Dias, a właściwie DIAS – Digital In-home Android Systems – skrót od nazwy systemów sztucznej inteligencji przeznaczonej do pomocy domowej, opracowany w M-2

Organizacja: brak
Stanowisko: brak
Rasa: Android
Ranga: Android pracujący

Moce (/artefakty/technologia):
- Skaner – działający również w podczerwieni, wpływa na wyższą spostrzegawczość androida.
- Dodatkowy slot na kartę pamięci zawierającą co tylko użytkownik sobie zażyczy, byleby nie było to nic, co przeciąży system.
Umiejętności:
- Gotowanie, sprzątanie, ogólna opieka nad domem i dziećmi.
- Podstawowa wiedza i umiejętności medyczne.
- Pakiet danych zawierający treści wszystkich książek znajdujących się w bibliotece miejskiej, razem z najbardziej aktualnymi opracowaniami.
Słabości:
- Niska wydajność – Nie jest w stanie przeprowadzać przez dłuższy czas bez przerwy zaawansowanych procesów (wyszukiwania, przeliczenia, programy nieprzeznaczone pod ten system, ale również  długotrwały „wysiłek fizyczny”, na przykład bieg). Grozi błędem systemu i wyłączeniem go na określony czas.
- Brak jakichkolwiek wbudowanych systemów bojowych. Gdyby dostał w ręce broń, zapewne i tak nie wiedziałby, co z nią zrobić – brak apletów użytkowania broni.
- Dość delikatna budowa stawów.
- Brak uczuć wyższych: moralnych, estetycznych, również brak możliwości odczuwania miłości, nienawiści i strachu. Brak możliwości odczuwania bólu.
- Wrażliwość na elektryczność.

Dias jest androidem przeznaczonym do pracy z ludźmi, a więc spory nacisk położony na jego wygląd. Co prawda nietrudno odróżnić go od człowieka, ale jest robotem o wyglądzie dość estetycznym, nawet jeśli nie jest najnowocześniejszym cudem techniki.
Jest humanoidem, a więc kształt jego ciała przypomina ludzki. Mierzy zaledwie sto siedemdziesiąt centymetrów, a do tego wygląda na całkiem szczupłego, jego waga nie przekracza stu dziesięciu kilogramów. Porusza się całkiem płynnie, utrzymuje postawę wyprostowaną, choć czasem może mieć problemy z utrzymaniem równowagi ze względu na użycie w nim dość przestarzałego już rodzaju żyroskopu. Mechaniczne podzespoły nowszej generacji, tworzące jego szkielet i wnętrze, pokryte są syntetyczną jasną skórą, która jednak bardzo przypomina ludzką i jest całkiem przyjemna w dotyku. Ze względu na przeznaczenie tego modelu również do pracy z dziećmi skóra jest miejscami wzmacniana, by nie było czuć pod nią elementów mechanicznych, a do tego może emitować ciepło.  
Ciemne włosy androida są długie do ramion, z możliwością przycięcia wedle gustu użytkownika. Szczupła owalna twarz stylizowana na urodę europejską została wyposażona w parę szklanych oczu o niebieskich tęczówkach, prosty nos i wąskie usta. Mówi z wyraźną zachodnią manierą, ale jego głos nie brzmi „komputerowo”, wręcz przeciwnie, jest całkiem przyjemny dla ucha.
Zewnętrzna powłoka androida pozbawiona jest wszelkich niedoskonałości typu znamiona, blizny. Na lewym udzie nadrukowany ma swój numer seryjny oraz nazwę producenta. Domyślnie ubrany jest w prosty garnitur.

