W ogóle nie idzie mi w tym miesiącu... |: A wam?

Jeszcze nie zdecydowałem, co chce czytać...

A ja dziś skończyłem czytać Opowieść Podręcznej. W sumie przeczytałem ten pierwszy tom po obejrzeniu serialu, więc w sumie jestem mocno rozczarowany książką. Chyba to pierwsza taka pozycja, w której ekranizacja podobała mi się bardziej niż forma tekstowa. Nie wiem, mam wrażenie, że serial dużo lepiej oddał brutalność tamtego świata. Po prostu, gdy oglądałem, to wszystko wydawało mi się jakieś takie ciekawsze, bardziej nacechowane emocjami. Książka z kolei jest strasznie sucha, brakuje mi tych wszystkich akcji, które działy się na ekranie i w sumie sama historia tam została ciekawiej poprowadzona – może też dlatego, że mieli szersze pole manewru, by pokazać różne postacie.
Koi mi dziś uświadomił, że książka została napisana bardzo dawno temu, więc może dlatego negatywnie ją odbieram. Tak czy inaczej pozostaje mi jeszcze zabrać się za drugi tom, który jest o wiele młodszy i zobaczymy jak to będzie. Na razie jednak czeka na mnie Doktor Sen.

Podziel się wrażaniami po Doktorze Sen (Śnie?).

Ja natomiast wziąłem się za Idiotę, F. Dostojewskiego.

Nie ma sprawy. Chociaż na pewno trochę to potrwa, biorąc pod uwagę, że mamy do czynienia z książkową cegłą. Mam też w planach obejrzenie filmu z Koiuszem, więc mam nadzieję, że zamierza się za to zabrać.

Fucker napisał:Nie ma sprawy. Chociaż na pewno trochę to potrwa, biorąc pod uwagę, że mamy do czynienia z książkową cegłą. Mam też w planach obejrzenie filmu z Koiuszem, więc mam nadzieję, że zamierza się za to zabrać.

Oj. (・―・)

Ale tak, wezmę się za to.
Zaraz nawet. *kaszl*

Wspaniale. W takim razie też dziś spróbuję zacząć.

LIPIEC
▸„Tylko MIŁOŚĆ się liczy”, Jan Twardowski
▸„Chudszy”, Richard Bachman (a tak naprawdę Stephen King pod przykrywką)
▸„World War Z”, Max Brooks
▸„Noce waniliowych myszy. Wybór wierszy”, Charles Bukowski

No w tym miesiącu dupy nie urywa, ale w sumie nie umiałem się skupić na czytaniu. Trafiałem zresztą na kiepskie albo nijakie pozycje. „Chudszy” ni ziębił, ni parzył – a mógł mieć naprawdę świetną treść, bo King sięgnął po coś, na co się jeszcze nie napatoczyłem. Tymczasem zakończenie było dokładnie takie, jak się spodziewałem, a to mnie rozczarowało.

Jak chodzi o zbiory wierszy – well, nie jestem wrażliwy i nie potrafię doszukiwać się w wierszach głębi, która ściska za trzewia i wywala oczy na wierzch. Mam znajomą, która kocha takie teksty, lubi je interpretować, cytować, nadawać im znaczenia pewnie większego niż w ogóle mają, dlatego pomyślałem, że sam spróbuję, może obcowanie z taką formą przekazu mnie jakoś uwrażliwi, odkorkuje, sprawi, że spojrzę na coś mniej obojętnie. Jeżeli tak; to jeszcze nie teraz. Zbiór Bukowskiego był już lepszy, bardziej do mnie trafiał (może przez wzgląd na tematykę, bo o miłość to się nawet nie potknąłem życiowo), ale miejscami irytował. Podoba mi się, że poeta był łachudrą, awanturnikiem, degeneratem, że większość życia przetrwał z dnia na dzień, plącząc się pod nogami dziwek, wszczynając burdy, zalewając się w trupa w barach. To rzuca zupełnie inne światło na obraz czułego i delikatnego pisarza, potrafiącego przeistoczyć gówno w diament. Poza tym jednak miałem wrażenie, że się trochę powtarza, kręci cały czas wokół podobnych tematów, że czasami jest dosłownie chamski na siłę, byle podkreślić jaki to z niego drań.

