Nie potrafił poszczycić się cierpliwością, której pewnie powinien się dorobić po tylu latach życia. Niestety tak się nie stało, a jedynie co osiągnął to wyjątkowa niechęć do ludzi, którzy zawodzą jego oczekiwania oraz poczucie straty czasu, który jednak dla niego w pewnym sensie zatrzymał się długi czas temu. Nie lubił tkwić w miejscu, gdy nic ciekawego dla niego się nie działo. Dlatego teraz nie zamierzał zostawać w towarzystwie Kido, dłużej niż to potrzebne... a właśnie uznał, że więcej nie chce tutaj zmarnować. Poza tym słysząc o jakimś zadaniu tym bardziej chciał się ulotnić, nie uśmiechało mu się brać czegoś co na pewno nie będzie łatwe. Jeśli Smok miął współpracować z Wiwernem to cokolwiek trzeba było zrobić, nie mogło być łatwe, proste i w ogóle. Właśnie dlatego nie chciał się w to mieszać, woląc ten dzień przetrwać w spokoju.- Nie zwykłem czekać na cokolwiek – stwierdził burkliwie. Był już gotów sobie pójść i nawet zrobił parę kroków, ale zauważył jak mężczyzna sięga po broń.
Zatrzymał się od razu, spoglądając wręcz ze zdziwieniem na niego. Parsknął ostrym śmiechem, ukrywając za tym zaskoczenie, że ten tutaj odważył się grozić mu.- Sądzisz, że uda ci się zastraszyć mnie? Jesteś głupi...- mruknął, kręcąc lekko głową. Uważał go za inteligentniejszego, ale widać mylił się. To prawie smutne. Nie bał się postrzału, przechodził przez gorsze obrażenia i nie zamierzał uginać się, grzecznie pójść za nim.
Zrobił kilka kroków w stronę Kido, zmniejszając dystans między nimi aż był prawie na wyciągnięcie ręki.- Nigdy nie byłem i nie będę ofiarą – syknął, nie lubił tego określenia i reagował agresją wręcz mimowolnie. W milczeniu słuchał tego durnia, gryząc się w gadzi język bo słowa jakie się cisnęły, mogły doprowadzić do ich prywatnej wojny... a on mógł przyjąć zbyt wiele strzałów. Gdzie jeden raczej nie sprawi kłopotów, tak więcej mogło już być problematyczne.
- Nie pisałem się do żadnego zadania, poza tym jestem już po jednym dziś i więcej nie zamierzam – odparł sucho. Wykrzywił wargi w kpiącym uśmieszku.- No zgadnij, jaka może być moja odpowiedź – prychnął. Uderzył niedbale w broń, odtrącając przy tym rękę Araty, gdy wycelowany w niego pistolet zaczynał działać na już i tak nadszarpnięte nerwy.

Pozornie miał gdzieś jego opinię, jednak to pogardliwe spojrzenie, powoli zaczynało wzbudzać coraz więcej zirytowania. Jak denerwującym był fakt, że ten tu tak umiejętnie wprowadzał większy chaos w myślach i zachowaniu Cavendisha, który coraz bardziej miał tego dość. Wystarczyło, że na co dzień miał pod górkę... więc dlaczego los karał go takim osobnikiem, który wyraźnie uwziął się na niego, odnajdując rozrywkę w graniu na nerwach pozornie nieszkodliwego blondyna. Wykrzywił wargi w grymasie niezadowolenia, a chwilę później warknął krótko w reakcji na szarpnięcie za kołnierz płaszcza. Złapał mocno palcami za nadgarstek mężczyzny, wbijając w niego chłodne, przeszywające ślepia. Agresja i władczość, zwykle budzące skrajne odczucia, teraz nie wzbudziły nic.- Walą mnie twoje przekonania, twoja opinia i wszystko co składa się na każdą z twoich wypowiedzi – wyburczał cicho. Ocenienie go jako nic nie znaczącego gówna... było pewnym ciosem, ale stopniowo oswajał się chyba z myślą, że większość tego durnego świata, nie docenia jego umiejętności ani samej jego osoby. Połowa z istot z jakimi miał styk, nie wiedziało o nim nic, nie mieli pojęcia jaka bestia drzemie w pozornie chucherkowatym ciele i sam Illija wolał nikogo w tym nie uświadamiać za szybko. Nie miał tylko pojęcia, że ten cholerny kretyn, zaraz zrobi coś co wręcz wypchnie na światło dzienne potwora w jakiego kiedyś częściej się zmieniał.
