O ironio, choć naprawdę lubię Limbo to nie cierpię zagadek i łamigłówek (ale The Neverhooda i Tesla Effect: A Tex Murphy już przeszłam z przyjemnością, tak samo jak wszystkie inne przygodówki w okolicy, nie nie wiem jak wyjaśnić moją specyficzną niechęć do łamigłówek). I dalej - nie szczególnie przepadam za platformówkami... >D Ale Feist wygląda ciekawie. Odrobinkę kojarzy mi się też z Botaniculą. Anyway, dodam do mojej listy gier do obczajenia. Cave Story+ też, ale dlatego, że lubię grać w gry które ktoś mi polecił. A mój laptop do koszmarny dziad, więc jak ma małe wymagania to czemu nie, jak znajdę tylko więcej czasu (na następnych wakacjach haha... ... ... :c)

A i racja, The Stanley Parable to nie gra, to mindfuck i duchowe przeżycie, przynajmniej jak dla mnie. Genialne poczucie humoru. Twórca gry właśnie wyszedł z nowym tytułem The Beginner's Guide i zapowiada się równie ciekawie.

Ego napisał:A i racja, The Stanley Parable to nie gra, to mindfuck i duchowe przeżycie, przynajmniej jak dla mnie. Genialne poczucie humoru. Twórca gry właśnie wyszedł z nowym tytułem The Beginner's Guide i zapowiada się równie ciekawie.

Borze, czekam. W ogóle uwielbiam takie twory, które łamią typowe zasady i zaskakują.
Ej, a Smite już wam polecałem? ( ͡° ͜ʖ ͡°) *wcale nie uzależniony*

There was once a man named Stanley.

Ja z kolei z ciekawych gierów polecam mocno Keep Talking and Nobody Explodes. Trzeba do tego co najmniej dwóch graczy, jeden siedzi przy grze, drugi przy pdfie/wydrukiem z instrukcją gry. Gracz 1 rozbraja bombę zaś gracz 2 jest ekspertem i ma używając informacji z instrukcji pomóc graczowi 1 rozbroić tę bombę. Czyli trzeba przejść przez wszystkie kroki w jaki sposób sobie poradzić z konkretnymi modułami, np. jeśli masz 6 kabli, jeden z nich jest czerwony i są co najmniej 2 żółte, to przecinasz 3 kabel. Jeśli przycisk jest takiego-a-takiego koloru i ma taki-a-taki napis to go wciśnij i przytrzymaj, a jeśli pasek który pojawia się tam-a-tam jest koloru srajtaśmowego, to puść przycisk gdy licznik czasu ma liczbę 4 w jakiejkolwiek pozycji...etc etc. Instrukcja ma dwadzieścia trzy strony. Brzmi dziwnie, ale jest to fantastyczna giera na małe/średnie imprezy. Sami żeśmy się złapali na tym, że z kumpelą zaczęliśmy przez 5h ogarniać sprawę i dochodzić do mistrzostwa współpracy.

Oraz Antichamber, jest odrobinę mindfuckowe niczym The Stanley Parable. No i demo do TSP! Jest równie urocze (i zupełnie inne od pełnej gry) oraz uśmiałem się ładnie przy tekstach narratora.

Ogólnie to gram dużo, w huj dużo, najwięcej w Lola, ale to swoja drogą.

Gram praktycznie we wszystko poza horrorami na zasadzie click&point (z czym usilnie mi się kojarzy Alan Wake, gra jest wyśmienita i ma jedne z najbardziej zajebistych soundracków, ale to nie dla mnie po prostu).
Moją najukochańszą grą którą wielbię i podziwiam i nie znalazłem lepszej to jest Deus Ex: Human Revolution. W zasadzie nic tam, prócz trochę okrojonej mechaniki walki (szczególnie, jeśli chodzi o strzelanie, to jest takie... meh, w CS'ie się lepiej bawisz) nie ma co mógłbym zaliczyć do wad. Przepiękna grafika, zwroty akcji, kupa wyborów od których zależy to jak przejdziemy tą grę i multum sposobów na wykonanie zadania (w zasadzie to po co namawiać kogoś, bym nam otworzył drzwi do lokacji x, skoro możemy się tam włamać hakując system, znajdując ukryte przejście, lub zakraść się za ochroniarzem i bawić się w assasyna).
Drugą moją kochaną grą będzie chyba seria Black & White. Gra ogólnie jest o byciu Bogiem. Ale żeby nie było tak fajnie, to bycie bogiem wcale nie jest takie proste. Można być zarówno złym bożkiem lub dobrym, ale niezależnie od tego kim się będzie, trzeba dbać o wyznawców. Pomagać im się mnożyć, budować domy, budynki publiczne, chronić ich przed innymi. Trzeba też liczyć się z tym, że istnieją też inni bogowie, którzy albo chcą nam pomóc, albo wręcz przeciwnie - chcą nas zniszczyć. Żeby się nie dać wykiwać trzeba zdobywać nowe wioski, używając cudów, posiłkując się swoim chowańcem, czy też nawet wybudować miasto tak wspaniałe, że inni będą chcieli do nas dołączyć, lub też wysłać armię na wioski, by je zająć przez okupację (B&W 2). Gra jest zabawą na dobre kilkanaście godzin, a druga część ten gry oferuje zapętlanie krain Edenu, przez co grać można w zasadzie do upadłego.
Pozostałymi grami które chwyciły mnie za serce (przez co przeszedłem je kilkakrotnie) są to m.in. seria Dragon Age, Battlefield 3, seria S.T.A.L.K.E.R, czy pierwszy Warhammer 40k (z dodatkami, za dwójkę jeszcze się nie brałem).
Z tych gier które bardzo lubię i polecam to będzie np. Skyrim, Morrowind, Heroes M&M (wszystkie, kek), Spore, Simsy, Singularity, Frets on Fire (substytut dla Guitar Hero), Alone in the Dark, Red Alert, Sun Age, Amnesia, Devil May Cry, Painkiller, Resident Evil i wiele, wiele innych.
Za dużo by wymieniać :v

