Jeśli chodzi o ubrania postaci w profilu to... Po fabule z Growem przeczyściłam profil. Teraz uświadomiłam sobie, że nie pamiętam w co był ubrany wtedy Arth, a mam fabułę "w tym samym dniu" co tamte zdarzenia. A na pewno się nie przebierał XD

Yū ✿ napisał:Do tego każda z części garderoby wydaje mi się niepoprawna, póki jej czymś nie upapram. Bo jak to tak, chodzić czysto po fabułach?

O to to. Ewentualnie muszę coś podrzeć, walnąć, że jest stare, znoszone...

Zawsze można paradować nago. Wtedy problem z odzieżą zostanie raz na zawsze rozwiązany.

Yury napisał:Zawsze można paradować nago. Wtedy problem z odzieżą zostanie raz na zawsze rozwiązany.

Kiedyś wypróbuję. ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Fajnie się paraduje nago. Polecam. c:

She napisał:

Yury napisał:Zawsze można paradować nago. Wtedy problem z odzieżą zostanie raz na zawsze rozwiązany.

Kiedyś wypróbuję. ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Zapamiętam. ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Yury napisał:Zawsze można paradować nago. Wtedy problem z odzieżą zostanie raz na zawsze rozwiązany.

Kurczę, Hibiki ma wpisane, że często łazi nago po laboratorium. Muszę to w końcu gdzieś wykorzystać |D

Sekui też poleca paradowanie nago. : )

O rany, cóż ja mogę powiedzieć...? Yoshiro to moja druga postać na Virusie, ale znacznie, znacznie bardziej lubię jego niż poprzednią. Początkowo miałem dwa pomysły na postać: albo jakaś upadła anielica z mocą w stylu magii krwi ('cuz DaRk 'N' eDgY), albo android wysłany przez Cyberlife S.SPEC™. Ostatecznie padło na androida - i tak narodził się Yoshi. Miał być jeszcze wcześniej dziewczyną, ale akurat nie miałem pasującego obrazka :V

To może jakieś ciekawostki na jego temat czy cuś, no nie? No to lecim:
1. Z początku Yoshi miał nazywać się Takeshi, ale z jakiegoś powodu imię to nie jest dozwolone. Y tho?
2. Jak widać, w pisaniu nim mocno inspiruję się Detroit: Become Human, a zwłaszcza Connorem. Nawet wyobrażam sobie Yoshiego właśnie z jego głosem.
3. To nie tyle kopia zmarłego Yoshiro, co jego... powiedzmy, syntetyczny brat-bliźniak. Podczas gdy jeden był takim typowym buntownikiem, co mu to w głowie tylko sex, drugs 'n' rock'n'roll, to ten obecny Yoshiro praktycznie jedyne, co ma wspólnego ze "starym", to wygląd i motocykl.
4. W sumie powinienem się kiedyś zabrać za jakąś tą jego głębszą biografię albo może całe opowiadanie, bo mnie kusi raz za razem, ale już teraz mam od cholery projektów poodkładanych ;_;

I to na razie tyle. Jak coś mi jeszcze wpadnie, jak będę dalej pisać, to dopiszę.

Przybywam na mocy zadania #16 z eventu letniego.

To jest jeden kontra wszyscy, jeden pozornie słabszy, jeden praktycznie tylko broniący się, jedna twierdza. S.SPEC to grupa, która może zaszkodzić każdemu i której każdy może zaszkodzić. Nie jest stricte zła czy dobra, jest organizacją głównie żyjąca wojskiem i militariami jeśli chodzi o działania fabularne userów. Wiem jak jest w środku, ciągle się coś kotłuje i praktycznie nie ma aktywnych graczy, którzy nie biorą w czymś udziału, a jeśli nie biorą, to będą zaraz, albo dopiero wrócili ze swoich przygód. Ogółem wojskowych miałem w swoich rękach łącznie trzech, przy czym jeden - Hachi - jest moim absolutnym ulubieńcem jeśli chodzi o postacie, jakie miałem i mam na tym forum. SPEC jest dość dobrym wyjściem dla osób, które chcą pisać z akcją, ale też na luzie takie a'la second life; ani jeden, ani drugi klimat gracza nie powinien przytłoczyć, jeśli dobrze je sobie poukłada. tl;dr fajna grupa, wojsko, możesz pisać wszystko, co forum oferuje i to bez kombinowania. I dlatego ich lubię.

Eventowe zadanie numer 16:

Nie będzie chyba tajemnicą, że moją ulubioną grupą są oczywiście Łowcy. Chociaż w pierwszym odruchu planowałam iść postacią do S.SPEC, Łowcy byli w opłakanym stanie, brakowało aktywnych graczy, w ogóle niewiele kto tam pisał - uznałam, że to idealny moty by dołączyć, pomóc. Od tego dnia minęło już kilka lat, a ja nadal uwielbiam łowców - ich skrzywioną politykę i moralność. Pod tym względem nie różnią się bardzo od niebieskich, tyle że założenie klasyfikuje ich jako "tych złych". Szczury z pikującym jastrząbem w znaku (który jak zauważył Biel nie jest ani jastrzębiem, ani nie pikuje) to rodzinka pełna intrygujących charakterów, złodupców, ludzi-ninja którzy pod osłoną nocy i daleko od kamer wypisują na murach brzydkie hasła. Od czasu do czasu wysadzą jakąś promenadę, albo zawalą magazyn porywając prawą rękę niebieskiego prezesa, połobuzują, a potem znikną w kryjówce-labiryncie. Uwielbiam w tej organizacji to, że są wiecznie pomiędzy. Nie są ani źli, ani dobrzy. Gromadzą wszystkie rasy i religie (tak, mieliśmy nawet Aoiste!). Nie są ograniczeni do jednej lokacji, bo mogą wtopić się w miasto, albo szaleć na Desperacji. To daje dużą swobodę, gdy chce się rozwijać postać.