Dzień był wyjątkowo ciepły, bezwietrzny. Słońce świeciło pięknie od wczesnych godzin porannych, po niebie przesuwały się jedynie pojedyncze chmury. W powietrzu pachniało wiosną - w siedzibie S.SPEC była to głównie woń schnącego z rosy betonu. Zapach ten kojarzył się jednak przyjemnie. A na pewno na tyle, że wielu z żołnierzy rozleniwiło się okropnie, zamiast zajmowania się swoją pracą, w wielu przypdkach wybierając wygrzewanie się na słońcu.
Atmosfera panująca wokół udzieliła się również Blaiddowi. Powinien zajmować się papierami, które w trakcie jego nieobecności utworzyły pokaźny stos na biurku. Kilkakrotnie jednak łapał się na tym, że zamiast pisać, spoglądał w stronę otwartego okna, unosząc się na pograniczu jawy i snu. Nie było mowy, aby mógł pracować. Ostatni raz spojrzał wrogo na leżące przed nim dokumenty, po czym wstał i wyszedł z pokoju, udając się w stronę toalet. Chłód korytarza nieco go otrzeźwił. Pełna jasność umysłu wróciła mu jednak dopiero gdy umył ręce i opłukał twarz zimną wodą. W tym właśnie momencie spokój zakłócił mu posłaniec. Na pierwszy rzut oka wyglądał... nadgorliwie. Widać to było w tych jego święcących oczach i wręcz przesadnym zaangażowaniu w każdej czynności i w każdym wypowiedzianym słowie. Generał westchnął ukradkowo, po czym uśmiechnął się lekko i trochę wymuszenie.
Gdy usłyszał wiadomość, uniósł nieco brwi. Staruszek Tomo? Czego mógłby od niego chcieć? Spojrzał w stronę małego okienka, przez które wpadały do łazienki jasne promienie słońca. Zamyślił się na chwilę. Tak właściwie, to mógłby przejść się w stronę więzienia. Obecnie i tak nie miał nic do roboty, no może oprócz dokumentów i raportów. Ale na samą myśl o nich mimowolnie krzywił się lekko. W porównaniu z sennym ślęczeniem nad górą papierzysk, napicie się herbaty i pogadanie o dawnych czasach ze staruszkiem Tomo nie było wcale takim złym pomysłem na spędzenie popołudnia. Wierzył jednak, że chodzi o coś ważniejszego. Zresztą... Tak czy siak wolał nie ignorować grzecznej prośby bez wyraźnego powodu.
- W porządku. Przyjdę. - odparł chłopakowi, tymi słowami wysyłając go przodem. Potem niespiesznie wytarł ręce i równie niespiesznie ponownie wyszedł na korytarz. Swoje kroki skierował w stronę części więziennej. Cieszył się ciszą, która opanowała cały budynek. Kto żyw, starał się znaleźć poza ponurą siedzibą S.SPEC. Sprawiało to, że okolica wydawała się wymarła. Nie budziło to w nim jednak niepokoju. Zdawało się, że budynek odpoczywa, wolny od zwykle tłoczących się w nim ludzi.

Aktualny ubiór i ekwipunek:

Przepraszam za opóźnienie.

Uśmiechnął się lekko widząc, jak chłopak odbiega w poskokach, aby ostatecznie zniknąć za najbliższym zakrętem korytarza. Tempo, w jakim pokonał ten kawałek drogi, było zaiste godne podziwu. On sam nieszczególnie się jednak spieszył. Sprawa raczej nie była szczególnie nie cierpiąca zwłoki, bo wtedy na pewno zostałoby to zaznaczone. Do części więziennej dotarł więc po dłuższej chwili wolnego marszu. Stanął przed drzwiami i spojrzał na dobrze sobie znaną tabliczkę, opatrzoną bardzo pasującym do sposobu bycia pana Tomo dopiskiem. Cóż, jego to nie dotyczyło, w końcu został zaproszony. W związku z tym ponownie uśmiechnął się pod nosem, zastukał dwa razy, aby uprzedzić o swoim przybyciu i wszedł. W przejściu ponownie spotkał się z młodym posłańcem. Widząc jego szeroki uśmiech uniósł nieco brew, bardziej rozbawiony niż niezadowolony. Odprowadził go krótkim spojrzeniem, po czym przysunął sobie krzesło i usiadł z cichym westchnięciem. Chociaż nie okazywał tego w żaden szczególny sposób, to lubił tutaj przychodzić. Zapach starych papierów, kurzu, smaru do protez i herbaty wprawiał go w nieco melancholijny, ale całkiem dobry nastrój.
- Z największą przyjemnością. - odpowiedział na pytanie staruszka, opierając się wygodnie. Nie był koneserem herbaty, ale doceniał fakt, że dziadek Tomo chce się nią z nim podzielić. Poprawił podwinięte rękawy koszuli, zerkając w stronę fotela stojącego w rogu archiwum. Mebel miał już swoje lata i wolał nie sprawdzać jego wytrzymałości, więc całą sprawę pominął milczeniem. Zainteresował się jednak następnymi słowami Tomo. Co też mogło trapić staruszka?
- Proszę mówić. Zobaczymy co da się zrobić. - odparł, odbierając swoją filiżankę. Napar pachniał naprawdę fantastycznie.

