Jadźka beknęła porządnie po zjedzeniu broni myśliwego, wypluwając z siebie jedynie małą śrubkę, której nie zamierzała trawić. Bo po cóż psuć sobie zęby i żołądek takim żelastwem, prawda?
Po zmianie otoczenia Jadźka dzięki swej błyskotliwej logice doszła do wniosku, że w poprzedniej bajce najpewniej wszystko skończyło się dobrze, dlatego też przeskoczyli do innej. W sumie mało urodziwej i ciekawej, nie żeby Jadźkę interesowały inne bajki. Tylko miotła, miotła i jeszcze raz miotła.
Bo ciężkim spotkaniu z ziemią prychnęła cicho wypluwając sporą część piachu, który w bezczelny sposób wdał się pomiędzy jej trzcinkę. Khe khe. Niedobry piasek.
Koszyczek z dziwnym zgrzytaniem przeturlał się pod nogi Koturka i poruszając długim językiem na wszystkie strony, sapnął niezadowolony.
-Ale mnie podnieść, co? Tak na ziemi nie mam zamiaru leżeć! - jęknęła Jadźka i teatralnie wywróciła oczami. No cóż to się dzieje z młodzieżą? Za jej czasów coś takiego było nie-do-pomyślenia. Szanowało się starszych. Bez względu na to, jak wyglądali i jak się prezentowali. Kiedy Koturek już ją podniósł (zakładając, że w ogóle to uczynił), Jadźka rzuciła rekonesans otoczenia. Dobra, czyli co? Teraz kraina tych chodzących hipopotamów? Uech, ależ to upierdliwe.

Dookoła panowała idealna cisza. To zapowiadało jedno. Burzę. Istne piekło, które lada chwila rozegra się przed ukochanym domkiem Jadźki. Będąc jeszcze pod postacią koszyczka, kobiecina zaczęła drżeć, wprawiając w wibracje dłoń Koturka. Nie, nie ze strachu. Ale ze wściekłości. Aż się w niej zagotowało. Rachu ciachu koszyczek przeobraził się na powrót w kobiecinę i ściskając swoją połamaną i posklejaną różdżkę, ruszyła w stronę dwóch małych klusek.
-Wy parszywe twory fast foodów! Ja Wam dam zjadać czyjąś własność! Cholery śmierdzące! - Jadźka wygrażając się jak tylko może dopadła do jakże biednych dzieci i poruszyła nad sobą różdżką niczym jakimś lassem. Wymówiła dziwne słowa i puff~, w miejscu dwóch małych tłustych dzieci znalazły się dwa, tłuste ogórki z oczami. Kobiecina zachichotała jak szalona i schyliła się po jednego. Na nic nie zdały się ich kwiki i jęki, kiedy Jadźka wgryzła się ze smakiem w jednego. Żując zadowolona chwyciła drugiego ogórasa i przyglądała mu się przez chwilę, kiedy kończyła zjadać poprzedniego. Odwróciła się w stronę Koturka i Bambusa sugestywnie pokazując, czy mają ochotę na ogóra. Jeśli nie to sama go zjadła. Oblizała usta i poklepała się po brzuchu, szczęśliwa i najedzona. No, przynajmniej ocaliła swój cenny dom! Chociaż i tak był w dość opłakanym stanie. Smutek.

Mam pomysł. Skoro zostaliśmy sami, to zróbmy yolo totalne i imprezę hardo. Niech nasze trio, składające się z Bambusa, Koturka i Koszyczka zaszaleje i pojedzie na trip po baśniach. Walić tego złego i przebiegłego królika. Przecież już nie udało się ocalić krainy Muminków. Czy to nie oznacza, że cała sprawa z grubsza jest przegrana? Już jebać ten płaszczyk Czerwonej, przecież ma ich od cholery. A Jadźce załatwimy nową miotłę, lepszą. Podpierniczymy Harry'emu Potterowi. I wszyscy będą hepi.
Koturek wycofała się zgrabnie na pod, obserwując co wyczynia wiedźma i grubasy, które zjadały jej dom. Zabawne, ale nie w tej chwili. Gdzie ta cholerna kokaina? O, jeeeest. Czerwony wystawił rękę, nasypał kreskę na swoją dłoń, wyrównał ją palcem i wciągnął z zawodowym doświadczeniem. Prychnął cicho i zakręcił nosem. No, od razu lepiej.
Podszedł do Bambusa i przekazał mu co wymyślił. Niby mógłby dyskretnie, ale po co, skoro można...
- Jebać te bajki. Chodź, zabawimy się. Słyszałem, że w Zasiedmiogórogrodzie mają dobre kluby. Rozkręcimy trochę Jadźkę, niech zapomni o tych cholernych dzieciakach i swojej miotle. Hm?