Dzisiejsza pobudka anioła nie należała do tych najprzyjemniejszych. Głowa mu pękała, a ciało częściowo odmawiało posłuszeństwa.
Otaczał go mrok, lecz wraz z czasem jego oczy przyzwyczajały się do ciemności, a ciało powoli wybudzało się z odrętwienie. To co Asmodeus mógł zobaczyć było niewielkim lusterkiem, bez ramki, oraz sześciennym pomieszczeniem z jedynymi małymi drzwiami. Gdy anioł chciał się odnieść zorientował się iż został związany.
Lina była szorstka, lecz przed większymi zadrapaniami chroniły go ubrania. Asmodeus jednak nie mógł... nie chciał siedzieć tu do usranej śmierci i zaczął zastanawiać się nad możliwością ucieczki. Nie miał jednak zbyt dużo rozwiązani.
Próba wyswobodzenia się bez użycia narzędzi była czymś równym z niemożliwym. Jednak lusterko ratowało go z tej sytuacji.
Anioł powoli zaczął się czołgać do szklanego przedmiotu, musiał wyglądać komicznie pełznąc tak przez pusty pokój no ale cóż, nie miał innej opcji.
Gdy wreszcie udało mu się dotrzeć do lustra spojrzał w nie, jednak coś nie pasowało. Lustro odbijało wszystko, po za nim samym. Jakby był niewidzialny. Asmodeus jednak nie dał się zwieść i kontynuował swój plan.
Obrócił się do lusterka tak by rozbić je butem.
Czarne męskie obuwie opadło na lusterko.
To co chciał zrobić anioł to po rozbiciu lustra odniesienie jednego z odłamków szkła i przecięcie liny. Gdy się uwolni pomyśli co dalej. W obecnej chwili ważne było dla niego to, by się uwolnić.

Gdy anioł rozcinał liny przez przypadek się zaciął, skaleczenie nie było duże, lecz kropelki krwi pociekły po jego palcach.
Jednak to nie było jego jedynym zmartwieniem, gdy wstał przeszył go olbrzymi ból przez co wykrzywił twarz w dziwaczny grymas jakby udawał, że wszystko okej.
W pewnym momencie drzwi do komnaty otworzyły się, a do środka wszedł starszy mężczyzna. Anioł zapewne skorzystałby z okazji i zabił dziadygę ale coś mu mówiło, że to chyba najgorsza i najgłupsza rzecz jaką mógłby zrobić. Dodatkowo jego stan mu na to specjalnie nie pozwalał. Dlatego grzecznie ruszył za mężczyzną. Mimo, że widział tylko jego czuł obecność czegoś jeszcze. Równie mrocznego co on sam.
Gdy szedł tak niemrawo za facetem otworzył usta, lekko zachrypniętym głosem, widocznie musiał przesiedzieć tam strasznie długo.
- Co do lustra... To było najprostsze rozwiązanie - odkaszlnął - Wiesz dziadku, życie z brudasami wyrabia złe nawyki - skrzywił się.
Cały czas czuł jakby coś podążało za nimi. Jedynym światłem było to od kaganka mężczyzny, który otworzył drzwi. Asmodeus machnął delikatnie ręką by użyć trochę swej mocy żywiołu i wzmocnić światło wydobywające się z lampy staruszka. Miało to na celu pokazać aniołowi to czego jego oczy nie mogły dostrzec w tym mroku.

