LUDZIE PRZESTAŃCIE SIĘ TAK MASOWO ZAKLEPYWAĆ zaraz zrobi się z tego gra "kto pierwszy kogoś zaklepie" zamiast "oceń postać"...

Nick: cały czas odnoszę "Growlithe" nie do postaci, tylko do właściciela. Jakoś tak. Może po prostu za często widuję Cię, jak piszesz w tematach nie-fabularnych i już mi utkwiła konotacja.
Avatar: nice. Podoba mi się bardziej niż wcześniejsze. No i piegi, och ach.
Podpis: to jest jeden z najbardziej estetycznie zapisanych cytatów na forum. Nie jest minimalistyczny w żadnym wypadku, ale mimo wszystko wygląda czysto i wszystko jest na swoim miejscu.
Postać: tak naprawdę, nie do końca chcę tu jeszcze pisać, bo mam wrażenie, że Growa jest po prostu ZA DUŻO, żeby go oceniać bez pisania z postacią. Ale z czytania przypadkowych postów, karty postaci i tego, co o nim pisałeś, mam wrażenie, że wychodzi Ci na trochę lepszą osobę, niż miał oryginalnie być. Like, jest jaki jest, ale ma zasady i się ich trzyma. Trochę może zbyt przepakowany jak na mój gust do słabych straceńców, ale też wszystkie moce są uzasadnione i nie wzięły się znikąd.
Strasznie mnie śmieszy, że właściwie każda postać ze SPECu ma jakiś osobisty uraz do Growa. Pracowita mróweczka jeśli chodzi o tworzenie sierot i kalek...
Posty: w sumie to po to zgarnęłam ocenę. I nie będę pisać o tym, jak piszesz postać, ale jak piszesz jako MG, bo tego doświadczyłam na własnej skórze. A jest tak - niesamowicie, ale niesamowicie podoba mi się to, co zrobiłeś z końcówką eventu Halloween. Może nie samo zakończenie, ale końcówka, moment, w którym i Taihen i Luka zginęły. To było perfekcyjne, bo one pod koniec z postaci graczy stały się właściwie trochę NPC: Taihen NPC wpływającym na Tiago, Luka NPC wpływającym na Kamikaze. Fakt, że wybiłeś je obie, zmuszając, by ustąpiły pola tym kształtowanym, młodszym postaciom i tricksterowi w postaci Marceliny był świetny. Można było wyczuć, jak w tych dwóch postaciach kotłują się sprzeczne dążenia, zasadzone tam przez wcześniejszą dyskusję, w której Luka i Tai przewodniczyły. Takie małe zastąpienie pokolenia pokoleniem. Nie wiem, czy to było umyślne czy nie, ale dla mnie było perfekcyjnie wyważone.

Nick: Luka, luka, luka, luka. Podoba mi się. Chociaż, zazwyczaj nie zwracam uwagi na nicki, ale odkąd poznałem Twoją postać za każdym razem gdy widzę słowo "luka" w jakimś poście zaczynam uśmiechać się sam do siebie i powtarzać w myślach "Czo ta Luka?".
Avatar: Nie propsuję! Lepszy od poprzedniego, ale tak jak pisała gdzieś Taihen, Luka to Frankie ze skinsów! Osobiście wolałbym, żebyś wróciła do tego obrazka malowanego farbami, z postacią na środku, ja ją sobie właśnie tak wyobrażałem.
Podpis: Istnieje, bez oczojebnych obrazków, lajkuję.
Postać: Ach, ach, lubię ją. Tak po prostu. Jest człowiekiem, a to niebywały plus. Podoba mi się sposób w jaki kierujesz jej poczynaniami, nie zawsze mądrze, nikt nie jest nieomylny. Gdyby udało nam się wreszcie popchnąć wątek wydostawania jej z siedziby DOGS, nie widziałbym żadnej ujmy, żeby poświęcić Philipa, gdyby to zagwarantowało jej wyjście w jednym kawałku. To najbardziej charakterystyczny z najemników. Chcę zobaczyć wątek relacji z Lipsum!
Jedyne co mi w niej przeszkadza, to fakt, że nie potrafi strzelać, powinna.
Posty: Przyznam szczerze, że w zdradliwych tunelach posty Luki są tymi, które czytam z przyjemnością. Są jasne i nie masz maniery prowadzenia trzech różnych dialogów jednocześnie. Zawsze wiadomo co Luka robi. Nie obce Ci pojęcie kurczenia się i rozciągania akcji wraz z zmianami tempa, co zdarza się umykać reszcie. :3