Za to „World War Z” ostatecznie mnie do siebie przekonało, sifidsufiu. Był moment, początek, jak nie mogłem przebrnąć – coś nie leżało w tym stylu pisania, treść mnie raczej nudziła niż wciągała i koniec końców odkładałem książkę na później. Potem się wkurzyłem i przycisnąłem z czytaniem... i muszę pochwalić rozstrzał jaki został tam zaprezentowany. Ludzie ze wszystkich stron świata, różnie się wypowiadający, duży wachlarz profesji... no miód dla mnie. ;w; Ciężko wytypować tutaj ulubionych bohaterów, bo było ich multum – każdy rozdział o kimś innym – ale fragment o psach pracujących był świetny i podjarałem się, że nawiązano nawet do rosyjskiej metody stosowanej w czasie II wojny światowej. Przez cały czas miało się wrażenie, że autor wie o czym pisze.

Teraz z kolei lecę z „Łowcą snów” od Stephena Kinga i jak na coś, co ma średnie noty, mnie cholernie wciągnęło. Zauważyłem zresztą, że autor dobrze się czuje w sci-fi. Dziw, że tomisko, mające ponad 750 stron, idzie mi tak szybko. XD

Nie wiem jak wy, ale ja mam tyle zaległych pozycji, że masakra. Ciągle tylko zerkam jak te książki się piętrzą, wieża rośnie *parsk* Nie wiem na czym powinienem się skupić.

Przeczytałem sobie „Łowcę Snów” Stephena Kinga i dsfhisodfhsohfdsi, uwielbiam jak autor tworzy postacie. Tam każdy ma coś indywidualnego, każdy ma jakiś charakter. Właściwie polubiłem wszystkich – Henry'ego, Jonsey'ego, Beavera i Pete'a (chociaż Beav był moim faworytem). Poza tym rewelacyjny motyw – i bardzo dobrze przedstawiony – z piątym bohaterem, Dudditsem. Chłopakiem opóźnionym w rozwoju. Ta książka w jakiś sposób była ciepła.

To jednak sci-fi, więc nie każdemu przypadnie do gustu – latające talerze, trójpalczaste ufoludki z ogromnymi głowami i czarnymi oczami... no umówmy się, że mało kto przepada. Ja całkiem lubię. Mam zresztą wrażenie, że King dobrze czuje się w takiej tematyce. Rzecz jasna nie obyło się bez jakichś „niesmacznych, ludzkich, fizjologicznych wstawek”, ale starałem się na to przymknąć oko. Zwłaszcza, że poza głównymi bohaterami był jeszcze jeden, który mi cholernie przypadł do gustu – Owen Underhill. Przypominał Majora i jak tylko pojawiał się w akcji to widziałem go dokładnie tak jak Auricha. *kaszl*

Teraz nie wiem za co się zabrać. Niby chciałem przycisnąć z Kingiem, żeby ponadrabiać to co mam, ale cykam się, że mnie wymęczy styl pisania i tak czy inaczej będę musiał zrobić sobie przerwę. Na razie sięgnąłem po „Buicka 8”, bo to ma trochę ponad 300 stron, więc powinno pójść gładko.

A wam jak idzie?

Przeczytałam "Psa Baskerville'ów" autorstwa Arthura Conan Doyla. Nie przepadam za kryminałami, ba! Nie przepadam nawet za przygodami Sherlocka, ale akurat ta pozycja była całkiem przyjemna i nawet wciągająca.

A ja przeczytałem już ponad 400 stron Doktora Sen, a zarzekałem się, że pójdzie mi wolno. Pewnie dzisiaj jeszcze doczytam parę rozdziałów, bo ogółem zostało mi już niecałe 250. Nie wiem jak to nadrobisz, Koi. Nie wiem.