Owe miejsce może zostać nazwać skrawkiem ziemi należącym do samej Hieny z Desperacji. Zaraz przy wejściu do tunelu, wisiała tabliczka. Stara niczym świat. Z wydrapanymi literami, budując tym samym słowo takie jak; "WARNING". Jednak wracając do samej dziury. Widać, że korytarz był starannie robiony tym samym zapewniając swobodę poruszania się w nim dwóm osobom nawet. Oczywiście nie należy też do długich. Na jego końcu czekają drzwi. Z podobnym napisem. Osoba, która przekroczy "próg" tych drzwi będzie w stanie ujrzeć pomieszczenie przypominające - Jadalnię i salon. Na jego środku jest wygrzebana średnich rozmiarów dziura, która zazwyczaj służy do wypełnianie łatwopalnym materiałem. Czynią tym samym z niego ognisko swego rodzaju. Przy nim są trzy duże kamienie. Odpowiadające za siedzenie. Prócz tego przy ścianach znajdują się nieznaczące skrzynki w gorszym, lub lepszym stanie. Jednak, to co może się rzucić w oczy, to otwór dający możliwość przejścia do kolejnego pokoju. Nad nim wisiała czasza zwierzęcia. I to nie byle jakiego, a hieny. Przechodząc do tego pomieszczenia można zauważyć duży materac, który nie należał do tych najmłodszych - Lecz pełnił funkcję łóżka. Oczywiście na nim znajdywało się futra wszelkiej maści, które było złączone w jedno. Coś na wzór kołdry. Nie mówiąc o dwóch poduszkach, wypełnionych podobnym materiałem. Niestety o pierze nie ma co się prosić w takim miejscu. Nie mówiąc już o starej szafie. Jej zawartość jest dość ciekawa ponieważ posiada jakąś gamę ubrań, która mimo swego stanu - Jest dobra do noszenia ze starym stylem. Oczywiście pomińmy kwestię różnych dupereli, bo brew pozorom jest ich dużo. Oj tak. 

***

Niebieskowłosy postanowił udać się zza osobą, którą spotkał w lesie. Nie chciał tak pozostawić nierozwiązanych spraw z nią. Wiedział, że to co robi teraz jest słuszne by ruszyć. Podpowiadał mu o tym instynkt. Ten sam, który powodował wiele problemów z jego osobą podczas spotkania z jakąkolwiek istotą rozumną. Kiedy przemierzał rejony Desperacji, mógł doświadczyć deja vu. Kojarzył okolicę na tyle by stwierdzić, że zbliża się do swoich terenów mieszkalnych. Choć na warunki mieszkalne, można by było marudzić w takiej krainie - Ale. Posiadał swój własny kont. Dzięki, któremu mógł zapomnieć o własnych problemach, czy znaleźć chwilę odpoczynku. Choć nie ukrywał, że dawno w nim nie był. Przez ostatnie dni latał samo pas, starając coś w terenie zjeść. Niżeli przygotować na spokojnie, porządne jedzenie. Mniejsza z tym. Wróćmy do chwili bieżącej. Przemierzał lekko nerwowy znane mu rejony. Nie wiedział do końca, czy stracił trop Fiammetty. Ktoś na jego miejscu by darował sobie, ale nie on. Czuł w głębi siebie, że jeśli jej teraz nie znajdzie - To będzie większe prawdopodobieństwo na brak kolejnego spotkania. Właśnie z tego powodu był nerwowy, że zapominał o czymkolwiek co się działo dookoła niego. Przynajmniej, to trwało jakiś czas - Aż w końcu ujrzał na horyzoncie ów osobę. Wpatrzony w nią mógł poczuć bicie serca. W szalonym tempie, które owocowało jego uczucie do niej. Przełknął ślinę, mówiąc sobie w myślach; "Teraz, albo nigdy." - Ruszył szybciej. Starał się dogonić, a nawet wykrzyczeć parę słów do niej. Mając nadzieję, że usłyszy; Hej! Czekaj Fiammett! - O ile się zatrzyma, to znacznie ukróci dystans między sobą, a następnie postawi swoje dłonie na swych kolanach, wypluwając kolejną salwę słów będąc trochę zmęczony gonitwą; Czekaj... Czemu... Tak nagle... Zniknęłaś mi z oczu...? - Dyszał chcąc złapać trochę tchu. W końcu nie jest tak łatwo dogonić anioła, który sobie lata. Przynajmniej plusem tego było, że znajdywali się nieopodal wejścia do nory Hieny. Wystarczyło parę kroków i już się w niej było. Choć ważniejsze dla niego było znalezienie jej. Niżeli udanie się do własnego domu. Można rzec, że przywiązał się do niej na amen. Ale... Jaka będzie reakcja z jej strony? Tego nie wie... Lecz był pewny, że musiał ją dogonić. I tyle. Żadnej - Głębszej puenty. O ile nie mówimy w kwestii uczuć. Bo to już inna bajka w tej chwili.