Nieee, tylko nie to, naczelna szuja forum nie może zginąć z mojego powodu! (a w ogóle zgłaszam sprzeciw, umie strzelać, tylko cela nie ma).

Nick: jest, nie jest przekombinowany, jest ok. Chociaż i tak "Księżniczka" pasowało by lepiej. Z powodu powodów.
Avatar: serduszkuję. Zwłaszcza musztardowy sweter. A tak na serio, ma odpowiedni wyraz twarzy i spojrzenie - kogoś, kto widział trochę za dużo życia.
Podpis: to była ostatnia piosenka jakiej się spodziewałam.
...no dobra, może nie ostatnia, ale w każdym razie się nie spodziewałam. Jakoś utkwiło mi w głowie skojarzenie, że Phil = klimaty westernu, i nijak nie mogę się go pozbyć.
Postać: czuję rozczarowanie, że go postarzyłeś! Już się cieszyłam, że w Drug-on będzie ktoś młodszy, na czyj widok Luka nie skręcałaby w inny korytarz (no bo do Hirokiego nawet się nie zbliży). Ale poza tym, moja ulubiona szuja na forum. Niesamowicie podoba mi się podkreślanie, jak bardzo Philip nie jest stąd, zarówno poprzez nieznajomość słownictwa z Desperacji, jak i jeżdżenie po mieszkańcach M-3. To:

Philip napisał:Ale to nie były stany, tylko jebane chiny, pełne pierdolonych hindusów i ich kodeksów ninja.

i to:

Philip napisał:Był wyższy od żółtasów, nie miał skośnych oczu, skośnych stóp i skośnego odbytu.

jest świetne. I sprawia, że naprawdę nie mogę się doczekać, co wyjdzie, jeśli kiedyś jakimś sposobem napatoczą się na siebie z Ayako.
Posty: zalatują Neuroshimą. No ale to przecież tylko zaleta. W ogóle, lubię to, że Virus w Twoim wydaniu naprawdę, ale to naprawdę jest postapokalipsą. Bo u niektórych osób, nawet tych, którzy prowadzą postacie z Desperacji, nie zawsze to widać, a u Phila cały czas coś przypomina o tym, że świat się skończył. Czy to jego myśli, wspomnienia, czy po prostu obraz otoczenia czy sposób narracji.
(trochę Ci się przecinki rozjeżdżają, ale to drobiazg)

Och, ja chcę, ja!
Nick: Rozczula mnie. I w ogóle uwielbiam jej pseudonim Lucky, niby jest banalny, a jednak przemyślany w jakimś stopniu.
Avatar: W sumie w aktualnym oczy podkreślono niemal jak u Phila, tyle że bez cieniowania, ale nadal wolę ten malowany z siedzącą postacią na środku. Jakoś bardziej mi pasował do Luki. I wiem, że jesteś bardzo wybredna przy szukaniu grafik, dlatego jeszcze dodam że nie, żadna postać nie jest za ładna na Lucky, joł.
Podpis: Jest. Po angielsku. Nie mam zdania.
Postać: Cholera, im częściej czytam jej perypetie (tak, tortury jako perypetie) tym bardziej przypomina mi moją przyjaciółkę i partnerkę w judo. Serio, chłopczyca z ADHD, krótkie włosy, kurwiki w oczach, piegi na nosie i dość męskie podejście do życia. Uwielbiam ją i uwielbiam Lukę, ostatnimi czasy korci mnie by wprowadzić jej jakiś wątek związany ze sportami walki i rzucaniem o matę, bo to tak nie może być. Muszę połączyć oba światy, podobieństwo jest zbyt wielkie.
Posty: Widać w nich charakter Luki. Jest chaos, próby racjonalnego myślenia, dedukcja i indukcja. Widać, że ma ze sobą problemy, od czasu do czasu napomykasz o tym, że przestała brać. Wszystko jest wyważone i z dobrym smakiem. Pamiętam, jak pisałaś o ludziach, którzy wpisują sobie problemy psychiczne w kartę, a później nie odgrywają tego w fabule, albo korzystają jedynie ze stereotypów. Co prawda u Luki nie zauważyłam bardziej niepokojących zaburzeń, ale jednak konsekwentnie ją prowadzisz i widać, że coś tam jest, co może kiedyś się rozwinie, albo wycofa, a wtedy psychiatrzy będą mogli zakasać rękawy i wziąć się za nią.

