzegając, a może bardziej grożąc. Wsunął rękę do kieszeni kurtki, która swoją drogą, należała do leżącego obok faceta, który dalej spoglądał na niego wrogo. Z kieszeni wyciągnął całą paczkę papierosów i dwie zapalniczki, jedną należącą wcześniej do Kido, a drugą, która Illi dostał przy załatwianiu tych pieprzonych używek, bez których najwyraźniej Yury nie bardzo mógł żyć. Rzucił mu wszystko na klatkę piersiową.- Mógłbym w sumie wyrzucić to... patrząc jak toczysz pianę w furii, ale chyba tym razem sobie daruję taką zabawę – jego głos na powrót był przerażająco wręcz spokojny, beznamiętny. Odsunął się od niego, by zająć z powrotem miejsce na fotelu.

Illiję powoli nudził marudny biomech, który starał się chyba go wkurzyć lub urazić, chociaż Wymordowany ledwo zwracał już uwagę na słowa rzucane w jego kierunku. Zbywał milczeniem wszelkie obelgi czy przekleństwa, chociaż szczerze był zawiedziony zachowaniem Kido. Sądził, że ten palant jest bardziej wartościowym przedstawicielem androidów. Niestety widocznie, pomylił się bardzo co do niego. Zmrużył odrobinę ślepia, widząc ten jego paskudny uśmiech... był jak pies cieszący się ze smakołyku, a to z kolei odrobinę rozbawiło Illiję, lecz pozwolił sobie tylko na delikatny uśmieszek, który szybko zniknął z jego twarzy.
- Byłeś nieprzytomny kilka godzin i jakbyś nie zauważył, masz opatrzone rany, więc logicznym jest, że zdążyłem znaleźć kogoś kto załatwił bez problemowo te twoje papierosy oraz skompletuje ubogą apteczkę – mruknął z lekkim wzruszeniem ramion. Kiedyś często pomagał innym, robił coś pozornie bez interesownie, aby po latach odebrać dług wdzięczności. Tak było i tym razem, chociaż powoli żałował, że stracił jedną opcję z listy długów, który ktoś miał u niego.- Wolałem już za w czasu ogarnąć ci używkę, niż później obserwować jak zachowujesz się, jak rozkapryszone dziecko... mimo że tego widoku i tak mi nie darowałeś – parsknął kpiąco.
Przesunął się w fotelu, zakładając nogi na podłokietnik i tym samym usadawiając się wygodniej oraz pod lepszym kątem, by spoglądać na rannego mężczyznę. Obserwował jak Yury odpala papierosa, nie zważając na to aby uważać na swoją rękę. Od razu zapewnił sam siebie, że więcej nie będzie sprawdzał opatrunku, skoro ten ciołek nie uważał nawet na ranny bark. Wystarczyło, że sporo się namęczył owijając jego rękę czymś co z przymrużeniem oka, można było nazwać bandażem i owa czynność wcale nie była łatwa, gdy opatrywana osoba, była nieprzytomna. Brak współpracy w tamtej chwili, zmęczył również Illiję, bo musiał kombinować i przesuwać faceta, a ten nie był lekki. Ziewnął lekko, co przeczyło jego poczuciu wyspania, ale najwyraźniej Kido działał na niego nudząco.- Masz swoje papierosy, więc się zamknij – wolał nie wdawać się z nim w jakieś potyczki słowne, gdy padły ostatnie słowa tego gnojka. Wątpił aby miał dość cierpliwości, aby znosić więcej, a za dużo czasu poświęcił, żeby ogarnąć jego stan. Teraz więc nie chciał tego pogarszać. Odchylił na moment głowę do tyłu, dłonią rozmasowując kark, czuł się odrętwiały co nie należało do najprzyjemniejszych odczuć.
- a swoją drogą, w ciągu może piętnastu minut powinny puszczać prochy, przez które pewnie jesteś otępiały, skoro jeszcze nie podniosłeś dupy z łóżka.- poinformował go nagle.- W sumie powinny przestać działać już dawno, ale dostałeś większa dawkę, byś był grzeczny lub przynajmniej nie rzucał niczym – zerknął na niego ponownie i uśmiechnął się uroczo.