Niepokojące dźwięki dochodzące z głębi lasu ustały, i choć pozornie wydawało się, że wszystko wróciło na tory spokoju, to jednak nieprzerwane uczucie, że ktoś lub coś ich obserwuje zmusił Majora do zarządzenia natychmiastowego powrotu. Ale jak było do przewidzenia, w takich sytuacjach nic nigdy nie idzie po naszej myśli, a los okazuje się największą kurwą. Gdy tylko mężczyzna odwrócił się, mógł poczuć jak ziemia pod nim zaczyna pękać. Było zbyt późno, żeby zorientować się, że przez cały ten czas stali na drewnianych deskach, które zapewne pod wpływem zarówno zmian atmosferycznych, jak i okrutnego upływu czasu spróchniały, i prędzej czy później nie będą w stanie utrzymać ciężaru trójki osób w pełnym oporządzeniu. Głośny trzask poprzedził pęknięcie i nim zarówno Major, jak i Hisashi zdążyli odskoczyć w bok, oboje potoczyli się w ciemną otchłań pod nimi.
Oba ciała huknęły o twardą oraz wilgotną posadzkę i jedynie cudem żadne z nich nie doznało większego uszkodzenia na ciele, niż jedynie parę siniaków oraz obić.
- Nic wam nie jest? - usłyszeliście krzyk Tanaki z góry. Znajdował się jakieś trzy metry nad wami, może nawet więcej. Dookoła was panowała grobowa cisza a jedynym światłem, który chociaż trochę pozwalał wam ujrzeć cokolwiek, była słaba wiązka dochodząca z dziury na górze. Pomimo mroku, szybko zorientowaliście się, że znajdujecie się w czymś, co przypominało podziemny tunel, którym poruszały się najpewniej pociągi, o czym świadczyły pojedyncze tory.
- Zaraz spróbuję coś znaleźć i- - głos Tanaki zmieszał się z głośnym rykiem dziwnego stworzenia, które słyszeliście  kilka chwil wcześniej, z tą różnicą, że znajdowało się zdecydowanie bliżej. Tanaka najwyraźniej dojrzał ową istotę, gdyż momentalnie wyprostował się, sięgając po broń.
- Co to kurwa jest... - jęknął, powoli celując przed siebie. Nawet z tej odległości mogliście dostrzec, że jego dłonie drżą.
- Co mam robić? Majorze, co mam robić? Czekam na rozkazy! - krzyknął z przerażeniem w głosie. Ponownie rozległ się wrzask, ale zdawało się, że dochodzi praktycznie tuż nad waszymi głowami.
Wrzask ten był słyszalny przy samochodzie, na co pozostała trójka mogła poczuć jak nieprzyjemny dreszcz przechodzi wzdłuż ich kręgosłupa. Stworzenie, które zaciekawione badało językiem stojącego mężczyznę, zamarło, nasłuchując. A potem gwałtownie zerwało się i ruszyło pędem w stronę lasu, najwyraźniej i ono spłodzono wciąż niewidoczną bestią.
- Kurwa. - warknął Spears wyciągając krótkofalówkę, by skontaktować się z Majorem.
- Majorze, słyszysz mnie? Wszystko dobrze? To coś jest coraz bliżej. Potrzebujecie wsparcia? - przeniósł wzrok na Coral.
- Sugeruję, by udała się pani do samochodu. Tam będzie zdecydowanie bezpieczniej. Majorze? Odbiór!

