Shane podróżował kolejne kilka dni odkąd zarżnął trupy pozostawione dobre kilkanaście kilometrów za nim. Zmęczenie i obolałe mięśnie ciągnęły się za nim jak śmierć, która nie odstępowała go ani na krok odkąd pamiętał.
Z oddali słyszał podejrzane szmery, jednak tłumaczył sobie, że senność wymusza nim wyciąganie zbyt pochopnych wniosków. Kiedy ujrzał bandę przed sobą, nie wyglądał na zaskoczonego komitetem powitalnym. Niechętnie i nieco znudzony spojrzał na każdego z osobna oprycha i szczerze powiedziawszy, wkurwiali go. Zwłaszcza typ z maczetą, który wywijał nią mu przed twarzą. Stał spokojnie, ze ściągniętymi lekko do tyłu łopatkami. Obserwował i starał się zachować względny, wiecznie obojętny spokój.
— Coś jeszcze? — zapytał i ręką odepchnął od swojej twarzy ostrze. — Piwo do tego? Na wynos panowie sobie życzą? A może mogę zaproponować soczysty wpierdol w ramach rabatu od firmy? — mruknął niechętnie, a następnie jednym sprawnym ruchem, bez obaw, że może zostać ranionym maczetą, wyciągnął swoją katanę. Przyjął postawę, zablokował pole do ataku i spojrzał na knypów, dając im chyba wystarczającą jasną odpowiedź.

Pociętą buźkę? Czy jego morda mogłaby być jeszcze gorsza niż obecnie była, zważając na staż życia jaki miał za sobą? Serio? Co za bezmózgie kołki. Najwidoczniej potrzebowali rozjaśnienia obrazu sytuacji oraz nauczenia ich dobrych, desperackich manier, mimo że rudzielcowi samemu ich nieraz brakowało to nikt o tym nie musiał wiedzieć, zwłaszcza ta banda wymoczków.
Shane uważnie spojrzał po każdej parszywej gębie, wyłapujący, który zamierzał pierwszy stracić głowę. A zamierzał ją kogoś pozbawić. Może nawet ją zabierze do Smoczej Góry jako swoje trofeum, a medycy jedynie zakonserwują mu ten zakuty łeb, albo chociaż czaszkę. Lubił czaszki. Całkiem niezły pomysł.
Sprawnie wyciągnął swoją katanę, nieco ubolewając, że jego miecz został w murach organizacji i poddawany był konserwacji. Zasłonił się przed atakiem, nieco cofając lewą nogę w tył, prawą nieco uginając w kolanie. Zaparł się o podłoże lewą piętą i skutecznie zablokował atak oprycha. Wyglądało to, jakby wcale nie wykonał żadnego ruchu, a może lekceważył go, jednak prawda była nieco inna. Shane wbrew pozorom nigdy nikogo nie lekceważył. Może jego sposób bycia i ton głosu, świadczył co innego, jednak jedynie głupiec sprowadzał wszystkich do zera, nie traktując zagrożenia poważnie. W końcu nigdy nie wiadomo jaki ciamajda może stać się herosem.

Shane wyczuł krzepę opryszka, facet mimo paskudnej mordy miał siłę, czego rudzielec nie mógł ignorować, nawet pomimo własnej niechęci do tych typów. Wszystko działo się niesamowicie szybko, ataki nadchodziły jeden po drugim, a on starał się je wszystkie zablokować, bądź jeśli nie dało rady - uniknąć. Kątem oka dojrzał jak typek próbuje szybkim ruchem pociągnąć ostrze miecza od dołu. Nie wiele myśląc odskoczył w bok i zamachnął się na niego, chcąc zranić w ramię. Mimo zajęcia liderem, obserwował zgraję debili stojących niedaleko niego. Ustawił się do nich bokiem, aby móc lepiej kontrolować sytuację. Wyszedł z ciosem teraz pierwszy, napierając z kataną na typka. Ciosy były proste i wyważone, książki i wykłady jakie mu robili jego starzy znajomi nie poszył na marne. W końcu teoria znalazła swoje zastosowanie również w praktyce, z czego Shane był niesamowicie zadowolony.




