Spodziewał się, że to wszystko może trafić szlag. Ale nie tak szybko. Nie w taki sposób. Oni tak naprawdę nie dotrwali jeszcze do połowy drogi. Na razie robili rekonesans i starali się ogarnąć gdzie są. Wszystko powoli rozpieprzało się jak domek z kart na który ktoś za mocno dmuchnął. Ten alarm zdecydowanie ranił ich uszy, a oni sami mogli robić tylko jedno. Spieprzać stąd gdzie pieprz rośnie. W tym momencie liczyło się przetrwanie. Ich przygoda praktycznie się już zakończyła. Biegnąc korytarzem Ciro czuł jak bardzo jego organizm jest wymęczony przez utratę krwi. Nie rozumiał czemu przez poprzednie zatykanie nosa materiałem nie przestało to płynąć. Przez wysiłek fizyczny? Cholera, że w takim momencie musiał czuć się zupełnie nie na siłach. Posłuchał się Dem'a i pobiegł w stronę w którą wskazał. Jakby nie patrzeć to cholera nie mieli zbytnio większego wyboru. Dzieciak na jego plecach powoli zaczynał się budzić i coś mamrotał, ale Ciro nic z tego nie rozumiał. Kl..c? Co kurwa? Klucz? Jeżeli chodzilo o klucz to może ten mały kurw go miał przy sobie? Jeżeli taka była prawda to naprawdę przegrali życie. Mogliby wejść do tamtego pomieszczenia o ile klucz pasowałby do zamka. Nie mieli teraz czasu na rozmyślanie nad tym co by było. Przed nim pojawili się przeciwnicy, których już Ciro miał zabijać, ale oni okazali się być trochę szybsi. Dem dostał kulkę, zaś do Łowcy darli się - aczkolwiek szkoda, że nic nie rozumiał.
- Nic nie rozumiem. Zdejmijcie maski i wyraźniej. - To była poniekąd prośba. Nie wiedział co mówią ani jak teraz wyjść z tej sytuacji obronną ręką. Miał na plecach dzieciaka, który trochę ograniczał jego ruchy. Mógłby nim rzucić w nich, ale Ci nie wyglądają na takich którzy pierdolą się w tańcu. Gdyby tylko posiadał teraz swoją katanę. Mógłby zrobić dosłownie wszystko. Spojrzał na Dem'a, który prawdopodobnie umierał bądź już umarł. Taki strzał nie mógł skończyć się dobrze.
- Dzieciaku, jeżeli masz jakiś pomysł to teraz byłby na niego odpowiedni moment. - Szepnął do niego i przyglądał się napastnikom. Mieli przewagę liczebną, zbrojeniową i zdrowotną. Ciro zasłonił nos. Teraz już ciężko cokolwiek z tym zrobić, ale chciał zatamować krwawienie tak bardzo jak tylko się dało. Teoretycznie miał już pomysl jak się nimi zająć, ale to wymagało by był w jak najlepszej formie. Teraz to nie miało szans. Zerknął na Dem'a czy może ten zachowa się jak bohater i umożliwi im ucieczkę w jakikolwiek sposób. Miał przy sobie ten nóż, ale to nie wystarczyło. Musiałby mieć dwa. Kurwa mać. Sytuacja patowa. To jest moment w którym ktoś powiedziałby Szach.

