Piątek, 20:17, zachód słońca. Kwiecisty zegarek rozbrzmiał 18 minut i 53 sekundy wcześniej sygnalizując potrzebę pojawienia się bohatera. Bardzo szybko założył na siebie kostium i zdjął obowiązujący zegarek, powierzając go w ręce Robina. Świat znów go potrzebował, ale tym razem w miejscu innym niż wszystkie. Zazwyczaj od razu wiedział, że żeby pomóc, musi przejść ćwierć Trzeciego Miasta, by skorzystać z dziury w murze. Miejsce tamto było zarośnięte, więc mało kto kojarzył tamto przejście. W czasie rehabilitacji jego ręki pracował nad nowym projektem, by mógł chodzić bezproblemowo po pionowych powierzchniach. Teraz nie musiałby już więc z takowej dziury korzystać, by ratować świat. Nie mniej jednak powinien wyruszyć tam z samego nawyku.
A więc czemu nie poszedł tam, gdzie zazwyczaj znajdowało się zło, od którego chciał ratować ludzkość? Bo instynkt wiódł go w całkowicie inną stronę — ku największemu ruchu miasta. Słońce dopiero zachodziło, jednak zdążył zakleić Bat-gumą większość kamer, które monitorowały ulicę. Ruch był okropnie wielki. Dużo większy niż wtedy, gdy ratował obywateli przed pierzastą bestią. Stojąc na balkonie jednego z wieżowców, z dala od wzroku wszelkich przejezdnych lub przechodniów, oglądał cały ten ruch. Czuł, że Aragog zastawił tutaj gdzieś swoje jednostki nawigacyjno-monitorujące. Miał zamiar więc oczyścić teren ze wszelkich pajęczyn, jakie mógł tu znaleźć. Jego przeciwnik dawno nie zrobił żadnego ruchu. Było to niepokojące na tyle, że BatJoker czuł to w kościach, że gdzieś tutaj skrywa się większa pułapka. Czyżby słup elektroniczny, bądź drzewo przy drodze? Tak, zapewne coś skrywa się w którymś z nich. On to po prostu wiedział. Miał zamiar poczekać jeszcze ostatnie parę minut, aż na ulicy zrobi się ciemniej. Wtedy też ruszy do działania zwiadowczego.
Dwie minuty minęły, a według obliczeń bohatera światła latarni włączą się za 3 minuty, 48 sekund. Miał czas, by zbadać centrum niezauważony.
Zdjął z siebie pelerynę, a szpiczaste uszy wywrócił tak, by nie odstawały od jego głowy, po czym zeskoczył z balkonu, by chwile później biec po ścianie wieżowca, korzystając ze swoich nowych butów. Po drodze zdzierał każdą możliwą pajęczynę jaką widział. Nie ocali ani jednego pajęczaka, nie bacząc na jego owłosienie. Mógł stanowczo stwierdzić, że jego prawa ręka już prawie wróciła do dawnej formy, jednak wciąż mogłoby być lepiej.
3 minuty 30 sekund i był na ziemi, by zaraz pobiec w stronę drzewa. Nie bez powodu pozbył się paru części rozpoznawczych. Było tu tyle ludzi, że od razu mogliby go rozpoznać. Tak to, ubrany na czarno, miał większe szanse, by zyskać dodatkowe sekundy przed zwróceniem na siebie uwagi. Zakradając się zwinnie od tyłu drzewa, już wcześniej zauważył kryjącego się w jego cieniu chłopaka. Chcąc załatwić sprawę szybko i bezboleśnie, by dokonać infiltracji drzewa, wyciągnął z paska miniaturową wersję Bar-rewolwera z tłumikiem, którą  jeszcze wcześniej naładował strzykawką ze środkiem usypiającym. Zbliżając się po cichu, wycelował w szyję chłopaka.


//ogółem możesz uniknąć, wykryć mnie wcześniej lub też oberwać strzykawką, by potem mieć powód by mnie gonić i tępić~ Mi pasuje każdy rozwój wydarzeń.