Hersha, Veles, Lilo, Raven, Absinthium | Poziom Średni+
Cel: Przejęcie Doliny na rzecz utworzenia w niej Azylu
"Drzewa umierają stojąc."

Veles, Lilo, Raven

I ponownie szczęście im niestety nie dopisało, gdyż oboje wylosowali kombinacje, którym to daleko było do upragnionego Młot-Młot-Młot. Tym razem, jednakże, nad bezpieczeństwem jednego z nich - Velesa, uściślając - czuwał obdarzony przeznaczoną do tegoż zdolnością Raven, co objawiło się zblaknięciem rumieńców jawiących się na policzkach Stróża oraz odczuwalnym dla niego obniżeniem temperatury ciała - nie znajdowała się już ona na granicach podgorączkowych, schodząc na te bardziej normalne, neutralne cyfry. Veles cieszyć mógł się aktualnie idealnym stanem zdrowia, podczas gdy Lis poczuć mogła wyraźnie i dobitnie, jak serduszko jej przyspiesza o kolejną nutę, pobladłe palce zaczynają drgać delikatnie, a na pulsujących leciutko skroniach formują się pierwsze, nieśmiałe kropelki potu. To strach - niewyjaśnionego, tajemniczego pochodzenia - kiełkował sukcesywnie w odmętach jej umysłu, wygrzebując się niespiesznie na powierzchnię i kroczek po kroczku wpływając na jej organizm.

Hersha

Z jednej strony sytuacja przedstawiała się naprawdę niebezpiecznie i groźnie, z drugiej jednakże Bojowy prawidłowo dostrzegł szansę na udany atak na kościane stworzenie, które to zakopane było do połowy w wilgotnej, nieprzyjaznej glebie. Dopóki istota ta zrodzona z mocy niewiadomych na wpół unieruchomiona była przez obejmującą ją ziemię, dopóty Hersha mógł swobodnie, z niezachwianą pewnością siebie działać. Wpierw jednak rzucił parę słów w kierunku starego, melancholijnego Drzewca, który to wpatrywał się aktualnie nieco rozszerzonymi, czarnymi niby węgiel oczyma w maszkarę wydrapująca się - dosłownie - na światło dziennie.
- Niestety prawdę rzeczesz - odparł Aniołowi ochrypłym, ciężkim głosem wypełnionym zażenowaniem i jadowitym, gryzącym poczuciem winy.
Nie czekając na to, aż kreatura wyjdzie calutka na powierzchnię i stanie na gruncie, Bojowy pochwycił ofiarowaną mu na srebrzystej tacy okazję i stuknął cichutko włócznią o ziemię. Fala mrozu pomknęła ku jaszczurzowatemu kościejowi, pokrywając go grubą, na wpół przeźroczystą warstwą lodu i skutecznie w miejscu unieruchamiając. Nie trwało to jednak długo - trzy, cztery może sekundy maksymalnie - ponieważ wtem dwa przywodzące na myśl strzały z batu dźwięki przeszyły powietrze poranne, w odpowiedzi na które teren wokół szkieletu zadrgał, zadrżał, po czym wybuchł pod nagłym, potężnym naporem. To reszta nieumarłego stworzenia wybiła się siłą na powierzchnię, prezentując się dumnie przed dwoma swymi widzami. Jeżeli wcześniej miało się wrażenie spoglądania na kościotrupa przerośniętej jaszczurki, tak teraz nie było wątpliwości odnośnie tego, że miało się do czynienia z resztkami pozostawionymi przez smoka: korpus miał długi, kręgosłup ozdobiony ostrymi wypustkami, ogon długi i kręcący się niesamowitymi wzorami, skrzydła rozpościerające się na kilka dobrych metrów, odnóża długie i potężne. Wyglądałby zapewne jeszcze bardziej imponująco, gdyby nie był tylko szkieletem i nie był pokryty od pasa w górę lodem. Istota ta otrząsnęła się chaotycznie, rozkruszając odrobinę z pokrywającej ją, zimnej warstwy i koncentrując wzrok swój nienawistny oraz w objęciach lodu jarzący się płomieniście na Bojowym. Bez dalszych gierek potworność ta rzuciła się całym swym cielskiem kościanym na Anioła w celu najzwyklejszego, najprostszego stratowania go.

(Dodatkowe) Informacje:

• Warunki na powierzchni: chłodno (około 2 stopnia Celsjusza), lekki wiaterek, słońce jest w położeniu mniej więcej ósmej godziny.
  
• Warunki pod ziemią: zimnawo (około -5 stopni Celsjusza), brak wiatru.
  
• Kolejność dla pierwszej grupy: Raven -> Veles/Lilo
  
• Termin odpisów: 21.03.18r.