Zdyszany. Był bardzo zdyszany. Gonił Anielicę tylko z jednego powodu - Z troski. Zbliżał się już powoli wieczór, a o tej porze rzadko kiedy coś się dzieje pozytywnego. Wtedy spodziewać się można kłopotów i tylko ich wyłącznie. Zatem wolał ją znaleźć nim stałaby się jej jakaś krzywda. Tego by nie przebolał, oj nie. Jednak nie zmienia faktu, że znalazł swoją najdroższą. Choć jej reakcja na jego zjawienie się w tym miejscu, nie było... Zbyt ciepłe? Szczerze, nawet mu to nie przeszkadzało. Liczyło się dla niego, że jednak jest cała i zdrowa. Słowa jakie wypowiedziała w jego stronę, nie pokrywało się w ogóle z jego wcześniejszymi. Olała je? A może nie chciał na nie odpowiedzieć? Naprawdę, to go nie obchodziło; Dlaczego? Z prostej przyczyny... Bo Cię kocham. - Przeszło mu te słowo przez gardło, niemalże bez żadnego trudu. Jedynie gryzło mu to, że musiał się jakoś tłumaczyć ze swoich poczynań. Oczywiście nie mógł pozwolić by błąkała się w środku nocy bez celu po obszarach Desperacji. W końcu jest to dość nierozważne. Zresztą wracając do sedna sprawy. Nie miał zamiaru przystać tylko na słowach, ale też i na czynach. Ku niej skierował swoją nieporanioną dłoń w prostym celu - Aby mogła z niej skorzystać. Oferował przez to pomoc jej w staniu z ziemi. W momencie kiedy przyjmie jego ofertę, ten mocno złapie za dłoń, starając jej się pomóc wstać. Przy okazji mówiąc parę słówek; Możesz, to uznać za bez sensu... Ale wtedy przy drugim pocałunku, nie widziałaś żadnego problemu. Razem ze mną z tego powodu się cieszyłaś. Czuję to... - Wciąż utrzymywał spokój. Mimo, że jego serce było sprzecznością tego. Nawalało, jak opętane. A gdy tylko na nią patrzał, miał wiele myśli. I żaden z nich nie należał do tych złych. Nie mógł zapomnieć tamtej chwili, kiedy miał możliwość położyć dłoń na jej udzie we wspólnym akcie. Ściągnięty szybko ze sceny. Nie chciał tego tak zostawić. Przynajmniej ze swojej strony. Zatem postanowił dalej mówić; Gdybyś nie czuła tego samego... Co ja. Zdecydowanie byś nie zezwoliła na tą chwilę. - Zbliżył się tylko odrobinę do niej, aby ją przytulić. Najzwyklej na świecie. Wtedy mogła usłyszeć od niego szept; Nie chce byś była sama, tej nocy i zawsze. - Po tej cichej wypowiedzi, lekko się oddalił - Wciąż mają ją w objęciach. Mogła widzieć szczery uśmiech na jego twarzy. Nie