Zadanie 24 z Eventu Letniego:

*Lazarus - Nie wiem aż od czego zacząć.. Uwielbiam tą postać całą! Z jednej strony to takie oczywiste że wszystko zrobi dla zysku ale tak to owinie bawełną że czytając posta masz wrażenie że Boris nie jest tylko pazernym żarłokiem, że pod tą powłoką wiecznie nienasyconego kombinatora kryje się coś więcej! I chcesz doskonale wiedzieć co to jest! Uwielbiam tą część jego charakteru jako Tsundere, bo on się nie przyzna że mu zależy nawet jakby miał tą tajemnicę do grobu zabrać.
Uwielbiam to że pomimo tak wielu różnych relacji z innymi postaciami, koncept Lazarusa prawie się nie zmienił. Zawsze najważniejsze jest jego dobro i zrobi wszystko żeby wyszło na jego. Ten egoizm jest tak skrajny miejscami że aż cudowny!
Styl postów.. kocham! Lekki, przyjemny, dowcipny miejscami. Posty są treściwe, ciekawe.. czytam wszystkie z radością wymalowaną na mordce, miejscami aż serce przyspiesza jak dochodzi się do tych drobnych skrawków informacji rzuconych tu i ówdzie w postach, pokazujących tego prawdziwego Lazarusa.. beż żadnej maski, takiego nagiego jakiego go stworzył gracz. Fabuły z tą postacią mi się nigdy nie skończą, głównie przez specyfikę stylu samego gracza. Wszystko na żywioł, bez skrupulatnych planów, zupełnie jak jazda na rollercoasterze bez trzymanki <3

*Yuu - Poznałam już 4 postacie w mniejszym stopniu i każda jest boska, ale to musiała być Yuu <3 Ta postać jest po prostu niesamowita! Moja ulubiona żeńska postać na tym całym forum! <3 Uwielbiam to jaką roztacza wokół siebie aurę, nie miałam co prawda wielu okazji jeszcze z nią pisać, ale te wspólne momenty wryły mi się dosłownie w duszę. Treść postów jest pasjonująca. Dosłownie dostaję gęsiej skórki czytając jej posty, to jak ta postać jest w nich przedstawiana. Nie jeden by się posrał jakby przyszło mu wpaść na taką Yuu w ciemnej uliczce. I kocham to w niej chyba najbardziej. Imo jest największym Badassem na tym forum, nie widzę jej w innej roli niż Lider. Sprawia wrażenie zimnej, ale z drugiej strony cholernie charyzmatycznej. Aż chce się być jej mieczem i tarczą <3

*Yury - Tu miałam problem.. nie umiałam się zdecydować. Pisałam krótko z postacią Majora i dosłownie mam za sobą kilka postów ze smokiem. I musiałabym rzucać monetą żeby zdecydować którą postać wybrać.. gdyby nie moje prywatne preferencje.
Świetna postać! Choć wszystkie postacie tego gracza są świetne i nadal łezka się kręci z powodu usunięcia Nascali
[*].
Zacznę od stylu. Uwielbiam! Lekki, przyjemny, świetnie oddaje to aparycję postaci. Skurwiel - tak! I choć wielu osobom się wydaje że łatwo grać takim typem, to wcale nie jest prawda. To cholernie ciężkie! Yury opanował to chyba do perfekcji, postać nie jest przerysowana, nie wydaje się być wymuszona. Jest tak naturalna i prawdziwa że mogłaby wyskoczyć z monitora i stanąć przed tobą i przeszyć na wylot spojrzeniem. Posty są treściwe, uwielbiam jak ktoś wplata w posty nie tylko opisy ale gesty, nawet te drobne. One tworzą taką piękną otoczkę <3 Z utęsknieniem czekam na ten obiecany wpierdol <3

*Hersha - Tu też miałam dylemat. Strasznie podoba mi się jeszcze Ylva, czytałam tylko kilka jej postów i jest tak napchana emocjami młodej dziewczyny że to się strasznie miło czytało. Podoba mi się ta jej prawdziwość! Ale ostatecznie postanowiłam wybrać Hershę, może dlatego że miałam okazję z nim popisać trochę i liczę że z innymi postaciami tego gracza też będę miała wiele ciekawych fabuł. To zaczynamy! Czuć że w posty jest wkładane serce. Że gracz się stara wczuć w postać za każdym razem gdy coś naskrobie. I to widać, Hersha jest świetnie skomponowaną postacią. Te emocjonalne rozterki, próby przezwyciężenia swoich słabości i gdzieś tam czający się w zakamarkach duszy strach przed możliwością skrzywdzenia innych. To jest takie piękne! Postać która troszczy się o wszystkie anioły i przedkłada dobro innych pod swoje własne, jak prawdziwy Lider <3 Dużo dialogów, które baaaardzo sobie cenię! Prawie jak w życiu codziennym! To daje taki realizm podczas czytania postów. Świetnie odgrywana postać, jak wszystkie pozostałe zresztą!

