Ogłaszamy nabór do eventu bajkowego pod nazwą "I ty możesz być księżniczką Disneya"!
Wraz ze zgłoszeniem swojej osoby należy przedstawić koncept, którą z postaci chce się odgrywać - pełna dowolność przy wyborze. W kilku zdaniach. Im bardziej udziwniona i odbiegająca od kanonu, tym lepiej!
Event ruszy po kilku dniach od ustalenia listy postaci oraz po tym, jak dopracowany zostanie scenariusz.

MG poszukiwany na wczoraj.

A teraz zwolnijcie wyobraźnię ze smyczy i do dzieła.

Zarzucam na plecy czerwony płaszczyk, zakładam kaptur, biorę Koszyczek (moją BFF) pod rękę i ruszam na spotkanie przygodzie. *werble* Zwą mnie:

Jestem jednostką niezależną, "YOLO SWAGOLO" prowadzi mnie przez zawiłą ścieżkę życia. Mam już naście lat i nikt mi nie będzie mówić co mam robić. Mama mówi, że przechodzę "bunt nastolatka", ale to nieprawda. Mam swoje zdanie i swoje poglądy. Wcale nie ruszyłam do babci, aby zanieść jej leki i smakołyki, bo ta stara ropucha niedługo umrze. Tam, za zakrętem prowadzącym do lasu często odbywają się nieumówione spotkania. Jeden z gangu Krasnoludów handluje dragami. Koleś ma najlepszy towar w całej krainie. Daje niezłego kopa. Wilki zaczynają mówić, Leśniczy zaczyna szczekać. Moją misją jest przerwać monotonię życia. Wszystkie nierówności i przeszkody na swojej drodze rozdepczę moimi czerwonymi glanami, które zajebałam Dorotce. Nie są jej potrzebne, Oz i tak wygra. W ogóle słyszałam, że puszcza się z Blaszanym, ale nie ma potwierdzonego info w tej kwestii. Mój świat wiecznie wiruje, najwyraźniej wstrzykiwanie dożylnie wyciągu z Marihuany to nie był najlepszy pomysł w moim życiu, ale hej, przynajmniej mam ubaw. Wszystko jest tęczą, nawet menel za Biedrą nią sika. Najarana brnę przez życie i szukam punktu zaczepienia.
Drugs, sex & Rock'n'Roll.

Tańczę, śpiewam, biegam, zjadam dzieci i pomarańcze. I czekoladę. Bo jam jest...




Sobie normalnie wybudowałam chatkę ze słodyczy a przyjdą Ci tu takie dwa smarki zwane Jaśkiem i Małgośką i normalnie zaczynają Ci wpieprzać ściany i okna! Nosz ja im dam! Tom chwyciła za miotłę, co nie? I jak pogoniłam ich, po dupie sprzedałam ze dwadzieścia razy to się smarki nauczyły. Ale inne wróciły! Moja magiczna miotła na której latam na sabaty nie starczy, tak więc zaczęłam smażyć dzieci i zjadać, a nawet dzielić się z innymi! Jako, żem magiczne stworzenie, to sobie przybieram postać super nastki (hłe hłe hłe) a wolnych chwilach przemieniam się w koszyczek. Bo wiecie, nie, każdy ma swoje hobby. Jedni lubią oglądać jakieś masakry, inni dotykać małych chłopców a inni ubierać pończochy. Ja to lubię być koszyczkiem. I wozić się po dzielni z Koturkiem. Moja BFF~ A bycie Koszyczkiem ma swoje plusy.
Pożeram wszystko co mi wrzucą do środka. Słodycze, leki, ręce, wnętrzności. Normalnie żyć nie umierać! Hłe Hłe Hłe.

btw. dorabiam jako woźna.

Jeśli myślicie, że bycie

jest pracą łatwą, z pewnością nigdy jedną nie byliście. Nie uczą tego na kursach. Nie ma jednej określonej książki która mówi ci co robić, kiedy myszki wcale nie są ślepe, dynia zamiast w karoce zamienia się w ropuche, a wielki ogr pyta, czy masz maść na ospę wietrzną dla jego dzieci.
I do tego te cholerne różdżki. Znaleźć właściwą, to jak wygrać z rakiem. I hivem. I alzheimerem. I łysieniem. I wysypką w dziwnych miejscach. I znaleźć igłe w stogu siania. A potem znaleźć Nemo.
To nie tak, że jestem nierozgarnięta. Po prostu zawsze chciałam być wiedźmą, ale mama mówiła, że nie mogę i kazała mi rozdzielać groch od ziarna. RĘCZNIE. Kurzajki nie rosną od tak sobie, a zęby nie wypadają na zawołanie. Jak na ironię, ilekroć próbuje czynić zło, wychodzi dobro. Zatrułam kiedyś jabłko. Zapytali, czy od początku miało smakować arbuzem i leczyć syfilis. A jak próbuje czynić dobro... Ta rzecz na ścianie w domu Kopciuszka to wcale nie był sos pomidorowy. Właśnie dlatego muszę się zajmować się damami w potrzebie. Jeszcze tylko 200 godzin prac społecznych i zwrócą mi licencje. Magia, taka trudna, wow. Czasami tracę wątek. Czasem dwa. Ewentualnie nie znajduje go przez siedem godzin.

