Nigdy nie siedziałam zbyt mocno w tematyce literatury, nie znam najnowszych wychodzących serii, nie śledzę autorów, zawsze czytam to co akurat wpadnie mi w ręce i nie jestem zbyt wybredna, więc ciężko mi powiedzieć czy jest coś, za co szczególnie chciałabym się zabrać. Dla mnie czytanie to taki przerywnik w ciągu dnia, żeby nie ślepić cały dzień w ekran i rzadko kiedy faktycznie mam wielką chęć wykorzystywać swój czas na czytanie. Mam wrażenie, że jestem bardzo złym odnośnikiem gdy ktoś szuka "dobrych" książek bo oceniam bardziej przez sentyment/swój gust niżeli uniwersalną jakość i kunszt autora... Chciałabym mieć takie podejście, że CHCĘ coś przeczytać, muszę to zdobyć i dokończyć... ale niestety nie mam :<

Właśnie dzisiaj wybieram się do biblioteki. Chciałam upolować ostatni tom Anioła, ale oczywiście nie ma go dostępnego. Meh, nie lubię przerywać sobie jakiejś serii, gdy już ją zacznę. I siedzę właśnie na jakichś stronach szukając tytułów wartych przeczytania, krótkich, żeby nie robić sobie zbyt dużej przerwy.

Chciałabym też dorwać nową z książkę z uniwersum Igrzysk Śmierci (bo mam pozostałe trzy, więc niech już będą wszystkie)i widziałam, że Ruchomy Zamek Hauru wyszedł, ale to pewnie dopiero w lipcu. Moja motywacja do czytania ostatnio nie istnieje.

Lwiątko napisał:Chciałabym mieć takie podejście, że CHCĘ coś przeczytać, muszę to zdobyć i dokończyć... ale niestety nie mam :<

Masz tak:

Lwiątko napisał:Chciałabym też dorwać nową z książkę z uniwersum Igrzysk Śmierci (bo mam pozostałe trzy, więc niech już będą wszystkie)i widziałam, że Ruchomy Zamek Hauru wyszedł, ale to pewnie dopiero w lipcu. Moja motywacja do czytania ostatnio nie istnieje.

: D

Właśnie o to chodzi - po prostu chce się coś dorwać, coś dokończyć (jak ty Nocnego Anioła).
Ja tak długo miałem z kolejnymi tomami Johna Cleavera, ale już się przestałem łudzić na kontynuację tłumaczenia i w najlepszym wypadku doszlifuję swój angielski i spróbuję przeczytać resztę części w pierwotnym języku. ;;

Arcanine napisał:w najlepszym wypadku doszlifuję swój angielski i spróbuję przeczytać resztę części w pierwotnym języku. ;;

!!!
Dawaj. Wierzę w Ciebie.

Ja tymczasem wczoraj zaczęłam i skończyłam Robinsona. Zdążyłam zapomnieć jak bardzo momentami fabuła jest nierealistyczna... no ale, w XVIII wieku może nikomu to jeszcze nie przeszkadzało. Teraz do samego egzaminu czytać będę już tylko notatki, a potem wracam do Christie.

Zaraz się wścieknę. Jak na początku miesiąca szło mi aż zbyt dobrze, tak teraz męczę się tydzień z JEDNĄ książką – i nadal nie jestem nawet w połowie. Nie jest aż tak okropna (czytałem gorsze rzeczy, na przykład wczoraj machnąłem sobie zbiór poezji Łozińskiego. Ta pozycja to jakieś nieporozumienie), ale jednocześnie praktycznie nie wciąga. Niech ktoś podkręci w niej tempo albo chociaż podeśle mi coś lepszego, żebym mógł się oderwać od tego monotonnego rytmu i ochłonąć przy czymś żwawszym. (Najlepiej postapo. Mam ochotę na jakiś gigantyczny kataklizm i walkę o przetrwanie. Cośktośjakoś?)

O nie, czuję twój ból... Tak szybko przeleciałem przez pozycje na początku miesiąca, a teraz nie mogę zmęczyć Wojowników Nocy. Nie to, że książka jest kiepska, bo w zasadzie zaintrygował mnie motyw i czyta się raczej sprawnie. Tylko jakoś zabrakło weny na czytanie. Pomocy. ;-;

... ja się trochę nudzę przy tej książce, którą czytam, bo na przemian ma świetny motyw (Gehenna) i marny (jak dzieje Kajetana w obcym Planie, które się tak potwornie ślimaczą...). Tak mnie to frustruje, że zacząłem chyba z trzy inne pozycje (no przecież, nie byłbym sobą) i teraz nie umiem się skupić na żadnej. _(:з」∠)_ A przydałoby się przycisnąć jakąś książkę, żeby wpłynęło trochę weny. Posty się same nie napiszą.

