Siedząc sobie zamyślony stracił znacząco na czujności. Gdyby nie był w tej chwili rozkojarzony z łatwością by usłyszał nadchodzącą osobę. Gościa, który podobnie jak on - Wtargnął do tego lasu za czymś. Tak więc. Usłyszał słowa wskazujące na drugą osobę w jego pobliżu. Tam skąd dobył się dźwięk podążył wzrokiem, a następnie ujrzał nieznajomą mu duszę w tym miejscu. Zakapturzona osoba z zasłoniętą buźką o wręcz rubinowych oczkach. Z jego punktu widzenia wyglądała na dziewczynę. Choć nie tylko. Mógł się raczej tego domyślić po samym głosie. Przejętym jego stanem. Odruchowo skierował wzrok na opatrzoną rękę, który był przesiąknięty jeszcze świeżą krwią. W tym momencie się zastanawiał, czy pognać do wiatru ów panienkę, tudzież odpowiedzieć na pytanie. Choć burza mózgu nie trwała długo, to takie sprawiał wrażenie. Wciąż go wkurwiał fakt przeszłości, która go nigdy nie opuści. Może jakby się komuś zwierzył byłoby mu lepiej? - Prawdopodobnie tak, ale do końca nie znał tejże persony nieopodal jego. Ba. Mówienie o swoich problemach w tym świecie, nie ma sensu. Jednak świadomość o tym, że się z kimś pobędzie przy zwykłej rozmowie. Jest dobrym wyjściem z tej sytuacji. Tak więc postanowił w końcu przemówić odpowiadając całkiem szczerze na pytanie; Starałem się odgonić nieznaczące myśli, ale... - Mówił spokojnie i bez emocjonalnie, aż pojawił się na jego ustach lekki zaciesz. Coś kombinował, to było pewne. Wstał jak gdyby nic i podszedł do niej. A jak już był blisko, uchylił się nad nią i z tym samym zacieszem dopowiedział do poprzedniej wypowiedzi; Zresztą widzę, że coś jest nie tak z Twoim ubiorem. Jest trochę go za dużo, może Ci w tym pomóc Księżniczko? - Znowu odpalił mu się trybik, który oznaczał chęć na chwilę przyjemności. Ale tego trzeba było się spodziewać. W końcu ładny ubiór. Widać było nawet gołym okiem, że była zadbana. Zatem reakcja Hieny na jej widok był czymś przewidywalnym. Przynajmniej dla tych co go trochę znają. Jednakże wracając do bieżącej sprawy. Oparł się zranioną ręką o drzewo. Czując nieznaczący dla niego w tej chwili ból. I wtedy drugą ręką, wskazał palcem na jej zasłoniętą twarz i skierował nim w dół. Wtedy nastąpiła kolejna faza słów z jego słów; Zatem jak będzie z tym? - W jego głosie można było usłyszeć ogromny entuzjazm. Chciał zobaczyć coś więcej, niż jakieś ubranie skrywające ładne ciałko. Przynajmniej tak zakładał zachłanny wymordowaniec. Zresztą podobała mu się myśl o tym, żeby się zgodziła na jego propozycję. Chociaż i tak musiał czekać na reakcję z jej strony. Dosyć ciekawie się już zanosi, czyż nie? Tak więc jak zareaguje zakapturzona persona?