Sytuacja była krytyczna i gdyby spojrzeć na to pod kątem strategicznym to byli w totalnej dupie. Nigdy się nie spodziewał, że może zostać wykiwany przez los. Przeznaczenie wystawiało go na kolejną próbę? O proszę. Przyjmuje wyzwanie i teraz miał szansę udowodnić, że jego strategie sprawdzają się głównie w sytuacjach kryzysowych. Jeżeli to byłyby szachy teraz pozostał mu jeden wybór. Zaatakować póki jeszcze przeciwnicy nie powiedzieli ostatniego słowa. W jego głowie powoli układał się plan, ale nie mógł wykonać go sam. Musiał wykorzystać wszystkie czynniki, które tutaj były. Umierający Dem. Cato na plecach. Miecz przy pasie. Ryzyko było naprawdę spore, ale nie miał żadnego innego wyboru. Poddanie się nie mogło dojść do skutku. Miał szanse na przeżycie - niewielkie, ale jednak. Wszystko zależało od punktu widzenia i to jak rozegra wszystko. Jego pionki były ciągle aktywne na planszy. Królowa jeszcze nie umarła. Miał szanse to wszystko odwrócić. Pierwszy pionek ustawiony do ataku na agresora gotowy. Czeka tylko na zawołanie. Kiedy dzieciak dał mu do zrozumienia co do niego mówią na chwile się zastanowił. Dosłownie parę sekund. To tylko mu pomogło. Gdyby teraz mógł to by uśmiechnął się jak typowy szaleniec. Cato był genialny chociaż nie zdawał sobie z tego sprawy.
- Powiedz im, że on ma klucz. I bądź gotowy. Wykorzystam Cię by nas uratować. Zaufaj mi. - Uprzedził go o wszystkim i tylko oczekiwał na sygnał od wspólnika. Dem nawet umierający mógłby się przydać. Teraz był idealny moment by wykorzystać jego istnienie. Czekał tylko, aż ich przeciwnicy na moment odwrócą wzrok. Delikatne przechylenie głowy w kierunku, który ograniczy ich pole widzenia. Nie mógł liczyć, że zahaczy o ich martwą strefę, ale to musiało wystarczyć. Jeżeli dojdzie do skutku jego plan powinien się powieść. Jego mięśnie były całe naprężone. Przygotowane do wysiłku. Krew w nim się gotowała. Czuł przypływ adrenaliny. Musiał to przeżyć. W jego oku jawiła się chęć życia. Teraz albo nigdy. Jeżeli dostrzegłby nawet delikatny ruch głowy w kierunku Dem'a to złapałby mocniej obiema już rękoma Cato i rzucił w stronę przeciwników. Powinni być całkowicie zdezorientowani, a nawet taki dzieciak nie powinien stanowić problemów by go rzucić. Jeżeli trafi chociaż jednego to drugi skupi się na celu, który znajduje się najbliżej niego. Ludzka ostrożność, logika nie pozwoli mu skupić się za bardzo na Ciro. Wtedy będzie miał okazję wybić się mocno do przodu i dobyć ostrza. Najpierw zająłby się nadgarstkiem przeciwnika, który nie dostałby od Cato. Odciąć tak by nie mógł użyć broni. Następnie cięcie przez pachę tak by wykrwawił się na śmierć. Skupienie całkowite, aż do następnego celu. Wtedy musiałby już ratować Cato - jednym ciosem pozbawić przeciwnika życia. Kark, głowa. Dwa miejsca do których powinien mieć jeszcze dostęp. Jeżeli wszystko poszło jak należy zasłoniłby znowu nos z którego pewnie trochę znowu się polało krwi, ale nie powinno być to jeszcze jego limit.  Czy ta jedyna deska ratunku się powiodła? Nie był to plan idealny, ale najlepszy który teraz wpadł mu do głowy.