mówiąc, że mogła poczuć dłonie na swoich plecach. W końcu od strony łopatek były dziury ze względu na skrzydła. Nie starał się jej zmuszać do czegokolwiek w tej chwili, jednak musiał pewną rzecz zasugerować; W zasadzie... Jesteśmy przy mojej norze... Znaczy mieszkanku. Jako, że zbliża się noc, może masz ochotę zostać tam? - Skierował łebek w stronę tabliczki, zaraz przy wejściu do groty. Wiedział, że tam będzie bezpieczniej. Nie mówiąc, że cieplej. Choć nie zabrał ze sobą patyków, gałęzi, które zbierał. Jednak znajdywało tam się trochę drewna do rozpalenia ogniska w środku. W chwili kiedy wyrazi na to chęć - Przestanie ją tulić, a następnie złapie jej dłoń. Prowadząc w głąb korytarzu. W dosłownie chwilkę, znaleźli się przed drzwiami jego posesji. Wow, jak to brzmi. Oczywiście otworzył je, choć biorąc obok nich w dziurze zapalniczkę, którą dawno temu przygotował. Kiedy przekroczyli próg, puścił jej dłoń, a następnie wziął pochodnię. Zapalając ją zapalniczką. Teraz ciemne pomieszczenie mogło być rozjaśnione do przyzwoitego stopnia. Dając małe uczucie ciepła. Odwrócił głowę w jej stronę, mówiąc; Zamknij za sobą drzwi i zaraz rozwiążę pewien problem. - Wykonał parę kroków, a kiedy ujrzał dół z drewnem wszelkiej maści popatrzył na niego. Było w nim wystarczająco dużo przedmiotów łatwopalnych, żeby przez całą noc się paliło. Postanowił więc palącym się kawałkiem drewna, rozpalić go. Boom. Wykonał krok, lub dwa w tył. Kiedy buchnął ogień. Teraz mógł spokojnie zgasić przedmiot, który trzymał. Rzucając nim gdzieś w bok. W ten sposób powstało idealne oświetlenie. Dzięki temu Fiammett, mogła ujrzeć trochę puste pomieszczenia. Nie mówiąc już o jego sypialni. Gdzie padało co prawda światło. Lecz nie na tyle by móc oświetlić je całkowicie. Tak więc. Byli sami. W bezpiecznym miejscu.  Podrapał się po głowie wymordowany, mając dziwne myśli. Możliwe były do odgonienia, lecz... Nie w chwili, kiedy w jej stronę patrzał. Trochę poddenerwowany powiedział parę słów; Ehm... Z-zatem możemy chyba na spokojnie p-porozmawiać? - Przełknął ślinę po tej wypowiedzi. Nie wiedział w zasadzie, jak mogła zareagować na wieść o tym, że wciągnął ją do tego miejsca. A tym bardziej, że zostaną razem w nocy. Oczywiście. Jeśli zgodziła się na jakąkolwiek ze wcześniejszych czynności ze strony Shiriego.

