Dźwiękoszczelna sala o niedużej powierzchni, która w swoim gmachu jest w stanie pomieścić nie więcej niż pięćdziesiąt osób naraz. Ulokowana w samym centrum miasta, między jednym a drugim barem. Dzięki panującej tutaj dobrej akustyce i lokacji została przeistoczona w sale koncertową. To tutaj miejskie lub (zdecydowanie rzadziej) zagraniczne zespoły dają koncerty – przede wszystkim w weekendy. Ale zwykle, aż do momentu, kiedy nie zbliża się impreza, sprawia wrażenie opuszczonej. W środku, wyposażona w najnowszy sprzęt nagłaśniający, jest rajem dla sympatyków mocniejszych brzmień, ale z zewnątrz wygląda jak speluna – zabieg celowy, owijana nieciekawą sławą. Pierwsze pojawiły się plotki, zapewne rozpuszczone przez samego właściciela w celu rozreklamowania tego miejsca, które w zastraszającym tempie obrosły w mit. Ponoć w rytm brzmienia muzyki, młodzi łykają nieprzeznaczone dla ich żołądków używki, chociaż, jak do tej pory, mimo wielu nalotów i dyskretniejszych śledztw, nikomu nic nie udowodniono, ani tym bardziej nikt nie został przyłapany na gorącym uczynku z narkotykami w ręku. Co kilka lat powstaje petycja od zatroskanych rodziców o zamknięciu tego interesu, ale budynek nadal stoi tak, jak stał i cieszy się coraz większym zainteresowaniem, głównie wśród spragnionej rozrywki młodzieży, która ma dość ciągłego ślęczenia przed książkami.