Nie wiele można było dodać. Nadal trwała pod mocą snu. Nic się niestety nie dało na to poradzić jak widać. Przynajmniej dzięki umiejętnościom innego Łowcy została opatrzona. A to już było coś. Jakiś drobny postęp. Nadal jednak musiało minąć jeszcze trochę czasu aż będzie miała okazję włączyć się do walki.

W trakcie sekundowego lotu można rozmyślać nad wieloma rzeczami. Przykładowo, co cie trafiło, co poszło nie tak i czemu znowu masz zapewne połamane żebra. Czas jakby zwolnił, ale jedynie na tyle, żeby mógł obrócić głowę w stronę osoby odpowiedzialnej za jego nowe zmartwienia. Prychnięcie z byczych nozdrzy zakomunikowało, że jego cel sam się odnalazł.
Powietrze znajdujące się w płucach szybko znalazło drogę ujścia kiedy w końcu jego ciało spotkało się z ziemią.
Ledwo zdążył złapać oddech, a na jego brzuchu już gościł byczy wymordowany, widocznie niezadowolony przez to, że mordujemy jego ludzi.
Broń nawet nie leżała w jego zasięgu, przez co sytuacja wydawała się dosyć patowa. Korzystając z jednego z jedynych wyjść, sięgnął jak najszybciej do pochwy z Ostrzem Głodu i od razu włączył jego działanie, kierując je w stronę przeciwnika, który z miejsca stał się znacznie lżejszy. Cóż, antygrawitacja ma również plusy.
Jeżeli owe działanie mu się udało, kopnięciem w..cóż, na wojnie nie ma niedozwolonych chwytów, czyli w krocze spróbował odesłać byka dalej, po czym sięgnął po pistolet w jego kaburze i posłał w jego klatkę piersiową sześć strzałów, starając się przy tym znaleźć pozycję, z której nikt inny go nie odstrzeli.
- Jak ktoś da rade trafić go od tyłu to niech celuje w plecy. Trzymać dystans i nikogo nie wypuścić.
Krótki rozkaz posłany przez słuchawkę do obecnych w pomieszczeniu Łowców, po którym jeżeli Silvio dalej stał, starał się zmienić jego stan życiowy.

Przeszywający ból w prawej nodze wybiło go z równowagi na tyle, iż jego kule rzeczywiście straciły docelowy tor lotu, jednak na jego szczęście sprawdziły się na tyle, aby posłać kolejnego przeciwnika do piachu. Niestety, kosztem mobilności Zastępcy.
Kiedy przymierzał się do kolejnej serii w poturbowanego od ciągłych lotów byka, poczuł na swoich plecach znajomy kształt. Usłyszane słowa tylko upewniły go w jego położeniu i sytuacji, więc grzecznie zaczął unosić pistolet i nóż w górę, odwracając przy tym głowę w stronę Dezertera. Jego spokojny wyraz twarzy, którym obdarowywał każdego z Łowców zagościł na nim i patrząc prosto w oczy posiadacza strzelby, powoli upuścił swój pistolet na ziemię. W momencie kiedy jednak to czynił, nie wykonując żadnych dodatkowych ruchów, włączył pole grawitacyjne swojego ostrza wokół siebie. Były rebeliant rzeczywiście dobrze kojarzył jego osobę, na jego niekorzyść jednak był fakt, iż nie wiedział jak działa jego as w rękawie. Siła ciążenia 5 metrów wokół Marcusa zmieniła się na tyle drastycznie, że wszystkie, dosłownie wszystkie kości przeciwnika położonego za nim, powinny złamać się pod napieranym na nie ciężarem, robiąc z niego dosłowną miazgę. Miał kiedyś sposobność obejrzeć człowieka pod wpływem dokładnie tego efektu i widok wychodząc przez usta płuc nie był czymś co chciał widzieć ponownie, więc kiedy miał pewność co się stało z posiadaczem strzelby, odwrócił wzrok i wyłączył działanie ostrza wokół siebie jedną myślą. Mimo destrukcyjnej mocy, którą posiada, musiał pamiętać o tym, że może zawalić całe piętro, a tego nie chciał, dlatego też nie korzystał z niej w pełni wcześniej. Teraz jednak, ponownie kierował promień grawitacyjny w byka, chcąc wykończyć go jak najszybciej. Zrezygnował już jednak z humanitarnej śmierci wobec wroga i próbował zmiażdżyć go jego własną wagą.

