Zależy czy pytasz o rodzaje gier, czy ich pełne nazwy.
Z rodzajów to; bijatyki, mmorpg, zwykłe rpg, strategie. Tak naprawdę jedynymi gatunkami gier, których nie lubię są... strzelanki i gry wyścigowe, bo są dla mnie nudne. Nic w nich ciekawego nie ma, ciągle to samo. Tylko bieganie, strzelanie, wojna, niszczenie, śmierć. Albo włączanie gazu, jechanie przez ileś tam minut, zatrzymanie się, wygranie lub przegranie. I tyle. Kiedyś grałem w CS'a / COD, ale tak straszliwie mnie to nudziło, że po paru minutach wyłączałem. Wyjątkiem były te odmienne serwery w CS'ie. Diablo mod, pokemon mod. To było dla mnie fajnie. W to, to się grało i dniami, i nocami. A wyścigówek nawet nie dotykałem, nie chce mieć z tym nic wspólnego. Według mnie, jest to zwykły szajs i nie wiem, dlaczego tyle ludu lubi jeździć samochodami. Co to za super przyjemność. Następną strzelanką w którą grałem to... S4. Ah, te skoki. Te wybuchy, ta akcja. Chyba sobie znowu ściągnę i pogram, bo warto. Odszedłem przez fale hackerów i wyzywających gówien, ale może się coś zmieniło? Kto wie. Ściągnę, pogram, zobaczę. Tak samo było z GUNZ. O Boże, ta gra dla Koreańczyków. W to grałem całkiem długi okres czasu, bo prawie trzy lata. Kocham tą grę, chociaż jest fpsem. Ta gra jest jednym z niewielu wyjątków, które mogę przełknąć i grać non-stop.  
Dlaczego bijatyki? No nie wiem, jakoś zawsze lubiłem robić te kombosy, uczyć się ich na pamięć. Jakoś tak fajnie się czułem, a nawet dalej czuję te szczęście. Jak gram, na przykład w T6 u mojego brata, to tak mi się ryj szczerzy, że nie wiem. Albo teraz, pisząc tego posta, zatrzymałem sobie w MB. I się nie mogę już nawet doczekać, żeby skończyć pisanie i kontynuować walkę. Od Tekken'a trójki, przez SF i Ougona, aż do MB. Wszystkie bijatyki są zajebiste i nikt mi nie wmówi, że tak nie jest.
Dalej są mmo. To jest moje przekleństwo, ale i miłość. Tak mnie okropnie nudzą te mmo, że po paru godzinach gry, kasuję grę i tyle z mojej rozgrywki. Jedyne gry, które trzymają mnie w swoich kajdanach to-- Vindictus, DN i czasami wracam do Elsworda. I chociaż większość mówi, że te gry najbardziej nużą, dla mnie są wręcz kopalnią złota, szczęścia, miłości i innych wspaniałych rzeczy. Mógłbym grać w takiego Vindictusa przez cały dzień, całą noc i dalej by mi się chciało grać. Chyba naprawdę jestem inny.
Zwykłe RPG. Huh... to jest dopiero zabawa. Wspaniały gatunek, jeden z najlepszych jaki kiedykolwiek powstał na tej ziemi. Tyle można się dowiedzieć, tyle można się nauczyć. Jeszcze jak gra jest długa i ciekawa, o Jezus. Aż mi się ciepło w serduszku robi, a mokro w spodniach. Na przykład Gothic. Wszystkie części, oprócz czwartej, bo w nią nie grałem, były super, zajebiste i wszystko inne. Tak mnie wciągały, a nawet mógłbym powiedzieć, że tak mną manipulowały, że szok. Kocham po prostu. Uwielbiam, ubóstwiam.
Strategie... to jest moja miłość. Nie, to jest po prostu nie możliwe jak ja kocham strategie. Gdyby była taka osoba na świecie o imieniu 'Strategia' ożeniłbym się z nią. Bez wątpienia. Tak mi się strategie podobają, że słów nawet nie mam. Warcraft III, Heroes III-VI to były gry mojego życia. Uwielbiam je wszystkie. I ogólnie jestem nołjafem i zamiast przyjaciół mam gry.