Josh rozmyślał nad tym dlaczego właściwie zgodził się na taki przydział. Poważnie! Nic złego nie było ani w Pudlu, ani w Rainbow, ale jak patrzył na Jinxa to chciało mu się... Dobra, nie skomentuję, ale serio co gość sobie myśli. Odchodzi z grupy, a potem wraca żeby uratować dawnego kolegę. Dodatkowo zachowuje się zbyt zrzędliwie jak na kogoś kto nawet nie należy do gangu.
Skoro już tak rozmyślał to pomyślał, że wypadałoby wiedzieć gdzie idą, ale nie chciało mu się wszczynać rozmowy z wymordowanym. Poza tym chwilę później dowiedział się dzięki Skoczkowi, że sam nie wie. Więc nie zaprzątając sobie niczym więcej głowy przyspieszył minimalnie żeby wyrównać krok z Jinxem.

Gdy weszli do lasu Edge zaczął się bacznie rozglądać cały czas wytężając zmodyfikowany technologią słuch. Zanim stanęła przed nimi matka z trójką dzieci - niezbyt ludzka zresztą - on już sięgnął ręką do katany wydając dynamo rozkaz bezruchu względem  niego. Miał nadzieję na ucieczkę bez walki i ku jego zdumieniu ich przywódca również miał nadzieję na takie wyjście.

PS. Sorki, że nie zdążyłem napisać jeszcze wczoraj.

Miał przeogromną ochotę odwrócić się I zdzielić kobietę za to, że nie była w stanie pohamować swojego pieprzonego głosu. I dlatego nigdy nie lubił gdziekolwiek zabierać przedstawiciel drugiej płci. Były jedynie balastem, czymś, co prędzej czy później stanie na drodze przed porządnym wykonaniem myśli. Ale było już za późno na jakiekolwiek dywagacje. Złote ślepia spoczęły na krwi sączącej się z rany stworzenia, co wykrzywiło usta Jinxa w jeszcze gorszym grymasie.
- Poczekaj, tylko wyciągnę swoją przenośną apteczkę I już biegnę ją opatrzyć. – syknął ironicznie, nie przejmując się, jak reszta osób go odbierze. W tym momencie miał na głowie znaczne poważniejszy problem. Problem, który najwyraźniej zamierzał ich zaatakować. Czyli walki nie unikną i stracą nie tylko cenny czas ale i siłę na bawienie się z przerośniętym prosiakiem.
- Odwrócicie się powoli I ruszycie przed siebie. Nie biegnijcie, tylko idźcie bardzo powoli z lekko rozsuniętymi rękoma na boki, tak, żeby widziała, że nie macie w nich żadnej broni, jasne? Widzicie ten zagajnik, który parę chwil temu minęliśmy? Wejdziecie do niego i ukryjecie się między drzewami. Zaraz do was dołączę. – rzucił krótkie polecenie, samemu rozkładając obie ręce na boki i cały czas powoli się cofając. Jeżeli bestia zaatakuje – Jinx nie potrzebował broni. Wtedy całe swoje ciało otoczy mglistą formą a zetknięcie z nią pośle stwora na ziemię pozbawiając go podstawowych zmysłów na tak długo, że kupi im to czas na ominięcie jej i udanie się w stronę Góry. Jeśli jednak bestia nie zaatakuje a postanowi zająć się młodymi i odejść… cóż, plus dla nich. Wszystko zależało od wątpliwej inteligencji potwora i jej instynktu.