Fortuna sprzyja głupcom. Te przypadkowe spotkanie, pozwoliło pozbyć się głupich myśli z głowy Hieny. W końcu Miał okazję trochę porozmawiać z nieznajomą, którą już z początku wydała mu się bardzo ciekawą personą. Sama wieść o tym, że tekst o podrywie był kiepski, musiał czymś skwitować. Bo w końcu by wypadało, czyż nie? Jednakże zanim zdążył cokolwiek rzec, to nastąpiło coś czego nie mógłby się spodziewać. Objęła dłońmi jedną z jego łap. Tą zranioną właściwie.. Tsshk. Syknął cichutko z bólu. Starał się zapomnieć o tym sygnale ostrzegawczym organizmu, ale kiedy wykonała tak zaskakujący ruch. Nie mógł się powstrzymać. I w tym momencie poczuł coś dziwnego. W tej kończynie przestał odczuwać ból. Trochę szkoda, ale tylko troszeczkę... Zaraz potem odsunęła się od niego osóbka, a on tuż za nią podążał wzrokiem. Wyprostował się zwyczajnie, a następnie spojrzał na dłoń, która wcześniej była uszkodzona. Obracał ją w powietrzu, zastanawiając co się właśnie zaszło. Ale szybko porzucił tego typu myśli, bowiem przystąpił do wypowiedzenia kolejnych słów i to dotyczących jego kiepskiego tekstu; Czasami też do jakiegoś przystojniaka. - Odparł, drapiąc się po głowie - Nie spuszczając jej z oczu. W połowie odpowiedział na ów pytanie. I czuł niesmak z tego powodu, więc musiał dopowiedzieć nieco; Ależ oczywiście możesz się czuć zaszczycona. W końcu mogą to usłyszeć osoby, które mnie podniecają. - Radośnie rzekł i chwilę później zaśmiał się beztrosko. W najbardziej hienowaty sposób. Jednakże zdębiał kiedy mógł ujrzeć jej włosy i większą część twarzy. Ogon zawinięty przy pasie, musiał się odwinąć i huśtać na boki. Najpierw w lewo, a potem w prawo i tak w kółko. Z uśmieszkiem na twarzy na nią patrzał, ale mu się coś przypomniało. Kwestia dłoni Spojrzał na dłoń, a chwilę później na dziewczyną o zielonych i pięknych włosach mówiąc; W zasadzie co zrobiłaś z moją dłonią? - Zapytał ciekawski jej odpowiedzi. I nie. Nie mówił tego tylko po to by rozluźnić atmosferę. W końcu mogła być świadkiem dość ciekawych słówek z jego strony. Jednak obawiał się po części tego, że zostałby uznany za erotomana - Myślący głównie o kopulacji. Ale mógł zdążył częściowo zobaczyć, jak jego obserwowała. Zapytał się w myślach szczęśliwie; "Może jednak ten kiepski tekst podziałał~?". Chora sprawa z nim i tyle. Podobała mu się i to bardzo. Prócz tego jest dość specjalną osobą, skoro załagodziła tak cudowne uczucie bólu. Jednak musiał coś jeszcze rzec. Ile on będzie gadał? Poprawił włosy, ogonem sobie machał wciąż beztrosko i następnie raz enty rzekł; Nazywam się Hadaka Shiri, ale możesz na mnie mówić Hyena jakby interesowało~ - Radość w głosie dryfowała. Był szczęśliwy z takiego obrotu spraw. Przynajmniej mógł z kimś porozmawiać. I to go uszczęśliwiało do granic możliwość. Nie mówiąc o tym, że się napala wciąż na jej osobę. Ale pomijając ten fakt. Tak więc co postąpi teraz dziewoja z tym fantem?

Nieznajoma wiedziała z kim miała do czynienia. Wymordowanym, który napalił się na nią całkowicie. Z każdą sekundą jego zwierzęcy instynkt, mówił mu by wziąć ją siłą. Lecz odrzucał te myśli. Wbrew pozorom nie chciał zatracić rzekomego człowieczeństwa. Jakim mógł się jeszcze chełpić. Wciąż machał ogonem, trochę szybciej niż poprzednio. Denerwował się? Możliwe. Miał w końcu do czynienia z osobą, która co miała dość specyficzne podejście do samej siebie. W jednej chwili zaprzestał bawieniem się ogonem, a nawet jego wyraz na twarzy się zmienił. Już nie szczerzył się jak głupi do sera, bardziej zachował powagę. Przekręcił łeb w bok, obserwując ją bacznie i zarówno wysłuchując dokładnie każde jej słowo. Jak zahipnotyzowany. Nie miał zamiaru wtaczać jakiekolwiek wypowiedzi ze swojej strony, gdy mówiła. Chciał przeanalizować jej postawę. Ach... bardzo łatwo Cię podniecić, skoro reagujesz na kogoś takiego jak ja... chętnie zrobiłabym coś, abyś nie traktował mnie jak dziewczyny do zaliczenia. Te słowa odbijały się echem w jego głowie. Głównie te. W tym momencie znowu został wprawiony w ruch ogon, nie tracąc powagi z twarzy. Podjął się nawet decyzji by wykonać parę kroków w jej stronę. A gdy utrzymywał bezpieczną odległość dla niej i dla samego siebie, rzekł; Źle mnie