Astira nie mogła ukryć zdziwienia, gdy nie dość, że trafił tylko jeden z jej pocisków paraliżujących to jeszcze w cholerną nogę a nie tam, gdzie pierwotnie celowała. No przecież nie piła dzisiaj!...zbyt dużo!
- Kurwa mać.- Warknęła pod nosem. To samo przekleństwo wyrwało się z gardła Bones'a, który poczuł jak krew zalewa jego lewą rękę. W tej chwili pozostało dwóch... Jeden leżał i przez najbliższy czas nie będzie w stanie im zaszkodzić. A to oznaczało, że było trzech na dwóch.
Bones i Astira wstali, całkowicie porzucając swoje dotychczasowe kryjówki, tylko Czerwony wciąż leżał na śmieciach i korzystając ze swoich gogli dokładnie odmierzał odległości, siłę wiatru i wszystko, co mogłoby mieć wpływ na to, by nie pozwolić sparaliżowanemu więcej wstać. W stronę leżącego żołnierza poleciało kilka nabojów, mających zamiar go zabić a jeżeli nie zabić to przynajmniej zranić na tyle mocno, żeby nie był wstanie już wstać.
Łowczyni zwróciła uwagę na żołnierza z szablą. Jak ona nienawidziła, gdy ktoś zamierzał się na nią z bronią białą. Wiedziała, że to jest ten moment, w którym musi go wyeliminować jak najszybciej, ponieważ w przeciwnym wypadku zapewne zdąży do niej doskoczyć a wtedy będzie względem niego bezbronna. Przymknęła oczy po to, by zaraz je otworzyć i spojrzeć na niego przez artefakt Foclusa tkwiący w jej uchu. Miała zamiar szybko wyszukać najsłabszych, najbardziej chorych i najbardziej niebezpiecznych dla żołnierza punktów na jego ciele po to, by zaraz wyciągnąć z kabury drugi pistolet i ostrzelać niebieskiego salwą zwykłej amunicji naturalnie celując w wypatrzone punkty.
Bones dobył swojego pistoletu, za którego pomocą miał zamiar osłaniać łowczynię, ale zamiast skupić się na patrolowcu z szablą, wycelował go w pana z bronią palną. On nie bawił się tak jak Astira, dlatego jego głównym celem było po prostu czoło żołnierza.

Bones- Strzelanie ostrzami- Odnowa 2/2
Astira- Pociski paraliżujące 2/3; Artefakt Foclusa 1/1

Czerwonemu i jego goglom nie umknęło, że jeden z wojskowych postanowił schować się za śmieciami. Dał znak Bonesowi, bo stwierdzając, że łowczyni poradzi sobie sama z jednym rannym już żołdakiem, postanowili zająć się tym zdrowym. Oboje więc podnieśli się ze swoich kupy śmieci i po prostu zeskoczyli w dół, w kierunku miejsca, w którym przed chwilą z oczu zniknął im wojskowy. Zaszli go z dwóch stron, tak by ewentualnie ograniczyć jego możliwość manewrową i oboje wycelowali w niego swoje pistolety, by następnie po prostu w niego strzelić, naturalnie z zamiarem zabicia. Jeżeli udało im się bezproblemowo dobić żołdaka, nie przejmując się zasadą dotyczącą bezczeszczenia zwłok, przeszukali go z zamiarem zabrania mu wszelkiej broni i innych cennych rzeczy.
Astira w tym czasie klnęła pod nosem w wyniku rany rozpieprzającej jej nogę. Miała wrażenie, że jej ciało było już jedną wielką blizną, bo co zdążyła się wyleczyć u Adama to zaraz była kolejna akcja, na której mogła być pewna, że znowu jej się coś stanie. Taki był z niej badass... ale sukienki to już nigdy w życiu nie ubierze. Z resztą. Nawet nie planowała. Nie pasowało jej to do imażu. Nie spodobało jej się to, że w wyniku rany postrzałowej zmarnowała okazje, by przedziurawić mężczyźnie wątrobę albo inne wrażliwe miejsce. Chociaż jedno w tej sytuacji było dobre, wykluczyła możliwość tego, że doleci do niej ze swoją bronią białą. Celując więc w niego wciąż ze swoich broni, skierowała celowniki w stronę jego klatki piersiowej z zamiarem zrobienia mu z klatki piersiowej żółtego sera z dziurami.
Jeżeli jej się to udało i żołnierz padł na ziemię pozbywając się ostatnich tchnień życia, świetnie. Jeżeli nie... wtedy potraktowała go jeszcze paroma pociskami, albo wsparli ją chłopacy.
W każdym razie powinno im się udać pozbyć pozostałych dwóch patrolowców.

