Awkwardness 3

Niestety Matthew nie był jedynym, któremu dano dużo miejsca do zgadywania. Tak jak student mógł się tylko nudzić i denerwować przez brak wiedzy, tak S.SPEC miało ręce pełne roboty i...również się denerwowało. Tak to jest, kiedy ma się do czynienia z siłami wykraczającymi poza granice logiki. Moebius chyba nawet będzie musiał przemyśleć kwestię, czy nie wprowadzić do organizacji jednostki specjalizującej się w okultyzmie. Może nawet przekonać przetrzymywanego w bazie anioła, by stał się jej częścią? Czarnowłosy zaczął się zastanawiać, czy ktokolwiek w ogóle pomyślał o wyciągnięciu jakichś informacji od tejże istoty odnośnie bawiącego się w Jeźdźca Apokalipsy osobnika? Przypomniał sobie również o Argenie, choć po chwili odrzucił tę myśl. Anielski amant nie wydawał się zbyt obeznany z rzeczami wychodzącymi poza tematykę kobiet, alkoholu i samego Moebiusa.
Bohater mógł odpowiedzieć swemu rozmówcy na kilka sposobów, Wszystkie jednak nie odniosłyby raczej pożądanego skutku, skoro do tej pory blondyn nie wydawał się przekonany słowami Dyktatora. Przez tę odrobinę wyrozumiałości Hadrian chciał swoją wypowiedzią przynajmniej trochę usatysfakcjonować Matthew. Postawa tegoż praktycznie mu to jednak uniemożliwiała. Dziury w wiedzy o niebezpieczeństwie gnębiącym miasto również.
Przymrużył oczy, penetrując ich ni to znudzonym, ni to bystrym, spojrzeniem rozmówcę.
- A jakie odpowiedzi chciałbyś usłyszeć na te pytania? - zapytał.
Może Moebius nie rozmawiał z blondynem długo, ale zdążył już wywnioskować, że pomimo wieku ten należał do tej części społeczeństwa M-3, która potrafiła myśleć samodzielnie. Choć normalnie traktowałby to jako atut, obecnie było dość niekomfortowe.
- Zakładam, że już odpowiedziałeś na nie sobie samemu i masz może tylko nadzieję, że jakimś cudem powiem Ci coś lepszego. Jeżeli dotychczas moje słowa średnio Cię przekonały co do pracy i planów S.SPEC dotyczących całej tej sytuacji i waszego bezpieczeństwa, to raczej nie mogę tutaj nic więcej wskórać.
Wzruszył ramionami i opuścił ręce wzdłuż swego ciała.
- Koniec końców S.SPEC zrobi to, co trzeba i na co ma możliwości, by zagwarantować bezpieczeństwo miasta i jego mieszkańców. Ty i Verity jesteście częścią M-3, więc nawet podczas brania udziału w wymianie, być może nawet negocjacjach, was również będzie to dotyczyć.
Nie kłamał i nie wątpił, że jak przyjdzie co do czego, to jednostki odpowiedzialne za całą akcję będą robiły co mogły, by dwójka niewinnych cywili uszła cało, niezależnie od tego, jak przebiegnie ta cała wymiana. Zamiast wątpić w S.SPEC, Matthew powinien raczej wątpić w tego całego truciciela, że dotrzyma umowy. Chyba najwięcej właśnie od tego zależało. No i jeszcze od możliwości zlikwidowania tego gościa konwencjonalnymi środkami, zamiast zatrudniania do tego celu profesjonalnego egzorcysty z wieloletnim doświadczeniem. A najlepiej kilku dla świętego spokoju.

Failure and determination

Cicha odpowiedź Matthew nie napawała bohatera optymizmem. Wręcz przeciwnie, podziałała jako dowód, że słowa Hadriana nijak nie przekonały studenta. Żałował, że nie udało mu się załatwić sprawy w taki sposób, by Greenberg czuł się wręcz zmotywowany do współpracy w sprawie ukrócenia terroru truciciela. W pewnym momencie Moebiusowi, w akcie swoistej desperacji, aż zachciało się głośno poinformować swojego rozmówcę, że jeżeli będzie stawiał opór przy wzięciu udziału w akcji, to kolejna argumentacja bohatera nie będzie zbyt przyjemna. Zakładał jednak, że Matthew doskonale o tym wiedział, co w sumie też wzmagało jego negatywne nastawienie do wypowiedzi Hadriana. Bohater był świadomy podwójnej bezsilności, jaką musiał odczuwać student: tej spowodowanej machinacjami Jeźdzca Apokalipsy, oraz tej będącej wynikiem współpracy - bezsłownie wymuszonej - z S.SPEC. Miał przez chwilę nadzieję, że przynajmniej Verity okazałby się bardziej wyrozumiała. Żeby nie powiedzieć, że naiwna. Myśl ta trwała jednak krótko. Po doświadczeniu tak negatywnego nastawienia ze strony studenta, jego koleżanka, znajdująca się w identycznej do jego sytuacji, zapewne również była nieprzychylna planom S.SPEC oraz zapewnieniom jej członków. Hadrian przeklną w myślał uświadamiając sobie, że jego rozmówca zaraził go myśleniem w czarnych barwach. W obecnej sytuacji było to niedopuszczalne, szczególnie w przypadku głowy M-3. Moebius robił jednak dobrą robotę, nie dając po sobie niczego poznać.
Nie miał nic przeciwko kontynuowaniu tej rozmowy. Może spróbowałby wtedy podejść studenta z innej strony, stopniowo pokonując bariery w jego umyśle. Albo jeszcze bardziej go do siebie zrażając - oba scenariusze były jak najbardziej możliwe. Widząc jednak, że Matthew najwidoczniej miał już dość słuchania w kółko tego samego, albo po prostu coraz bardziej przytłaczała go obecność samego Dyktatora. Bez względu na rzeczywisty powód, Hadrian postanowił dalej nie męczyć swojego rozmówcy. Westchnął.
Nagle położył delikatnie prawą dłoń na ramieniu studenta. Spodziewał się, że od tego dość niespodziewanego gestu, Matthew wzdrygnie w zaskoczeniu. Hadrianowi to jednak nie przeszkadzało. Chciał tylko spojrzeć blondynowi w oczy. Bez słów chciał mu jeszcze raz przypomnieć, że S.SPEC zrobi wszystko w swojej mocy, by zapewnić miastu bezpieczeństwo. Rozmówca już wystarczająco się tego nasłuchał uszami i pewnie jeszcze będzie miał ku temu okazję, więc może niewerbalna wersja bardziej do niego przemówi?
Moebius poklepał Matthew po ramieniu i minął go, idąc w swoją stronę. Wiedział, że student miał Dyktatora już dość.
- Jak sam się nie stawisz, gdzie trzeba, to w końcu ktoś po Ciebie przyjdzie - odezwie się Hadrian, wciąż oddalając od blondyna -Do tego czasu postaraj się nie zrobić niczego nierozsądnego, dobrze?
Gdy był dostatecznie daleko, jego twarz przybrała wyraz mieszaniny gniewu i determinacji. Teraz jeszcze bardziej zapragnął załatwić sprawę truciciela, by przywrócić miastu ład i skład. Już nie tyle z obowiązku co prostej chęci udowodnienia Matthew, że to co Hadrian mówił kilka chwil temu, to nie było czcze gadanie. S.SPEC musiało odnieść sukces.
Po drodze poinformował jeszcze jednostki przez przepustkę, by w razie co zaopiekowały się Greenbergiem. Nie miał tutaj niczego złego na myśli, tylko rzeczywistą troskę o dobro chłopaka.

[z/t]