Została podjęta decyzja przez dwójkę na zmianę lokalizacji. Zważywszy na nadchodzący deszcz nie mogli zostać w lesie. Stąd też było konieczne znalezienie sobie miejsca, w którym mogliby kontynuować co zostało zaczęte. Nie doszłoby do tej sytuacji, gdyby wcześniej się ruszyli. W końcu nie mogli się spodziewać nadchodzącego deszczu, który nie był mile widziany przez dwójkę. Tak więc nim uciekli z lasu wziął ze sobą zdjęte wcześniej ubrania. Przecież nie mógł później wracać do swych pobratymców pół nagi z licznymi śladami po pazurach. Nie wspominając o małej ranie na swoim ramieniu. Przebywanie w towarzystwie Alphy sprawiało mu przyjemność na wielu płaszczyznach. Wcześnie mu nie przyszło na myśl, że relacja ich dwójki zajdzie tak daleko. Obecnie była jedyną bliską osobą, z którą miał wiele miłych wspomnień. Teraz dochodziły kolejne i to jeszcze lepsze od poprzednich. Nie miał okazji spotkać się z taką dzikością, w której odnajdywał fascynację. Podoba się? Nie odpowiedział w tamtej chwili na to dość proste pytanie. Teraz postanowił zaspokoić jej ciekawość, gdy tak szli razem w obranym kierunku.
─ Aye. Podobało mi się i to bardzo. ─ Powiedział do niej. Wyłapać mogła z jego głosu, że jeszcze nie ochłonął. Wciąż jego organizm był pobudzony i nie tracił zapału na kontynuację. Podobnie też było z wilczycą. Teraz miał pewność do czego jest zdolna i sama też chce pójść o wiele dalej. Na co czekasz? Pójdź o krok dalej. Nie zignorował rudzielec całkowicie szeptu cienia. W tym momencie miał taki zamiar. Wcześniej nie planował, gdyż musiał się upewnić w paru kwestiach. Znalazł się w jego głowie koncept, który miał planował wcielić w życie. Kiedy już powoli się zbliżali do starej chatki, zaczął padać bardziej deszcz. Mieli więc ogromne szczęście, że udało im się zdążyć dojść do tego ustronnego miejsca. A to wszystko zasługa czarnowłosej, która zaproponowała zmianę miejsca. Nie marnując postanowił wejść do środka, wraz z nią trzymając ją za dłoń. W środku zastał mu się widok całkowitej pustki. Dawno ten przedsionek został ograbiony z wartościowych rzeczy. Następnie spojrzał ku górze widząc dziurawy dach. Nie był zbyt najlepszym stanie, ale nie przeciekał całkowicie. Przy takich warunkach pogodowych było to potrzebne. Tutaj nie zmokną przynajmniej, niżeli przebywając w lesie. Kiedy dokonał małych obserwacji postanowił rzucić na deski górną część garderoby. Beztrosko. Nie widział sensu trzymania ich w ręku. W tej chwili mogli na nowo rozpocząć co zostało niedokończone.