Zaczęła powoli wyłaniać się spośród oceanu nieświadomości. Powoli stawały się dla niej słysalne hałasy dochodzące z otaczającego ją świata. Otworzyła oczy, powoli przypominając sobie, że jest przecież w samym sercu walk i nie ma zbytnio czasu na wylegiwanie się. Po chwili nieco pożałowała swojej decyzji i zmrużyła oczy. Udało się jej dostrzec jedynie całkiem zmartwionego Łowce, która prawdopodobnie zaopiekował się nią i otrzymanymi przez nią ranami. Świetnie, pewnie potem będą jej miesiącami wypominać tą nieudolność w walce. W tym momencie jednak porzuciła zastanawianie się nad tym. Musiała się przecież skupić na trwającej walce. Zamierzała odpocząć jeszcze rzez chwilę, by dojść do siebie przynajmniej na tyle by móc samodzielnie się poruszać. Choć już czuła nadchodzący okropny ból głowy. Nieźle wtopiła.
- Jak wygląda nasza sytuacja? - Zamierzała zapytać kiedy poczuje się już na siłach. Zamierzała też powoli spróbować się podnieść. Nie chciała się specjalnie z tym spieszyć, bo dobrze wiedziała, że brakiem cierpliwości tylko jeszcze pogorszy już i tak nadwyrężone zdrowie. Co jak co, ale chciała się jeszcze przydać. Jakoś odkupić to swoje odpłynięcie jeśli będzie mogła. Bo głupio by było jej potem przyznać, że nie pomogła za wiele. Chociaż z drugiej strony nie nadawała się aż tak do walki. Mimo wszystko była typem umysłowca.

- Cholera jasna. - Mruknęła przykładając dłoń lewej ręki do twarzy. Głowa bolała ją niemiłosiernie, a zawrotu dopiero minęły. Sama dobrze wiedziała, mimo nie przejrzystości myśli, że w takim stanie to prędzej się sama zabije niż coś zdziała. Postanowiła więc usiąść z powrotem i pozwolić organizmowi jakoś przyzwyczaić się do myśli, że ona jednak jeszcze żyje i wcale nie umarła. Wszystko to robiła powoli i niespiesznie, jeszcze jej zwiększenia bólu głowy brakowało. Zresztą reszta ciała też nie była tip top wypoczęta i nie emanująca nawet najdrobniejszym bólem. Była jednak na tyle też trzeźwa by ogarnąć, że Kashuu wpatruje się w nią jak ostatni matoł w milczeniu.
- Czy możesz mi łaskawie wytłumaczyć w końcu na czym stoimy? Tak zanim pojawią się tu jakieś osobniki chętne do nabicia naszych głów na pal? - Mruknęła i cicho westchnęła. Przetarła lewą ręką oczy nie chcąc już poruszać ranną prawą. Czuła się bardzo źle, jednak nie chciała też sprawiać wrażenia, jakoby małe potłuczenia miały ją wyłączyć całkowicie ze świata. Choć w sumie to nie była nigdy typem wojownika, więc takiego też efektu jej zdrowia po tych walkach można się było spodziewać. Była przynajmniej pewna, że od tej pory skupi się jednak raczej na zadaniach wymagających intelektu niż siły fizycznej i sprawności. Bo była chyba jednym z gorszych Łowców w tym zakresie. "Taa.. ograniczę małe wypady militarne.. chyba zrezygnuje z większości,a nie tylko ograniczę.. " - pomyślała wpatrując się nieco otempiałym spojrzeniem w Kashuu czekając na odpowiedź na zadane przez siebie wcześniej pytania.

