Hersha, Veles, Lilo, Raven, Absinthium | Poziom Średni+
Cel: Przejęcie Doliny na rzecz utworzenia w niej Azylu
"Drzewa umierają stojąc."

Veles, Lilo, Raven

Życie nie jest bajką - jest to fakt powszechnie znany, zwłaszcza przez persony zamieszkujące smętne, szare tereny nieprzyjaznej Desperacji - i mało kiedy spełnia człowiecze zachcianki, miast tego podrzucając mu pod nogi ciężkie, masywne kłody oraz uściełając jego drogę egzystencji poplątanymi, wyposażonymi w zakrzywione kolce cierniami. Bolesne doświadczenia, jadowita nuda, krwawe bijatyki, najróżniejsze przeciwności złośliwego Losu - każda z tych rzeczy przytrafić może się każdemu z (pseudo)żyjących i testować będzie jego podejście do świata, do niewiadomego, do katastrof i niespodziewanego. W momencie tym, kiedy trzy Anioły zamknięte były w pomieszczeniu pozornie bez wyjścia i zmuszone do wzięcia udziału w grze ciężko polegającej na szczęściu, to cierpliwość i nieustępliwość zostały rzucone na stół; podłożone pod mikroskop; wystawione na duszącą, nieprzyjemną próbę. Na calutkie szczęście całość zakończyła się z chwilą, w której to trzy Młoty zalśniły na ekranie magicznej maszyn - nie stało się to, jednakże, przy pierwszym pociągnięciu za wajchę wykonanym po ponownym objawieniu się im Krupiarza, tylko trzecim. Pęknięcia szmaragdowe i mistycznym blaskiem lśniące rozprzestrzeniły się na calutki pokój w mgnieniu oka, rozbłyskując potężnym, oślepiającym światłem i biorąc w objęcia swe czułe, niesamowicie ciepłe calutką trójkę tu zgromadzoną.

Trzask rozdarł powietrze, przywodząc na myśl tonę szkła rozbijającą się o dno głębokiego, wyposażonego w porządne echo kanionu. Po dźwięku tym majestatycznym i w uszy się wbijającym, Skrzydlaci mogli już bezpiecznie otworzyć oczy i rozejrzeć się dookoła, jako że wkłuwająca się w gałki oczne światłość zniknęła, rozpłynęła się tak, jak gdyby nigdy nie miała tu miejsca. Otoczenie zmieniło się diametralnie - nie stali już w pomieszczeniu opętanym i rozrywanym przez zielone szramy, tylko na końcu dwóch łączących się ze sobą, tworzących kąt trzydziestu sześciu stopni korytarzy. Naprzeciwko nim znajdowała się płaska, kamienna ściana, w którą wbita była potrzaskana, kryształowa rzeźba doskonale znanej im maszyny. Najciekawszym faktem było to, że z rys i pęknięć, i dziur naznaczających tę figurę wypływała szmaragdowa, przypominająca krew, emanującą drżącą poświatą ciecz, która wyparowywała po zetknięciu się z czymkolwiek nie będącym rzeźbą maszyny.

- Brawo! - rozbrzmiał głos pojawiającego się na prawo od nich Krupiarza, w którego wizerunku brakowało wcześniejszych, ciężkich łańcuchów oplatających dolną część jego ciała. Twarz o łagodnych, azjatyckich rysach rozjaśniona była delikatnym uśmiechem, zaś w oczach poprzednio naznaczonych figlarną nutą kryła się płonąca iskierka wdzięczności. - Żyje, tyle tylko wiem - odpowiedział na pytanie Velesa, po czym skierował słowa swe ponownie do całej trójki: - Zerwaliście pierwszą z pięciu pieczęci, która to podłoże swe w szczęściu miała. Każda pieczęć cechuje się czymś innym, dlatego przygotujcie się na odmienne doznania i różne wrażenia. - Klasnął lekko, po czym wyciągnął z wnętrza lewej dłoni czterościenną kostkę, której ścianki pokolorowane były czterema różnymi kolorami. - Nie mam za wiele czasu, jednakże, zważając na szczęście dopisujące Anielicy, mogę zaoferować Wam małą pomoc. Ta kostka przeniesie jedno z Was bezpośrednio do jednej z czterech pozostałych pieczęci, wystarczy nią rzucić. Zdecydujcie szybko - wyjaśnił, a postać jego poczęła blaknąć już w połowie tejże wypowiedzi.

Hersha

Nawet, jeżeli był to wróg łaknący jego zgładzenia; jeżeli była to istota nieumarła i rozdeptującą wszelkie zasady egzystencji; jeśli była to abominacja w najczystszej postaci i kalecząca święte reguły tego świata, to Hersha i tak pożegnał go pozytywnymi, życzącymi spokojnego odpoczynku słowami. Chwilę później już kompletnie nic nie zostało ze znieruchomiałego, zesztywniałego kościotrupa, który to rozpadł się w drobniutki, lśniący i wsiąkający bezpowrotnie w glebę pył - prochem jesteś. Nie pozostało po nim nic, nawet odcięte przez Anioła części podzieliły los głównego, szkieletowego cielska.
- Nobliwy Bojowy - odezwał się moment później Drzewiec, obserwując go swymi czarnymi, paciorkowatymi oczyma i poruszając delikatnie palcami swojej gałęziastej, zniekształconej dłoni. - Jedne z kajdan zostały zerwanego, Twoi Skrzydlaci przetrwali - poinformował go o tym, co dane było mu wiedzieć. Nie znał szczegółów i dokładnych przebiegów wydarzeń z głębi, jednakże łaknął ułagodzić odrobinę nerwy zwycięskiego mężczyzny, uspokoić go chociaż troszeczkę. Tylko tyle mógł w sytuacji tej uczynić, tylko tyle mógł zaoferować.

(Dodatkowe) Informacje:

• Warunki na powierzchni: chłodno (około 2 stopnia Celsjusza), lekki wiaterek, słońce jest w położeniu mniej więcej ósmej godziny.
  
• Warunki pod ziemią: zimnawo (około -5 stopni Celsjusza), brak wiatru.
  
• Nie zamierzałam ciągnąć tego losowania dalej, bo byłoby to kompletnie bez sensu. Potrzebowałam wyłącznie tego jednego, ostatniego rzutu. So~ o/
  
• Veles, Lilo, Raven - Piszcie do momentu, aż nie zdecydujecie i nie podejmiecie decyzji oraz akcji (nie musicie ograniczać się do jednego postu, bylebyście zmieścili się w terminie).
  
• Kostka (zwykła, nie 6):
  
  
  1-25: Czerwony26-50: Niebieski51-75: Fioletowy76-100: Żółty
  
  
  
• Termin odpisów: 20.04.18r.