Cała sytuacja wyszła w mniej lub większym stopniu, ale cholera. To działo się błyskawicznie. Sam był zdziwiony, że napastnik potrafił zareagować w tak błyskawiczny sposób. Zrozumiał co jest grane w momencie kiedy blondyn leciał już na nich. Uśmiechnął się szeroko i obserwował całą sytuację. Po raz kolejny to była sytuacja patowa. Teoretycznie strażnik miał przewagę, ale tutaj zdrowy rozsądek nie działa. Ciro nie był normalną jednostką bojową. Jego pomysły nigdy praktycznie nie są rozsądne. A przynajmniej nie kiedy znajduje się w postaci całkowicie patowej. On jeszcze nigdy się nie poddał. Jeżeli miał wywalczyć najgorszy scenariusz to jest to, że wszyscy jego wspólnicy umierają, a to by g o trochę bolało. Ten młody wie dużo i będzie bardzo przydatny. Dem już raczej mu się nie przyda. Jest tak ranny, że nie będzie mógł go dalej niańczyć. Wbijał swoje spojrzenie w przeciwnika, który gestykulował i darł się jak jasna cholera. Kurwa no naprawdę ciszej się nie da? Spojrzał na ten nóż, który posiadał. Ocenił jego wagę. Praktycznie idealnie wyważony. Minimalnie rękojeść jest zbyt lekka. Kiedy ten dalej mimo wszystko po prostu wydzierał się w niezrozumiałym dla niego języku to łowca zdecydował po prostu wzruszyć ramionami. Grał, że młody wcale nie jest dla niego taki ważny. To on sam przecież nim rzucił prawda? Dzieciak mógł o niczym nie wiedzieć - w sumie nie wiedział no nie? Spojrzenie Ciro się zmieniło. Całkowite skupienie. Może nie był w formie przez te wszystkie tortury, ale i tak był uzdolniony jak cholera. Wziął głęboki wdech i złapał mocniej rękojeść noża.
- Zabije Cie. - To było wszystko co mógł usłyszeć od niego przeciwnik. Instynkt zwierzęcy wziął górę. I to w sumie idealnie. Dla niego liczyło się tylko jedno. Zabicie przeciwnika i nic więcej. Uratowanie Cato było sprawą drugorzędną, ale mimo wszystko całkiem ważną. Nie jest osobą, która bardzo przejmuje się towarzyszami. Nie ma miejsca na współczucie. Tutaj trzeba tylko i wyłącznie zająć się przetrwaniem. A to, że on akurat lubi zabijać to już inna sprawa. Unormował oddech i złapał mocniej rękojeść. Ocenił sytuację i jedyne co mógł na razie zrobić to w sumie....
- Młody, odchyl głowę w swoje lewo. - W ten sposób delikatnie odsunie się od pistoletu, a jego przeciwnik możliwe, że spojrzy się na gówniarza. To będzie idealna okazja. Krok do przodu i potężny zamach. W sumie to tak... Rzucił swoim nożem prosto w mordę przeciwnika, ale od razu ruszył w jego stronę tak jakby akcja się nie udała i by to ominął jakimś cudem. Dobyłby drugi nóż by od razu ciąć jego nadgarstek. Całkiem mocno, możliwe nawet, że zrani Cato delikatnie, ale liczył się fakt, że nie dostanie kulki jeżeli to wszystko się uda. Następnie szybki wykończenie przeciwnika. Proste, ale mocne pchnięcie prosto w oko, aż po mózg.

Kurwa, kurwa, kurwa! Cała sytuacja wyszła na minus. Tak się skończyło jak zaufał swoim towarzyszom. Teraz jest w czarnej dupie. Nie mógł znaleźć żadnego normalnego rozwiązania tej sytuacji. Każda wyimaginowana kolej rzeczy po prostu pierdoli się w momencie kiedy zostaje postrzelony. Obserwował swojego przeciwnika, ale i też Cato który był całkowicie bezużyteczny teraz. Dem też leżał na ziemi i zaraz zdechnie. Kurwa mać. Wszystko było na jego głowie. Jeszcze ten śmiech sprawiał, że aż się w nim gotowało. Musiał go zabić w jakikolwiek sposób. W tej chwili nie miał żadnego pomysłu. Poza jego śmiechem dźwięku poprzednich głosów i kroków już nie słyszał. Dlaczego? Czyżby to nie oni byli głównym przedstawieniem dla strażników? A to ciekawe. Łowcy przyszli w odwecie? A może to jeszcze inna grupa? Ciężko to teraz określić. Cholera jego ciało tak bardzo go bolało. To nie było w ogóle przyjemne. Miał całkowicie dość. Westchnął ciężko i przyglądał się dalej strażnikowi. Kolejny raz sytuacja patowa, ale to wszystko może się zmienić. Nie wszystkie pionki zostały jeszcze użyte. Powoli podniósł ręce delikatnie w górę. Pokazywał mu, że się poddaje. Miał teraz inny wybór? Jeżeli skróci dystans będzie miał szanse. Dem też mógłby wykonać jakiś ruch tak by szpiegmistrz mógł skrócić dystans do swojego przeciwnika. Ale dopóki nic takiego się nie stanie będzie zmuszony do pozostania pasywnym. Oddychał spokojnie i brał głębokie wdechy. Musiał się uspokoić i myśleć logicznie. Cato raczej się nie przyda i to jeszcze przez niego. Cholera był w jeszcze większym gównie niż wcześniej. Musiał czekać na swojego przeciwnika. To było irytujące, ale nic innego zrobić nie mógł.

|25.03| Misje nieruszone od dwóch miesięcy lub dłużej dnia 30 marca trafią do archiwum, jeżeli nie pojawi się w nich nowy post.

Z racji powyższej informacji, która cały czas widniała w ogłoszeniach, zamykam temat i przenoszę do archiwum.