Poprawił płaszcz, gdy tylko został puszczony. Uniósł beznamiętne ślepia i zamarł, gdy nagle lufa została przyłożona do jego skroni. To co właśnie zrobił Arata, obudziło dawna zakopane wspomnienie... pierwsze, które od stu lat poruszyło w jakiś mocniejszy sposób Cavendisha. Przez moment na miejscu Yury'ego widział kogoś innego, mniej postawnego osobnika, lecz równie niebezpiecznego, jeśli nie bardziej. Odwrócił odrobinę głowę, gdy metal musnął szczękę i został przyciśnięty do gardła. Przełknął nerwowo ślinę, czując jak zasycha mu w gardle, a nerwy... jeden po drugim puszczają, pękają. Utonął na kilka minut we własnej przeszłości, która obudziła wściekłość jakiej nie pamiętał już prawie. Złość na samego siebie, że wtedy dał się tak podejść, wykorzystać w pewnym stopniu, by później zostać potraktowany jak nie potrzebna rzecz, a teraz właśnie doprowadzał ponownie do tego samego. Pozwalał by historia zatoczyła koło, lecz już z inną osobą, co nie świadczyło, że inaczej skończy się ta sytuacja. Lekki postrzał w ramię wyrwał go z zamyślenia, huk ogłuszył na parę sekund, ból zmusił do gwałtownego działania. To co wydarzyło się chwilę później zepchnęło na bok ludzkie emocje, wypełniając dostępną przestrzeń przez instynkt. Potrzebę bronienia się przed zranieniem fizycznym i psychicznym. Trzask rozrywanego materiału, przemieszczających się stawów i kości był dominującym dźwiękiem jaki teraz słyszał Illija na około siebie. Głośny warkot wilkopodobnego stworzenia przeciął powietrze, gdy tylko stanął w miejscu blond dzieciaka. To co stało teraz przed Kido, nie miało zbyt wielu zahamowań i dało temu wydźwięk otwierając pysk i dobywając wręcz ryku. Przysiadł nisko na czterech łapach, jakby przez moment zagubiony, ale szybko połapał sytuację na tyle na ile to możliwe. Bez zawahania, skoczył do gardła biomecha.

Wszelkie słowa, logicznie składane zdania docierały do Illijii z wyraźnym opóźnieniem, przez co chłopak miał wrażenie, że między nim, a Kido jest tafla, która tłumi większość nie pozwalając mu pojąć tego co się dzieje. Czując zagrożenie zaatakował, bezmyślnie ruszył na przeciwnika... chcąc go wykończyć bądź przestraszyć, okazać się dominującym stworzeniem, które w hierarchii stoi wyżej, jest groźniejsze. Niski warkot dobył się z gardła wilkowatego, gdy tylko mechaniczna ręka złapała go za szyję. Naparł mocniej, nie dając się strącić i upewniając się tylko, że jest za ciężki dla tego tu. Kolejny wystrzał, zadziałał na niekorzyść leżącego na ziemi mężczyzny bo kolejny głośny dźwięk wywołał negatywny skutek, zwiększając jeszcze bardziej pogrążenie w instynkcie i to co robił zwierz działało już w prymitywny sposób. Chciał zabić, pozbyć się zagrożenia, dlatego przebijał skórę pazurami i w końcu w ruch poszły i szczęki.