Asmodeus szedł krok w krok za starszym mężczyzną. O dziwo słuchał to czego tamten miał do powiedzenia, a cała sytuacja nie specjalnie nakręcała go do odwalenia jakiś dziwnych akcji. Jednak parę rzeczy nie dawały mu spokoju.
Gdzie on jest?
Anioł chciał przez chwilę spytać o to starca, lecz w pewnej chwili zrezygnował czując, że ten i tak mu nie powie dokładnie tego czego on sam chciał. Dlatego też kontynuował marsz ciemnym korytarzem. Mimo dziwnego "czegoś" co cały czas im towarzyszyło Asmodeus nie miał nic przeciwko.
Kiedy tak staruch opowiadał mu czemu tu jest, tak jakby, parę rzeczy go zainteresowało. Wyjątkowe umiejętności. Anioł nie wiedział przez chwilę czy miał odebrać to jako komplement, czy coś innego.
- Ponure miejsce? - powiedział jakby zdziwionym głosem - Jak dla mnie jest całkiem przytulne, gdyby tej irytującej maszkary się stąd pozbyć. - podniósł delikatnie kącik ust, przybierając na twarzy kwaśny uśmiech.
Tak więc Asmodeus powoli łączył ze sobą fakty, mimo iż nie wiedział jeszcze jakim cudem znalazł się w tym miejscu wiedział jedno, było ono stare, może nawet tak samo jak sam anioł. Jednak wiedział coś jeszcze idzie do jakiegoś władcy... króla? Najwyraźniej panującego w tym pogrążonym w cieniu miejscu. Co właściwie mógł chcieć właściciel tego miejsca od anioł? Chciał go wykorzystać? Coś mu powierzyć? Nauczyć?
Anioł tego jeszcze nie wiedział, lecz niedługo miał się przekonać.
Gdy doszli do masywnych drewnianych drzwi lekko uniósł brew do góry.
- Rozumiem. Tak, więc dalej mnie nie prowadzisz starcze. Mogę poznać imię osoby, która prowadziła mnie do swego "Pana" jak mniemam? - Jego słowa były trochę wymuszone, używał staromodnego tonu zawierającego wiele niepotrzebnych zwrotów, ale co się czepiać. Czasem lubi wrócić parę lat wstecz... hehe parę.

Słysząc znowu głos w swojej głowie skrzywił się z niesmakiem. Nie widział kto się do niego zwracał co go frustrowało, lecz zarazem ciekawiło.
- Sam... czy nie sam. Kto to wie. Zawsze jesteśmy obserwowani i zarazem nigdy sami. Zawsze towarzyszy nam drugie "Ja" - wypowiedział te słowa do "czegoś" co chwilę zawracającego mu dupę. Jego głos był z lekka psychopatyczny, a na twarzy obnażył się paskudny chory uśmiech.
Anioł przekroczył próg drzwi i zaczął iść dalej.

Anioł szedł ciemnym korytarzem przez dobrą, chwilę aż dotarł do jakiegoś pomieszczenia, kolejny głos się do niego odezwał, wyraźnie żeński, lecz mimowolnie Asmodeus go zignorował. W sumie to anioł nawet nie dostał czasu na pyskówkę gdyż po damskim głosie coś pstryknęło i pomieszczenie rozświetliło światło świec. Przed nim stało brązowe krzesło wyróżniające się na tle całego pomieszczenia, obok niego stał jakiś mężczyzna. Facet ten zaczął mówić do anioła, aż poprosił(?) by ten się przedstawił, Asmodeus pomyślał chwilę, lecz nie widział sensu odmowy.
- Me imię. Zwą mnie różnie, lecz Asmodeus... jest tym pierwotnym nadanym mi w chwili narodzin. - ukłonił się delikatnie, spojrzał na krzesło z lekką dozą zwątpienia i niepewności - Pozwoli pan, że postoję.
Patrzył w stronę mężczyzny dość starannie go obserwując, blady, stary. Wyglądem nie grzeszył, ale Anioł przesadnie się tym nie interesował. Zastanawiał się kim jest ten facet i co on sam tu robi. Jego ametystowe ślepia od czasu do czasu leciały w prawo, czy w lewo by się rozejrzeć, lecz nadal widział to samo... ciemność.
- A pan kim jest? - zapytał przerywając sekundową ciszę pomiędzy jego ostatnimi słowami, a tymi teraz. Mimo że była to zaledwie sekunda, anioł odczuł to jak minutę. Coś go niepokoiło? Czy raczej był zły? Kto wie?

#Długi_Post

Mężczyzna przekrzywił głowę, świdrując anioła spojrzeniem. Nie po raz pierwszy ktoś zadawał mu to pytanie, jedna minęło trochę czasu, od kiedy miał gości. Nie bez powodu uwił sobie gniazdko z daleka od Desperacji i Edenu.
- Kimś podobnym do ciebie. Kiedyś. Dawno temu - mruknął cicho, wędrując wzrokiem gdzieś po ścianie. - Potrzebuję czegoś. Chcę, żebyś to zdobył. W zamian moje sługi nauczą ciebie pewnej przydatnej umiejętności. To nie będzie trudne zadanie, ale nie mogę wyruszyć sam ze względu na pewną starą przysięgę.

Jeśli się zgodzisz, opuścisz to miejsce. Wyprowadzimy cię z niego, a po wykonaniu zadania wskażemy drogę prowadzącą do Desperacji. Jeśli odmówisz, zostaniesz tutaj na zawsze, dopóki nie zdechniesz w bardziej lub mniej przyjemnych okolicznościach. W wypadku próby ucieczki... cóż, jak chcesz walczyć z czymś, czego nie widzisz?

Odezwał się po raz kolejny męski byt.
- Och. Wybacz. Zawsze są takie... nieopanowane. Jeśli to coś znaczy, podczas podróży możesz dogłębnie dowiedzieć się, czym są oraz czym ja jestem, a także jak znalazłeś się tutaj. Ciekawość to pierwszy stopień do Piekła, ale cóż... - mężczyzna przerwał nagle i wbił naglące spojrzenie w anioła. - Jaka jest twoja odpowiedź, Skrzydlaty?
Nieznajomy rozłożył ręce, jakby Asmodeus naprawdę miał szeroką gamę rozwiązań. Cóż, być może właśnie ta myślał. Wraz z wiekiem niejednokrotnie przychodziło szaleństwo, a jego z pewnością nie brakowało specyficznemu mężczyźnie.


// Potem się rozpiszę, bo rzeźni w szkolę muszę przywołać swój entuzjazm

Anioł stał wpatrując się w starego mężczyznę, lecz zarazem jakby patrzył gdzieś dalej, oczywiście słuchał go i to dość dokładnie. Najbardziej zaciekawiły go słowa "Kimś podobnym do ciebie" i to "Dawno temu", czyżby był aniołem? Czy może już nie? Asmodeus chwilę nad tym dumał, sam w zasadzie odstawał już od swej rasy, można powiedzieć że stał się innym bytem. Kimś pomiędzy aniołem, a demonem, lecz nie człowiekiem. Odmieńcem? Raczej tego by o sobie nie powiedział. Cóż, to już był jego problem.
Co do głosu nieznanego bytu, który najwidoczniej był mężczyzną, lub też i nie bo miał tylko taki głos. Można powiedzieć, że go zignorował, miał w tym dość dobrą wprawę bo mu samemu zdarzały się napady schizofrenii. Jednak wychwycił z tego bełkotu nieznanej mu istoty kilka ważnych informacji, lub też i ostrzeżeń.

Gdy starzec zadał mu pytanie ten podparł prawą ręką sobie brodę, a lewą przytrzymywał tą drugą w okolicach łokcia. Stał w takiej pozie "wielkiego rozmyślania" przez dobre trzydzieści sekund, mógł tym zdenerwować starca lub dziwny byt, on jednak na to nie zważał.
W pewnej chwili otworzył usta, i opuścił luźno ręce.
- Zadanie mówisz - na jego twarzy pojawił się delikatny uśmieszek - Cóż dawno żadnego nie otrzymałem, a posiadanie w życiu jakiego celu, chociaż tymczasowego jest miłą odmianą. Jednak, proszenie mnie o jego wykonanie w taki sposób muszę uznać za delikatnie wulgarny i niewłaściwy. Mimo wszystko podejmę się tego zadania... - z jego twarzy znikł nagle lekko arogancki uśmieszek -... w Piekle byłem wiele razy. Chociaż tylko przelotnie. - westchnął cicho, po czym zamknął oczy i zacisnął usta. Po chwili na plecach anioła, rozrywając materiał ubrania, wyrosła para wielkich kruczoczarnych skrzydeł - Tak więc, nie czekajmy jak zadanie ma być łatwe, to lepiej zrobić je szybko.
Stał teraz i czekał na dalsze instrukcje, czy coś.