Już się wydawało, że cała sytuacja jest opanowana przez technika. Mając w szachu grupę S.Spec'ów, ale nie mogło tak się dziać bez końca. Zdał sobie sprawę, że psiaki nie należą do najczulszych osobników. Mieli w dupie wykrwawiających towarzyszy. Cudnie. Jednak zaskoczeniem dla czerwonowłosego mógł być spadający z góry na wroga osobnik, który wybrał sobie zły moment na latanie. Wsparcie? Mógł tak sobie myśleć Nazo, ale wolał utrzymać trzeźwe myśli w tej chwili. Zaskoczony był reakcją jednego z żołnierzy, strzelający gdzie popadnie. Trafiał swych umierających towarzyszy, a nawet nie trafił żadnym ze strzałów w Nazo. Tak więc w jego opinii mógł się cieszyć tytułem troopera, który wykazuje się dobrą celnością w boju. Oczywiście strzały nie były celne w technika, ale w Astirę? Już tak. Zdążył usłyszeć upadek z ziemie, musząc już nawet to skwitować.
- Po prostu pięknie... - Nie miał nawet zamiaru kląć, jak szalony. Cała ta sprawa była tak durna, że już miał jej po dziurki w nosie. Wybrać się na zewnątrz takie fajne. Teraz musiał zdać się na szczęście. I zrobić wszystko, aby wyeliminować zagrożenie bo już za różowo to nie wygląda. Nazo postanowił wycofać wszystkie łańcuchy do siebie, a następnie puścić już niebawem martwe ciało żołdaka. Miał być zakładnikiem, a wyszło jak wyszło. Jednak chwili, gdy puści zwłoki postanowi wykonać odskok w prawo na ziemię. W między czasie starając ustrzelić rannego (w ramię) żołdaka z serii pocisków pistoletu, który postanowił przetrzymać w obu rękach. Oczywiście chcąc zostawić część naboi na kolejnego co był bez szwanku, ale tylko wtedy kiedy wyeliminuje cel obrany.

____________________________
Hades; Posty [1/3]

Plan opierający się na nagłym wykluczeniu jednego ze strażników, a potem natychmiastowym ataku na drugiego z grupy... Nie wyszło tak, jak zaplanował Leo. Atak powinien rzucić jednego z nich na bruk, kilka ciosów i po sprawie, następny do odstrzału. Tymczasem już pierwszy mundurowy sprawiał problemy, nie chcąc potulnie oddać swej duszy do krainy snu. I to nawet nie wiecznego, a skorzystać nie chciał. Śmiertelnicy nie potrafili docenić, co jest dla nich naprawdę dobre. Dziwne, Anioł pamiętał bowiem, że kiedyś ludzie byli słabsi. Nawet podczas lotu nie dostrzegł po drodze żadnych wyjątkowych jednostek zdolnych miotać samochodami...  A może to on stracił formę, pozwalając swemu ciału na gnuśność? Bzdura! Z pewnością u źródła problemu leżała technika, jakieś wszczepy, przeszczepy i inne wymiany międzygatunkowe. Z woli Góry nie dostali takiej potęgi, więc sami musieli ją sobie wręczyć. Jakby nie mogli się bez niej obejść.
Ktoś z tego małego tłumu nie zauważył chyba możliwości, że odpowiednie treningi są w stanie z przeciętnego człowieka uczynić kogoś potężniejszego. A przeciętni ludzie nie mieli nawet co myśleć o służbie w specu, ne? Ów ktoś nie zwrócił również uwagi na fakt, że to strażnicy, czyli osoby służące miastu, jego obywatele, walczyli z Czerwonowłosym i Astrią. S.PEC... To chyba oni byli tymi dobrymi, chroniącymi słabszych. Dlaczego więc walczyli z tym duetem? Ale i na to Ktoś był ślepy.
Drobna podpowiedź, ten ktoś miał parę skrzydeł, trzy milenia na karku i zniewalający uśmiech. To zadziwiające, jak ślepi mogą być mężczyźni w obliczu pięknej kobiety. Nawet, jeśli krwawi. Podobnie zachowywał się ten sługa Boży, tyle, że jego zaślepienie było celowe. Miał chronić, bez względu na koszty, rozterki moralne i całą resztę niepotrzebnego w tej chwili sumienia.
Nie mogąc załatwić sprawy szybko i w miarę bez zwracania na siebie uwagi, Leo zmienił taktykę. Tak tak, jakby spadanie z nieba i kontakt mentalny nie rzucał się w oczy. Dobra, telepatia rzucała się w świadomość ofiary. Anioł, zamiast dalej radośnie szarpać się z powalonym mężczyzną, otworzył usta i... Dmuchnął na oponenta. W normalnych okolicznościach nie zdziałałby tym niczego konkretnego, chyba, że wcześniej jadł cebulę, śledzia i inne takie. Co musiał zjeść Czarnowłosy, by pluć ogniem? Napalm? Benzynę? Bimber pędzony ze ścieków? W każdym razie, błękitne jęzory trafiły w przeciwnika, przede wszystkim skupiając się na jego twarzy i szyi. Zabrzęczał upuszczony na ścieżkę nóż, a z dłoni skrzydlatego wystrzeliły płomienie, zajmując kolejne fragmenty S.SPECa. O ile zrobi to na nim jakieś wrażenie i wyeliminuje go z walki, podręczne miotacze ognia polecą na drugiego, najbliżej stojącego strażnika, tym razem pozostawiając usta wolne. Nawet nieśmiertelny ma ograniczone płuca, huh. A jeśli pierwszy okaże się cholernie twardym gnojkiem, zawsze będzie można go poczęstować kopniakiem w kolano. Albo dwoma. Niech po prostu przestanie być problemem, debil.  

