Pokój nr 9 [buda Stefa]

20.08.20 1:16 • Pokój nr 9 [buda Stefa]

Swąd tanich fajek miesza się z wszechobecnym zapachem wilgoci. Większość niewielkiej przestrzeni zastawia łóżko polowe, metalowa szafka jakby wywleczona ze szkolnego korytarza oraz stół, a raczej stare drzwi na dwóch kulawych koziołkach. Ściany ze szczerbatego kamienia, obklejone wszędzie gazetą i notatkami, w wielu miejscach porastają glonem, gdzieniegdzie wystaje uschnięty korzonek. Główną atrakcją blatu jawi się sponiewierane radio, kilka skrzynek z narzędziami, które walają się również po podłodze, przypominająca jeża zapchana popielniczka, kilka poplamionych arkuszy papieru i na wpół otwarta apteczka. W samym rogu mebla straszy obtłuczona manekinowa głowa, której rysy starły się pod palcem czasu - honorowe miejsce na maskę gazową, z którą Kontraktor rzadko kiedy się rozstaje. Gdzieniegdzie stoi oparty jakiś przyrdzewiały znak drogowy albo oznaczenie instalacji elektrycznej. Z drzwiczek szafki a to wystaje wyciągnięta komuś z gardła bluza, a to wypełza ku światłu zapomniana nogawka spodni, nie wspominając o armii wyzwolonych z okowów cywilizacji skarpetek. To co nie mieści się na żadnej powierzchni płaskiej, wepchnięte zostało w jedno z powykręcanych wilgocią pudeł, zastawiających podłogę, półki w kącie albo ciemność pod łóżkiem. Wszystko to oświetla pojedyncza żarówka zawisła na spracowanym kablu, która byłaby naga, gdyby nie prowizorycznie skonstruowany stelaż burego abażura. Wnętrze nie należy może do najprzytulniejszych, ale hej! Przynajmniej, kurwa, własne.