//Przepraszam za brak odpisu. Zapomniałem o tym wydarzeniu ;/ //

Meforael podążał za swoją eskortą do miejsca, gdzie piroman zostawił po sobie jakieś ślady. Anioł był pewny, że będą one dla niego wystarczające do znalezienia zamachowca, jakkolwiek mało spójne i istotne mogłyby być dla innych. Niemniej jednak, coś mu wpadło do głowy. Ostatnimi czasy zrobiło się dosyć głośno o dziwnych istotach, które nawiedzały Desperację. Z pewnością nie były one ludźmi, mało prawdopodobne by byli wymordowanymi. Nie wiadomo do końca czego chciały, ale jedno było pewne - nie zamierzały zrobić niczego przychylnego temu światu. Może warto byłoby więc z nimi porozmawiać? Dodatkowo, zaraza, która wybuchła w barze "Przyszłość" była niepokojąca. Czy można to było wszystko połączyć? Pojawienie się tych istot, zamach na szpital oraz zarazę?
Anioł sam nie wiedział co o tym sądzić, ale pewne było to, że zamyślił się do tego stopnia, iż przywalił dzbanem w kawałek sufitu. Zatrzymał się i syknął pod nosem z bólu. Dotknął dłonią miejsca, które bolało najbardziej i poczuł, że jest tam delikatne rozcięcie. Dodatkowo, ból głowy jak się pojawił chwilę potem może i nie był jakiś silny, ale z pewnością irytujący. Westchnął na swoją niezdarność.
"No nic, i tak niedługo się zagoi", pomyślał, po czym ruszył dalej schodami w dół, tym razem bardziej zwracając uwagę na otoczenie. Nie chciał znowu doznać jakiegoś durnego urazu przez własną głupotę lub roztargnienie. Zresztą, wielce prawdopodobne było to, że piroman wciąż kręcił się gdzieś w okolicy, więc musiał być czujnym. Meforael tak na prawdę nie wiedział z kim miał do czynienia i jak silna była ta istota.

Zapamiętał otoczenie oraz wszelakie szczegóły i ślady, które później mogłyby go doprowadzić do Piromana. Tymczasem chciał skupił się na jednym zadaniu jakim było rozbrajanie bomb. Wydawać się mogło, że w ułamku sekundy znalazł się w drugim pomieszczeniu, w którym nie doszło do feralnej eksplozji. Podchodząc do kolejnej konstrukcji, zauważył, że była bardziej staranniej wykonana, co tylko sugerowało, iż w piwnicy mężczyźnie rzeczywiście musiało się śpieszyć. A zauważając ślad nadpalenia tylko szczęśliwie nie doszło tu do tragedii.
Nier mniej więcej już wiedział, na czym polegała jego konstrukcja i wbrew temu, że było tu więcej kabelków, sądził, że ta bomba będzie działała na tych samych zasadach co poprzednio. Nim jednak wziął się do rozbiórki, wolał się stuprocentowo upewnić, czy aby na pewno. Przyglądał się więc z dokładnością, zapamiętując każdy możliwy szczegół i chcąc zauważyć ewentualną zmianę, a jeśli wszystko było w porządku, łącznie z otoczeniem, bo w końcu bezpieczeństwo swoje i innych przede wszystkim, zabrał się do ryzykownej roboty, wspierając się swoimi narzędziami, które miał. Zaś robił to rozważnie i ostrożnie, nie chcąc spowodować przy tym niepotrzebny wypadek, bo coś czuł, że gdyby ta bomba wybuchał, mogłaby spowodować większe szkody niżeli ta, którą rozbrajał w piwnicy.

W połowie drogi zatrzymał się. Poczuł wibracje w kieszeni. To był jego telefon - w tym miejscu zasięg był wyjątkowo w porządku, choć nie można go równać z tym, jaki znajdował się w M-3. Na moment przeprosił osoby, które prowadziły go do kolejnej bomby. Przeprowadził krótką rozmowę, a po niej przeczesał sobie nerwowo włosy i spojrzał się po obecnych osobach.
- Wybaczcie, ale muszę iść. Mam coś nagłego do załatwienia i nie będę mógł Wam więcej pomóc. Ale powodzenia Wam życzę - odparł, a po tych słowach poprosił anioła, który go wprowadził, aby wyprowadził go z tego budynku. Prawdą było, że nigdy nie widział siebie w roli bohatera, dlatego nic dziwnego, że w połowie zrezygnował z pomocy, którą im zasugerował.

z/t

|| To wydarzenie nie ma większej przyszłości, dlatego wychodzę stąd, ponieważ nie mam zamiaru już dłużej trzymać tu swojej postaci, którą chciałbym w końcu ruszyć.

Meforael nagle zatrzymał się. Zastanowił się jeszcze raz nad swoimi powodami bycia tutaj i doszedł do wniosku, że była to dla niego strata czasu. Obiecał sobie, że osiągnie swój cel, a znalezienie piromana było mu nie po drodze. Może, jak dobrze pójdzie, to ten zamachowiec narobi jeszcze nieco zamieszania, a jemu da to czas na poczynienie pewnych przygotowań? Postanowił więc zawrócić i wyjść z tego budynku. Gdyby dach mu się na łeb zawalił, to nawet on by tego nie przeżył. A przynajmniej jego cielesna powłoka. Powiadomił osoby, które go tutaj sprowadził o swoich zamiarach. Wiedział, że mógł w tym momencie wyjść na tchórza, ale miał to gdzieś, w zasadzie.
Gdy był już poza budynkiem, to skierował się w stronę swojego domostwa.

z/t

|| Wychodzę z takich samych powodów jak Nier ||