Nie jest mi potrzebna żadna poduszka. Serio, nawet gleba wydaje mi się bardzo mięciusim posłaniem. Nazwiecie mnie leniem, ale ja jestem po prostu
No bo wiecie... Starzy skopali mi życie. Nie zaprosili na mój roczek jakiejś durnowatej, małej, kurduplastej, żylastej, wstrętnej "wróżki" (chyba ładniejsze określenie słowa "teściowa") i... *chrrrrrrr* Ohm! Cóż. Mówiąc w skrócie - wiedźma coś pomamrotała pod nosem i poszła w piz... znaczy poszła sobie. No i wiecie, jak to jest na dworach królewskich, mając księżniczkę jedynaczkę. Bale, impry, dawanie w żyłę po kątach, mnóstwo chłopców. Znudziło mnie wreszcie takie życie, więc pewnego dnia poszłam się po prostu... *chrrrrrr* ...powłóczyć po zamku. Jakaś stara jędza robiła coś na drutach i jak mnie nie dźgnie strzykawą! Nie wiem, co mi tam dała, ale ponoć przespałam setkę. Nie no... Nieźle się trzymam, jak na takiego starocia.
Nie myślcie sobie, że uratował mnie jakiś książę z bajki. Co prawda był jeden, który próbował mnie obudzić pocałunkiem (idiota?), ale tylko się przekręciłam na drugi bok i dalej... *chrrrr* ...amfa razy raz! Zaraz... Co? Nie, nie to chciałam... Kimałam dalej. Stwierdziłam, że wstanę jak zechcę, tak? Co mi jakiś, pożal się cały najniższy kręgu piekielny, smarkaty "królewicz" będzie rozkazywał? To nie ciapatlandia, a ja nie łażę w czarnych szmatach, zasłaniając swoją uroczą buźkę! Żyjemy w wolnym kraju, tsh.
Niestety, kiedyś jakaś inna wróżka (a może to ta sama?) dała mi jakiś dziwny sok. Trącał skarpetką dozorcy Mietka (oj, wierzcie mi, ta woń zabija), ale strasznie mnie suszyło po ostatniej imprezie. Od tamtej pory czasami nie wyglądam jak normalna księżniczka powinna. No i zasypiam w dziwnych momen... *chrrrrrrrrrr*

Jakosz nikt by się nie spodziewał ale jestem...

Powiecie, że pijak, złodziej i szowinista, ale spokojnie, ja jestem tylko...


Moje życie jest piękne, choć nie do końca. Wyobraźcie sobie, że jesteście zwykłą dziewczynką trochę pokrzywdzoną przez los, czyli ogólnie rzecz biorąc - zwykłą sierotą z ulicy, z nałogiem alkoholowym, tylko że gender i te sprawy, więc generalnie facetem, tylko nie z tym narządem, co trzeba. No i wiecie jak to bywa ogólnie w kryzysie wieku średniego - myślicie, że nadal jesteście piękni i młodzi, to wyrywacie księżniczki, chodzicie na balety, domu nie macie, bo po cholerę wam? W końcu jesteście KSIĘCIEM, uchodźcą ze swoich rodzinnych terenów, macie całe hordy księżniczek tylko czekających aż przyjdziesz i je okradniesz, wykorzystasz, a potem bezczelnie rzucisz, poszukując coraz to lepszych materiałów.
Bo wiecie, tak naprawdę to zawsze chciałem zostać królem, ale skończyło się tylko na zamiarach, kiedy po moich narodzinach okazało się, że mam starszego brata. I to w dodatku jakiegoś pieprzonego Pudziana, więc o morderstwie jak za czasów Nerona nie było mowy, to wyruszyłem w podróż. Przywykłem już do tego ciągłego braku stabilizacji w życiu, mocnych piąch księżniczek na policzku i ich ciągłych fochów, więc... no wiecie, jakoś żyje. Szczególnie, że wódka zawsze mnie wysłucha w trudnych chwilach.