I przepraszam, że tak chaotycznie, ale mam mało czasu, a bałam się, że ktoś mi sprzątnie Lukę sprzed nosa.

Nick: Taihen Shi. Wolę samo Taihen. Początkowo myślałem, że to zwykły zbitek liter mający symulować imię i nazwisko, myliłem się. Ładnie gra z historią fechmistrzyni.
Avatar: Łacina zamiast wszechobecnego angielskiego, mrau. Sama postać ujęta sprytnie, niby wszystko wiadomo, ale gdyby próbować opisać Tai na postawie właśnie avatara, to okazuje się, że nie pokazuje żadnych szczegółów dając szerokie pole do interpretacji, enigmatyczna księżniczka.
Podpis: Rodzime narzecze, to dobrze. Obrazek, hmmm postać jest rzeczywiście filigranowa, ładna linia szczęki i ten nadgarstek! Jaśnieje w jakieś nienaturalnej aurze, jak święta.
Postać: Śledzę, stalkuję, podglądam Taihen gdzie tylko się da. Z wierzchu jest miłym dziewczęciem, kokietuje, kusi, obiecuje, a potem kąsa nie tylko ciało, ale i dumę. Kiedy o niej myślę, czytam posty, które nią piszesz nasuwa mi się skojarzenie z Shulzową Undulą. Czy trafnie? Nie wiem. Jest jak kot, ciągle zmienia zdanie, zachowuje się inaczej, ale brak w tym sztuczności, czuje się, że ona taka właśnie jest.
To wszystko czyni Prorokinię zdecydowanie jedną z moich ulubionych postaci na forum, a w rankingu najgroźniejszych przeciwników remisuje dumnie z Cronusem na pierwszej pozycji.
Posty: Czasem, czasem zdarza Ci się rozwarstwiać dialogi, tyle z karcących uwag. Kolory, dźwięki, czasem zapachy to ważne rzeczy, które pojawiają się w Twoich postach. Nie zawierają "kobiecych" opisów otoczenia, ale nakreślają dominantę danej sceny. Małe drobiazgi momentalnie rosną do formatu spraw wielkiej wagi, by potem znów stać się elementami tła, do których, aż żal się nie odnieść. I te nieraz cudowne regionalizmy, dziękuję za chabuździe.