*Arcanine - No.. gram tu od prawie 3 lat i dopiero jakiś czas temu dorwałam się do tej postaci! Kolejki do Grow'a o fabułę są jak za komuny po cukier! Nie widać końca a modlisz się że załapiesz się choć na szczyptę słodyczy! I nie można się temu wcale dziwić.. WOW.. nie da się tego inaczej opisać. Jego posty to zupełnie inny poziom, aż mi głupio odpisywać na jego rewelacyjne posty. Post napisany przeze mnie u szczytu mojej formy nie umywa się do posta napisanego przez tego gracza w najgorszym jego dniu.
Styl - po prostu love! Lekki i przyjemny do czytania, aż się dostaje miejscami gęsiej skórki przy tak dokładnych opisach! W postach jest wszystko czego dusza zapragnie: rewelacyjne opisy, treściwy dialog i MYŚLI! Uwielbiam te części posta, kiedy postać jest obnażona cała. Gdzie widzi się jej postrzeganie otoczenia i sytuacji. Zimną analizę i jeszcze miejscami to rozdarcie! Epickie. Aż chce się tą postać wziąć i zagłaskać na śmierć ale z drugiej strony jest w niej ta dzikość która trzyma cię w ryzach i tylko na własne ryzyko podejdziesz bliżej.. ale podejdziesz bo chcesz wiedzieć co się wydarzy.. bo zżera cię ciekawość.. ta nieprzewidywalność gdy jesteś w pobliżu Arcanine'a jest nieoceniona. Dla fabuły z tą postacią to można stać w kolejce nawet do końca świata, albo zacząć mordować tych przed tobą <3

Zadanie 24

1. Lazarus - Wredny, parszywy drań! Wziął pieniądze, wziął itemki i tyle go widzieli! To postać, z którą miałem swoją drugą fabułę i rzeczą, którą niezwykle cenię, to humor wylewający się z postów. Na Laza można liczyć, że rzuci jakimś dobrym żartem, czy zacznie myśleć o tym jak samemu zjeść rybę, której jeszcze nawet na oczy nie widział. Jednak nigdy mu nie wybaczę tego, że wpakował biednego Rashna w rozmowę z Osamu! Trauma na trzy fabuły minimum... Z drugiej strony Ra nie zrobiłby tego, gdyby czegoś od Laza nie oczekiwał. Zdaje mi się, że ta dwójka myśli, że jedno drugiego oszukuje, a tak naprawdę po prostu sobie pomagają... Chora relacje! Choć fakt, że odzyskiwanie długów od Laza to jak kopanie tunelu pod kanałem La manche przy użyciu łyżeczek. Coś tam zdziałać można, ale to próżny trud.

2. Osamu - świr... Trzeba przyznać, że mało kto tak bardzo irytuje Rashna jak ten typ! Cham, zboczeniec i w ogóle to Lis nie chce mieć z nim więcej do czynienia. A jak się spróbuje zbliżyć to znów go podrapie! I tym razem się upewni, żeby mu ten cholerny nos odpadł i nie mógł go znów wtykać w nie swoje sprawy.
I tu dochodzimy do mojego największego dylematu. Moja postać wprost nie znosi Osamu i uważa go za śmiecia niewartego uwagi. Z drugiej strony zabawnie czyta się o kolejnych chorych pomysłach tego gracza. Tylko najlepiej niech męczy kogoś innego, wtedy sobie poczytam nie musząc męczyć moich biednych postaci!

3. Tamir - Dla odmiany teraz postać, którą znam z Taiya! Świr. No nie da się temu w żaden sposób zaprzeczyć. Potrafi wezwać oddziały specjalne tylko dlatego, że na drzewie utknął kiciuś. Co więcej nie traktuje tego jako żart! Biedny Tai przerwał randkę, bo myśli, że coś się dzieje. Warto też podkreślić jak różny jest to świr od Osamu! Ten drugi to psychopata, a Tamir... Tamir bywa uroczy w tym swoim kompletnym odrealnieniu od rzeczywistości. Niestety ta fabuła nie trwała jeszcze dość długo, bym mógł napisać więcej. Za to czekam na dalsze losy Dwóch Speców i Kitku z drzewa.

