Kwatera urządzona w stylu japońskim. Pierwsze co widzimy to genkai w którym podłoga wyłożona jest kafelkami jak również znajduje się tu wejście do łazienki. Następnie po pokonaniu małego stopnia widzimy pokój wyłożony matą tatami. Na prawej ścianie rozciąga się szafa wypełniona wszelakiej maści książkami i pudełkami od gier. Zaś przy lewej stoi szafa z ubraniami i leży futon nad futonem widzimy również typową wentylację dla japońskich mieszkań. Na wprost od wejścia mamy jedno okno z moskitierą, przed którym stoi biurko z komputerem oraz krzesło. Oprócz tego koło biurka stoi osuszacz powietrza który raczej nie spełnia swojego zadania od czasu końca świata. Jednak jest w tym pokoju na wszelki wypadek. Teraz przechodzimy do łazienki w której zmieści się tylko jedna osoba. Znajduje się tam wanna, prysznic z taborecikiem oraz kibel nic wielkiego.

Po paru godzinach przyjemnego snu którym byłem znużony przebudziłem się. Zacząłem przekręcać się na prawo i lewo ponieważ nie lubię gdy przyjemny sen urywa się w najciekawszym momencie. Powstałem z futonu i poszedłem do łazienki. Usiadłem sobie na taborecie i zacząłem myć się prysznicem. Moje ciało mnie obrzydza pokryte bliznami i oparzeniami. Jednak nic tego nie może zmazać. W tym samym czasie uważam je za powód dummy gdyż są znakiem, że przeszedłem piekło, aby się znaleźć w tym miejscu, w którym aktualnie jestem. Uwielbiam brać zimny prysznic, który swoim chłodem przypomina tereny poza M3. Jednak to nie jedyny powód, ciepła woda wywołuje szczypanie starych ran. Jest to nieprzyjemne uczucie, ponieważ nie sprawia on przyjemności a tylko irytuje. Spojrzałem w małe lusterko, które ostatnio kupiłem abym mógł zobaczyć swoją twarz. Oko moje lewe oko kolejny symbol, który ma mi przypominać kim jestem. Nigdy nie zgubię swojego przeznaczenia, M3 to jedyne co jest jedyne czym się kieruje. Skończyłem brać prysznic i wszedłem do wanny z zimną jak lud wodą. Zacząłem robić falę i udawać, że zatapiam wielkie okręty flagowe. Zajęło mi to umysł na kilka minut, a potem po prostu strzelałem palcami, aż do czasu, gdy zobaczyłem zmarszczoną skórę na palcach. Wyszedłem z wanny szybko wytarłem się ręcznikiem, który potem położyłem sobie na ramieniu, aby dalej wycierać włosy. Wróciłem do pokoju i usiadłem za biurkiem. *Co by tu zrobić* Pomyślałem z racji, że nic nowego się na rynku gier nie ukazało zacząłem ponownie przechodzić swoją ulubioną grę. Główny bohater był oziębły i jednocześnie ciepły. Dwa przeciwne charaktery zlewające się w jedność. Bardzo przypomina mi mojego Braciszka. Jednak najważniejszy jest dylemat bohatera, który musi w końcowej fazie zabić jedną z frakcji. Fanatyczną pogrążoną w wierze w boga, który rozkazał im oddawać mu ofiary. Nano-faszystowską, która wierzyła, że ich przywódca jest wszystkim i pracowała po 20h dziennie dla swojego władcy bez dnia wolnego. Byle by władca był zadowolony. Odmienne światopoglądy nie obydwa są takie same. Z jednej skrajności w drugą uwielbiam tą grę i nie wiem dlaczego została wycofana z produkcji. Może dlatego, że ludzie nie rozumieją, że to co robi dyktator jest słuszne i zbawienne i jest uosobieniem boga na tej planecie. Nie wiem i raczej mnie to nie interesuje. Chcę być dobrą mrówką na którą będzie patrzał przychylnie. Tak sobie grając uświadomiłem sobie, że dawno nie widziałem braciszka a z tego co słyszałem jest w mieście więc napisałem do niego wiadomość sms. I kontynuowałem granie czekając na odpowiedź.

