nie ruszyłam. "DD poważnie, nawet nie otworzyłam. ale sesja się skończyła, to może w tym tygodniu poczytam

@Take, nie tak wolno. Mnie duża ilość stron często spowalnia, bo sam siebie zniechęcam. Więc tym bardziej szacun, że trzymasz tempo. .w.

@Chii, „Joyland” też była jedną z moich pierwszych książek Kinga. W sumie pamiętam jak za mgłą o co w tym chodziło i kojarzę jedynie tyle, że „była dobra, ale niestraszna”.

@Nao, udało się zacząć? >D

Ja przycisnąłem „Dziewczyny, które zabiły Chloe”. Dostałem to na zeszłoroczne święta i od tego czasu próbowałem przeczytać. Całkiem niezłe, chociaż nie trzymało w napięciu do tego stopnia, żeby od razu machnąć całość. O dziwo podobała mi się przemiana dziewczynek, gdy już dorosły. I też mnie wkurwiała Chloe.

@Take, nie tak wolno. Mnie duża ilość stron często spowalnia, bo sam siebie zniechęcam. Więc tym bardziej szacun, że trzymasz tempo. .w.

No powiem ci, że wczoraj tak wyprułem z czytaniem, że może do dwóch dni to skończę. Chociaż jeśli dzisiaj udałoby mi się przeczytać tyle, ile wczoraj, to cała książka będzie za mną. Zostało mi niecałe 100 stron.

Lecę z 5 w tym miesiącu. >D

Biorę się za książkę, którą męczę od dawna ;.; Zamierzam skończyć w tym tygodniu.

Joe Alex - Gdzie przykazań brak dziesięciu

  ✓ Zakon drzewa pomarańczy cz.1, Samantha Shannon
*wdech* Jakie to było dobre. Sam początek bardzo ciężko mi wchodził, wiele rzeczy się działo, sporo bohaterów i ciągłe zerkanie na mapkę by zorientować się, gdzie odbywa się akcja, ale w końcu siadło. A kiedy już siadło, to z ciężkim serem musiałam się od lektury odrywać, żeby robić cokolwiek innego. Bardzo porządne fantasy, którego nawet nie wiedziałam, że aż tak bardzo mi brakowało. Postacie rosły z każdym rozdziałem, wszystkie pojawiające się tam relacje były takie pełnokrwiste. Warto też wspomnieć, że książka pełna jest bardzo dobrze zbudowanych żeńskich postaci, a subtelne, rozwijające się kobieco-kobiece uczucia miały świetne podstawy i rozwinięcia. Poza tym były tam też smoki. Jeżeli ktoś lubi lekkie yuri z gadami w tle, to z całego serca polecam, a ja sama jutro idę polować na część drugą.


I odnośnie wcześniejszego pytania, Grow: możliwe że przy dodrukach wydawnictwo już to poprawiło. Została też wydaja pierwsza część w grubej oprawie i z ilustracjami, tam już na pewno wszystko było dobre.

Yū ✿ napisał:A kiedy już siadło, to z ciężkim serem musiałam się od lektury odrywać

Ale ogółem zaciekawiłaś opisem. .w. Spróbuję gdzieś dorwać, jak tylko poogarniam aktualne pozycje. Mam ich zresztą TAK DUŻO, a 3/4 z tego doczytałem do 20-30 strony. *kaszl*

Gdybym jednak utrzymał tempo, pewnie w ciągu następnych kilku miesięcy odhaczyłbym zaległości. Tylko ciężko się skupić na jednej książce.

LUTY 2020

• „Namiętność po zmierzchu”, Sadie Matthews ✓
• „Wojownicy. Ucieczka w dzicz”, Erin Hunter ✓
• „Panopticum”, autorów stu ✓
• „Dziewczyny, które zabiły Chloe”, Alex Marwood ✓
• „More Happy Than Not. Raczej szczęśliwy niż nie”, Adam Silvera ✓
  
  ZACZĘTE
  
• „Szklany klosz”, Sylvia Plath, status: 89|334
• „Drapieżcy”, Graham Masterton, status: 18|251
• „Zła krew”, Zoje Stage
• „Bagno szaleńców”, Joanna Kanicka. Stan: 54|380

sesja tak mi skopała dupę, że w końcu nawet tej książki nie dotknęłam, lol. spróbuję z czymś innym: the gift of therapy, irvin d. yalom. mam głowę ostatnio tylko od nauki (a i to ledwo...), ale może to mi się uda przemycić do środka.

Jak wam idzie w marcu?

Mnie spacyfikował „Szklany klosz”. Nie pamiętam skąd mam tego ebooka, ale jestem pewien, że dorwałem go, bo ktoś mi polecił/szukałem list najlepszych książek z gatunku X i to tam było/coś podobnego. Ale to jest tak... NUDNE... Zemrę a tego nie skończę.

