Widząc spadającego anioła i po chwili również snajpera, stwierdził, że efekt szczurów jest..definitywnie zadowalający.
Przeliczył szybko w głowie ilość naboi, w lewej strzelbie pozostały mu 22 naboje, a w prawej 17, jeszcze definitywnie ma tym co zdziałać.
- Strzelać do każdego odsłoniętego celu, snajperzy nie żyją, anioł też zdjęty. Skupić się na tym z toporem i tych z kuszami. Saint, wracaj tu jak tylko odstawisz Lię.
Po tych słowach sam szukał schronienia żeby szybko nie zarobić kulki w łeb w całym tym zamęcie, kiedy zobaczył jak w jego stronę powoli rozpędza się gigantyczna kula.
Zachował jednak zimną krew i metr-dwa przed wielką kulą, odskoczył w lewo, wolał nie narażać się na nagłą niedyspozycyjność prawej łydki i chciał mieć pewność, że wyjdzie z tego jak najlepiej.
Jeżeli pancernik walnął w ścianę lub wyhamował, poczekał aż się rozłoży ponownie i wtedy posłałby w niego wystarczającą do powalenia ilość śrutu. Jeżeli jednak udało mu się zawrócić i ponownie skierować w stronę zastępcy, postarał się go skierować w stronę belki utrzymującej dach, licząc na to, że w razie czego ten na niego się zawali. W końcu jak będą gigantycznym Soniciem można cokolwiek widzieć?

- Kurwa Saint albo ktokolwiek, jeżeli macie szansę oddać strzał w pancernika to strzelać od razu. Tą dwójkę przypilnować.
Szybka komenda kiedy pancernik zerkał za siebie i obracał w jego stronę.
Widząc jak zaczyna się on rozpędzać, szybko wycofał się za wcześniej wspomnianą belkę, która była za nim. Nie wiedział czy znowu zdąży wyhamować czy nie, dlatego nerwowo czekał z palcami na spustach.
Kiedy jednak rozwinął się kilka metrów od niego, z przerażeniem spojrzał na gigantyczny topór i zaczął oddawać salwy cofając się jeszcze bardziej do tyłu. Od czegoś takiego to nawet on padłby ofiarą przecięcia na dwie części.
Jeżeli udało mu się powalić pancernika, to wziął głęboki oddech i przeliczył na szybko w głowie naboje. Nie spodziewał się oddać więcej niż 3-4 strzały z każdej strzelby.
Jeżeli nie udało mu się tego uczynić, zerwał się ku ucieczce ponownie w lewą stronę, tym razem bardziej do całego placu.

Stanął na równe nogi i otrzepał się z kurzu, będąc szczęśliwy że przynajmniej ten etap jatki jest zaliczony.
Podszedł do dwójki ocalałych i wycelował w obydwoje ze strzelb.
- Zaprawdę nie mam siły pytać drugi raz. Najszybsza droga do waszego dowódcy. Jest jakaś ukryta ścieżka albo wejście z boku? Pamiętajcie że mówimy o waszym życiu tutaj.

Zerknął ponownie po dwójcie rodzeństwa, skupiając uwagę na geście ściśnięcia dłoni.
Wysłuchał dokładnie co mieli do powiedzenia i notował w głowie wszystkie ważne szczegóły.
Nie widzi na prawe oko, a ja mogę teraz odskakiwać tylko na lewo, o tyle dobrze chociaż.
- To wszystko? - Upewnił się ściągając lufy sprzed ich twarzy.
Po ich odpowiedzi, skierował swoje słowa do obojga ponownie.
- Liczy się ktoś dla was bardziej poza wami samymi?
Domyślał się odpowiedzi. Kazał im wstać i nigdy tu nie wracać.
Kiedy szybko zerwali się do ucieczki, spojrzał jedynie w którą stronę uciekają i kiedy był już pewien, że nic nie usłyszą, wydał komunikat przez słuchawkę.
- Dwójka jeńców kieruje się w waszą stronę, pozwólcie im przejść, ale niech jedna osoba je śledzi przez jakiś czas. Jeśli skontaktują się z kimś i przekażą mu jakiekolwiek informacje na temat akcji to ma zlikwidować każdego. Bez odbioru.
Po rozkazie dał wszystkim znak aby uzupełnili amunicje, co sam też uczynił. Miał przyczepione torby z amunicją i zestawami pierwszej pomocy do swojego motocykla, więc szybko zabrał się za opatrzenie nogi i uzupełnienie braków.

Po uzupełnieniu przez wszystkich amunicji, opatrunków i dodatkowych bibelotów, ruszyli dalej. Wiedzieli, że nie będą się mogli tu wracać zbyt szybko, więc każdy zabrał co mu się mogło bardziej przydać. Jeden z plecaków z amunicją do strzelby, granatami i maską przeciwgazową wylądował na plecach zastępcy, dodając mu około sześciu-siedmiu kilogramów. (ciężko znaleźć wagę magazynka bębnowego wypełnionego nabojami więc uznałem że z kilogram).
Ruszyli zwartą ekipą w stronę piwnicy głównego budynku. Posiadali jako-taki plan tego miejsca dzięki licznym przeszpiegom i dodatkowe informacje od dwójki wymordowanych więc przynajmniej szanse na zgubienie się były bliskie zeru.
- Część techniczna wyczyszczona, przyślijcie tu naszych żeby zabezpieczyli teren, stoją tu nasze motocykle więc uwaga. Ciro, Yuu, schodzę z moją drużyną do piwnicy siedziby ich dowódcy, jak skończycie u siebie to zapraszam, bez odbioru.

z/t →