Choć mógłby przebywać w Edenie lub Desperacji, przejąć jakiś stary dom i go odnowić, on wybrał kamienne cele Kościoła Nowej Wiary. Ascetyczny tryb życia odpowiadał Inkwizytorowi; do pełni szczęścia potrzebował tylko Oręża Gedeona, aprobaty Kościoła i mniej lub bardziej świętego spokoju, czyli pozwolenia mu na pracę w samotności.
Zdecydowana większość ludzi kojarzy anioły z istotami kochającymi przepych, światło, przewiewne komnaty oraz ciepło. W celi Decisa nie znajdzie się bodaj jedna z tych rzeczy, chyba że do światła zaliczymy kilka starodawnych, żelaznych kinkietów, weń które wsadzono żółte świece. Sama komnata sprawia wrażenie zapuszczonej, jako że Decis większość swego wolnego czasu spędza na polowaniach oraz wykonując inne polecenia Rady; choć wierni nazywają kapłanów różnie, dla anioła to zawsze będzie Rada.
Naprzeciwko starych, ciężkich a do tego zużytych drzwi stoi masywne drewniane łóżko naprędce sklejone z prostych, grubych desek, na których ułożono materac i kilka grubych poduszek. Na lewo od łóżka można znaleźć ogromny, ważący wiele dziesiątek kilogramów kufer, w których Decis trzyma różne szpargały; głównie lekarstwa, prowizoryczne opatrunki oraz bandaże. Jeśli ktoś by się uparł, istnieje możliwość przespania się na kufrze, chyba że drzazga wejdzie w to miejsce ciała, którego zazwyczaj nie wystawiano na pokaz - chociaż i w to wątpiono, wystarczy przywołać do pamięci galerie niegdyś istniejących portali społecznościowych. Dzięki niebiosom, Decis nie wiedział co to jest, oszczędzono mu więc irytacji i zażenowania.
Na podłodze, pod kinkietami, można dostrzec plamy po stopionym wosku. Na szczęście nie są to spore zabrudzenia, nie spotykają się więc z krytyką ze strony innych członków Kościoła; lecz na zdrowy rozum, kto by zawracał głowę Inkwizytorowi, zwłaszcza w temacie brudu? Każdy, kto zna Decisa, doskonale wie, że on nie ma na to czasu.