Hersha, Veles, Lilo, Raven, Absinthium | Poziom Średni+
Cel: Przejęcie Doliny na rzecz utworzenia w niej Azylu
"Drzewa umierają stojąc."

Veles, Lilo, Raven

Pogodziwszy się z tym, iż musieli zmierzyć się z nieznanym - czyli czarną, podejrzanie neutralnie wyglądającą maszyną - aby wyjść z tegoż zamkniętego, odizolowanego miejsca oraz przy okazji złamać pierwszą pieczęć, na jaką dane im było trafić, dwójka wyznaczonych do rozgrywki Aniołów pociągnęła kolejno za srebrzystą, obciążoną dalszymi ich losami wajchę. Pierwszy uczynił to Veles, w duchu prosząc o pozytywny wynik i to, ażeby nic złego nie stało się w tej pierwszej, rozpoczynającej całą tę grę - niebezpieczną, wypełnioną niewiadomymi, napełniającą serca niepokojem - rundzie. Niestety modły jego nie zostały wysłuchane, ponieważ mimo początkowo obiecująco przedstawiającego się wyniku - trzy młoty ustawione w równym, pięknym rzędzie jawiły się przez ułamek chwili na barwnej tablicy - to ostatecznie dwie pierwsze ilustracje przekręciły się mozolnie, z cyknięciem donośnym w tym inaczej pustym pomieszczeniu i osiadły na zróżnicowanej, niesprzyjającej im kombinacji: Duszek-Płomyk-Młot. Ciepło, wtem, zalęgło się w żołądku Skrzydlatego - ciężkie i odczuwalne, i niedługo później rozprzestrzeniające się na cały organizm, przywodząc na myśl nietypową, nienaturalną gorączkę. Temperatura ciała Velesa nie podniosła się o wiele, był to zaledwie stan podgorączkowy, lecz z drugiej strony nie mogło zostać to od tak i po prostu zignorowane - nie wtedy, kiedy Krupiarz ostrzegł ich przed potencjalnymi konsekwencjami w przypadku nieudanego wylosowania prawidłowego zestawu obrazków.

Tuż po Velesie do maszyny podeszła Liselotte i także pociągnęła za srebrzyście lśniącą wajchę, oddając się tym samym przewrotnemu, nierzadko złośliwemu Losowi. W jej przypadku, jednakże, niepowodzenie było bardziej oczywiste i nie nacechowane jadowitym, kłującym w duszę prawie zwycięstwem - czymś, co często bywa powodem do złamanych, roztrzaskanych złością umysłów i gorzkich, gryzących umysł żali oraz urazów. Kombinacja Płomyk-Płomyk-Młot ustawiła się na barwnym pulpicie, informując ich wyraźnie, niezaprzeczalnie o przegranej Anielicy, której serduszko przyspieszyło dostrzegalnie, zaś na krańcach myśli jej zamajaczyły zalążki - kiełki marne, wątłe i liche - trującej, acz na razie niegroźnej paniki. Raven przyglądał się temu przedstawieniu w milczeniu i na ten moment bezruchu - z jego perspektywy niewiele się zmieniło, ponieważ jedynymi interesującymi rzeczami, jakie mógł zaobserwować były czerwone, blade rumieńce rozkwitające na policzkach Velesa oraz delikatnie szybszy oddech Lilo. Nic wielkiego, makabrycznego czy strasznego - a przynajmniej na tę chwilę.

Hersha

Hersha nie ruszył się ze swego punktu nawet na centymetr, kusząc się wyłącznie na lekkie rozruszanie zesztywniałych palców oraz nieznaczne, krótkotrwałe przymknięcie oczu. Ten chwiejny, malutki czas relaksu prędko przeminął - przegalopował tak, jak gdyby w ogóle się nie odbył, nie zarysował na marmurowych kartach niewesołej, krwawej historii - zostawiając Bojowego w dalszym ciągu strzegącego tej smętnej okolicy i Drzewca, jak również gotowego do działania w razie takiej konieczności oraz potrzeby. Ledwo wyrzekł słowa swe ciche, niemalże do siebie samego kierowane, a dostrzec mógł niepokojącą zmianę w terenie plasującym się między zaklętym, zdrewniałym ex-Aniołem a wejściem do tajemniczych podziemi. Grunt w miejscu tym począł pulsować gwałtownie, rytmicznie, jak gdyby coś chciało wydostać się spod niego na powierzchnię - i rzeczywiście tak było, gdyż sekundę później kościana, zwierzęca łapa wybiła się z tychże odmętów i złapała zakrzywionymi pazurami za twardą, zaniedbaną ziemię. Tuż za nią wyłoniło się ramię, potem bark, szyja, a następnie najeżona ostrymi zębiskami czaszka przypominającą tą, jaką cechowałby się jakiś gadzi, jaszczurzy gatunek. Bardzo duży gatunek, ponieważ rozmiary wygrzebującego się na światło dzienne kościotrupa śmiało dorównywały tym, jakimi szczyciły się dilofozaury. I choć dopiero część istoty tej wystawała ponad ziemię - druga łapa była w połowie drogi do wyrwania się z uporczywych, piaszczystych objęć gruntu - to już teraz prezentowała się niebezpiecznie, śmiertelnie i - jeśli wierzyć tym krwistym, błyszczącym światłom jarzącym się w czarnych oczodołach - wściekle.

(Dodatkowe) Informacje:

• Warunki na powierzchni: chłodno (około 2 stopnia Celsjusza), lekki wiaterek, słońce jest w położeniu mniej więcej ósmej godziny.
  
• Warunki pod ziemią: zimnawo (około -5 stopni Celsjusza), brak wiatru.
  
• Kolejność dla pierwszej grupy: Raven -> Veles/Lilo
  
• Termin odpisów: 13.03.18r.