4. Soleil - Krótka fabuła związana z zadaniem. Ogólnie okropnie doceniam, że gracz sam wyciągnął rękę i zaproponował pomoc! Dobry gracz. Jednak jeżeli chodzi o samą postać, to spotkanie Anioła z Ra było całkiem intrygujące, szczególnie przez ich skrajną różnicę charakterów. Z jednej strony dość nieufny Ra, który mówi jak to na Despie nie wolno nikomu ufać i daje rady Solowi, żeby ten leczył mu sąsiadów i niczego się od nich nie zaraził, a z drugiej strony kochany i troskliwy pan z kicią (mam coś pecha do fabuł z kiciami!), który daje swojemu przypadkowemu przewodnikowi dżem i idzie za nim, chociaż ten sugeruje, że go oszukuje.

5. Saiyushi - Bardzo uroczy fenek! I to nie tylko przez to, że jej uszy są większe od głowy. Bardzo podobało mi się jak gracz prowadził przestraszoną postać, która ciągle tylko podkulała ogonek. Aż chciało się tę postać pogłaskać, co by się już tak nie bała... a może przeciwnie postraszyć jeszcze bardziej? I nawet po sobie posprzątała! Choć już myślała się wymknąć bez tego... Niegodziwość!

Zadanko 24.

Major - miło jest patrzeć na koncept SPEC'a, który trzyma się ich zasad, ale nie tak bezwzględnie, aby nie mieć własnej świadomości i spojrzenia na życie. Pomimo wpajanych zasad, chce pomagać bardziej rozumnym desperatom, aby żyło im się bardziej komfortowo na bezwzględnej pustyni. No i proszę. Kropek podbił każde mniej lub bardziej zmrożone serduszko userów.

Kirin - bardzo lubię postacie, które zatracają się w swoim własnym szaleństwie. Kirin nie dość, że jest taką postacią, to ciągle widać go w każdej możliwej walce. Czy to na rzecz DOGS lub na własny interes. I nie ważne ile czasu jest na forum, ciągle pozostaje niezmiennym dobermanem, który lubi być w centrum uwagi - czytaj walki.

7 - na forum było naprawdę wiele upadłych aniołów, ale w życiu nie widziałem takiej, która była tak dobrze dopracowana jak ta. Sam koncept jest bardzo dobrze przemyślany i miło czyta się posty, które w bardzo ładny sposób ukazują obrzydliwą naturę upadłego anioła. Różne osobowości mówią same za siebie.

Shirōyate - mało jest na forum postaci, które są dziećmi. Dlatego podoba mi się koncept Shiroyate, który za wszelką cenę stara się przetrwać na desperackiej puszczy. Miał swoje wzloty i upadki, ale nigdy nie poddawał się przed ewentualnymi trudnościami.

Bjarne - tą postać uwielbiam od lat i kiedy przyszła taka możliwość, abym ją ocenił, to byłbym głupcem gdybym tego nie zrobił. Uwielbiam to, w jak cudowny sposób potrafi zgrać się z moją postacią, Lucasem. Dodatkowo to, w jaki sposób jest wycofany z emocji ta postać sprawia, że całkiem przyjemnie czyta się posty, w których user stara się jak najlepiej to opisać. Chłodny i zdystansowany, ale z ciągłymi problemami, których nie potrafi rozumieć bądź zwyczajnie nie chce zrozumieć.

Zadanie nr 24 z eventu wakacyjnego.
Shay | Owww. Pamiętam, jak w trakcie pisania fabuł zmieniliśmy koncept ich znajomości dwukrotnie, aż w końcu, przez wpis w "zabawach" i wytknięcia im wizualnego podobieństwa zdecydowaliśmy, że będzie łączyło ich bliskie pokrewieństwo, co było strzałem w dziesiątkę, bo dało nam kilkukrotnie więcej możliwości na rozwijanie ich relacji. Potem zaczęliśmy pisać wątek z przeszłości, który totalnie mnie ujął. Takahiro to tchórz, hipokryta z kompleksem niższości, ale jego koncept nie opiera się w głównej mierze na fabularnym zawodzeniu. Tyrell potrafił przekształcić jego wady w zalety, a styl pisania... majstersztyk. Niegdyś moja główna postowa motywacja. Jeden z dwóch autorów, który sprawił, że po przeczytaniu posta dreszcz przebiegł po moim ciele.

Ego | Sentyment! Pisałem z nim bodaj pierwszą fabułę, a już na pewno jedną z pierwszych. Uwielbiam styl - luźny, przyjemny, a także ten pełen kompleksów sposób spostrzegania świata przez Matta, który jest widoczny w każdym akapicie, przelewa się nawet w treściach smsów.

Skoczek | Wahałem się pomiędzy Skoczkiem, Chyżym i Kraską, ale ostatecznie wybór padł na Chrisa, który jest istnym, niedościgniętym ewenementem na tle innych posiadaczy żółty chust. Nie jest typową chojrakiem z samooceną sięgającą nieba, a pospolitym tchórzem, fajtłapą z ograniczonym zakresem ruchu. Do dzisiaj pamiętam, jak pomylił Jekylla z drzwiami, a jednak od tego trochę czasu upłynęło. Ponadto bardzo lubię, w jaki sposób autorka Skoczka odpisuje te tragiczne wyboru swojej postaci. Nie są wyolbrzymione, a po prostu naturalne.

