Dawno, dawno temu Smocza Góra była miejscem turystycznym. U jej podnóża znajdował się sporej wielkości zamek, który z upływem dekad uległ zniszczeniu. Teraz ruiny starej fortecy okalają ostrymi, kamiennymi fragmentami górzystą okolicę. Jedyną strukturą, która przetrwała zimne, mroźne wichury stała się Kamienna Wieża, która do dnia dzisiejszego pełni rolę siedziby członków Drug-on. W jej zewnętrznych ścianach wąskie szczeliny strzelnicze stanowią jedynie świadectwo, ze budynek ten pełni również funkcje obronne. Już z odległości kilkudziesięciu kilometrów sprawia wrażenie oblężonej twierdzy; długie mury wyrastają na wysokość dwudziestu pieter, a i tak wydają się być drobne przy potędze wysokiej góry, wznoszącej się za budowlą. Jej pochyłe grzbiety obrasta las, a dwa bliźniacze wzgórza unoszące się przy siedzibie wyznaczają wędrowcom kierunek wschodni.

W skrócie:
— Kamienna Wieża umiejscowiona jest na niewielkim wzniesieniu u samego podnóża Smoczej Góry.
— Smocza Góra to strzelista formacja rozciągająca się za główną siedzibą smoków. Jej wysokość balansuje na granicy 1800 m.n.p.m. Porośnięta jest niewielkim lasem; w większości składa się z łysych, skalnych głazów.
— Skaliste tunele ciągną się pod główną budowlą, ale większość sięga również do wnętrza Smoczej Góry. To właśnie tam znajdują się groty potworów, które pozwalają chętnym zaciągnąć się w szeregi organizacji.
— Główny garaż Drug-on, znajduje się w podziemiach. Jego wylot znajduje się na wschód od Kamiennej Wieży; osłonięty jest mchem i stalowymi kratami.
— Do smoczej góry prowadzi krzywa kamienna ścieżka zwieńczona kamiennymi schodami, a drzwi wykonane są ze solidnej, wytrwałej stali.
— Tablica zleceń znajduje się zaraz przy wejściu do budynku.


W siedzibie panują mniej spartańskie warunki niż niegdyś, postęp jest widoczny na pierwszy rzut oka. Pojawiła ciepła woda, czerpana z źródeł oraz elektryczności. Jednak w dalszym ciągu większość Smoczej Góry, nie wliczając w to najważniejsze pomieszczenia, w tym pomieszczenie medyczne, garaż, tawernę i zamieszkałe pokoje, oświetlona jest prowizorycznymi pochodniami, zawieszonymi co paręnaście metrów od siebie. Za dnia do środka wpadają znikome światło słoneczne oświetlające ponure, chłodne korytarze. Nocą zaś pomieszczenia otula gęsta ciemność, do której znaczna grupa zdążyła przyzwyczaić wzrok. Wewnątrz murów panuje nieprzyjemny chłód, który w upalne dni jest zbawieniem, a zimą prawdziwą walką o przetrwanie. Stare średniowieczne drzwi stanowią prawdziwą artystyczną oprawę w tym straszącym ponurą atmosferą miejscu.

W skrócie:
— Wielkość pokojów jest różnorodna.  
— Do podziemnych platform (katakumb i skalnych tuneli) prowadzą kręte marmurowe schody. Katakumby znajdują się na głębokości 400 metrów pod powierzchnią ziemi, a główny korytarz z odgałęzieniami do skalnych tuneli na głębokości prawie 1000 metrów pod powierzchnią ziemi.
— Czuć mdły zapach wilgoci i przedzierający się przez kamienne ściany chłód. Boczne orytarze oświetlone są wiszącymi pochodniami.


Autor: Tyrell.