Gdyby broń nie została wypuszczona z ręki, bestia bez wątpienia odgryzłaby rękę mężczyźnie w ramach obrony. Szczęki dotąd zaciśnięte na barku, rozluźniły się nieco, ale nie wypuściły do końca ciała, poszarpując trochę przez co nieznacznie powiększał ranę. Słysząc syk, uspokoił się nieco... i odzyskał trochę na ludzkim rozumowaniu. Wbił zębiska troszkę mocniej, wymuszając kolejny syk, będący oznaką bólu jaki musiał poczuć Kido. Łypnął na wypuszczoną z ręki broń i warknął krótko, widząc jak mężczyzna próbuje po nią sięgnąć znów. Ugryzł go znów w to samo miejsce w formie ostrzeżenia, by gość w końcu przestał kombinować i dał mu ogarnąć myśli, teraz nad wyraz zwierzęce. Bezbronność ofiary, działała na jej korzyść, chociaż tego mógł być nie świadom jeszcze albo w ogóle sądząc po tym co zrobił zaraz. Ostre kły drasnęły szyję Araty, gdy nóż przeszedł przez jego łapę.... gdyby się w porę nie opanował, zagryzł by tego durnia. Podniósł łeb, nie zranioną łapą ciągle przyciskając biomecha do ziemi i spojrzał na wystającą rękojeść noża. Łypnął zaraz na swą ofiarę, powarkując cicho, co można było łatwo przełożyć na żądanie by ten kretyn wyjął ostrze z jego ciała. Ostre pazury pozostawiły kilka zadrapań na torsie tegoż osobnika, gdy Illija przesunął się, próbując sam, zębami sięgnąć noża. Przestał chwilowo zwracać na niego uwagi, chcąc jedynie pozbyć się ostrza z ciała. Przeniósł swe dzikie ślepia na dalej leżącego na ziemi osobnika, akurat by zobaczyć jego prowokacyjny uśmieszek. Zbliżył pysk do jego twarzy, ni to powarkując ni pomrukując. Uderzył lekko pyskiem o jego policzek, głośniej już warcząc.

Usłyszenie błagania o litość z ust Yury'ego to byłoby coś co w pełni zadowoliłoby wilkowatego, którego myśli stawały się stopniowo bardziej przejrzyste i wiedział powoli, co się dzieje i jak zapobiec napływowi agresji. Illija rzadko kiedy doprowadzany był aż do sytuacji, gdzie całkowicie oraz na bardzo długo tracił kontrolę, zabijając wtedy delikwenta, który rozwalił całkiem jego nerwy. Oczywiście, nie znaczyło to, że nie mordował w wilczej postaci... wręcz przeciwnie, robił to o wiele częściej, ciesząc się rozlewem krwi i woni jaka unosiła się wtedy w powietrzu.
Kłapnął szczękami tuż przed jego twarzą, gdy nóż został mocniej wbity w ciało, powiększając ranę, a później wyciągnięty nie ostrożnie. Słysząc nagle jego słowa, przekrzywił łeb i postawił czujnie uszy. Wyraźnie taka zmiana tematu nie była czymś czego spodziewał się teraz.
Zimnym nosem tknął policzek mężczyzny, pomrukując coś niewyraźnie. Nie przejął się uwagą o nieświeżym oddechu, był w końcu zwierzem teraz, ciężko było zadbać o ten element. Zaparł się wyraźnie, kiedy Kido próbował odsunąć jego pysk od twarzy, nie lubił gdy ktoś nim kierował zwłaszcza w takim momencie. Odsłonił nieco kły, dając znać, że mu się to cholernie nie podoba i Arata strasznie ryzykuje tym gestem.
Warknął wściekle, reagując już agresją na kopniak w piszczel. Przeniósł ciężar ciała na tylne łapy, zaraz uderzając przednimi o ziemię po dwóch stronach głowy Kido. Odchylił się trochę, bez zastanowienia siadając zadem na brzuchu mężczyzny. Co z tego, że był o wiele cięższy niż w ludzkiej postaci i teraz sporo przewyższał wagą samego biomecha, więc taki ciężar pewnie nie było za przyjemny. Skupił ślepia na ranie, którą sam stworzył.... dotarło do niego, że ten typ wykrwawi się tutaj, jeśli czegoś się nie zrobi. Potrząsnął łbem, starając się ogarnąc do końca, chciał wrócić do ciała człowieka. Przesunął pazurami po pysku, co w wykonaniu człowieka wyglądałoby jak przetarcie twarzy. Po chwili udało mu się i zamiast wilka, przy Kido znajdował się teraz ten sam chucherkowato wyglądający blondas.