Zgięcie rzeczywiście miało swoje bolesne uzasadnienie. Kątem oka udało mu się zobaczyć martwego Sainta, z które gęsto ściekała krew. Werdykt był oczywisty.
- Kashuu, natychmiast do środka, strzelaj do wszystkiego.
Na myśli miał oczywiście wszystko co wrogie, ale był pewien, że android nie miał problemów z przyswojeniem takiej informacji. Po szybkim, a raczej na tyle szybkim na jaki pozwalał mu stan, schowaniu się za osłoną odbezpieczył dwa granaty, dymny i pieprzowy. Dymny jednak posłał tuż pod swoje nogi, a pieprzowy w na tyle taktyczne miejsce aby dosięgnął jak największy obszar, a tym bardziej znajdujących się na nim bandytów.
I w tym momencie..zniknął. Kiedy jeszcze dym rozchodził się po pomieszczeniu, użył mocy swojego płaszcza i ściągając z siebie swoje AA-15 z pełnym 32 nabojowym magazynkiem wyszedł z chmury. Pierwszym celem był aktualnie nieuzbrojony Wymordowany, który tak szybko zakończył swój sonet z pocisków. Nie miał zamiaru pchać się do niego jak najbliżej, głównie przez swoje rany, dlatego starał się go załatwić z pierwszego miejsca gdzie nie miał ograniczonej widoczności przez dym. Celował do niego trzymając broń oburącz, opierając ją na lewej dłoni, w której wciąż dzierżył artefakt. Jeżeli wymordowany znalazł się w zasięgu działania, a upierdliwie unikał kul, to po prostu zgniótł go jak poprzedniego bandytę.
- Kashuu, zajmij przywódcę.
Zanim jednak to zrobił, oparł się o jeden z filarów i mając pewność że jest poza zasięgiem broni byka, splunął na ziemię krwią. Zacisnął jednak zęby i na tyle żwawo na ile się dało, Wyjrzał do Silvio, próbując utrzymać dystans i złapać chociaż którąś z jego kończyn w pole aby ją zmiażdżyć. Jeżeli jednak miał otwarte do tego pole widzenia, użył również kul, pakując w niego tyle ile wlezie.

Kashuu:
- W środku jest dw-Już.
Nie dokończyła nawet sentencji dla Konoe tylko odwróciła się na pięcie i pognała z powrotem do sali, wyważając przy tym drzwi swoim stalowym kopnięciem. Liczyła na to, że owy kawał drewna kogoś trafi albo chociaż wybije z równowagi. Nie czekając ani sekundy, ze swoim wbudowanym refleksem i wzrokiem, poczęła strzelać do Silvio ze swojego karabinu wbudowanego w mechaniczną rękę. Starała się przy tym utrzymać dystans, szybko zmieniając położenie i uciekając w przeciwną stronę od chmury dymu, a bardziej w stronę gazu, który nie miał na nią żadnego wpływu.
- Tym się zajmuję, sir.
Robiła co tylko mogła by jej cel został wykonany, śląc przy tym jak najwięcej kul w byka. Jeżeli zauważyłaby drugiego bandytę i wciąż by żył to niezwłocznie obrałaby go za cel, na chwilę ściągając ogień z przywódcy.

W skrócie Slei:
1. Zawołanie Kashuu przez słuchawkę.
2. Użycie dwóch granatów, dymny i gazowy (pieprzowy).
3. Użycie płaszcza cienia sekundę po tym.
4. Obranie za cel (jeśli wciąż był żywy) bandyty z rozładowanym karabinem.
5. Próba zabicia Silvio z dystansu artefaktem i pociskami, cały czas będąc pod wpływem płaszcza.
Kashuu:
1. Wyważenie drzwi.
2. Strzelanie do Silvio i ew. do drugiego bandyty z dystansu, cały czas uciekając w stronę granatu pieprzowego.

Artefakty:
Ostrze głodu (3/4)
Płaszcz cienia (1/3)