Nick: Philip, Phili, po prostu Phil. Szczerze powiedziawszy nie wyobrażam sobie, by ta postać miałaby nosić jakieś inne imię. Doskonale pasuje do tego, co chciałeś stworzyć. Zdecydowanie na plus.
Avatar: Jest jednym z moich ulubionych na forum. Twój poprzedni wzbudzał we mnie pewien niepokój, ale obecny oddaje całą istotę i szujowatość Phila. Nie pokazuje wyidealizowanego chłopczyka wychowywanego w hermetycznym środowisku, nie wyraża wiecznej szczęśliwości i idealności. Po prostu jest, cholernie prawdziwy, ze wszelkimi niedoskonałościami ludzkiego, wymęczonego ciała i z musztardowym sweterkiem. Jest pieprzonym żołnierzem, mieszkańcem Desperacji, co od razu widać, joł. No bo gdzieżby indziej mogła pomieszkiwać taka kaprawa morda? Na pewno nie w Edenie, joł.
Podpis: Serio? To jest chyba ostatnia piosenka, jaka do Phila pasuje xD Ale to tylko moje odczucie, cóż. Nie znam historii, więc nie mogę tak naprawdę się wypowiedzieć. Albo po prostu mam sklerozę, nie wiem.
Posty: Krótko, zwięźle i na temat - tak można je ocenić jednym zdaniem. A mimo to nie są zbudowane z trzech zdań na krzyż, są spójne, a akapity ładnie zaznaczone, choć mnie osobiście trochę irytuje ten podwójny odstęp. Ale to już kwestia estetyki. Uwielbiam Twój styl, lekkość, z jaką prowadzisz momentami niezbyt rozgarniętego prostego samca, te neologizmy powstające jak grzyby po deszczu, a jednocześnie idealnie wpasowujące się w treść. Wszystko jest jasne, proste, dokładnie wiadomo, co Phili zrobił, nie trzeba się dopytywać (choć i tak to robię, joł, ale to chyba znak, że ze mną jest coś nie tak). Chciałabym pisać jak Ty. Poważnie. Przez te wszystkie lata zagubiłam gdzieś sensowność postów na rzecz ich długości i sama widzę, że to nie jest dobre. Tak więc, ucz mnie, mistrzu.
Postać: Z całej karty czytałam tylko charakter, który po prostu kupił moje serducho. Sama postać jest też cudownie przemyślana i w swojej prostocie bardzo oryginalna. W natłoku dobrodusznych aniołków i totalnych skurwieli brakuje takiego prostego, nieskomplikowanego osobnika. I nim właśnie jest Phili. Pisząc oceny Nathaira czy Lion, tak naprawdę nie wiedziałam, co oceniać poza avatarem, gdyż postaci były poprawne, ale nie miały w sobie tego czegoś. Twoja postać ma. I oby tak dalej.

Ku chwale ojczyzny!

