Uśmiechnęła się szerzej, złośliwe zabarwienie znowu przemknęło po jej twarzy.
- Na to już chyba za późno. - Podniosła się i zerknęła na brata, nadal rozbawiona.- O jakieś... Dziesięć lat? - pokręciła głową.
- Naprawdę, znowu bez potrzeby wylewam swoje lęki, najpierw przy Jiro, teraz przy tobie. Od tego wszystkiego zaczynam zachowywać się jak jakaś paranoiczna kura. Dobrze, że przynajmniej tobie udało się zachować humor. - Podparła głowę na ręce, na chwilę znów przenosząc spojrzenie na wierzgającego Morfika. - Nie trać go, to dobra cecha.
Wyglądała, jakby chciała powiedzieć coś więcej, ale systemowy dźwięk telefonu przerwał jej w pół słowa. Spojrzała przepraszająco na Akito, wyciągnęła telefon, po czym westchnęła.
- Bardzo cię przepraszam, muszę się tym zająć. Ze wszystkich osób, które mogły teraz zadzwonić... - Wstała, trzymając komórkę z wyraźną niechęcią, jeszcze raz przytuliła brata, pomachała mu ręką spod drzwi niemal bezgłośnie wypowiadając "wszystkiego najlepszego", po czym wyszła.

zt

uciekam, bo tylko trzymałabym Ci fabułę, która i tak długo się ciągnie ;n;