Przygniecenie stołem rzeczywiście nie należało do najlepszych obrotów akcji w jakie mógł się teraz wpakować. Na jego szczęście, widząc lecący mebel, udało mu się choć trochę zmniejszyć jego wagę przy użyciu artefaktu. Leżąc przybity do podłogi, skorzystał z wciąż działającego pola i posłał początkowo wyjątkowo lekki stół z powrotem w stronę byka, a uczynił to zwykłym kopnięciem. Będąc wciąż niewidocznym, przeturlał się około metra dalej aby uniknąć wszelakich ataków po zdradzeniu swojej pozycji i podnosząc się na równe nogi, postanowił wykorzystać ostatniego z asów w rękawie.
Jak nie zadziała to się zajebie.
Szklana kulka pękła w jego dłoni i otoczyła go cudaczną barierą. Nie wiedział czy inni mają na nią wgląd, wiedział jednak, że przynajmniej może przejść do większej ofensywy. Rzucił kolejny granat pieprzowy, tym razem tuż za Silvio aby wypłoszyć go z jego aktualnego miejsca, jednocześnie kierując morderczą grawitację w jego stronę.
- Kashuu, włącz termowizję o ile wciąż działa. Ktoś tu jeszcze jest.
Doszedł do takiej konkluzji po głośnych słowach dotyczących jego pozycji. Nie wiedział kim jest kolejny przeciwnik, ale właśnie dlatego włączył ową barierę, nie chciał stracić życia przez tchórzliwy strzał w plecy.
Jeżeli jakoś udało mu się odkryć pozycję wężowej to starał się posłać ją do grobu w stopniu definitywnym, nie chciał kolejnej niespodzianki i powrotów do życia.
Było ciężko. Bok bolał niemiłosiernie, żebro dawało się we znaki, rany na nogach opóźniały jego tempo przemieszczania się, a artefakt powoli się kończył.
Pięciometrowe pole wokół niego było aktualnie ustawione na automatyczne zabójstwo, wykluczył z niego jednak Kashuu, mając na uwadze w myślach swoją podwładną.
Korzystał ze swojej niewidzialności, w końcu nie miał skąd wiedzieć, że wężowa go i tak widzi, i kierował się w stronę Silvio, który pozbył się swojej broni na Kashuu i aktualnie wydawał się być bezbronny, a przynajmniej mniej uzbrojony niż jeszcze kilka chwil temu. Jednak nie szedł do niego prostą drogą, starał się cały czas być za osłoną, jednak słał pociski w byka licząc na szybkie uśmiercenie go trafnym strzałem.

Kashuu:
Przyjęcie topora nie należało do najprzyjemniejszych. Gdyby mowa była tutaj o człowieku to z pewnością nie byłoby już mowy o nikim, ale na nieszczęście przeciwnika, miał przed sobą androida. Wyciągnął z siebie topór i odrzucił go na tył, tak aby byk nie miał możliwości się po niego wrócić.
- Panno Konoe, prosimy o wsparcie.
Miał okazję widzieć i słyszeć gdzie znajduje się byk, głównie przez jego intensywne wjechanie w ścianę.
Kiedy już zbliżał się do przywódcy, usłyszał rozkaz i mechanicznie włączył termowizję. Zajął się wypatrzeniem wężowej i szybkim wyeliminowaniem jej aby nie miała już jak namącić w tym wszechobecnym chaosie.

Podsumowanie:
1. Próba zadziałania na stół artefaktem aby był lżejszy.
2. Wykopanie go z powrotem dzięki zmiennej grawitacji, posłanie kolejnego granatu pieprzowego do byka.
3. Zmiana położenia i użycie pola ochronnego.
4. Przejście do większej ofensywy w kierunku Silvio przy użyciu artefaktu i strzelby.

Kashuu:
1. Wyrzucenie topora jak najdalej.
2. Próba zlokalizowania i pozbycia się wężowej.

Artefakty:
Ostrze (4/4)
Płaszcz (2/3)
Pole ochronne (1/2)
co do Lectry to wyczerpana, leży sobie gdzieś tam.

- Dzięki blaszaku, naprawdę. Jestem bardzo wdzięczna. - Powiedziała zirytowana kiedy android zamiast przy okazji zabierania mechanicznego siedzenia nie postanowił się podzielić wraz z nią resztą informacji. Ponaglanie ją do wsparcia reszty jeszcze bardziej ją zirytowało. Nie dość, że była wściekła przez swój ból głowy i raczej mierną przydatność podczas walk, to jeszcze każą jej, zupełnie nie zorientowanej w sytuacji lecieć na łeb na szyję. Nie żeby nie chciała pomóc, ale miała wrażenie, że zaraz dostanie jakimś zbłąkanym strzałem i zabawa się skończy.
- Zobaczysz, jak tylko wrócimy do bazy to poprawię twoje słabe oprogramowanie. Może będziesz mnie ciut mniej irytować. - Powiedziała głośno do androida i wyjęła swoje pistolety. Ostrożnie i po cicho podkradła się do drzwi przez które przeszedł android nie bez uszczerbku na.. zdrowiu? zamierzała ogarnąć jakoś sytuację, co się dzieje, gdzie są źli i najwyżej wesprzeć z dystansu ogniem swojej broni. Starała się przy tym nie myśleć jak bardzo cholernie boli ją głowa i jak małe ma pojęcie co się właściwie w ogóle dzieje.