Przepraszam Lilka za takie darmne posty, ale jestem wypruty życiowo. Soreh, że tak mulę

Shane czując draśnięcie na boku, zacisnął mocniej usta we wąską linię i sam zaatakował typka. Nie mógł mu być dłużny zwłaszcza teraz, kiedy zauważył lukę i lekkie zachwianie w jego postawie, dało mu to kilka cennych sekund, dzięki którym mógł dźgnąć go w ramię i odskoczyć na bezpieczną odległość. Kątem oka spojrzał na swój bok. Przez krążącą w jego żyłach adrenalinę nie czuł bólu, dlatego musiał ocenić swój stan wizualnie, aby nagle nie wykrwawić się i paść jak długi tuż pod stopy dupka. Dupek dał znak swoim fagasom, aby trzymali się na razie z daleka. To dobrze. Miał szansę na szybsze wykończenie tego opryszka nim tamci zorientują się co w ogóle miało miejsce i zapewne spieprzą gdzie pieprz rośnie, nie chcąc skończyć jak ich kompan. Rudzielec nagle zauważył jak szef grupy chce ponownie zaatakować, dlatego też szybko podniósł klingę ku górze i zablokował atak. Czuł napór mięśni opryszka, który w tym momencie siłował się z nim, jednak rudzielec nie zamierzał mu odpuszczać. Wsparł się nogą do tyłu i naparł na niego z całą siłą, odpychając typa od siebie. Gdyby ten nagle stracił równowagę od siły natarcia, wywróciłby się, a wówczas Shane miałby szansę zaatakować go i porządnie ranić, jak nie zabić.



Znam to doskonale, ja mam też ciągłe problemy z opisywaniem ataków, także znam ból. Spokojnie, niebawem kończymy!

Shane napierał i atakował przeciwnika. Wykonywał płynne cięcia i wyprowadzał skutecznie ostrze ku oponentowi. Siła jaką w to wkładał ani na moment nie słabła wiedział, że nie mógł na to sobie pozwolić. Wszelkie zawahanie, niepewność oraz brak siły mogłyby zaważyć na jego życiu. Dlatego też w ostatni cios włożył znacznie więcej siły, dzięki czemu typ odsłonił się, dając mu większe pole popisu. Sapnął ciężko, zbierając w sobie siłę. Długa i osra walka powodowała ból ramionach, a palce lekko mu drętwiały od ciągłego zapierania się nimi w ziemi, jednak w tej chwili wszystko stało się nieważne. Dostrzegając okazję, wykorzystał ją. Zamachnął się agresywnie, wymierzając klingę w pierś opryszka. Jeśli typek odskoczyłby, jedynie uzyskałby po jego mieczu draśnięcie, w innym wypadku atak mógł być bardzo poważny. Shane miał świetną znajomość techniczną, którą wykorzystywał przy każdym głupim ruchu lidera bandy.
Zdychaj w końcu.... Pomyślał, prosząc o koniec walki. Podróż odcisnęła na nim piętno.

Atak był dobrze wyprowadzony i tylko dzięki temu pojedynek zakończył się sukcesem. Shane cieszył się z takiego obrotu sprawy. Tamci dwaj doskoczyli do swojego kompana i nie wykazywali chęci do dalszej walki. To go niezmiernie cieszyło. Nie ukrywał, że zmęczenie odcisnęło na nim swe piętno po długiej podróży, rad był, że tamci chcieli się zwinąć.
— Jasne. Zabierajcie się stąd — mruknął pod nosem, mimo to nadal nie chowając swojej katany, musiał być pewnym, że tamci zmierzają faktycznie się oddalić, a nie zmienić zdanie.
Nie potrzeba mu było kolejnego starcia. Sam pragnął wrócić w swoje strony i odpocząć. Droga przed nim była długa i zapewne wyboista. Spojrzał ukradkiem jak tamci się zbierając i wolno wycofują. Schował katanę do pochwy i odetchnął ciężko.


Przepraszam za tak długi czas i dodatkowo taki krótki post :l Aż mi wstyd, ale totalnie nie potrafiłem się wbić po tak długim czasie... :lll