NICK: Taki... no. Kojarzy się z tobą po prostu, bo jednak prowadziłaś już Tiago i na False, tutaj też prowadzisz. Nie powiem, czy mi się podoba czy nie, bo ciężko mi to stwierdzić. Jest dla mnie neutralny, ale na pewno pasuje do postaci. No i trudno wyobrazić sobie ciebie z innym nickiem.
AVATAR: Mój gust jest całkowitym przeciwieństwem twojego, co wywnioskowałem po wcześniejszych ocenach. Ale hipokryzja trochę kole w oczy. W każdym razie jest o tyle dobrze, że avatar nie daje po oczach mocnymi kolorami i... nie ma już więcej zalet. Właściwie mógłbym podpisać się pod wcześniejszymi ocenami – nieprzemyślany kadr, rozmycie twarzy postaci, które w sumie wydaje się takie kompletnie bez sensu, a ponadto pattern, który uważasz za przemyślanie wstawiony jest po prostu nałożony na cały av i wygumowany z twarzy postaci (w dodatku, jeśli tylko dobrze się przyjrzysz, niezupełnie, co mnie akurat gryzie tak bardzo drobiazgowość graficzna). Ponadto też obróciłbym go pionowo. No i sam art... ogółem nie przepadam za wyglądem samego Armina, ale jednocześnie zdaję sobie sprawę, że wśród tylu fanartów z SnK znajdzie się cała masa o wiele lepszych. Dobra, koniec rozwodzenia się. Trzy razy nie.
PODPIS: Nie ma.
POSTAĆ: Nie będę owijać w bawełnę. Postać Tiago zwyczajnie nie przypadła mi do gustu. Żeby się z tego wytłumaczyć. Po pierwsze: odczuwam jakąś wewnętrzną niechęć do motywu chłopców w sukienkach. Może to przez te wszystkie nieszczęsne avy na tumbie – chcesz znaleźć coś fajnego, a tu wyskakuje ci dziewczynka z penisem i... resztą dodatków, które tym artom towarzyszą. I jak tu się nie skrzywić? Wczoraj tez z ciekawości zabrałem się za lekturę postów, żeby sprawdzić, co jest problemem postaci, ale o tym zaraz. Skoro już mówiłem o artach na tumbie, warto nawiązać do tego, że Tiago się puszcza. Zauważyłem, że zaznaczasz to, że stara się... uwodzić innych? No niby dobrze, w końcu od tego jest, ale nie wiem, czy mnie – no, jakąś moją postać – fabularnie by to zachęciło/przekonało/cokolwiek.
A teraz czas na szaleństwo. Czytałem posty i faktycznie nie wyczułem żadnego szaleństwa. Ogółem zauważyłem, że w postach i tak bardziej skupiasz się na czynnościach postaci i nie mówię, że to źle, ale jednak nie zauważyłem tego zakrzywionego stanu psychicznego. Może powinienem osobiście poznać Tiago, może powinnaś mi wyjaśnić, na czym polega jego szaleństwo, może dobrze myślę i chodzi tylko o ten głos w głowie, który stara się ją dobić. No właśnie – stara się, co nie znaczy, że mu wychodzi, bo nie zauważyłem jakiejś większej reakcji na to ze strony samej postaci. Po prostu to taki dodatek do posta. Jego tło. Coś się dzieje, ale jednak nic to nie daje. Może to jest problem? Przynajmniej ja tak to odczułem. I faktycznie czasem jest po prostu tylko poszkodowaną postacią, której trzeba pomóc, a tego w nadmiarze też nie lubię.
A. Jeszcze tak z osobistych rad. Z tego, co słyszałem, prowadziłaś tę postać jeszcze na innych forach, a z doświadczenia wiem, że im częściej przenosi się postać na inne realia, tym bardziej działa to na jej niekorzyść. Nie wiem, jaką historię Tia miał gdzieś indziej, jakie relacje posiadał, ale zmieniając forum, rezygnujesz ze wszystkiego, co postać już miała. Choć może masz większy dystans do postaci, ale jak dla mnie każda kształtuje się poprzez fabuły i te pe. Może dlatego już nie przekładasz na niego tego szaleństwa na większą skalę. Po prostu teraz postać sama w sobie wydała mi się trochę bezbarwna.
POSTY: Przyzwoitej długości, nie dopatrzyłem się błędów, które raziłyby w oczy. Nie zachwyciły mnie, ale też jakoś mocno nie zraziły, choć w przypadku sceny erotycznej też nie spodobała mi się dosadność. Ale to inne przyzwyczajenia. Ogólnie pomagałem trochę Gilbowi przy czytaniu postów z eventu Halloween, żeby je streszczać, wtedy tak pobieżnie przebiegałem wzrokiem, żeby zorientować się, co postać robiła i wtedy to spisywałem sobie gdzieś na boku. W przypadku Tiago ciągle mieszały mi się rodzaje. Tu żeński, tam męski i weź się zdecyduj człowieku! Ogółem nigdy jakoś szczególnie nie rozumiałem stosowania zmienionego rodzaju też w narracji, chyba że ten zabieg ma wprowadzić w błąd czytelnika, który przypadkiem nie zapoznał się z kartą, a tu nagle taka niespodzianka. Tak.

Borze, to się rozpisałem.