Zdecydował się anioł dołączyć do jej nagości i sam zdjął resztę zbędnej garderoby z siebie. Nie było na miejscu, żeby wciąż przebywał ubraniach. Nie wspominając, że ona z samego początku była naga. Teraz miała całkowity wgląd na niego, gdzie nic nie było pod ukryciem materiału. W tym momencie podszedł do niej bliżej, objął ją rękoma przy biodrach. Wpatrzył się wprost w jej oczęta, a następnie złączył jej usta ze swoimi. Był to zwykły pocałunek, który trwał swoje rzecz jasna. Początkowo nie zanosiło się na nic nadzwyczajnego, a przynajmniej do czasu. Przerwał to małe zbliżenia na moment, a potem powalił ją razem z sobą na ziemię. Nie miał zamiaru jej robić krzywdy. Tak więc zrobił to w miarę delikatnie. Będąc z nią na ziemi i też nad nią, postanowił wcielić w życie chytry plan. Uśmiechnął się prowokacyjnie, następnie złapał za jej nadgarstki. Wyglądało to tak jakby nie miał zamiaru jej puścić. Przynajmniej na chwilę obecną. Przez jakąś chwilę jedynie się wpatrywał w oblicze dziewczyny, a dopiero potem przystąpił do dalszej czynności. Podobnie jak wcześniej ucałował jej wargi, ale bardziej energicznie. Jednak nie miał zamiaru całować jednego miejsca. Zaczął składać pocałunki niżej i agresywniej na jej szyi. Podobnie do tego co wcześniej czyniła, dołączył do tego pakietu język i podgryzanie. W ten sposób miał jej udowodnić, że nie będzie pasywny na jej dzikie zagranie, próbę dominacji jego osoby. Podczas tego puścił jej nadgarstki, a wolne dłonie skierował na jej piersi. Złapał je pewnie wręcz wbijając swe palce. Wtedy też zaprzestał dalszego całowania i podnosząc się trochę. Wciąż będąc na górze posłał jej uśmiech pełny psoty. Spoglądając na nią z góry obserwował jej twarzyczkę, bawiąc się w tym czasie jej biustem. Odnajdywał w tym zabawę, która sprawiała mu satysfakcję. Niedługo potem postanowił zaprzestać tej gierki. Nie miał zamiaru jej męczyć tym czynem. Wolał podjąć dalszych kroków, żeby sprawić jej przyjemność. Taką samą jaką sam doświadczył niedawno.
─ Alphie. Podoba Ci się być na dole? ─ Zadał jej pytanie dalej ją prowokując. Można powiedzieć, że nakręcając go dostała o co się prosiła. Widać było, że nie miał zamiaru jej odpuścić. Stąd też się trochę wycofał i zniżył się kierując swoje usta początku na brzuch. Obdarował go paroma niewinnymi całusami, a z każdym kolejnym schodził niżej i niżej. Kiedy zszedł wystarczająco nisko to raz jeszcze się wycofał w tył. Przybliżając w ten sposób swoje usta do jej kobiecej części ciała na dole. Wysunął swój język z zamiarem pieszczenia tego rejonu. Było to dla niego wisienką na torcie, którą zamierzał skosztować. Trochę czasu na tej czynności poświęcił, aż w końcu przerwał. Podniósł się trochę i siedział na klęczkach przed jej osobą. Widać było u niego zadowolenie. Pragnął ją doprowadzić do stanu szaleństwa. Podobnie niczym ona wcześniej z nim zrobiła. Czekał cierpliwie na reakcję na to wszystko z jej strony.    

Alpha uznała zmianę lokalizacji za konieczną. Nie miała zamiaru być mokra. Po pierwsze, zimna aura Raphaela łatwiej mogłaby ją doprowadzić do stanu, gdzie ignorowanie obniżonej temperatury ciała stałoby się niemożliwe. Po prostu nie czułaby swoich kończyn ani palców. A to mogłoby się dalej skończyć złapaniem przeziębienia albo jakiejś grypy. No a do tego ziemia byłaby mokra i zimniejsza. No i błoto by się pewnie zrobiło. Jakoś nie miała ochoty być brudna.
Słysząc jego odpowiedź, zerknęła na niego na moment. Na twarzy wymalował się jej lekki uśmieszek. Jego głos wskazywał na to, że jeszcze był rozgrzany. Dobrze. Łatwiej będzie powrócić do tego, co musieli przerwać. Ona sama też była nakręcona. Choć tego jasno nie okazywała. Trzymała swoją „dzikość” na krótkiej wodzy na tyle ile jeszcze potrafiła. Samokontrolę miała niezłą. Musiała mieć, skoro dała radę tyle lat pozostać w abstynencji. W tym wypadku pozwoliła sobie odpuścić. Choć i tak miała momentami wyrzuty sumienia, że pozwala sobie na zbliżenie.
Obiecałaś sobie coś, Alpha.
Westchnęła kawałek przed chatką. Odgoniła dręczące myśli w momencie, gdy dotarli do niej. Puściła dłoń Raphaela po wejściu i pierwsze co zrobiła to chwyciła swoje długie włosy i sprawdziła, czy nie są mokre na końcach. Nie to, że się martwiła o nie czy coś. Chciała je wyczyścić z ewentualnej ziemi, jeśli gdzieś się przykleiła.
Usłyszała dźwięki zdejmowanej garderoby. Szelest spodni przede wszystkim. Postawiła uszy do góry i spojrzała na Raphaela. Widząc, że w końcu nie tylko ona jest naga napawało ją radością. Wreszcie nie tylko ona się eksponuje. Gdy do niej się zbliżył, obróciła się do niego przodem i puściła swoje włosy, opierając łokcie na jego barkach. Czuła jego dłonie na swoich biodrach, a także coś jeszcze na swoim podbrzuszu. Ta bliskość trochę ją podnieciła, w szczególności, gdy do tego doszedł pocałunek. Gdy przerwali, mruknęła do niego półszeptem:
- Nie wierzę, że to powiem, ale masz ładne ciało.
Alpha prawiąca komplementy odnośnie ciała. Aż sama nie potrafiła w to uwierzyć. Przymknęła oczy rozkojarzona. Straciła gardę.
I on to wtedy wykorzystał.
Nie spodziewała się tego, że nagle zostanie powalona. Bardzo się zdziwiła. Aż było to widać po jej minie. Uderzyła plecami o podłogę, nie za mocno, bo Raphael starał się to zrobić w miarę ostrożnie. Teraz to on był nad nią. Moment.
Zdominował mnie.
Alpha poczuła przypływ adrenaliny i… podniecenia? Rzucił jej wyzwanie. Wyzwanie o dominację. Ooooj, tego nie puści mu płazem! Nie ma mowy!
Już miała zamiar zareagować, gdy anioł zdecydował się złapać za jej nadgarstki. Czując się uwięziona, położyła uszy po sobie i zmarszczyła lekko brwi. Ogon poruszał się rytmicznie na boki. Lewo, prawo, lewo, prawo…
Widząc jego prowokacyjny uśmiech aż pokazała swoje ząbki w coś, co było miksem uśmiechu z typowo wilczym marszczeniem nosa, żeby dać ostrzeżenie. Chwilę się tak na siebie patrzyli, aż Raphael przeszedł do działania. Pocałował ją, sprawiając, że ta dziwna mina zniknęła. Alpha czuła rosnącą chęć zdominowania go i pozycjonowania się jako ta silniejsza. Jako alpha. Pocałunki Raphaela stawały się agresywniejsze i schodziły coraz niżej, co sprawiało, że jej libido tylko rosło. Czuła jak ją podgryza i przez co miała jeszcze większą ochotę zdominowania go ponownie.
W końcu ją puścił. Już miała na niego skoczyć, ale zdążyła się powstrzymać, dzięki samokontroli. Musi wznieść za nią toast. Niestety, dzikie instynkty chciały jej uświadomić, że niepotrzebnie się kontroluje. Przecież to ludzka rzecz, a ona jest waderą. Drapieżnikiem. Poczuła ból, gdy wbił swoje paznokcie w jej piersi. Odruchowo uniosła głowę zaskakująco szybko i warknęła ostro, ukazując szereg kłów. Szybko się jednak ocuciła.
- Wybacz…
Mruknęła do sniego. Jej twarz była… dziksza? Widocznie przed chwilą Raphael obudził w niej dzikie instynkty, które wyrwały się spod kontroli natychmiastowo. Prawdopodobnie niezbyt spodobało jej się wbijanie paznokci w jej biust. Położyła głowę na podłodze, trochę wkurzona na siebie, że straciła panowanie nad sobą. To była tylko zabawa… Raphael nie chciał jej skrzywdzić.
Na pytanie od Raphaela aż spojrzała na niego.
- Szczerze? Podoba. Ale mam nadzieję, że ty też lubisz, bo prawdopodobnie częściej się tam znajdziesz.
Posłała mu zadziorny uśmiech, sugerujący, że go zdominuje. Mógł być tego pewien. Pytanie tylko, kiedy to nastąpi. Nakręcił ją. Może i trochę zabolało, ale zignorowała ból najszybciej jak potrafiła i skupiła się na przeżyciach, wyobrażając sobie, co może się dziać dalej.
Zdziwiła się, gdy pocałował jej brzuch. Tego miejsca się z reguły nie całuje… Dowiedziała się za moment dlaczego akurat tam zaczął. Coraz niżej i niżej i niżej… Aż dotarł.
Ze wszystkich rzeczy, które Alpha sobie wyobrażała, TEGO akurat nie wyobraziła sobie. To była na tyle poważne zaskoczenie, że fala ciepła aż ją zalała. Wyczuła, że jej policzki robią się nader gorące. Cholerka, zarumieniła się. Chwyciła w zęby palec wskazujący od prawej dłoni lekko go raniąc. Miała to gdzieś. Czuła się dobrze. I chciała więcej. Każdą chwilę, jaką Raphael poświęcał pieszczeniu jej ona starała się wykorzystać w pełni. Zamknęła oczy i skupiła się na odczuciach. Gdy przestał, nie miała ochoty się ruszyć. Chciała pozostać w tej pozycji i czekać na więcej.
Ale wtedy przypomniała sobie o tym, że ją spróbował zdominować.
Podniosła się do przysiadu i spojrzała na niego.
- Nie myśl sobie, że dam się tak łatwo przekonać do zostania na dole.
Zaraz po tym, nie dając mu czas na odpowiedź, skoczyła na niego, powalając na ziemię. Chwyciła za jego nadgarstki i złączyła, po czym jedną dłonią przycisnęła je do ziemi ponad jego głową. Mógł zobaczyć, jak wszystkie mięśnie jej prawej ręki są napięte i jak silny jest uścisk wymordowanego. Prawdopodobnie nie używała całej siły. Co prawda nie było mowy o wydostaniu nadgarstków z jej uścisku, ale przynajmniej krew do palców dopływała.
- Powinieneś wiedzieć, że rzucanie wyzwanie alphie to jak proszenie się o problemy.
Warknęła zadowolona z swojej pozycji, po czym pocałowała go energicznie. Swoją wolną dłoń przeniosła na jego policzek. Wpierw kciukiem go pogłaskała, nawet można rzec z czułością!
Ale szybko jeden z jej pazurów przywitał się z delikatną skórą policzka. Nie zrobiła tam jednak rany. Powoli, przesuwała swoją lewą dłoń ku dołowi. Przy obojczyku jej paznokcie zaczęły coraz mocniej napierać na skórę, ewidentnie ją drapiąc. Ona też zaczęła coraz agresywniej całować. Przestała go drapać na podbrzuszu. Wtedy uniosła swoją dłoń. Właśnie Raphael dorobił się pięknego śladu przecinającego całą klatkę piersiową i brzuch, który zaczynał się przy obojczyku. Przestała go całować i spojrzała mu w oczy odsłaniając kły.
- Mam nadzieję, że rozumiesz.
Wydawała się go pouczać. Puściła jego nadgarstki, ale zaraz po tym, szybko dodała:
- Kara musi być.
Mruknęła, po czym chwyciła lewą rękę za jego przyrodzenie i zaczęła wpierw powoli, potem szybciej wykonywać proste ruchy w gorę i w dół. Obserwowała jego reakcję, patrząc mu w oczy. Prawą ręką utrzymywała się w pionie. Była ciekawa co na to wszystko zareaguje Raphael. Jej ucho drgnęło. Ponieważ jej ręką, którą się podpierała zaczęła jej drętwieć, dlatego położyła swoja bródkę na jego klatkę piersiowej, tak samo rękę, żeby jej nie męczyć. W ten sposób wypieła się swoim kuperkiem, ale miała to w pompie. Chwilę później dokonało się to, co planowała. Gdy poczuła wilgoć na swojej dłoni wycofała się z tamtego rejonu. Spojrzała na jego twarz i zbliżyła się, znów wspierając się na ramionach.
- Kara odbyta.
Pocałowała go w czoło a potem w usta zadowolona z tego co dokonała. Objęła go wokół szyi, przytulając się do niego i ocierając się policzkiem o jego policzek. Pogłaskała go też po włosach.

Izumi ledwo przytomna leżała naga, bez nawet skrawka szmaty na zimnej i twardej podłodze. W niewielkiej odległości od niej stał jej oprawca, który postanowił chwilę odetchnąć po swoich "zabawach" z niewinną dziewczynką. Na jej twarzy, brzuchu oraz okolicach ud znajdowało się męskie nasienie. Spotkała ją jedna z najgorszych rzeczy jakie mogą przydarzyć się komukolwiek. Została brutalnie zgwałcona. Cała posiniaczona i obolała nie miała nawet siły by uciec. Jej oczy były całe zaczerwienione od łez, a gardło zdarte od krzyku. Na lewej nodze w okolicach kostki widać było liczne rany kute, które krwawiły. Mężczyzna odpowiedzialny za ten czyn przyodziewał spodnie i udał się ku prowizorycznemu oknu, aby zapalić papierosa. Kuu przestraszony schował się pod strzępami byłych ubrań Izumi. Jednak jak doszło do całej tej sytuacji?
Dziewczynka hasała pomiędzy krzakami, a raczej tym co z nich zostało, wraz ze swoim przyjacielem Ku, który siedział jej na ramieniu. Jednak w pewnym momencie zaniepokoił ją szelest nieopodal. Był to jej przyszły oprawca o świńskim ryjku i w porównaniu do niej potężnej posturze. Izumi spłoszona obecnością nieznajomej osoby zaczęła uciekać w przeciwną kierunku. Jednak ku jej nieszczęściu na drodze, którą obrała między liśćmi znajdowała się zardzewiała pułapka na "niedźwiedzie", która zakleszczyła się na jej niewielkiej nóżce uniemożliwiając jej dalszą ucieczkę. Czy to powoli zbliżający się mężczyzna ją zastawił? A może zostawił ją tutaj poprzedni właściciel? Kto wie? To co jednak było pewne to, to że lisia wymordowana znajdowała się w większym niebezpieczeństwie niż mogłoby się jej wydawać. Kuu z przerażenia odleciał pozostawiając dziewczynkę samą sobie. Kiedy nieznajomy znalazł się wystarczająco blisko przy pomocy swoich pazurów podrapała go dotkliwie po twarzy. Nie był to jednak najlepszy wybór. Świński ryj nie przyjął tego powitania zbyt miło i uderzył z dość dużą siłą Izumi w policzek. Drobna Lisica uderzyła ramieniem o ziemię.
-Co my tu mamy?-zachrypnięty głos wydobył się z ust zakapiora, a na jego twarz wpłynął obleśny uśmiech-Odwdzięczę ci się za to co mi zrobiłaś.-powiedział zdenerwowany łapiąc dziewczynkę za prawy nadgarstek, po czym podniósł ją tak, aby ich twarze były na tym samym poziomie.
Kiedy oprych zauważył metalowe ustrojstwo przy nodze Izumi pozbył się go, jednak nie starał się tego zrobić delikatnie wywołując przy tym falę bólu i pogarszając już nieciekawe rany. Pomimo szarpaniny nie udało jej się wyrwać z łap oprawcy, który zirytowany zachowaniem ofiary uderzył ją w brzuch praktycznie sprawiając, że zwymiotowała ostatni posiłek. Następnie zarzucił ją sobie na ramię i udał się do starej chaty, która znajdowała się niedaleko, aby jeszcze bardziej poznęcać się nad bezbronną Izumi.
Kiedy dotarli na miejsce rzucił nią praktycznie przez całą długość pomieszczenia, aż pod ścianę w którą uderzyła plecami. Kuu usiadł na niewielkim "oknie" i obserwował co dzieje się w środku.
-Już nie jesteś taka waleczna, co?!-krzyknął wyszczerzając swoje częściowo wybrakowane zęby.
Izumi pomimo bólu, który powodowała jej noga podniosła się. Jej niewielkie pazury wydłużyły się nieznacznie, a na twarzy ukazał się strach zmieszany z gniewem. Rzuciła się na osiłka z dużą prędkością. Mężczyzna spróbował złapać ją kiedy ta znalazła się w jego zasięgu. Jednak dzięki swoim zmysłom była w stanie uniknąć ataku, po czym sama zaatakowała ponownie raniąc twarz oprawcy. Zanim zdążyła odsunąć się od przeciwnika czy chociaż zrobić unik, napastnik wymierzył kolejny cios posyłając ją z powrotem pod ścianę pokoju. Przez chwilę Izumi nie mogła złapać oddechu. Splunęła krwią na posadzkę pod sobą. Teraz mężczyzna był rozwścieczony. Nie dość, że już wcześniej oszpeciła jego twarz, to udało jej się zrobić to po raz drugi. Jak to w ogóle możliwe?!
-Zaraz ci pokażę co to prawdziwy ból!-krzyknął zbliżając się do Lisicy.
Jednym szybkim ruchem zdarł z niej szmaty robiące za prowizoryczne ubranie zostawiając ją nagą. Następnie przygwoździł ją jedną ręką za szyje do ziemi i zaczął zdejmować spodnie. Wszyscy wiem jak się to skończyło. Wszystko trwało ponad godzinę. W końcu znaleźliśmy się w miejscu, w którym zaczęliśmy. Czy ktokolwiek będzie akurat w okolicy i zajdzie do tego opuszczonego miejsca i uratuję biedą dziewczynę? A może pozbędzie się obecnego oprawcy, tylko po to aby samemu się nim stać?

Jericho przechadzał się po lesie, by poukładać sobie w głowie pewne rzeczy. Chciał nieco odpocząć od Desperacji, od DOGSów, od całego rozgardiaszu jaki ciągle panował w tamtym miejscu. Co prawda, DOGS przyjęło go bez problemu, traktowali go jak swojego, dali mu dom, ale jednak snajper od czasu do czasu chciał od nich odpocząć. Po tym jak został wygnany z Miasta - 3 zmienił się. Już nie był duszą towarzystwa, stał się nieco bardziej ponury, zamknięty w sobie. Nie znaczy to jednak, iż był jakimś odludkiem, nie. Po prostu docenił możliwość pobycia czasem samemu.
Nawet nie wiedział, że szedł praktycznie tą samą trasą, co Izumi - dziewczynka, której losy miały zostać splecione z jego losami w jakiś niemożliwy do wytłumaczenia sposób.
W pewnym momencie usłyszał odległy krzyk. Stanął przez chwilę i zaczął nasłuchiwać. Może się przesłyszał? Po chwili krzyk jednak rozległ się ponownie. Krzyk rozpaczy, bólu, poniżenia, złości, strachu. Mężczyzna założył na twarz chustę DOGSów i ruszył w kierunku, z którego dochodził ów dźwięk. Po chwili ukazała mu się stara chatka, która na pierwszy rzut oka wyglądała tak, jakby miała się zaraz zawalić. Na to jednak Jericho nie zwracał uwagi, gdyż chciał się przekonać, co też takiego się tam działo. Zajrzał przez okno akurat w momencie, gdy mężczyzna porzucił dziewczynkę jak szmacianą lalkę i zaczął ubierać spodnie. Wściekłość, jaką poczuł w sobie Han zaskoczyła go samego. Wyważył drzwi mocnym kopnięciem, spojrzał na zgwałconą dziewczynę, potem na jej oprawcę. W jego umyśle wszystkie fakty się połączyły w mgnieniu oka. Nie wahając się nawet ułamka sekundy, Mokugawa wyjął pistolet z kabury i oddał błyskawiczny strzał. Potężny mężczyzna o świńskim ryjku, który dopuścił się tak obrzydliwej zbrodni padł na ziemię martwy. Dziura w jego głowie świadczyła jasno o tym, iż nigdy więcej nie dopuści się tego, co właśnie zrobił. Kawałki jego mózgu tworzyły zaś na ścianie dosyć interesujące dzieło, którego snajper nie zamierzał teraz podziwiać. Schował broń do kabury i podszedł do dziewczynki. Spojrzał w jej przerażone, zaczerwione oczy, po czym zdjął chustę z twarzy. Wściekłość opuściła go tak nagle, jak się pojawiła. Gwałciciel i pedofil był martwy. Nie skrzywdzi już nikogo więcej. Złość została zastąpiona przez smutek oraz współczucie. Westchnął.
- Nazywam się Han i nie musisz się mnie bać. Pomogę ci. - powiedział ciepłym, jak na siebie, głosem. Zrobiło mu się żal dziewczyny. Była przecież jeszcze dzieckiem.
"Desperacja nie oszczędza nikogo.", pomyślał, po czym wziął jedną ze szmat, która wcześniej była prowizorycznym ubraniem i podał dziewczynie, by wytarła się z płynów martwego mężczyzny.
- Ogarnij się trochę, a ja poszukam tutaj jakiejś łazienki, byś mogła się opłukać. Potem opatrzę ci nogę, w porządku? - powiedział łagodnie. Dziewczynka była niewiele starsza od jego syna i gdy Jericho zdał sobie z tego sprawę, zaczęła się w nim na nowo rodzić złość. Wziął kilka oddechów, by się uspokoić. Otworzył drzwi od jednego z pokoi, ale okazało się, że była tam jedynie mikroskopijna sypialnia z niewielkim, rozklekotanym łóżkiem. Poszedł dalej i otworzył inne drzwi, gdzie znalazł równie mikroskopijną co sypialnia łazienkę. Stała tam beczka z ciepłą wodą, w której zapewne oprawca miał się wykąpać. Widocznie porzucił jednak ten pomysł zajmując się czymś innym. Mężczyzna zapalił zapalniczkę, jak również kilka na wpół wypalonych świeczek. Upewnił się co do czystości wody w beczce i gdy stwierdził, że była nieskazitelnie czysta, to wyszedł do miejsca, gdzie wcześniej leżała dziewczyna. Czy wciąż tam będzie? Zdał sobie sprawę z jeszcze jednej rzeczy. Te szmaty, w które prawdopodobnie była wcześniej ubrana dziewczyna, absolutnie nie nadawały się do tego, by użyć ich ponownie jako ubrania. Nago jednak dziewczyna nie mogła wyjść. Zdjął więc z siebie swoją koszulkę, która zapewne będzie na dziewczynę zdecydowanie za duża i zostawił ją na beczce. Wyszedł z pomieszczenia bez górnej części odzieży, bowiem było tak gorąco, że tylko to miał na sobie. Jego ciało było całkiem umięśnione, z wyraźnie zarysowanymi mięśniami. Na jego szyi wisiał zaś nieśmiertelnik.
- Tam jest łazienka z czystą, ciepłą wodą. Zostawiłem ci swoją koszulkę, byś miała co na siebie założyć. Uważaj, może nie pachnieć zbyt zachęcająco, więc możesz sobie ją przeprać, jeśli takie jest twoje życzenie. - rzekł, po czym podszedł do trupa i przeszukał mu kieszenie. Diabli wiedzieli co można było przy nim znaleźć. Paczka fajek wyglądała zachęcająco, więc wziął ją sobie. Była praktycznie cała. Podszedł do okna, otworzył je na oścież i odpalił papierosa. Chciał dać dziewczynie trochę prywatności nie patrząc na jej nagość. Poza tym, była zbyt młoda, by mogła go pociągać, więc z jego strony nie miała się czego obawiać. Mocno się zaciągnął, po czym wypuścił dym z płuc na powietrze. Nie zwracał zaś uwagi na dziwne stworzenie, które siedziało na parapecie.