Nie można było ukryć, że dziwne zachowanie starca nieco Blaidda niepokoiło. Lubił pana Tomo, traktował go trochę jak członka swojej rodziny, martwił się więc nieco o jego zdrowie - zarówno fizyczne, jak i psychiczne. Nie raz i nie dwa słyszało się, że starsi ludzie, szczególnie żołnierze po przejściach, świrowali na starość. Dotąd nic nie wskazywało, aby Tomo do nich należał, ale teraz jego zachowanie było podejrzane. Generał nie zamierzał jednak zbyt szybko podejmować pochopnych wniosków. Ograniczył się więc do uważnego obserwowania każdego ruchu staruszka, nie mówiąc przy tym ani słowa. Czekał, aż ten zwierzy mu się z tego, co najwyraźniej bardzo go dręczy.
Gdy wreszcie to się stało, uniósł nieco brwi. - Coś tam słyszałem o tych waszych 'szczególnych' więźniach. - odparł, dopijając herbatę i odstawiając filiżankę na spodek. Od czasu do czasu dochodziły do niego informacje o tym, co się dzieje w więzieniu. Nigdy dotąd nie było to jednak nic nazbyt niepokojącego czy dziwnego, w związku z tym wszystkie sprawy pozostawiał zarządcom tej części siedziby S.SPEC. Najwyraźniej jednak w końcu wydarzyło się coś, co według pana Tomo zasługiwało na jego uwagę. Zamilkł więc, słuchając dalszej części jego wypowiedzi. Od czasu do czasu przytakiwał lekko na znak, że przyjął do wiadomości wszystkie informacje, którymi raczył go starzec.
Gdy przedstawił mu sedno sprawy, Blaidd na moment zamarł, odruchowo przebiegając myślami po twarzach wszystkich znanych sobie lub spotkanych i zapamiętanych kobiet. Niewiele mu to jednak pomogło. Oparł się wygodnie, myśląc przez dłuższą chwilę. W końcu spojrzał trzeźwo na archiwistę. - Wiadomo kim jest ta kobieta? Wspominała o czym chce ze mną rozmawiać? - spytał, przeczesując włosy palcami. Nie spieszyło mu się do odwiedzenia więzienia, które było wyjątkowo ponurym i przygnębiającym miejscem - jednocześnie jednak wiadomość rozbudziła jego ciekawość. A jeśli wspomniana kobieta nie powiedziała o co jej dokładnie chodzi, to bez odwiedzenia jej celi prawdopodobnie się nie obejdzie.

Uniósł ledwo zauważalnie jedną brew, wysłuchując co ma do powiedzenia pan Tomo. Nie odezwał się jednak. Po chwili przyjął podawaną mu teczkę. Z uwagą przejrzał jej niezbyt obszerną zawartość. Długą chwilę wnikliwie przyglądał się lekko rozmazanemu zdjęciu. Zmrużył lekko oczy, ponownie próbując sobie przypomnieć, czy gdzieś ją wcześniej widział. Może tylko mignęła mu przed oczami? W głowie miał jednak całkowitą pustkę, kompletnie nie kojarzył tej kobiety. Zrezygnowany, odłożył kartkę na bok i wziął się za czytanie kolejnej. Jednocześnie cały czas słuchał, co mówi do niego Tomo. Sprawa była wyjątkowo dziwaczna. A może dziewczyna jest obłąkana i zamiast siedzieć w więzieniu S.SPEC powinna być przeniesiona w bardziej odpowiednie miejsce? To by było najprostsze. Jeśli jednak nie chce rozmawiać, to jemu przypadnie zadanie zbadania jej zdrowia psychicznego.
- Nawet bardzo zaciekawiło. - odpowiedział, chowając przeczytane strony z powrotem do teczki. Oddał ją archiwiście, po czym wstał. - Dlatego udam się tam od razu. Prosiłbym, abyś podesłał mi do gabinetu kogoś z dokładnym raportem z tej akcji. Spotkanie zajmie mi pewnie od godziny do dwóch. - poinformował, po czym skierował się w stronę wyjścia. Zanim jednak wyszedł, zatrzymał się jeszcze na moment i odwrócił w stronę starca. - Zapomniałbym. Dziękuję za herbatę. Była naprawdę świetna. - dodał, po czym wyszedł, cicho zamykając za sobą drzwi.

//jest niby już po piątku, ale dopiero dziś mam czas na szybki odpis przed snem... no to piszę : p//

Ostatni raz skinął głową staruszkowi, po czym ruszył w stronę więzienia, zastanawiając się czy tamtejsi strażnicy są już poinformowani. Ta myśl długo nie zaprzatała mu głowy, ponieważ już za pierwszym zakrętem korytarza natrafił na dwójkę z nich. Ten stary spryciarz Tomo musiał być święcie przekonany, że Blaidd zgodzi się na odwiedzenie kobiety, i to natychmiastowe. Mimowolnie uśmiechnął się pod nosem. Z jednej strony było to nieco przerażające, z drugiej generał między innymi za to tak go lubił. Tak czy siak, pozostało mu przywitać się ze swoimi przewodnikami i ruszyć wskazaną przez nich trasą. Szybko zwrócił jego uwagę fakt, że są lekko zaniepokojeni. A może zaciekawieni? Najprawdopodobniej trochę jednego i drugiego, sądząc po spojrzeniach, które od czasu do czasu rzucali w jego stronę. Nie wiedział czy powodem tego mogła być tylko niewiedza, czy może coś jeszcze. Skorzystał więc z okazji i gdy jeden z nich zadał mu pytanie, szybko odwrócił się w ich stronę, zakładając ręce na piersi. - Owszem. Na pewno docierają do was strzępki informacji i plotki o przetrzymywanej. Chciałbym je poznać, zanim tam wejdę. - powiedział.

//przepraszam za marny post, ale pisałam go ,,z doskoku''. Jeśli zachowanie/słowa strażników nie wniosą nic ważnego do historii, to możesz od razu wprowadzić Blaidda dalej.//