Rozkaz wydany przez Majora był jasny i klarowny. Spears jedynie posłał krótkie spojrzenie w stronę Nanashiego, a ten skinął głową, rozumiejąc go bez jakichkolwiek zbędnych słów. Nim którykolwiek z nich zdołał krzyknąć do kobiety, aby ta wracała do samochodu, Sandford już zajmowała jedno z tylnych siedzeń.
- Zjeżdżamy. - warknął Nanashi trzaskając za sobą drzwiami, kiedy wsiadł do samochodu. Spears jednak nie ruszył, pomimo odpalenia samochodu. Zaciskał coraz mocniej palce na kierownicy, wpatrując się przed siebie.
- Spears? - nie padła odpowiedź, a przynajmniej nie od razu. Nanashi już wiedział co chodzi po głowie jego towarzyszowi.
- Nawet nie próbuj-
- Przepraszam. - w końcu odezwał się mężczyzna, a potem nie posyłając nawet spojrzenia w stronę Nanashiego czy też Coral, ruszył samochód.
W tym samym czasie z dołu, w którym aktualnie znajdowali się Major z Hisashim ciężko było cokolwiek dostrzec. Jedynie głuchy krzyk Tanaki, pełen trwogi i desperacji mieszający się z odgłosami wystrzałów niósł się echem w ciemności.
Wszystko skończyło się głośnym hukiem. I choć uwięziona dwójka nie miała pojęcia co się właściwie stało, tak Coral była świadkiem szaleńczej jazdy w wykonaniu Spearsa, który nie zastanawiając się dłużej wjechał w las, uderzając o wystające gałęzie drzew czy też zdrapując korę. Nawet stracili w pewnym momencie prawe lusterko, ale było warto. A przynajmniej na początku tak się wydawało. Samochód uderzył z hukiem w stworzenie, którego niestety Coral nie była w stanie dostrzec. Usłyszała jedynie przeciągły pisk, a potem głośny rumor ciężkich kroków, co oznaczało jedno - bestia uciekła.
Ale jak daleko?
- Sandford. Zajmij się Tanaką, Nanashi, ubezpieczaj mnie! - krzyknął Spears wyskakując z samochodu i podbiegł na jego tyłu, otwierając na oścież drzwi. Złapał za zwiniętą, metalową linkę, a następnie zrzucił go wprost do dziury.
- Majorze. Szybko, niech któreś z was złapie za niego. Wciągniemy was po kolei. Szybko! - i gdy tylko usłyszał potwierdzenie z doły, odpalił maszynę, która zaczęła na powrót wciągać linkę.
- Szybko, szybko, szybko! - Nanashi rozglądając się dookoła, z przygotowaną bronią, powtarzał jedno słowo jak jakąś mantrę. Gdzieś spomiędzy drzew dało się słyszeć ciche powarkiwanie. Bestia nadal tu była. I całkiem możliwe, że właśnie ją rozwścieczyli.
- Kurwa... - jęknął Tanaka leżący na ziemi, trzymając się mocno za nogę. Jego lewe udo mocno krwawiło, a przy bliższym wglądzie łatwo można było zauważyć spory ubytek ciała.



1. Major i Hisashi rzucacie na wspinaczkę. Próg powodzenia wynosi 40.
2. Coral rzuca na siłę przy podnoszeniu Tanaki. Próg powodzenia wynosi 65.

Major bez jakichkolwiek problemów wspiął się po spuszczonej lince, która dodatkowo automatycznie była wciągana do góry, dzięki czemu nie minęły dwie minuty, kiedy mężczyzna znajdował się już na stabilnym gruncie. Wystarczyło krótkie rzucenie spojrzeniem, aby zorientował się w sytuacji, w jakiej się znaleźli. Było źle, ale przynajmniej dziwnego i niebezpiecznego stworzenia nie było w pobliżu.
W pierwszej sekundzie Nanashi wyraźnie zawahał się, gdy usłyszał rozkaz Majora. Jednakże jego osłupienie trwało na tyle krótko, że już po chwili skinął głową, zarzucił pasek broni na ramię i podbiegł do Tanaki, wsuwając obie dłonie pod jego pachy i dźwignął go do góry. Krzyk bólu rozdarł napiętą ciszę, która panowała dookoła.
- Przepraszam, ale musisz to wytrzymać. - szepnął do mężczyzny, pomagając mu wejść do wnętrza samochodu.
- Pospieszcie się, no! - warknął Spears, który nadal znajdował się za kółkiem. Samochód, choć uszkodzony w niektórych miejscach, pozbawiony jednego lusterka oraz prawego reflektora, wciąż był na chodzie, o czym świadczył odgłos chodzącego silnika. A to dodawało skrzydeł nadziei, że być może uda im się uciec, i wszyscy pozostaną przy życiu.
W tym samym momencie Hisashi zdołała wdrapać się na górę, i wszystko wskazywało na to, że udało im się. Wystarczyło wsiąść do auta i...
Krzyk, który słyszeli kilkanaście chwil temu ponownie rozległ się w lesie. Był teraz blisko, niemalże na wyciągnięcie ręki. Istota z lasu nie odeszła daleko, czaiła się między drzewami kiedy oni próbowali się ratować oddychając ułudną nadzieją ratunku. Spomiędzy konarów wyłoniła się prawie humanoidalna sylwetka poruszająca się na ugiętych, patyczkowatych odnóżach. Była blisko. Zbyt blisko. Znów wydała z siebie ten przerażający krzyk, a następnie ruszyła z szarżą w stronę samochodu.



1. Major, Coral i Hisashi rzucacie na refleks. Próg powodzenia wynosi 30. Jeżeli nie uda wam się, wasza postać upadnie.
2. ART potwora