.....Khy. Waleczny rycerz - sir Jinx rusza do akcji... dobrze, że Christopherowi udało się powstrzymać chęć wykrzywienia swojej twarzy w mało radosnym uśmiechu. Jednak nie zamierzał protestować, wierzył (powiedzmy), że Jinx nie jest skrajnie tępy i na pewno ma jakiegoś asa w rękawie. Skoczek znał umiejętności oraz moce wszystkich z DOGS... a nie z całej Desperacji.
- Postaraj nie dać się zabić. To źle wpływa na statystyki - rzucił jedynie krótko, bardzo powoli obracając się plecami w stronę przerośniętego żółwia... jaszczurki... warana... mniejsza o szczegóły.
Co prawda, ta pozycja wcale nie napawała go szczególną radością, koniec końców nie było naturalnym tracenia ze wzroku zagrożenia. Skupił się jednak na swoich krokach, bo wylądowanie płasko na ziemi raczej negatywnie wpłynęłoby na poczucie bezpieczeństwa samicy.
Co za cholerna sytuacja.
Jak on nie znosił wściekłych matek. Dlatego trzymał się z dala od kobiet. Były dwa razy bardziej mordercze, gdy tylko dało się im odpowiedni powód. Rainbow potrafiła być tego doskonałym przykładem, dlatego nikt nie chciał dawać jej odpowiedniego argumentu.
Wracając jednak do meritum; naprawdę nieśpiesznym krokiem Skoczek kierował się w stronę zagajnika, jednocześnie uważnie nasłuchując. Był to jedyny sposób, by w miarę dobrze orientować się w tej mało przyjemnej sytuacji.

Najwyraźniej zbyt późno ruszył ręką w stronę katany i monstrum zauważyło. Peszek. Najważniejsze, że ściągnął uwagę matki, jednak dało się to odwrócić, luz. Problem w tym, że tego co zrobiła jego kompanka już nie koniecznie dało się odwrócić. Tia... W każdym razie chyba po raz pierwszy stwierdził, że trafił raczej na słaby skład, pomimo tego Skoczek jeszcze niczym mu nie podpadł, jeszcze.
Wedle rozkazu "przywódcy" ich grupy zaczął się powoli obracać zdejmując tym samym rękę z broni, a jego dynamo wciąż lewitowały nieruchomo względem Josh'a. Miejmy nadzieję, że Rainbow nie powtórzy swojego błędu, a Jinx postara się nie zwrócić uwagi skrzydlatych.
- Nie spier*ol tego - rzucił półgłosem za siebie.
Ruszał jedynie gałkami rozglądając się na boki i wysłuchując dźwięku kroków. Miał jedynie nadzieję, że Jinx nie da się pożreć. Raczej tak się nie stanie, a przy najmniej na takiego nie wyglądał.

Z wymalowanym na twarzy niewzruszeniem przyglądał się jak ogromna krowa pada na ziemię. Bez zbędnego ociągania się podszedł do niej i położył dłoń na jej cielsku, zerkając na przestraszone dzieciaki, kulące się do siebie w wyraźnym przestrachu. Nie interesowały go. Dopóki nie postanowiły rzucić się na niego w obronie rodzicielki, to Jinx nie zamierzał jakoś ingerować w ich egzystencje.
- Idziemy. Mamy z parę minut na oddalenie się, nim mgła przestanie działać. Potraktowałem ją wyjątkowo małą dawką. A co jak co, ale nie zamierzam mieć na głowie rozwścieczonej matki. – krzyknął do reszty i nawet nie oglądając się przez ramię ani nie czekając na nich – ruszył do przodu, chcąc jak najszybciej zwiększyć dystans pomiędzy nim a potworem.
Kiedy znaleźli się dostatecznie daleko, przejrzał przelotnie na Skoczka, a na jego ustach pojawił się szeroki uśmiech przepełnionym nieprzychylnością.
- Swoją drogą jesteście dość łatwowierni. Nie znacie mnie. A jednak nie zareagowaliście na to, że pojawiłem się w Norze. Poniesiecie tego konsekwencje. Już się o to postaram. Kiedy tylko uratujemy… – zawahał się, gryząc w ostatniej chwili w język, by nie zwrócić się o Growie po imieniu - Wilczura. Dopilnuję tego. Nora jest zamknięta dla osób z zewnątrz. Nie jestem już jednym z Psów. Powinniście bronić jej za wszelką cenę. Tego się od was oczekuje. Zwłaszcza pod jego nieobecność. Ruchy! – przyspieszył, po chwili przechodząc do biegu. Byli już blisko. Bardzo blisko.


zt x 3 -> zaraz założę jakiś temat przy Babel.