Wcześniejsze słowa dziewczyny były zrozumiałe. Tak jak on. Wcześniej nie był pewny. Przyszła kolej na nią, żeby mieć pewność swych uczuć. W końcu na każdego przyjdzie czas. Nieprawdaż? Zatem nie było powodu do naciskania. Właśnie, to mógł teraz tak odbierać Hyena. Choć ucieszył się na wieść o tym, że zaakceptowała ofertę zostania na noc. Koniec, końców i tak mogłaby sobie poradzić w nocy sama. Jednak lepiej nie kusić losu, który czasem bywa okrutny dla wielu. Kiedy początkowo weszli do środka ciemnego pomieszczenia, to raptem chwila zajęła na jego rozświetlenie. Był lekko podenerwowany - Jednak, to było zrozumiałe. Znajdował się wraz z nią w swoim kąciku, który chroni przed złem tego świata. W końcu mógł usłyszeć, że jest trochę zaniedbane. Ale. Prędzej usłyszał słowa dotyczące do jego propozycji - Spokojnej rozmowy. Usiadł z tego powodu na jednym z naturalnych siedzeń, wsłuchując się w jej słowa. Miała zupełnie racje. To co było powiedziane już nie potrzebuje jakiejś większej kwestii do poruszenia. Podrapał się nerwowo po główce nim coś powiedział; W sumie... Faktycznie wszystko było powiedziane, to co miało zostać. Ale... - Chciał mówić dalej, ale wtedy został zaskoczony akcją z jej strony. Zadomowiła się na jego udach, gdy ten sobie siedział. Nie narzekał, lecz to było dość niespodziewane. Serce nie przestała bić, a już nie mówiąc o stopniowym podnieceniu. Wiedział, że to jeszcze nic - Jednak napalał się w pewnym stopniu. Albowiem znowu zapoczątkowała tego typu akcję właśnie Fiammett. Z tego bliska widział dokładnie, gdzie wędrowały jej spojrzenie. Prosto w jego oczy. Zamknął jedno ze swoich oczu - Dokładnie, to lewe. Chciał ją obserwować w pełni krasie kolorów. A jak zresztą wiadome... Jedno z jego oczu nie odbiera ich światła. Czyniąc wszystko czarno białe, właśnie na to lewe. Przełknął raz enty ślinę przez gardło, kiedy jego miłość zbliżyła się do jego ucha - Delikatnie je dotykając. Odruchowo zareagował, kładąc dłoń na jej udzie. Usłyszał wtedy tylko szept. I on spowodował, że jego sercu odpierdoliło. Mimo, że nie była pewna, to jednak te słowa go utwierdzały w przekonaniu, że jednak nie tylko on coś czuje do niej. Starając się uspokoić umysł, położył drugą dłoń na jej odkrytej łopatce. Po czym zamknął oczy i cichym słowami rzekł; Dziękuje Ci Fiammetto. - Otworzył tylko i wyłącznie prawe oko, wiedząc już w pewnym stopniu na co może. Delikatnie poruszał dłonią na jej nodze. Cały czas. Trzymając wciąż w bezruchu rękę na łopatce. Wpadł na pewną myśl do realizacji. Oderwał rękę z rejonów jej nogi - Na krótką chwilę, wędrując nią w stronę zamka od jej bluzy. Zsuwając go powoli w dół, zatrzymując go w połowie. Przynajmniej na razie. Mógł w ten sposób podziwiać resztę jej ciała zakrytą (bądź nie!) resztą garderoby. Jednak przykuło jego uwagę najbardziej szyja. Postanowił, więc zdać się na jej zaangażowanie w tej sprawie. Mogła zatem spokojnie rozsiąść się wygodniej na jego nogach. Oprócz tego, powrócił dłonią na dolne rejony jej ciała - A dokładniej na jeden z pośladków niewiasty. Czuć by pewnie poczuła jego dotyk, a co najważniejsze ruchy jego dłoni po okolicach tego miejsca. W między czasie zbliżył swoje usta ku jej szyi. Ignorował fakt naszyjnika, który posiadała bowiem w niczym mu nie przeszkadzał. Zatem przystał do namiętnych całusów w te rejony. Przy okazji przestając łaskotać dolną okolicę jej ciała. Trzymając dokładnie tam w rękę. Aby nie mogła upaść - Choć temu również pomagała jego dłoń na jej łopatce. W tej chwili nie wypowiedział ani jednego słowa, bowiem teraz czyny były tu najważniejsze. Zresztą, co na wszystko teraz zareaguje Zielonowłosa?    

