Jedno z wielu jednakowych pomieszczeń, które zaaranżowano na salę lekcyjną. Gdyby nie tabliczki zawieszone nad drzwiami każdej z nich, łatwo byłoby się tutaj pogubić. Poza wystrojem dopasowanym do wykładanego wewnątrz przedmiotu nie ma tutaj nic szczególnie charakterystycznego. Wewnątrz odbywają się głównie zajęcia wspólne dla wielu grup, pogadanki ze studentami albo pozalekcyjne spotkania klubów, którym rektor obawiał się powierzyć nowocześniejszą klasę.

Wszystkie wyposażono tradycyjnie w niewygodne, drewniane ławki i sztywne krzesła, od których po godzinie spędzonej w siadzie bolą pośladki i kręgosłup. Stan umeblowania świadczy o tym, że w jego otoczeniu wiele pokoleń przeżywało już podobne tortury. Daty wydrapane w miękkiej desce sięgają niekiedy czasów założenia samej Akademii. Brzydkie napisy, przekreślone serduszka, stare gumy do żucia i atramentowe rysuneczki karykatur nauczycieli są pamiątką pozostawioną przyszłym studentom przez absolwentów tej uczelni.

Zgodnie z tradycją to właśnie uczęszczający na zajęcia dbają o porządek każdej sali, dlatego widok studentów pałętających się po pomieszczeniu nawet poza godzinami wykładów nie jest dla nikogo zaskoczeniem. Uczniowie w końcu nauczyli się doceniać swobodę wynikającą z takiego układu, niekiedy nadużywając odrobinę gościnności uczelni do załatwiania własnych spraw.