zrozumiałaś. - Powaga od niego była czymś niespodziewanym. W końcu nie każdy mógł tego doświadczyć. Tak więc. Po tej krótkiej wypowiedział, westchnął i dalej skupiając swój wzrok na Fiammett. Teraz podjął się wyzwania by powiedzieć coś więcej, niż przedtem; Nie widzę zainteresowania u pospolitych osób. Nie są w żaden sposób interesujący. Ba. Są nudni i głupi. Bo nie rozumieją, że ktoś jest wstanie być inny od nich. I nie, nie mówię tu tylko i wyłącznie o wyglądzie. - Odparł zdenerwowany, choć mogło się na to nie wydawać na pierwszy rzut oka. Jedynie osoby znające jego zachowanie, mogły to stwierdzić widząc wyłącznie ogon. A skoro mowa o tej kończynie u Hieny, to on wariował. W szalonym tempie przemieszczał się na boki, nie mówiąc o tym co się działo w jego organizmie. Jego serce biło jak pojebane. I to z jej powodu. Dokonał znowu zaszczytnego ruchu - Jakim właśnie były kolejne kroki. Znajdował się bliżej jej osoby, nadal utrzymując powagę na twarzy. Choć stopniowo ją zatracając. Lekko skrzywił grymas twarzy, żeby przedstawiał uśmiech. Przy okazji kładąc swoje ręce na ramionach dziewczyny. Organ pompujący krew nie przestawał szaleć, nie mówiąc też o ogonie. Jednak pomijając te nieistotne fakty, trzeba zwrócić uwagę na kolejne wypowiedzi Hieny w chwili już zbliżenia się na taki dystans do zielonowłosej; Od sześćset lat jestem sam. Próbowałem z kimkolwiek nawiązać kontakt, nawet nie w ten sposób. Spotykając się z odrazą w moją stronę, albo niezrozumieniem. Przestałem liczyć o znalezienie osoby, która po takich słowach by nie uciekła. Bo zawsze myślały o najgorszym czynie z mej strony.  - Zwierzył się tym samym wyjaśniając jego zachowanie wcześniej. Przynajmniej w pewnym stopniu. Teraz mogła zrozumieć o co mu właściwie chodzi. Nie tylko o szanse spółkowania z kim popadnie - A możliwość pobycia z osobą dłużej. Niż zwykłą chwilę przy zwykłej rozmowie. Słabo okazywał uczucia przez te lata. I ukształtował w ten sposób chory sposób bycia, który odrzucał go od innych. Tak więc uchylił się lekko nad nią i przemówił chwilę później znów; Fiammett. Nie traktuje Cię jako dziewczynę do zaliczenia. Nie uciekłaś ode mnie. Po prostu... Szaleje. - Będąc szczery z całego swego serca powiedział. Nie wiedział jak zareaguje na to co teraz uczyni, ale... Chciał spróbować. Sięgnąć szansy. Bycia choć raz zrozumianym. Jako istotę rozumną i samotną. Zmrużył swoje żółte ślepka. Nie spuszczając z niej jeszcze wzroku. Zacisnął troszku dłonie na jej ramionach. Gniotąc nieznacznie materiał jej ubioru. Zbliżył swe oblicze ku niej. Układając swe usta z jej w pocałunku. Chwila prawdy nastała. Możliwe, że za szybko to uczynił, nawet nie czekając na reakcję ze strony jego nowo poznanej towarzyszki. Chciał dowieść prawdy o swych słowach. Czy zrozumie jego intencje? - Mało go to obchodziło. Niestety nie mógł odmówić szansie na znalezienie osoby, która by go traktowała jak istotę myślącą. Pominął część kwestii, która go mało obchodziła po kluczowych słowach z jej strony. Wiedział, że nie jest zwykła personą. Ba. Posiadającą moce nadprzyrodzone, które mógł usłyszeć z pogłosek o pewnych istotach. Podobnych do ludzi. Zresztą nie było to istotne. W chwili pocałunku, który nie trwał co prawda długo, bowiem go przerwał tym samym oddalając twarz od jej. Ulżył jej ramionom na tyle by się czuła swobodnie. Jego ogon się unormował, opadając przy tym. [/i]Przestał wykazywać się zdenerwowaniem, które go przepełniało wcześniej. Jedynie serce wciąż u niego wariowało. Jego twarz sama mówiła za siebie - Miał na jej punkcie już fioła. Wręcz mu odbijało. Gdyby znał pojęcie czynnika, który idzie w parze z podnieceniem. Pewnie by o nim wspomniał. Tak więc pozostawił jej teraz wolną wolę. Zrozumie wszystko. Nawet już niechęć do jego osoby. Wtedy przynajmniej będzie wiedział, że nowe życie nie jest tak piękne jakby mu się wydawało. W tym momencie mogła ujrzeć w pełnej krasie jego osobę. Szybki oddech. Powiększone, zwierzęce źrenice, które wciąż skupiały się na dziewczynie. Pomijał naprawdę wiele rzeczy. Nawet kwestię pesymizmu, który mógł wywnioskować poniekąd. Po prostu się zadurzył w niej. I to od zwykłej chwili. Zatem stwierdzenie dzikus jest w pełni sensowne w tej sytuacji.