Przybliż się.
Tak, siądź bliżej przy kręgu czarnego ognia.
Siądź i posłuchaj historii o dawnym świecie. Zagłęb się w jego sekrety i czekaj,
aż ostatnia świeca zgaśnie.
Zrelaksuj się i przenieś do innego świata.
Do dawnej krainy baśni i mitów.
Spójrz w to czarne lustro i odwiedź dawne, dziewicze krainy nie znane istniejącym dziś istotą.

Każdy kiedyś słyszał historię o smokach. Dawnych i wspaniałych mitycznych stworzeniach, pilnujących skarbów lub posiadających magiczne moce. Jedni znają historię, że żywiły się klejnotami, inni że ludźmi. Jednak nikt nie zna już prawdy, nikt prócz jednej istoty. Ostatniego z żyjących na tej planecie smoków. Jednak aby poznać historię tej wspaniałej rasy musisz przekroczyć próg realnego świata. Tutaj nic nie będzie do tego podobne, u istot które łączą w sobie dobrą magię i morderczy instynkt zabijania.
Smoki żyły od początku świata w zgodzie z ludźmi. Jako ponad przeciętne magiczne istoty pomagały im żyć i chroniły, kiedy sobie na to zasłużyli. Jednak nigdy nie wtrącały się w ludzie wojny. Mimo to człowiek zaczął pragnąć ich mocy i cennych ciał. Wtedy też te pokojowo nastawione stworzenia musiały zacząć walczyć o swoje życie.
Wieki mijały a te potężne istoty przeniosły się do podziemi. Nieliczni tylko mogli zobaczyć słońce. Były to istoty, które potrafiły przyjąć ludzką formę. Reszta walczyła kurczowo o swoje życie.
Z czasem z głodu zaczęli atakować zwierzynę i ludzi.
Stali się słabi.
Jednak mimo słabości byli potężni.
Ta potęga doprowadziła ich do upadku.
Zwabiła wrogów.

Kto by pomyślał, że ostatni z rasy smoków urodzi się na terenie krajów, w których one wszystkie były tępione? Dość zabawny zbieg okoliczności.
Młody smok wykluł się pewnej bezgwiezdnej nocy. Małe czarne stworzonko dostało arabskie imię Leila czyli „urodzona w nocy”. Z czasem nabrało ono także znaczenia „czarnowłosa piękność”.
Młode dziecko dorastało wśród dziewiczych pól. Tam gdzie pierwotnych zwyczajów nie zdążyła zakłócić jeszcze inna wiara. Tam gdzie tańczono wokół ognia i śpiewano do gwiazd.
Dorastała czytając historię z nieba i ucząc się chodzić od dzikich zwierząt. Jednak jej inteligencja okazała się zgubą jej rasy. Widziała jak jej braci i siostry zżera duchowa choroba.
Modliła się do Bogów świata i duchów ziemi, jednak ta dawniej wspaniała rasa umierała.
Oni umierali przez samych siebie.
Zabijali się nawzajem i zjadali zgniłe truchła.
Jednak wkrótce miało przybyć ich katarsis.
Posłaniec piekła o czarnych skrzydłach...

Wiedziała co już powinna zrobić.
Mimo życia wśród ludzi była smokiem i wiedziała, że nie będzie mogła ciągle z nimi przebywać. Musiała uratować swój lud od całkowitej klęski. Musiała uratować dumne smoki od dotknięcia dna,  nawet jeśli sama by miała go dotknąć.
Mijały jednak kolejne wieki.
Polowania na smoki ustały, były ona wymarłe. Jedynie pojedyncze okazy trzymały się kurczowo życia na tym świecie. Jednak one też w końcu dokończyły go malując purpurą dłonie pewnej pięknej, młodej kobiety. Szukając ostatnich ocalałych podróżowała po starych kontynentach poznając wierzenia i tradycje. Poznała różne istoty, rośliny i zwierzęta.
Jednak wszystko się kiedyś kończy.
Każda misja ma swój kres.
Nawet jeśli nie czeka nas na końcu nagroda,
lecz tylko kara.

Widziała wiele. Widziała jednak sam koniec.
Koniec jej rasy.
Koniec monarchii.
Koniec wojen.
Koniec pokojów.
Koniec życia.
Koniec świata.
Widziała narodziny nowych żyć.
Nowych państw.
Nowych ustaw.
Nowych władz.
Nowych nadziei.
Nowych ras.
Mimo całej tej wiedzy jej usta pozostają zamknięte, a pokryte krwią ręce nie zestarzały się.
Została posłańcem ciemniości.
Cichym zabójcą.
Mimo całej swej wiedzy o świecie, wciąż będzie tylko obserwować jego wzloty i upadki.
Jak jej przodkowie pomagając tylko wybranym.
Tylko dzieciom przeznaczenia.
Jak wiesz śpiewając o przyszłości.
Ta, która łączy przeszłość, teraźniejszość i przyszłość,
opowiadając niekończącą się historię z gwiazd...