Kosuke udał się do kwatery nieopodal swojej. Postanowił w końcu poznać sąsiada, a słyszał, że on też stosunkowo niedawno przybył do centralnego skrzydła. Nie wiedział o nim zbyt wiele, ale z racji swojej natury postanowił nawiązać jakiś kontakt. Wyruszył więc w stronę drzwi mieszkania obok i zapukał kilka razy, a czekając na reakcję osoby w środku powiedział *Hej, tu Kosuke z mieszkania obok*

Nagle usłyszałem pukanie, zacząłem bacznie przyglądać się monitorowi. Czyżby jakiś nowy efekt dźwiękowy dodali do gry. Jednak coś mi tu śmierdzi nie pamiętam aby ta gra miała aktualizację od ponad roku nic się nie pojawiało. Wyłączyłem grę i zacząłem sprawdzać w plikach. Naglę usłyszałem, że ktoś coś mówi zdjąłem słuchawki. Nie spodziewałem się gości o tej godzinie. W sumie sam nie wiedziałem, która godzina. No to co wstałem z krzesła i poszedłem w stronę wejścia do mojego pokoju. Po chwili zwątpienia otworzyłem drzwi. Zobaczyłem mężczyznę lekko niechlujnie ubranego. Uśmiechnąłem się w progu braciszek mówi, że pierwsze wrażenie jest najważniejsze. Zwłaszcza, że ma nieśmiertelnik zawieszony na szyi. I jest jak zwykle olbrzymi, dlaczego jestem najniższy w tym kraju. Jednak nic nie poradzę na swoje niedociągnięcia genetyczne. Tak przynajmniej uważam.
-Hejka miło poznać jestem Hebi-
Wyciągnąłem rękę w geście przyjaźni, zgodnie z starymi zwyczajami znaczyło to, że osoba jest nie uzbrojona i przybywa w pokoju. Przynajmniej tak mówią książki, które czytałem. Jednak nie zwlekając gestem ręki wskazałem na pokój.
-Proszę rozgość się tylko zdejmij buty bo mata tatami źle znosi wszelkiego rodzaju podeszwy.-
Wszedłem do pokoju wziąłem imbryk z szafy i kilka rodzajów herbaty rozłożyłem na biurku. Uwielbiam japońskie tradycję zwłaszcza parzenia herbaty, która swoją droga chyba nie wywodzi się stąd. Najprawdopodobniej przybyła ona z chin tysiące lat temu. Wiele naszych wierzeń i zwyczajów stamtąd pochodzi. Jednak jest tylko jedna prawdziwa wiara więc w ten obszar nigdy się jakoś bacznie nie zagłębiałem.
-Może herbatkę do picia widzę, żeś tak ja dopiero niedawno dostał swój własny pokój. Bo w barakach nikt nie pozwoliłby chodzić w takich ubraniach. Za karę codziennie byś musiał sprzątać całe baraki toalety oraz stołówkę. Czyli jedyne co byś robił to sprzątanie Nya. Nienawidziłem tego w okresie szkolenie, sprzątaj sprzątaj sprzątaj nya. Nie po to uczę się na S.SPEC, aby ciągle sprzątać.-
Uśmiechnąłem się szeroko bo wpadłem na pomysł. Jeśli ta osoba jest nowa można to wykorzystać nowy kolega, którym będę manipulował aby dostać awans przedni pomysł. Jednak bardziej interesuje mnie czy lubi gry lub książki. Wskazałem na szafę za sobą.
-A właśnie grasz czasami w gry albo czytasz jakieś książki. Bo te gburowate osły, tutaj to tylko praca praca praca. Nya nawet nie mam z kim pogadać ani pograć.-
Czekając na odpowiedź zacząłem podgrzewać wodę w imbryku, którą nalałem z szklanej butelki. Specjalnie ją filtruje, aby nadać herbacie jeszcze wyrazistszy smak.

-Uwielbiam! Zwłaszcza strzelanki, chociaż to chyba podchodzi pod lekkie zboczenie zawodowe- zaśmiał się lekko Kosuke i w końcu skupił się na wyglądzie swego sąsiada. Jak na wojskowego był on niesamowicie drobny, aż dziwne, że ukończył szkolenie. Ale to czyniło go szczególnie niebezpiecznym, bowiem musiał być wybitnie przygotowany do walki. Dalej Kosuke skupił się na pokoju, w którym teraz się znajdował. Cieszyła go konsola, bowiem w końcu będzie miał z kim pograć. Herbata jest cudowna, ale tak wyszukanej nie widział od dawna. Miał nadzieję, że częściej będzie tu bywał, bowiem mieszkanie było dużo lepiej urządzone niż jego.
Po otrzymaniu kubka Kosuke bardzo grzecznie podziękował i rozpoczął rozmowę na temat ulubionych gier. Bardzo szybko obaj mężczyźni znaleźli wspólny język, chociaż kością niezgody pozostał temat ulubionego tytułu. Niczym w debacie próbowali przekonać drugą stronę o swojej racji, ale żaden nie planował zmienić swych przekonań. - Bijatyki też są świetne- powiedział młody żołnierz i zaproponował pojedynek na konsoli