Zaneri | Mam wrażenie, że całkowicie odbiegała od kanonu postaci, którymi zwykle grywał Shane i chyba to właśnie spowodowało, że wyróżnia się wśród jego postaci. Miałem z nią do czynienia na fabule tylko raz, ale ten raz wystarczył, by polubić jej zrównoważony charakter. Mimo łagodności, którą emanowała, nie była typową opiekunką, aniołem stróżem, gotowym skoczyć za swoim podopiecznym w każde piekło. Umiała pokazać pazura, wytknąć mu błędy w sposobie rozumowania i nawet skarcić nie tylko słowem, ale też czynem.

Nier | Podoba mi się w nim szczególnie to, że mimo bycia wymordowanym, nadal tkwi nim domagająca się uwagi ludzka natura, którą Rum bardzo często ujmuje w postach, a przynajmniej na naszych fabułach. Nie jest po prostu typowym zabijaką. I bardzo często dostaje po dupie.

Zadanie 24 letniego eventu.

Yuu — uwielbiam jej postać, bo wydaje mi się naprawdę żyć własnym życiem. Kiedy próbuję przewidzieć jej reakcję bądź wypowiedź, zawsze mnie zaskoczy. Jest taka... głęboka, mimo że trudno dostrzec bardziej skomplikowane uczucia z jej strony. Właściwie wydaje mi się, że prawie nigdy nie mówi o nich otwarcie, ale nadrabia to gestami - chociażby odejściem na Desperacje w celu nienarażania reszty Łowców na zarazę. Potrafi być równocześnie miękka i twarda, wrażliwa i zdystansowana, rozsądna i marzycielska.

Ego — od niego da się wyczuć depresję na kilometr i to jest świetne, bo przecież postać jest właśnie taka depresyjna. Neutralne/negatywne emocje wręcz wylewają się z postów, nie mówiąc o tym, że przecież raz próbował popełnić samobójstwo. Kontrastem są tu smsy, którymi kiedyś namiętnie wymieniał się z Warnerem - kto by w nich wyczytał słabość po drugiej stronie ekranu? Ego przypominał raczej znudzonego studenta o sporej wyobraźni i zbyt dużym zasobem wolnego czasu. Szanuję też za wytrwałość w tym spamie.

Angel — taka... żywiołowa. Pełna wszystkiego na dobrą sprawę. Otwarta księga, rozmowna, potrafiąca dogadać się chyba z każdym. Wyraźnie widać po niej zawstydzenie, sympatię, zagubienie... a jednak potrafi nieźle zaskoczyć. No i prowadzi całkiem ciekawe życie, skoro zdążyła już zajść w ciążę, przejść aborcję i stracić pamięć. Bardzo elastyczna i bojowa.

Yury — mam do niego sentyment przez wspólną przeszłość z Warnerem i fabuły, które miały miejsce prywatnie, a w których działy się fajne rzeczy. Yury nie tylko zachowuje się jak bad ass, ale również nim jest w całej swojej okazałości. Uwielbiam sposób jego prowadzenia, ponieważ nie ma tu miejsca na "delikatność" czy uogólnianie. Jest oddawany bardzo realistycznie i pchany się rozwoju - na przykład przez celowe zarażenie się wirusem X.

Grow — podobnie jak w przypadku wyżej. Czytanie jego monologów, wewnętrznych rozterek, uświadamianie sobie, co targa w nim środku jest bardzo satysfakcjonujące. Oraz to, że nie jest ani dobrą, ani złą postacią.

Zadanie nr. 16 z letniego eventu:

Moją ulubioną organizacją są Łowcy. Buntują się władzy, bo swoje rozumki mają i za szarą masą nie chcą podążać. I chociaż efektów ich pracy nie widać, to i tak się nie poddają. Pomysły z pisaniem graffiti i zalepianiem kamer gumami do żucia są zabawne i dobrym motywem na rozkręcenie postaci. Podoba mi się, że chcą wywołać jak najwięcej chaosu, bo hej!, chaos zawsze w cenie.
W sumie nie wiem skąd i dlaczego czerwony jastrząb jest ich znakiem rozpoznawczym, ale wygląda fajnie!
Sami członkowie, przynajmniej tych, których znam, są całkiem pokręconą bandą. Niby walczą o lepsze jutro w teorii, ale w rzeczywistości to taka grupka szemranych typków. Do koloru, do wyboru, do niczego się nie ograniczają!