Zobaczmy który pierwszy wygra swoją bitwę z książką...

........................ a zatem rzucasz mi rękawicę?

Przyjmuję wyzwanie.

No i świetnie. *podwija rękawy* Jestem na 128 stronie z 434. Brzmi jak wyzwanie, ale to wyzwanie, którego się podejmę. Mam nadzieję, że w trakcie tego wyzwania powstanie pomysł na karę dla przegranego. ᕙ(⇀‸↼‶)ᕗ

EDIT. *patrzy na powtórzenia* A wy jeszcze śmiecie mi wmawiać, że wciąż umiem pisać...

Przeczytałem.

„Biała reduta” Kołodziejczaka to trzeci tom Ostatniej Rzeczypospolitej. Generalnie podziwiam za stworzony świat, za połączenie zupełnie niepasujących do siebie elementów (elfy, ludzie, sci-fi ściśle przekładane fantastyką, a gdzieś w tym wszystkim POLSKA, chrześcijaństwo, obcy). Nie można narzekać na brak wyobraźni u autora, ale problemem jest przedstawienie całego uniwersum tak, aby było zrozumiałe. Początek był niezły, o wiele lepszy niż w dwóch poprzednich częściach. Już się łudziłem, że pisarz trochę spuścił z tonu i zaczął rozmawiać z nami, maluczkimi, z ludźmi, którzy na co dzień nie używają słów zahaczających o fizykę kwantową albo matematykę poziomu magistra. Ale nie. Nie zaczął. Bywały dobre momenty – czasami śmiać mi się chciało, gdy pojawiał się pomocnik Roberta, elf Barg'O'Dar, który był najlepszym przykładem sztywniaka jaki mi teraz przychodzi na myśl. Poza tym autor wprowadził krótsze rozdziały – i chwała. Zdecydowanie lepiej się to czytało, zwłaszcza, gdy przychodził moment dwóch nowych postaci – Karla i Henriego. Ich perspektywa podobała mi się najbardziej; może to po prostu moje klimaty.
Poza tym jednak co rusz pojawiały się całe akapity – a raz co najmniej 3/4 rozdziału – przeładowane naukowym bełkotem, który zwyczajnie męczy. Człowiek po kilku zdaniach przestaje skupiać się na tekście, bo umysł odpływa, zanudzony formułkami. Gdyby od tego odejść, a wcisnąć trochę więcej akcji i bardziej ludzkich zachowań (już nawet motyw z Robertem wydawał się robić w porządku...) to poszłoby w lepszym kierunku.

Plus jest taki, że na chwilę obecną autor nie wypuścił następnego tomu. Co w sumie jest albo dziwne, albo niepokojące. Poprzednie wydawał w odstępie dwuletnim, ale „Biała reduta” trafiła do sklepów w roku 2014. Więc albo Kołodziejczak się zablokował i nie umie ruszyć tego uniwersum... albo tworzy jakiegoś wielkiego kloca o tysiącu stron. D:< Niech mnie nie przeraża.

CZERWIEC
▸ Na Krawędzi Cienia, Brent Weeks
▸ Morderca jest wśród nas, Lucy Foley
▸ Kostnica, Graham Masterton
▸ Wirus, Graham Masterton
▸ Wojownicy Nocy, Graham Masterton
▸ Rozmowy z psychopatami. Podróż w głąb umysłów potworów, Christopher Berry-Dee [59|279]

No więc tak... Masterton często używa demonow, wierzeń, zjaw i tak dalej. I bardzo często są to nazwy, których zwyczajnie NIE POTRAFIĘ dobrze przeczytać, o wymówieniu juz nawet nie wspominając. Tak było również tym razem! Książka dotyczy tego, że trójka zupełnie obcych sobie osób spotyka się nagle na plaży i znajduje zwłoki. Spotkanie nie jest przypadkowe i ze względu na niego dochodzi do późniejszych wydarzeń. I znów nie mogę narzekać... ale w sumie zachwycać też nie. Głównie przez to, że mam wrażenie, jakby całość za szybko się skończyła, była za krótka jak na takie a nie inne elementy. Znacznie więcej mogło być przedstawione i wtedy czytałoby się to z większym zaangażowaniem. Jest też kilka wątków o których chyba trochę zapomniano. Po prostu się działy, ale nagle rozdział się skończył i w sumie nie wiadomo co dalej. Niby można to sobie jakoś wytłumaczyć, no ale nie wiem. Nie jestem jakoś szczególnie zachwycony. .-.