- Nigdy nie byłem dobry we współpracy, zwłaszcza z osobami, które nie doceniają mnie – stwierdził oschle. Zerknął w dół na swoje nagie ciało i westchnął, najgorszy minus korzystania z mutacji. Zlazł z mężczyzny, wstając po prostu, nagość nigdy go nie krępowała... co w sumie łatwo było zrozumieć, gdy musiał świecić tyłkiem za każdym razem, gdy decydował się na zmianę postaci, a kiedyś zdarzało się to zdecydowanie częściej niż teraz.- a teraz dawaj kurtkę – mruknął poważnie. Czekając aż ten typ ogarnie się i podniesie z ziemi, obejrzał ranę po nożu, o dziwo nie była taka głęboka.

Patrzył jak ten gwałtownie siada i darował sobie komentarz jak kretyńskie to zachowanie, bo sądząc po minie mężczyzny ten już dobrze o tym wiedział. Nikt normalny w końcu nie podniósłby się tak raptownie, wiedząc ile krwi oraz siły już stracił na walce z wilkowatym. Przyciskając dłoń na miejsca, gdzie nóż zostawił po sobie ranę, obserwował uważnie każdy ruch Yury'ego i przy okazji czekał aż ten spełni jego żądanie, oddając kurtkę. To w końcu wina faceta, że Illi teraz został bez ciuchów w wyniku zmiany postaci na zwierzęcą. Cavendish sam się nie prowokował, nie strzelał do siebie... więc cała wina spoczywała na siedzącym na ziemi.
- I co to ma do rzeczy? - prychnął, słysząc o deszczu, a raczej że się na niego nie zanosi. Nie był pewny czy te spostrzeżenie potraktować jako bełkot otępionego osobnika. Gdyby dalej był w wilczym ciele, pewnie zjeżyłby się w reakcji na ten uśmiech Kido i jeszcze sugestywny gest, który teraz nie był zbyt mile widziany.- Strzeliłeś do mnie idioto, to był wielki powód by cię atakować i nie potrzebuję twojej uwagi – odburknął, broniąc się z niewiadomego powodu. Ewentualnie nie chciał by ten sobie wyobrażał nie wiadomo co. Chwila słabości, gdy Illi łakną jego dotyku, już przeminęła i nie zanosiło się na to, aby powróciła w najbliższym czasie.
Dobrze wiedział, że nie prezentuje się zachwycająco, ostatnie kilka tygodni były raczej wyniszczające dla niego, więc naturalnym było, że prezentował się bardzo marnie. Już nawet ustalił sobie cel na najbliższy czas, aby trochę poprawić swój stan fizyczny, bo za niedługo może to robić się problematyczne, gdy będzie wyraźnie słabszy.
- Świetnie to się zamknij i dawaj tą kurtkę – syknął rozjuszony już komentarzami. Cierpliwość nie była jego mocną stroną, ale chyba musiał nad nią popracować, jeśli założyć, że częściej będzie musiał mieć do czynienia z tym osobnikiem. Złapał kurtkę i nałożył, zapinając zamek do końca. Zdziwiło go jak spora się okazała, ale i osłaniała na tyle na ile było to potrzebne. Jako chwilowe zastępstwo w ubraniach, mogła się nadawać, ale wiedział, że szybko musi sobie załatwić ciuchy.
Przeniósł chłodne spojrzenie na swą niedawną ofiarę. Rozejrzał się za jego papierosami, zauważył paczkę leżącą kawałek dalej. Pewnie przy upadku już wypadła, zgarnął ją z ziemi, ale zanim mu ją podał, zabrał swoje rzeczy ze szczątków swoich ubrań jakie pozostały na ziemi. Schował wszystko w kieszenie, chwilowo jego kurtki. Później dopiero rzucił papierosy Kido.- Skoro już wiesz, ze prowokowanie mnie, jest nie opłacalne dla ciebie... to trzeba znaleźć kogoś kto zszyje cię – mruknął, szukając już w myślach kogoś kto będzie skory do pomocy. Zasięg jego znajomości był spory, ale z Yury'm nie koniecznie chciał pojawiać się u większości osób.