Cronus napisał:Ja z kolei z ciekawych gierów polecam mocno Keep Talking and Nobody Explodes

No proszę, dość niedawno na to wpadłem na kanale jednego z Youtuberów, i gra jest zaiste cholernie interesująca z wyglądu. Trzeba spróbować kiedyś i zjebać z wielkim wybuchem przeżyć, przy odrobinie szczęścia.

Grima napisał:pierwszy Warhammer 40k (z dodatkami, za dwójkę jeszcze się nie brałem).

Ulubiona nacja, Grima? : 3

Grima napisał:Devil May Cry, Painkiller, Resident Evil...

Grimo, mój człowieku! W końcu ktoś kto gra w gry! : P

Wypraszam sobie, też w gry gram |:

Nekroni okors :v No może też troszkę Chaos, ale weź ić w pizdjiet z tymi ich bogami.

Tak, gram w gry. Może za dużo, ale co zrobić :v

Przy Mass Effectie, każdym, płakało się jak dziecko. To jest cudowne przeżycie.

Rumcajs napisał:Wypraszam sobie, też w gry gram |:

Nie wierzę ci! Pokaż dowody, zarzuć tytułami!

Grima napisał:Nekroni okors :v No może też troszkę Chaos, ale weź ić w pizdjiet z tymi ich bogami.

Buuu, jak to tak. Nekroni są nudni. Przelewasz się tylko z prędkością żółwia przez mapę : | Z Chaos jest w sumie ciekawiej, ale kurde, są drodzy w hoy.
Co nie zmienia jednak faktu że...
*Skanduje*
Orks, Orks, Orks, Orks...

Jakbyś każdego rozwalał w pierwszej turze to gra stałaby się nudna :v A Nekroni z ich potencjałem do przemieszczania się (monolit) i stałego odzyskiwania wojsk praktycznie w epicentrum walki są praktycznie nieocenieni.
Orkowie są dobrzy jako piechota, nadrabiają wszystko liczebnością i w sumie to jest ich jedyny atut, bo machiny mają słabiutkie.
Ogólnie piechotę mają najlepszą Space Marines, a najsilniejsi technologicznie są Eldarzy. Nekroni mają odzyskiwanie wojsk, Siostry wojny dobrze przemyślaną ciężką piechotę, Tau są wyważeni po równo (chociaż ich bestie robią niezły raban), Chaos ma demony i błyskawicznie się przemieszcza, Mroczni Eldarzy mają całkiem porządne machiny i niewolników (co jest genialnym zasobem).
Także w zasadzie jak kto woli. Nie wiem jak jest to rozłożone w drugiej części młotka.

Ostatnio grałam w Dungeon defenders 2 i co.. i szału nie ma. No nie ma. Gra za darmo oczywiście z mikro transakcjami W każdym razie chodzi o to, że są potworki i ty wraz z innymi ludkami nie możesz dopuścić by doszły do danego "serca". Gra byłaby fajnie, gdyby nie fakt, że w sumie łatwa... jedna mapka a wpadają Ci około 3-5 lvl, podobno później jest lepiej ale nie doszłam do tej części. No i jeszcze jedna rzecz jaka lekko irytuje (co może brzmieć dziwnie) to fakt, że cały czas wypadają jakie rzeczy, bronie, tarcze i inne cuda wianki. Jest tego tyle że aż wkurza i po jakimś czasie nie chce się sprawdzać co się dostało. Jedyne co "zmusza" Cię do sprawdzenia przedmiotów to... a nóż widelec będzie coś fajnego.
Grafika na plus, znaczy taka fajna no... trudno jest się znaleźć z znajomym w tawernie, ponieważ jest kilka serwerów i każdy jest gdzie indziej. Do łączyć do znajomego poprzez "dołącz do gry" gdy on jest w innej tawernie jest właściwie... niemożliwe. Więc tak .

Owszem nudzi mi się xD