Pokaźny budynek z dużą główną salą, kuchnią, piwnicą, balkonami oraz kilkoma osobnymi pokojami połączonymi krętymi korytarzami. Większy opis potem.

To tyle jeśli chodzi o element zaskoczenia.
Zastanawiało go jednak czym było owe łupnięcie. Dał znak Kashuu aby szła na przedzie i zalecił Konoe i Saintowi pójście za nim. Sam zajął drugie miejsce w kolumnie.
Jedną ze strzelb przewiesił na plecy, drugą natomiast chwycił w obie dłonie dla lepszej stabilizacji i celności.
- Jesteśmy w środku, zostaliśmy zauważeni - Dał sygnał przez słuchawkę do reszty ekip i ruszyli żwawym tempem. Starali się zachować względną ciszę, ale przy androidzie i 3 Łowcach nie było to dosyć proste.

Wyszedł przed Kashuu powolnym krokiem żeby obejrzeć całą scenerię.
Widok leżącego przed wejściem wymordowanego-kozła sprawił, że parsknął cicho śmiechem.
Odpowiedział równie leniwym spojrzeniem co jego własne w stronę kwiatu, po czym wygrzebał z plecaka maskę przeciwgazową i założył ją na siebie. Na znak pokojowego nastawienia odłożył strzelbę powoli na podłodze i podszedł do leżącego bandyty.
Jeżeli roślina mu w tym nie przeszkadzała, pociągnął go za nogi w stronę ekipy, po czym szybkim dźgnięciem przez tchawicę do mózgu zakończył jego żywot. Chociaż umarł humanitarnie.
Jeżeli roślina nie pozwoliła mu go zabrać i go zaatakowała, wyciągnął lectrę i zadbał o to żeby ją przysmażyć 500V, przez co na pewno by się odwidziały jej wszelakie ataki.
Po owej czynności, którakolwiek by przeszła, dał znać reszcie aby nałożyli swoje maski przeciwgazowe, po czym we wcześniejszym szyku ruszyli w stronę wejścia do głównej sali.
- Odchylisz w niewielkim stopniu drzwi, a ja wrzucę granat gazowy, powinno ich podusić. Jak go wrzucę to od razu wjeżdżamy do środka. Najpierw Kashuu, potem ja, na końcu wy. Od razu szukać jakiejkolwiek zasłony. W razie czego kierujcie się w stronę wyjścia, po chwili od jatki rzucę tam dymny żeby nie widzieli czy ktoś wychodzi czy nie, ale za to ty Saint pilnujesz czy nikt nie ucieka. Ogółem jeśli zobaczycie kogokolwiek kto próbuje zbiec w jakikolwiek sposób to od razu strzelajcie. Byka zostawcie dla mnie, wiem, że woli dużą broń biała, ale jego ochrona pewnie ma tonę karabinów itp. Gotowi?
Po odpowiedzi z ich strony dał sygnał dwoma palcami iż czas zacząć.

Kiedy wlecieli do środka, a granat zastał niefortunnego przeciwnika, odruchowo sięgnął po strzelbę i posłał w stronę chorego psychicznie wymordowanego dwa strzały. Celował w tors, zapewniając sobie jak największą szansę na trafienie go.
Gdy granat poszybował przez okno, a zdziczały wprost na androida, wycelował w jego bok nad głową Kashuu i posłał kolejne dwa strzały. Z tej odległości z pewnością ostudził jego zapał w jakimkolwiek stopniu.
Wtedy poczuł ostre cięcia na klatce, które piekły niczym kwas.
Jeżeli zdziczały nie wskoczył na niego i nie wpił się w jego mięśnie, to kierując się w stronę jakiejkolwiek osłony posłał trzy strzały ze strzelby. Miał w ręku tylko jedną przez co ilość wystrzelonych szybko pocisków malała dwukrotnie, ale za to rosła celność, na którą teraz liczył.
Jeżeli jednak zdziczały go dorwał i naskoczył na niego, to wolną ręką sięgnął po Lectrę, wbił ją w oszalałego wymordowanego i odpalił prąd. Miał o tyle dobrze, że posiadał uziemienie w swoich butach i dzięki temu przepływ prądu go nie dotyczył. Postarał się ściągnąć z siebie przepełnionego woltami dzikusa i rzucił nim w stronę wężowej, korzystając przy tym ze swojego większego atutu - siły.
Zrobił co mógł by posłać wężową do piachu razem z szaleńcem, a kiedy to uczynił, dał znać wszystkim aby pilnowali dwójki za stołem.
- Pamiętajcie, nikt nie może stąd wyjść, ale ta dwójka to priorytet. Ślijcie kule gdzie się da i postarajcie się rozwalić ten stół granatnikiem. To twoja rola, Kashuu.
Jeżeli LECTRA była włączona to rzucił nią w najbliższego z wymordowanych. Jedyne czego potrzebował to jakiegokolwiek kontaktu przeciwnika z ostrzem, aby skutecznie go przypiec i pozbyć się na dobre.
Po owym ataku od razu zabrał się za rzucenie kolejnego granatu, tym razem błyskowego, przed czym dał znać reszcie z Łowców aby sami nie oberwali jego efektem.

Czekał na dalszy rozwój sytuacji kiedy nagle sytuacja pogodowa zmieniła się w drastycznym stopniu. Definitywnie się tego nie spodziewał, zwłaszcza, że destrukcyjna siła działała na obie strony konfliktu.
Nie próbował nawet strzelać, każdy pocisk wylądowałby teraz wszędzie, tylko nie tam gdzie miał polecieć.
Wysłuchał zaskakującej wypowiedzi anielicy i odprowadził ją wzrokiem do okna, z którego odfrunęła.
Kiedy tylko nadarzyła się okazja, podniósł się na równe nogi i popędził ku najbliższej osłonie.
Jeżeli znalazł się w tym samym miejscu, w którym był zanim posunął po podłodze, to kopem odsunął Wężową i trupa na bok żeby mieć więcej miejsca.
Widząc stan Konoe postanowił wydać nowe rozkazy.
- Jeżeli zobaczycie, że któryś z nich również usnął albo jest nieprzytomny to od razu go zlikwidować, łatwiejszych celów nie będzie. Skupcie się na pionkach, ja się zajmę przywódcą.
Po tych słowach starał się zajść bandytów od lewej i posłać w nich zabójcze kule. Jeżeli dalej miał przy sobie LECTRę lub była ona pod ręką, to rzucił nią w jednego z przeciwników, wystarczyło trafienie go gdziekolwiek żeby się usmażył.
Postanowił również wypłoszyć ich ze swoich miejsc i rzucił w największe skupisko granat dymny, po czym kiedy ich widoczność coraz bardziej malała, słał tam na oślep pociski. Liczył na to, że uda mu się ich wykurzyć z osłon dzięki czemu będą łatwymi celami.
- Zabezpieczcie też Konoe i sprawdźcie czy oddycha.

Cóż, starała się z całych swoich sił. Nie była królową walki, to można łatwo było stwierdzić. Była raczej typem nerda kujona siedzącego wiecznie w domu. Na szczęście miała jakieś przeszkolenie, trenowała też od czasu do czasu. Nie zginęła więc tak od razu. Jej brak szczęścia, czy też nie do końca wyszlifowane umiejętności bojowe zostały odkryte, a ona uderzyła bardzo solidnie o ścianę. Bach i brak przytomności. Po samym fatalnym początku walki podczas wbicia się w bramę i dostaniu z bełta, teraz jeszcze traci przytomność oraz staje się zawadą dla kolegów z drużyny. Taaak.. czasami dzień porządnie się nie udaje, co więcej dodać.