Gdy pozbyła się wroga, łowczyni po prostu usiadła na dupie na jakiejś większej górce śmieci i wypuściła ze swoich ust wiązankę przekleństw.
- Kutas mnie postrzelił!- Warknęła i ze swojego plecaka wyjęła swoją seteczkę wódki i niewiele się nad tym zastanawiając... oblała ranę wlotową na swojej nodze. Zacisnęła zęby, by stłumić krzyk, który wydobył się przy tej czynności z jej ust. Nie miała teraz czasu na wyciąganie kuli z nogi. Będzie się musiał zająć tym Adam, a na razie musiała to jak najlepiej opatrzyć i po prostu starać się ignorować ból. Resztę setki dopiła, a następnie nożem nacięła dół swojej koszulki i oderwała jej kawałek, by potem zawiązać go na łydce w miejscu rany.
- Trzymasz się?- Odezwał się czerwony, gdy wreszcie razem z Bones'em zbliżyli się do swojej towarzyszki.
- Tak, tak. Przeszukajcie martwych, weźcie wszystko co przydatne i lecimy szukać dalej.- Łowcy zrobili tak, jak powiedziała. Poszli przeszukać pozostałe martwe ciała. Ona w tym czasie uzupełniła magazynki w swojej broni, to samo po drodze do ciał zrobili chłopacy. Nie obeszło się też bez rozpalonych papierosów, które pojawiły się we wszystkich trzech mordkach.
-Musimy mieć nadzieję, że więcej się ich tu nie pojawi. Musimy się rozdzielić, wtedy ogarniemy większy obszar i zrobimy to szybciej.- Wszyscy przytaknęli, godząc się na tę decyzję i rozeszli się w dwie strony. Akai poszedł razem z Astirą, by ranna niedorajda jeszcze gdzieś nie umarła po drodze. Bones poszedł sam. Cel znali wszyscy.
W szybkim tempie Bones zniknął pozostałej dwójce z oczu. Wlazł za dwie większe góry śmieci, by tam poszukać części do składaka. Astira i Czerwony skupili się na poszukiwaniu elementów do protez, a pomóc im w tym miały gogle Czerwonego, który starał się możliwie jak najdokładniej przeszukiwać teren wokół nich.

Szybko i na temat, żeby się nie rozpisywać...
Astira cała szczęśliwa ze znalezionej apteczki, poświęciła chwilę czasu na nieco dokładniejsze oczyszczenie rany i porządne opatrzenie jej. Ostatecznie nawet, mocno zaciskając zęby i wyjąc z bólu, wpakowała końcówkę kombinerek w swoją ranę i wyciągnęła tkwiący w niej nabój. Ból i naruszenie rany jeszcze bardziej utrudniło jej chodzenie, ale przynajmniej pozbyła się żelastwa.
Każdy przydatny fragment plastiku był szybko chowany do plecaka. Wszystko, co wyglądało na przydatne, lądowało w plecaku.
- Rama i zbiornik!- Krzyknął Bones, Akai zaraz do niego podbiegł zostawiając Astirę samą. Chwycili oboje obie części i postanowili zanieść je do samochodu.
- Świetnie... Ale to wciąż za mało!- Krzyknęła za nimi łowczyni, kuśtykając pomiędzy górami śmieci. Czyli co jeszcze...? Metal, kable i przewody, skrzynia biegów, bańka na protezę dla Kami no i ten nieszczęsny układ scalony i kamerka. Na te ostatnie dwie rzeczy liczyli chyba najmniej ale nie można tracić nadziei.- Wy szukajcie skrzyni biegów, wszelkich kawałków metalu i przewodów! Ja poszukam reszty na protezę!- Wrzasnęła, mając nadzieję, że panowie ją usłyszą i zaczęła swoje poszukiwania, tym razem skupiając się konkretnie na trzech rzeczach: bańce, układzie i kamerce. A nuż się coś znajdzie. Użyła nawet artefaktu foclusa, mając nadzieję, że prześwietlenie tych gór śmieci w czymś pomoże.
Akai i Bones w tym czasie odnieśli zbiornik paliwa i ramę do bagażnika, wracając zatrzymali się przy jednej z góry śmieci, które jeszcze nie oglądali, ale też nie na tyle daleko, by zgubić Astirę z oczu. Tak jak im kazała, zbierali do plecaków każdy kawałek metalu, który mógł być przydatny, z wszystkiego co się dało wyrywali kable i przewody, przy okazji rozglądając się za skrzynią biegów.

Artefakt foclusa- 1/1

Nie było sensu przeciągać struny... Musieli cieszyć się z tego co znaleźli bo skoro przyjechał nowy transport to mogli szybko wezwać posiłki, gdyby ktoś ich zauważył. No i nikt z nich nie skupił się jakoś specjalnie na ukryciu zwłok...
Szybko wpakowali się do samochodu z całym łupem, z jednej strony zadowoleni z tego, co udało im się znaleźć, a z drugiej nie do końca bo przecież to nie było wszystko, po co przyjechali. No... ale nie można mieć wszystkiego. Na tę chwilę musiało wystarczyć.
I pojechali. Z czego Astira wysiadła po drodze, informując chłopaków, że- tak, mimo rany w nodze- idzie usiąść nad strumieniem, żeby zagarnąć trochę czasu dla siebie, a Panowie pojechali odstawić łupy do technika w ściekach.

[z/t]