Czuł się w siódmym niebie w tej chwili. Choć pewnie nie tylko on. W końcu, to wszystko robił tylko i wyłącznie za zgodą jej połówki. Całą tą sytuacją był podniecony. Ucałował jej szyje, nawet chcąc uczynić więcej dla niej. Obserwując ją jednym okiem, zdążył zauważyć pewną rzecz - Podobało jej się ten ruch z jego strony. Cieszyło go i to bardzo. Jednakże w pewnym momencie był zmieszany, kiedy przystąpiła do ataku. Zerwała naszyjnik go chowając w kieszeni, a zaraz potem odpychając jego osobę. Nie był pewny co się właściwie dzieje, ale szybko zrozumiał kiedy za część jego górnej garderoby. Postanowiła zdjąć poplamioną odzież z niego. Nie stawiał oporu. Ba. Pomógł jej. Aby nie musiała się trudzić w żaden sposób. A chwilę później zlecili na ziemię. Uderzył plecami o zimną powierzchnią pomieszczenia, w którym się znajdywali. Miał już zamiar, to skomentować lecz się powstrzymał z jednego, aczkolwiek bardzo ważnego powodu. Wciąż była na nim. Czuł dokładnie jej ciężar ciała na sobie. Zatem wszelkie obiekcje nie były potrzebne. Mógł podziwiać najdroższą mu osobę, która siedziała w dość konkretnym miejscu. Mało tego ruch jej delikatnej dłoni po jego klatce piersiowej. Czując jej dotyk na swoich mięśniach, wprawiał go w pozytywny stan. Uczucia przyjemności. Prócz tego odczuwał brak wygody w pewnym miejscu. Nie jest tu mowa o ogonie. Miał ochotę poprawić miejsce dla swego narzędzia, ale nie był w stanie. Bo chwilę potem dziewczyna wyprowadziła kontrę. Złączyli się znowu w pocałunku. Długim, przyjemnym. A w między czasie jej ręce wędrowały po jego ciele. Czy tu po włosach, czy tu po klatce piersiowej. Nie miało znaczenia. Ważne było, że było mu w tej chwili bardzo przyjemnie. Przez to ignorował fakt leżenia na zimnym gruncie. Co mógł zatem zrobić Hyena? Niewiele. W tej chwili zdawał sobie sprawę z bycia zdominowanym. Podobało mu się takie zdarzenie. Był zdany na nią, ale nie mógł leżeć bezczynnie. Nic tego nie robiąc.. Zatem postanowił skierować jedną ze swoich rąk na jej bioderko, a następnie wsadzić dłoń pod jej koszulkę. Jak już to się stanie. Będzie nią jeździł po tamtych rejonach jej pięknego ciałka. W między czasie drugą wysyłając z misją ratunkową. Chcąc nawet w minimalnym stopniu wyswobodzić członka. A to już nie należało do najłatwiejszych zadań. W końcu na nim siedziała Fiammett. Zresztą. Mogła zdawać sprawę z tego. Przecież ona spowodowała u niego teraz taki stan. Czyż nie? Dalej bawiła się z jego ciałem, a on odczuwał z tego powodu przyjemność, w której się rozpływał. Teraz została sprawa pocałunku, który w najlepsze trwał. Postanowił, więc przejść do konkretnej czynności dając jej pewien sygnał. Jego ręka, która wcześniej wędrowała. Ustała w miejscu. Zamknął już całkowicie oczy i wtedy postanowił zdziałać coś z językiem, gdy mieli złączone usta. Zapraszając tym samym jej do wspólnego tańca. Chciał się rozkoszować tą chwilą jak najdłużej. W tym czasie nieprzerwanie dążył ręką do uwolnienia już przygotowanej... bestii. Jednak mu to beznadziejnie wychodziło. Miał jedynie nadzieję, że jego partnerka pomoże z tym problemem braku wygody w tamtych rejonach swego ciała. O ile wykaże takie chęci, ale już pomijając ten fakt.