Godność: Fumi Isayama; Astrid.
Płeć: kobieta.
Wiek: 20 lat wizualnych; 24 lat realnych.  
Zawód: brak.
Miejsce zamieszkania: Desperacja.

Organizacja: neutralna.
Stanowisko: brak.
Rasa: wymordowana.
Ranga: Opętana.

Moce:
→ Uzależniające płyny ustrojowe – nawet jedna, zasmakowana łza jest w stanie pobudzić w delikwencie uczucie szczęścia i euforii, moc działa na podobnej zasadzie co endorfiny, ponadto każdy odbiera to inaczej – doświadcza silnego wrażenia osiągnięcia najskrytszych pragnień w różnorakich formach.
Inne: w przypadku utraty zbyt dużej ilości płynów (przykładowo: wybuch intensywnego płaczu), szybko traci siły, a ostatecznie mdleje. Ograniczenie: 2 posty produkcji i 3 posty odpoczynku, czas działania substancji to 2 posty.
→ Wytężone zmysły – poza podstawowym wyostrzeniem odbieranych bodźców uwarunkowanym postacią wymordowanej, Astrid dysponuje o wiele większą percepcją, potrafiąc chociażby usłyszeć bicie czyjegoś serca w budynku czy zauważyć rysę na przedmiocie oddalonym na spory dystans.  
Inne: zbyt silne bodźce ją dezorientują, jest wrażliwa na wysokie natężenie.
→ Częściowa biokineza – w półzwierzęcej wersji chwali się uszami karakala; lisim ogonem; skrzydłami sowy śnieżnej (nie będącymi jednak pożytkiem na płaszczyźnie latania) oraz dodatkową parą rąk, dlatego dla niepoznaki potrafi zatuszować wymienione nieprawidłowości.
Umiejętności:
→ Walka wręcz – z nadprogramowymi kończynami górnymi i umiejętnością mordobicia lepiej na nią uważać, nie oszczędza na ciosach, tych poniżej pasa też.  
→ Pamięć doskonała – trwałe przyswajanie informacji to dla kobiety proces automatyczny, najczęściej posługuje się tak zwanym „pałacem pamięci”, odtwarzając ze szczegółami każdy obraz czy dźwięk.
→ Akrobatyka – jest silna, gibka, łatwo łapie równowagę, wszelkie szpagaty, salta czy inne sztuczki to dla niej żadne wyzwanie, a przy okazji to zawsze +50 do ucieczki.
rasowe
→ Zwiększona tężyzna.
→ Wyostrzone zmysły.
→ Zwiększona czujność.
Słabości:
→ Lewe kolano – pamiątka po dawnej kontuzji. Wystarczy odpowiednio uderzyć, by osłabić i ograniczyć swobodę Astrid.
→ Łaskotki na piętach.
→ Chroniczne bóle głowy – ze względu na doskonałą pamięć często pada ofiarą paskudnych bólów głowy. Są one na tyle silne, że uniemożliwiają właściwie funkcjonowanie przez jakiś czas, wahający się zazwyczaj od trzech minut do nawet godziny. To męczące doświadczenie, podczas którego wymordowana może jedynie chwycić się za głowę i zwijać w agonii z nadzieją, że pulsowanie zaraz ustąpi.

Wygląd zewnętrzny:
Mierzy metr pięćdziesiąt dziewięć centymetrów wzrostu przy wadze czterdziestu ośmiu kilogramów. Odznacza się chudą sylwetką i suchą cerą, brakuje jej krągłości, przynajmniej jeśli mowa o biodrach. Głowę porastają ciemno brązowe włosy sięgające łopatek, pozbawione blasku, przypominające wręcz siano. Twarz okalają dłuższe kosmyki po bokach, zaś grzywka opada prosto na niewysokie czoło. Łagodnie wygięte łuki brwiowe znajdują się nad dużymi, rubinowego koloru oczami. Właścicielka żywego spojrzenia o prostym nosie i spierzchniętych wargach ułożonych zazwyczaj w lekkim uśmiechu... które przegryza wewnętrznie w chwilach koncentracji. Choć w uszach można dostrzec dziurki po kolczykach, to te rzadko właściwie nosi. W miarę możliwości dba o paznokcie, zwykle równo obcięte i niemalowane. Jej chód można zakwalifikować jako spokojny, tak samo jak ruchy, pełne płynności. Roztacza wokół siebie przyjemną aurę, na pierwszy rzut oka prezentując się jako bezkonfliktowa, za to pomocna, osoba. Lubi marszczyć w zabawny sposób brwi, gdy coś jej się nie podoba, a gdyby dorzucić do tego jeszcze urażone spojrzenie z dołu (często niestety musi unosić wzrok na rozmówcę), wygląda co najmniej uroczo. Kiedy korzysta z biokinezy, odsłania niepasujące do człowieka atrybuty takie jak kocie uszy, z pleców wyrasta niewielka para śnieżnych skrzydeł, zaś pod nogami pojawia się puchaty ogon. Poza tym wirus postanowił zwiększyć jej zręczność przez dodanie kolejnych dwóch rąk wychodzących z boków, pod pachami.
Charakter:
Trudno we właściwy sposób określić wciąż zmieniający się charakter człowieka. Astrid wykazuje się różnymi cechami w zależności od konkretnej okoliczności. Snuje się niczym cień po ziemskim padole, nie będąc w stanie całkowicie dopasować się do aktualnego środowiska. Przybiera maski, które pozostawiają po sobie bolesne odciski, dusi się w swojej grze, lecz nie może zejść ze sceny, to wieczna aktorzyna. Na ogół bywa sympatyczną altruistką o pogodnym nastawieniu, niełatwo ją do siebie zrazić, dostrzega promyk słońca nawet w najczarniejszej chmurze. Mimo wrażenia bycia pełną optymizmu, w rzeczywistości twardo stąpa po ziemi, świadoma konsekwencji swoich czynów. Nie pozbawiono jej wszakże rozsądku i odpowiedzialności, tak samo jak ambicji czy obowiązkowości. Dziewczyna to przykładna persona o nieco zadziornej osobowości, nie narzeka na towarzystwo, równocześnie docenia chwile samotności, potrzebując czasami odetchnąć w spokoju. Jak to z „ludźmi” bywa, cechują ją spore pokłady dociekliwości, potrafi wściubić nos tam, gdzie nie powinna, mimo świadomości negatywnych tego skutków. Ironia i sarkazm to jej dobrzy przyjaciele, jeśli zajdzie taka potrzeba, potrafi odbić zręcznie piłeczkę w słownej potyczce, uznając to za swego rodzaju wyzwanie. Miewa problemy z emocjami zahaczającymi o nieśmiałość i wstyd, w dawnych czasach z pewnością uchodziłaby za typowe „tsundere”.

Dodatkowe:
→ Oburęczna.
→ Szybko się upija.  
→ Nie toleruje papierosów.
→ Ma słabość do czułych gestów.
→ Zainteresowana M-3.

Akcept.