Kontrola ognia [1/2]

W chwili kiedy poczuł przepływ bólu pod żebrami wiedział, że pora zakończyć tą porąbaną akcję jak najszybciej. Bo jeszcze większa krzywda mu się stanie i rannej partnerce. Skrzydlaty, który nie był częścią misji postanowił wesprzeć czerwonowłosego, jak i jego partnerkę. Z tego powodu mógł się cieszyć, że nie będzie tak źle. Jednak koniec, końców już poczuł efekty uboczne. Używanie bez namysłu artefaktu kończyło wyczuwalnym, a srogim bólem w prawej ręce. Odruchowy by się złapał, ale wiedziałby o bezbronności w tej sytuacji. Zatem postanowił skupić się na bieżących celach póki jeszcze ma taką możliwość. Nie było też zdziwieniem, że olewał Astirę. Według niego tylko szczekała w tej sytuacji, chcąc uparcie się zając kamerami. Z tego powodu również ugryzł się w język nie chcąc już pluć jadem. Tak więc przechodząc do teraźniejszości... Postanowił wydalić parę słów z siebie, choć nie należały do najlepszych.
- Ja pierdole jeszcze tego mi brakowało... - Nie mógł ukryć jego zmartwienia raną z tkwiącym pociskiem, a tym bardziej bólem w prawdziwej ręce. W tej chwili zacisnął pewniej pistolet w lewej ręce, a następnie prawą rękę pokierował na ranę. Bolało go w luj jasny, choć nie chciał się poddawać układowi obronnemu. Miał jeszcze parę osób do zabicia w końcu. Tak więc skupił całą swą uwagę na pozostałych, chcąc wypróżnić całkowicie naboje z pistolety, wystrzałami w stronę dychającego psa wojny. Był powalony na ziemie, krwawił, zatem logiczne było obranie takiego celu. Jedynie liczył na to, że trafi go konkretnie nim straci rozum przez owocny ból, który teraz doskwierał w pełni barw. Mając oczywiście nadzieję, że nie postrzeli anioła przez przypadek. Resztę roboty może zostawić reszcie ekipy. Przynajmniej na ten moment.

____________________________
Hades; Posty [0/3] - Nie jest już w użytku, należy odczekać cztery posty.

Liczył na koniec tego wszystkiego co złe i niemiłe jego osobie, ale jak mu szczęście dopisywało... tak się nie stało. Cała ta akcja była warte tyle co słowa polityka. Absolutnie nic. Jednak nie mógł na to narzekać. W końcu część żołdaków poszła gryźć glebę, a inni poznali los czarownic ze średniowiecza. Przyjemny widok dla oka łowcy, ale czy ranna towarzyszka broni też była warta tych widoków? Tak więc jeden z psów wojny spieprzał z pola widzenia czerwonowłosego. W dość żałosny sposób można było rzec. Jednak powstrzymanie jego osoby nie należało do najłatwiejszych zadań mimo wszystko. Choć wiedział, że zadanie należy wykonać zatem na słowa dziewczyny, rzucił jakimiś słówkami;
- Dlatego stąd powinniśmy spierdalać, jak najszybciej się da... wiesz? - Nie miał zamiaru puścić serii obelg w stronę Astiry. Nie chciał strzępić języka w obliczu chorego zdarzenia. W końcu przyszli tu po kamery i logika by nakazywała zdobyć jeszcze jedną. Nie byłoby problemu gdyby nie fakt, że mogą tu zlecieć się w większej ilości psów. Chętnych pomścić kamratów. Albo po prostu pozabijać łowców, lub coś gorszego. Tak więc trzeba było podjąć decyzję. I na nieszczęście Nazo, nie tylko on decydował lecz również towarzyszka. W tej chwili na razie postanowił wstać z ziemi, mimo oznak bólu. Od ran oraz nadużycia artefaktu, którego był w posiadaniu. Postanowił trzymać lewą ręką postrzelone ramię, patrząc przy okazji na czarnowłosą. I w tym momencie postanowił wydusić z siebie słowa, dość niechętnie;
- Cała ta akcja spieprzona po całości. I w zasadzie powinniśmy spieprzać stąd. W końcu ktoś musi zadbać o Twoje rany. Oczywiście, jeśli nie chcesz tej zasranej kamery do kolekcji. O ile warto ryzykować w tej sytuacji. W jakiej znajdujemy rzecz jasna... - O dziwo nawet mu się kląć nie chciało. Wyjątkowy moment. Jednak nie chciał brać nogi za pas, póki nie usłyszy słów dziewczyny w tej sprawie. I z tego powodu postanowił zmienić magazynek w broni, aby być gotowym na najgorsze.