Imię: Ayako (絢子)

Nazwisko: Okatome (岡留)

Płeć: kobieta

Rasa: człowiek

Wiek: 35 lat


Organizacja: S.SPEC

Ranga: prawa ręka dyktatora Cronusa Asellusa

Miejsce zamieszkania: przydzielony jej apartament w dzielnicy rządowej


Umiejętności:

- matematyka:

Częściowo częściowo dzięki wrodzonym umiejętnościom, częściowo przejmując pasję ojca, Ayako stała się naprawdę dobra w matematyce. Nie tylko żmudnym i nudnym podliczaniu bilansów finansowych, ale również w bardziej zaawansowanych i abstrakcyjnych dziedzinach.

- siła charakteru:

Próba wywarcia na nią nacisku, czy to psychicznego, czy fizycznego, prawdopodobnie skończy się porażką. Ayako czuje do siebie zbyt wielki szacunek, by pozwolić innym wpływać na swoje decyzje. Jeśli nie chce czegoś zrobić, nie zrobi tego, nawet za cenę życia.

- zdolności organizacyjne:

Trudno powiedzieć, w jaki sposób skrajnie introwertyczna osoba zdobyła taką umiejętność. Być może wynika z siły charakteru, być może z potrzeby uporządkowania świata - w każdym razie Ayako okazała się naprawdę sprawną administratorką. Konferencja prasowa? Wizyta ważnej osobistości z innego miasta? Bankiet? Przyjęcie urodzinowe dla dziecka? Nowe rozplanowanie budżetu? Jej nie robi to żadnej różnicy, do każdego zadania podejdzie równie profesjonalnie.

- posłuch:

Dwa lata na stanowisku kierowniczym i dwa jako bezpośrednia zwierzchniczka rządu zrobiły swoje. