Chłopak skupił się na chwilę na szczurku, który zajął miejsce na skrzyni. Uśmiechnął się wesoło, słysząc coś na kształt podziwu w jego głosie.
- To pewnie kwestia rozmiaru albo gatunku.
Teraz spojrzał w stronę innych głosów.
- Na razie się dobrze czuję i miejmy nadzieję, ze tak pozostanie. Nie martwcie się. Poradzę sobie. - Pokazał gryzoniom podniesiony kciuk i uśmiechnął się wesoło.
Właściwie, nie było powodu by się nie cieszyć.
1) Ab czuł się dobrze.
2) Wszystkie gryzonie czuły się dobrze.
3) Ab słyszał co one do niego mówiły i nawzajem.
Same pozytywy.
Zaśmiał się pogodnie, bez żadnej konkretnej przyczyny. Od tak. Z całego tego pozytywnego nastroju, jaki wszędzie dostrzegał.
Skupił się teraz na nowym głosie, który do niego dotarł w tej całej paplaninie.
Anioł odwrócił się w stronę księcia i pochylił przed nim do tego stopnia, że jego podbródek zaczął opierać się o posadzkę, a czerwone oczka znalazły się praktycznie na równi z księciem. Chłopak nie chciał uronić ani słówka tak wysoko postawionej osoby.
Uśmiechnął się szeroko i machną lekko ręką.
- Ależ nie musicie mi się odwdzięczać. Sama możliwość pomagania wam i przyjaźnienia się z wami jest dla mnie ogromnym darem - oznajmił najzupełniej szczerze.
Podniósł się z ziemi na tyle, by już na niej nie leżeć, a tylko klęczeć.
- W przyszłości, jeśli będziecie czegoś potrzebować, to zawsze możecie się z tym zwrócić do mnie. Zrobię, co w mojej mocy by pomóc. - Znowu się uśmiechnął i wstał z podłogi.
Ruszył powoli w stronę wyjścia i wtem, potknął się o jakiś worek.
Kurczę kto tu coś zostaaaa...
Zatrzymał się w pół kroku, gapiąc się na worek wypełniony rurami.
No tak.
Zaśmiał się, uświadamiając sobie swoje gapiostwo.
Odwrócił się w stronę przywódcy szczurzego rodu i podrapał z zakłopotaniem w tył głowy.
- Tak właściwie to jest coś, w czym moglibyście mi pomóc... - zaczął śmiejąc się. - Miałem zanieść te części do naszych robotników. Widzieliście tu jakichś? Kilku ludzi gdzieś niedaleko. Prawdopodobnie robią trochę hałasu. - Spojrzał wyczekująco na swoich zwierzęcych kolegów.
Oni na pewno wiedzieli o wszystkim, co się tu dzieje, więc mogli mu też wskazać drogę.

Ab rozglądał się zaciekawiony panującym dookoła zamierzaniem. Właściwie, czuł się tutaj jak u siebie. Może i znacznie się różnił, ale jednak jakąś więź z gryzoniami. Cóż, na pewno przypominał je w kwestii robienia "małego" zamieszania kiedy się cieszył.
Chcąc czy nie, musiał w końcu opuścić to miejsce. Worek sam się nie dostarczy, a on i tak miał kilkugodzinne opóźnienie.
Anioł chwycił mocno bagaż i przerzucił go sobie przez ramię.
W takim razie, prowadźcie.
Pomaszerował za uformowanym oddziałem, a kiedy już opuszczał salę, odwrócił się do reszty szczurów i pomachał.
- Do zobaczenia później przyjaciele. - Zaśmiał się radośnie i podreptał w stronę, którą wskazywali mu przewodnicy.
Przez całą drogę ściskał kurczowo worek, by go przypadkiem nie zgubić ani niczego nie upuścić.
- A! - przypomniał sobie nagle. - Jest jeszcze coś, co możecie zrobić. Ostrzeżcie mnie, jeśli pojawią się tutaj tacy niemili ludzie w mundurach. S.SPEC. Często noszą przy sobie broń i chodzą w taki sztywny, ciężki sposób. Są bardzo niemili i nie lubią moich przyjaciół. Powiecie, jeśli zauważycie kogoś takiego kręcącego się po kanałach? - Cała jego wypowiedź była podparta żywą ekspresją. Naprawdę przejmował się tym, o czym mówił.

Jeśli dotarł bez większych trudności na miejsce, to po prostu upuścił worek w najbardziej dogodnym miejscu i z radością poinformował spotkanych ludzi o dostawie. Uprzednio, rzecz jasna, pożegnał się z gryzoniami.