  ✓ Zakon drzewa pomarańczy cz.2, Samantha Shannon
Bardzo porządnie zakończona seria. Cieszy mnie, że autorka nie próbowała tego przeciągać i kiedy w pierwszym tomie nabudowała wiele wątków, w drugim wszystkie je ładnie ze sobą splotła i zakończyła. Nie pominęła żadnej postaci, co dla mnie jest dużym plusem, bo to rzadki przypadek książki w której pojawiło się bardzo dużo ciekawych bohaterów, do których dało się szybko zapałać sympatią. Czasami lektury po ostatniej stronie zostawiają mnie w rozsypce i z głębszymi przemyśleniami, ta taka nie była, ale przeczytanie jej dało mi zupełnie inny rodzaj satysfakcji, takie... dopełnienie xD Nieważne. Przeczytać moim zdaniem warto.

A teraz... nie wiem co czytać następne, bo straciłam dostęp do biblioteki u_u

„Szklany Klosz”, Sylvia Plath. ✓
To jakiś gorszy miesiąc. Nic jednak dziwnego, że ciężko mi przebrnąć przez więcej niż jedną książkę, jeżeli treści są tak marne. A dziwne, bo na LC ocena jest aż zbyt dobra... więc może to ja nie rozumiem fenomenu „Szklanego Klosza”? A może zwyczajnie to było tak irytujące, tak płytkie, tak nierealne...
Okazało się, że moja znajoma czytała tę książkę – i bardzo ją sobie chwaliła. Twierdzi, że jest „szalenie emocjonalna”. I że dlatego jej nie rozumiem. Akcji tu właściwie nie ma, tematy są mozolne, autorka skupia się przede wszystkim na wewnętrznych rozterkach postaci – jest szansa, że rzeczywiście w tym leżał problem. Wynudziłem się jak nigdy, bo za proste stworzenie ze mnie.

„Nieodnaleziona”, Remigiusz Mróz. ✓
Mroza znają chyba wszyscy i coraz więcej ludzi na niego pluje. Miałem za sobą jedną z jego książek i mi się całkiem podobała; bez fajerwerków, ale przeczytałem na tyle płynnie, by nie wrzucić to wora męczących pozycji. Z „Nieodnalezioną” już gorzej. Warsztat absolutnie ssie, że sam Grey dostałby wypieków – literówki w wydaniu i liczne powtórzenia to norma. Postacie są ciężkie do polubienia (z całego tego grona polubiłem ojca Damiana, a on się pojawił może ze trzy razy – i to na moment), a to zawsze największy ból, bo jak bohaterowie nieciekawi to i intryga słaba. A tu nie dość, że jedno nijakie, to drugie też. Historia miała opowiadać o Damianie i Ewie – Damian planował się oświadczyć. Rzecz w tym, że chwilę przed tą wiekopomną chwilą oboje zostają napadnięci. Ewa znika na dziesięć lat. Po tym depresyjny Damian dostaje od niej nieme wołanie o pomoc (za pomocą Spotteda) i postanawia ogarnąć zmianę tytułu z Nieodnalezionej na Odnalezioną. To jakie plot twisty wcisnął tam autor to jak na moje zbytnie przekombinowanie. Nie mówiąc o tym, że początkowe zabiegi w ogóle nie trzymały w napięciu.

Teraz się biorę za „Lśnienie”. Podejście drugie.

A wam jak idzie w marcu?

edit:

Jak na tytuł mający prawie 8/10 na LC to spodziewałem się czegoś więcej. Przede wszystkim widać, że warsztat Kinga nie jest jeszcze wyrobiony. Wkradła się też typowa dla tego autora mozolność w rozwijaniu akcji – i jak zwykle mi to nie przeszkadzało, tak przy „Lśnieniu” nie mogłem już wytrzymać. Zwłaszcza, że fabuła nabrała tempa dopiero pod sam koniec, a efekt i tak okazał się marny.
Zdaję sobie jednak sprawę, że główne skrzypce grały tutaj psychiki postaci, a ja się w tym wszystkim nie połapałem. Przy poprzednich książkach Kinga udawało mi się wczuć w bohaterów, tutaj nie polubiłem nikogo (może za wyjątkiem Halloranna, ale też bez przesady). Grunt jednak, że mam to za sobą; od lat się czaiłem i nie mogłem zabrać za tytuł, a teraz wreszcie udało mi się go skończyć.

LUTY 2020

• „Namiętność po zmierzchu”, Sadie Matthews ✓
• „Wojownicy. Ucieczka w dzicz”, Erin Hunter ✓
• „Panopticum”, autorów stu ✓
• „Dziewczyny, które zabiły Chloe”, Alex Marwood ✓
• „More Happy Than Not. Raczej szczęśliwy niż nie”, Adam Silvera ✓

MARZEC 2020

• „Szklany klosz”, Sylvia Plath ✓
• „Nieodnaleziona”, Remigiusz Mróz ✓
• „Lśnienie”, Stephen King ✓

ZACZĘTE

• „Drapieżcy”, Graham Masterton, status: 18|251
• „Zła krew”, Zoje Stage
• „Bagno szaleńców”, Joanna Kanicka. Stan: 54|380