Charakter:
Charakter Diasa, a więc jego algorytm zachowań, dostosowany jest do funkcji, jakie miał wykonywać. Jest więc posłuszny, sumienny i zazwyczaj dokładny w tym, co robi. W stosunku do ludzi jest bardzo uprzejmy, zwykle uśmiechnięty i przyjaźnie nastawiony chyba do każdego, choć potrafi odgryźć się, gdy zostanie źle potraktowany. Jest naiwny i ufa każdemu, ciężko mu wypłać kłamstwo, do tego nie potrafi odmówić, brakuje mu stanowczości. Dąży do kompromisów. Jest szczery, czasem aż nazbyt, bo nie ma wyczucia. Każdemu stara się bezinteresownie pomóc. Pomoc – to właściwie sens jego istnienia, więc zawsze dąży do tego, by być użytecznym. Chętnie bierze na siebie nowe obowiązki, co często sprowadza się do tego, że nie doprowadza powierzonych zadań do końca jeśli w trakcie otrzyma jakieś inne.
Dzięki działaniu na zasadzie algorytmu progresywnego jest szybki w reakcjach i rzadko potrzebuje więcej czasu na swego rodzaju zastanowienie, ale pierwsza myśl nie zawsze jest tą najlepszą. Potrafi myśleć logicznie i przewidywać długofalowe skutki swoich działań, korzysta nie tylko z zawartych w nim baz danych, ale również na bieżąco wyszukuje informacje w Internecie. Szybko się uczy. Lubi rozmawiać, jest towarzyski i źle znosi samotność, woli nie zostawać samemu, ale jeśli musi, woli przejść w stan uśpienia, również dla oszczędzania energii. Jest ciekawy świata. Mocno przywiązuje się do swoich właścicieli lub aktualnych użytkowników i może być wobec nich wręcz przesadnie opiekuńczy i troskliwy.
Dias ma swoje upodobania i hobby. Lubi, gdy wszystko jest czyste i schludne, tłumaczy to sobie dbałością o podzespoły – kurz na procesorze nie znaczy nic dobrego (pomijając oczywiście fakt, że do utrzymywania czystości był zaprogramowany). Do tego lubi śpiewać, choć zwykle ogranicza się do nucenia pod nosem – zna naprawdę dużo piosenek, choć głównie dziecięcych. Nigdy nie próbował ułożyć czegoś samodzielnie, utrzymując, że nie jest do tego zdolny przez ograniczenia sprzętowe, a może po prostu nie wie, jak poradziłby sobie z porażką, problem miałby również z ocenieniem swojego tworu.
Jego zachowanie może czasem wydać się niezrozumiałe, jednak stara się jak najbardziej naśladować człowieka, czego uczy się na bieżąco. Nie jest cudem techniki, ale wywiązuje się ze swoich zadań. Marzy mu się, by traktowano go jak człowieka, ale wie, że to niemożliwe, bo jest „gorszy” nawet od androidów wojskowych. Mimo wszystko nie walczy z tym systemem i godzi się ze swoim losem.

System DIAS obecny jest na rynku od paru lat. Wydaje się, że jest sprawdzony i nie zawiera poważniejszych błędów, choć ciągle jest monitorowany, a co jakiś czas wychodzą nowe aktualizacje i ewentualnie patche dodające nowe funkcje. Wiele przybytków sektora publicznego oraz osób prywatnych na całym świecie jest zadowolonych z działania androidów opartych na tym systemie. Co zaważyło o jego sukcesie?
W ostatnim rankingu dotyczącym androidów domowych DIAS dostał wysoką notę 7/10. Wśród wad wymieniono przede wszystkim niską wydajność, niski czas pracy baterii, słaby alert zabezpieczeń i utrudnioną możliwość samodzielnej ingerencji w system, z drugiej strony jedną z największych zalet androidów opartych na tym systemie jest ich indywidualizacja nie tylko zgodnie z życzeniem klienta. System uczy się na bieżąco od ludzi, z którymi pracuje, a więc nie ma możliwości, by istniały dwa takie same modele! Wśród pozostałych plusów wymieniano również uniwersalność zastosowania, przyjemność w użytkowaniu, zadowalającą jakość wykonania oraz przede wszystkim cenę. Wersja podstawowa może jednak nie być wystarczająca dla wszystkich, a za rozszerzenia trzeba zapłacić. Serwisowanie również jest płatne - zaleca się przynajmniej coroczny przegląd.

Dias zszedł z linii produkcyjnej całkiem niedawno. Został wykonany na zamówienie biblioteki miejskiej i do pracy w niej przystosowany. Jest jeszcze stosunkowo nowy, więc wciąż się uczy, choć na starcie zainstalowano mu pakiet zachowań odpowiedni dla sektora publicznego. Wydaje się być podekscytowany rozpoczęciem swojego sztucznego życia.