Nick: Szczerze mówiąc, moim pierwszym skojarzeniem był serial "Kryptonim: Klan na drzewie" chociaż tam nie było numeru zero w głównych bohaterach, ale po prostu od razu mi się to przypomniało. Jest przyjemny. Powiedziałabym, że w porównaniu do niektórych innych prostych imion, ten "dobrze układa się na języku". Generalnie, na plus. Do postaci też mi pasuje.
Avatar: Nie będę komentować, bo jestem (nie)skrytą fanką wszystkich twoich avatarów i najpewniej nie ważne co dasz, to i tak będzie mi się to podobać. No, a przynajmniej, jeśli dalej będziesz trafiał w moje gusta. Lubię kolorystykę tego artu. A brak obróbki wręcz tutaj pasuje.
Podpis: Na plus, lubię połączenie sygnatury i krótkiego tekstu w podpisach.
Postać & Posty: Teoretycznie ta postać pod pewnym względami nie jest całkowicie oryginalna... gdyby patrzyło się tylko i wyłącznie na KP, ale zerkając na to, jak ją prowadzisz... mistrzostwo. Aczkolwiek nie będę wychwalała twoich postów pod niebiosa, bo i tak już wiesz, że są cudne i generalnie powinny służyć za przykład, a dla matematyków są pewnie równie niezwykłe co liczba pi. Skupiając się więc już na samej postaci, to Zero ma w sobie "to coś", ten pierwiastek, który przyciąga uwagę. Co prawda, nie obserwowałam zbyt dużo twoich postów z tą postacią, nie licząc paru, gdy pisałeś z Growem, ale dodatkowo zerknęłam na ostatnio rozpoczęty wątek z Ou. W sumie, lubię postacie, które na dobroć za nic reagują nieprzyjemnym zachowaniem; być może wewnętrznym niedowierzaniem... tak nieco ciężko mi to ubrać w sensowne zdanie. W każdym bądź jak na razie chętnie będę obserwować, jak postać Zero będzie się rozwijać w różnych wątkach. No i chętnie skonfrontowałabym go ze Skoczkiem.

Nick: Nie mam pojęcia, jak go czytać, tak naprawdę. Z pewnością pasuje do postaci, bo od razu przywodzi na myśl warczenie psowatego. Takiego groźnego, być może chorego na wściekliznę.
Avatar: Może i jest w klimacie forum, ale jak dla mnie za bardzo się wtapia w szatę graficzną. Pomimo utrzymania w tonacji czarno-białej, jak dla mnie jest zbyt pstrokaty. Za dużo się na nim dzieje i ciężko skupić na nim wzrok. I też nie do końca rozumiem przesłanie napisu na nim. Może dlatego, że nie znam za bardzo postaci? Nie mam pojęcia.
Podpis: Jakiś tam napis, nieźle zedytowany. Kiedyś tam była cała masa informacji, co w sumie też nie było takie złe. Przynajmniej profil nie rozciągał się w nieskończoność.
Posty: Są przyzwoitej długości, choć momentami mogą być zbyt długie, przynajmniej jak dla mnie. Jak pierwszy raz czytałam Twoje posty, to byłam nimi zachwycona, ale po kolejnych paru przerosła mnie jednak masa tekstu do przeczytania, tak więc po jakichś trzech-czterech po prostu odpadłam. Bo tego jest sporo, mimo wszystko. Posty na evencie czytało się z przyjemnością, ale w pewnym momencie i tak zaczynało się przeskakiwać do ich sedna. No i, szczególnie w evencie, irytowało mnie to pisanie "tutaj będzie post". Naprawdę. Człowiek już myśli, że jest odpis, że można poczytać, zastanowić się nad kolejnym ruchem, a tu taka niespodzianka. Szczególnie, że post pojawiał się długo po zapowiedzianym terminie ._.
Postać: Czytałam jedną fabułę, bodajże z Ourelem, a i to nie w całości. Jednak i tak mogę powiedzieć, że Grow sprawia wrażenie takiego badassa, takiego "cotonieja" i w ogóle, jakich w sumie jest całkiem sporo w Desperacji. Gdzieś tam podobno miało być też jakieś szaleństwo, ja się go nie dopatrzyłam w tej jednej fabule, ale cóż, może postów, jakie przeczytałam, było zbyt mało, by je zauważyć. Aczkolwiek po samym sposobie pisania, po samych postach można stwierdzić, że bohater jest przemyślany i to wszystko jest starannie zaplanowane. A skoro tak, to ja nie mam nic do gadania ; )