Aktualna pozycja niezidentyfikowanego stworzenia dawała ułudne poczucie chwilowego wytchnienia oraz ulgi. Przynajmniej nie mógł ich zaatakować znajdując się na dachu. To z kolei otworzyło przed uwięzioną w pociągu czwórką nową drogę ucieczki. Wystarczyło jedynie dostać się do nieopodal zaparkowanego samochodu. Hazama spojrzał zaskoczony na Ruukę, do samego końca nie będąc przekonanym, czy aby na pewno jest to najlepsze rozwiązanie. Jednakże ostatecznie usłuchał go. Nie mógł zignorować rozkazu, zwłaszcza kiedy sam zadecydował, że podczas kiedy ich dotychczasowy dowódca był ranny, to właśnie młody ochotnik miał zająć najwyższy stołek. Nawet, jeżeli było to tymczasowe.
Ułożył kobietę ostrożnie na ziemi i skinął w stronę A.D.O.U, aby podał mu wcześniej zabraną apteczkę. Pospiesznie rozpoczął opatrywanie kobiety, choć było to raczej dość trudnym wyzwaniem biorąc pod uwagę panujące dookoła warunki.
W chwili, gdy kończył zawiązywać ostatni bandaż na jej rannym udzie, z urządzenia, które trzymał Ruuka zaczęły dochodzić narastające trzaski. Na tyle głośne, by stworzenie znajdujące się na dachu zastygło w bezruchu, zapewne nasłuchując. Krótkofalówka momentalnie "umilkła", gdy tylko koci android rozpoczął pracę nad nim, przygotowując, zdawać się mogło, ostatnią linię obrony małej grupy.
"Ładunek gotowy do użycia Sir."
Hazama skinął głową, sięgając po urządzenie kierując się powoli w stronę wyjścia. Jednakże nim zdołał zrobić trzeci krok, na zewnątrz rozległ się odgłos odpalonego silnika samochodowego, a następnie głośny pisk opon, który został zwieńczony hukiem i uderzeniem w wagon. W drzwiach wyłonił się zdyszany i cały we krwi Toyotoshi.
- Szybko! - krzyknął do was, znikając we drzwiach. Na dachu rozległ się rumor, zwiastujący kolejny atak stwora. Hazama nie myślał zbyt długo, gdy odwrócił się w stronę drugiego wagonu, zamachnął się i rzucił urządzeniem przed siebie. Krótkofalówka zniknęła w odmętach białej sieci i sekundę później zaczęła wydawać z siebie głośne syki, trzaski i zakłócenia. Odgłos na dachu zniknął na krótką chwilę, dając wam jeden, spokojny oddech. A potem huki rozległy się dalej, dobiegające wzdłuż wagonu, wieńcząc dźwiękiem rozbijanej szyby jednego z okien. Potwór był w drugim wagonie. Mieliście parę sekund. Może kilkanaście.
Hazama wycelował w tamtą stronę, gotowy do strzałów, powoli cofając się do tyłu, w stronę wyjścia gdzie, najprawdopodobniej, znajdował się podstawiony samochód.





Mayhem - rana na lewym udzie, krwawi obficie, czujesz pieczenie; rana prawego ramienia (głęboka rana; szarpana; ubytek skóry oraz mięśni; mocno krwawi; przeraźliwe piecze).
A.D.O.U - uszkodzony korpus, niegroźne.

1. Każdy z was rzuca na ciche poruszanie się. Próg powodzenia wynosi:
Ruuka - 10 (40 w przypadku jeżeli postanowi nieść Mayhem).
Mayhem - 50 (jeżeli idzie sama. Jeżeli Ruuka postanowi ją nieść, Mayhem nie musi rzucać).
A.D.O.U - 5

2. Dodatkowo:
Mayhem rzuca na powstrzymanie jęków z racji odniesionych ran. Próg powodzenia wynosi 30 (jeżeli posiadasz umiejętność wysokiego progu bólu, możesz dodać sobie 10 punktów do rzutu kostką).
A.D.O.U rzuca na dźwięki wydawane z powodu spięcia, jakie powstało. Próg powodzenia wynosi również 70.

3. Jeżeli rzut na ciche poruszanie nie powiedzie się (bądź w przypadku Mayhem i A.D.O.U rzut z 2 punktu) musicie rzucać na refleks. Próg powodzenia wynosi:

Ruuka - 10.
Mayhem - 60.
A.D.O.U - 20.

4. Bonusy z umiejętności = +10.

Działania Hazamy, choć jak się okazało sporne i kontrowersyjne, mimo wszystko przyniosły ze sobą oczekiwany skutek. Stwór najpewniej zainteresował się nowym źródłem dźwięku, toteż stłamszona w wagonie cała czwórka kupiła sobie nieco czasu na ewakuację. Hazama nie skomentował nagłego przypływu samodzielności ze strony Mayhem, co uznał za szczyt głupoty. Skoro tkwili w tym razem, to powinni się wspierać, w każdej sytuacji. Nie odezwał się jednak, pozostawiając resztę rekrutowi, który zdawał się być najbardziej opanowany z nich wszystkich. Ruszył w stronę wyjścia, tylko raz odwracając się za siebie, by rzucić szybkim wzrokiem w stronę drugiego wagonu, jakby w obawie, że lada sekunda w drzwiach stanie potwór.
Potwór, tak, to było doskonałe określenie. A myślał, że to Wymordowani byli potworami.
- Dalej, wsiadajcie. - warknął Toyotoshi, wyraźnie dając im tym do zrozumienia, żeby się pospieszyli i usiedli do tyłu.
- Nie tym razem. - odpowiedział Ruuce, znikając w samochodzie, w którym znajdował się do tej pory jedną nogą. Cicho zamknął za sobą drzwi, choć nawet jakby nimi trzasnął, to dźwięk utonąłby w odgłosie odpalonego silnika.
Z tyłu samochodu, między siedzeniami siedział skulony Temura. Cały drżał i coś mamrotał pod nosem. Dopiero kiedy zbliżyło się do niego bliżej, można było zauważyć coraz to bardziej zwiększającą się kałużę krwi pod nim i brak prawej ręki poniżej łokcia. Zaciskał kurczowo palce lewej na ramieniu, z trudem powstrzymując głośne krzyki bólu.
Straty były wielkie, ale przynajmniej wszyscy żyli.
Póki co.
Gdy ostatnia osoba wsiadła do samochodu, Toyotoshi bez słowa nacisnął gaz do dechy i ruszył gwałtownie. W lusterku Ruuka mógł dojrzeć, jak z wagonu wyskakuje bestia zwabiona głośniejszym odgłosem, ale, na całe szczęście, nie ruszyła w pogoni za samochodem.
Byliście bezpieczni.



Mayhem - rana na lewym udzie, krwawi obficie, czujesz pieczenie; rana prawego ramienia (głęboka rana; szarpana; ubytek skóry oraz mięśni; mocno krwawi; przeraźliwe piecze).
A.D.O.U - uszkodzony korpus, niegroźne.

1. Wracacie do bazy. Zacznijcie tam pisać.