Czym są koszary - każdy wie. Te tutaj jednak wcale nie należą do wojska, uzbrojonych po bialuśkie zęby żołnierzy. Nie można jednak powiedzieć, że osoby, które przyjdą tu, aby się „nieco” podszkolić były mniej waleczne od samej armii Świata-3. Przychodzą tu cienie ludzkiej świetności, walczą między sobą jak dzika zwierzyna, wściekle warcząca na ringu; aby pokazać kto silniejszy, kto potężniejszy. By pokazać losowi, że są tu jeszcze osobniki o hardym duchu i ciele jak stal. Tu mieszkańcy Desperacji próbują swoich sił, leje się pot i krew. A mimo to koszary nigdy nie są puste. Wszystkim zależy na tym, aby wydostać się z terenów martwej ziemi, a by tego dokonać, należy stawić czynny opór Władzy. Jak tego niby dokonać, będąc słabeuszem?

To, co dawniej niekoniecznie musiało robić za więzienie dla zbolałych ciał i dusz, dziś pełni rolę lochów dla wszystkich niedobitków i dręczycieli, jakich złapało DOGS. Ciężkie drzwi udostępniają kręte, kamienne schody, które spiralą prowadzą do podziemnych, obszernych w miarę tuneli. Korytarzy nie ma tu nazbyt wielu. Prócz paru długich pasm wypełnionych licznymi mniejszymi i większymi klatkami lub celami, pojawiły się również trzy osobne pomieszczenia: jedno sprawdzające się w roli sali tortur (przez Psy określanego raczej mianem pokoju przesłuchań), drugie jako magazyn (głównie na jedzenie) i trzecie jako pomieszczenie przeznaczone dla strażników - Pitbulli. Subforum pełniące rolę więzienia DOGS. Wielu uważa to miejsce za główną siedzibę gangu.

W ciągu zaledwie paru miesięcy niegdyś niczym nie wyróżniające się zbocze górskie na Czerwonej Pustyni przeobraziło się w jedną z najlepiej zorganizowanych – i najniebezpieczniejszych – części Desperacji. Wzniesiony nieustającym wysiłkiem miejskich inżynierów, budowniczych i żołnierzy posterunek S.SPECu jest wyraźnym sygnałem, że ludzkość nie zapomniała o utraconych terenach i zamierza je odzyskać. Siłą. Każdy z prostopadłościennych, niskich budynków w kolorze okolicznego piasku i skał otoczony jest betonowymi blokami, chroniącymi przed ostrzałem i materiałami wybuchowymi; podobny, acz specjalistycznie wzmocniony mur otacza całość zabudowań posterunku, a on z kolei otoczony jest pustą, zaminowaną przestrzenią około pięciuset metrów i wreszcie wysokim, metalowym płotem, zwieńczonym drutem kolczastym, wzbogaconym o strategicznie ustawione wieżyczki strażnicze. Pod bazą rozciąga się kompleks jaskiń, przystosowanych do potrzeb wojska i zespołu pracujących w terenie naukowców.