Hersha, Veles, Lilo, Raven, Absinthium | Poziom Średni+
Cel: Przejęcie Doliny na rzecz utworzenia w niej Azylu
"Drzewa umierają stojąc."

Veles, Lilo, Raven

W momencie, w którym Raven przekierował podarowaną mu na rozdrożu moc - tarczę cudowną, do ochrony towarzyszy przeznaczoną - na Liselotte, ta mogła natychmiast poczuć, jak wszelkie ciążące na niej symptomy paniki odeszły jak ręką odjął. Strach czający się na krańcach umysłu przepędzony został w nicość, serce przestało rozbijać się donośnie w klatce piersiowej, dłonie nie trzęsły się już niekontrolowanie, a na czole nie pojawiały się już nowe kropelki potu - nerwy Anielicy ukojone zostały jak przy pomocy jakiejś magicznej mocy i tak w zasadzie było. Ze wsparciem swego kompana, czystymi myślami i uspokojonym na tę rundę ciałem, podeszła ona do urządzenia i pociągnęła za wajchę. Prośby jej zostały wysłuchane, jako że trzy Młoty ułożyły się pięknie na ekranie w poziomej, prostej linii, po czym rozbłysły szmaragdowym, mocnym i na sekundę oślepiającym blaskiem. Tuż po tym pomieszczenie, w którym przebywali zadrżało i zatrzęsło się, a na suficie nad ich głowami górującym pojawiły się lśniące, pajęczaste pęknięcia o zielonej, mieniącej się barwie. Nie były one duże czy imponujące, lecz... był to już jakiś początek, czyż nie?

Veles, z kolei, w chwili, gdy Raven przeniósł ochronę swą na Liselotte, doświadczył nawrotu w miarę znanego już mu stanu podgorączkowego, lecz był on gorszy i poważniejszy, niż po pierwszej rundzie - temperatura, mimo że ciężko było to stwierdzić bez żadnego narzędzia do jej pomiaru, była ździebko wyższa, barwiąc jego policzki bladą czerwienią, przyspieszając lekko oddech, zaś w okolicach skroni zasiewając słabe jeszcze zalążki przyszłego potencjalnie bólu głowy. W niedogodnościach takich pociągnąć musiał za wajchę maszyny, która niestety nie chciała ułatwić mu całej tej bazującej na szczęściu gry - nie udało mu się wylosować odpowiedniej kombinacji. I kiedy trzy Duszki pokazały się na ekranie po jego ruchu, gorąc mu dokuczający wzrósł jeszcze bardziej, wpełzając na stan gorączkowy, nakreślając czoło jego pierwszymi, niewielkimi kropelkami potu i wkłuwając w kości jego wątłe jak na razie, niemal niedostrzegalne uczucie zmęczenia.

Hersha

Skupiając się w pełni na pędzącej na niego, kościanej bestii, Bojowy zamierzał odpowiedzieć na to bezpośrednie jej natarcie agresywną, ostrą kontrą. Stworzone, płaskie ostrze lodu bezproblemowo znalazło drogę do długiej szyi istoty, skutecznie oddzielając od reszty szkieletowego cielska jej łeb i posyłając go nieco do przodu, kawałek za Hershę. Jednocześnie z czynem tym Anioł wykreował naszpikowaną kolcami ścianę lodu, która to uratowała go przed byciem stratowanym przez lecący w jego stronę - odrąbanie głowy nie zmieniło tego faktu i nie spowolniło lotu tegoż nieumarłego stworzenia - korpus smoczego kościotrupa, który to zderzył się z postawioną na jego drodze przeszkodą z zadziwiająco ogromnym impetem i siłą. Tak wielkim, w istocie, że nie tylko naznaczona ona została siatką nierównych pęknięć, ale i zamiast obalić się na ożywionego szkieleta, poczęła ona z jękiem i zgrzytem przechylać się w stronę Bojowego oraz grozić zgnieceniem go w ciągu najbliższych paru sekund. Jakby tego było mało, zza lewej strony lodowej ściany wyskoczył gwałtownie długi, giętki ogon kościanego smoka, chwytając za przedramię Hershy - oplatając się w sumie wokół niego zwinną końcówką - i bez niepotrzebnego zwlekania mocno za nie w dół pociągając. Skrzydlaty nie mógł przewidzieć tego posunięcia stworzenia, ponieważ sam sobie w sumie zasłonił na nią widok.

(Dodatkowe) Informacje:

• Warunki na powierzchni: chłodno (około 2 stopnia Celsjusza), lekki wiaterek, słońce jest w położeniu mniej więcej ósmej godziny.
  
• Warunki pod ziemią: zimnawo (około -5 stopni Celsjusza), brak wiatru.
  
• Kolejność dla pierwszej grupy: Raven -> Veles/Lilo
  
• Termin odpisów: 26.03.18r.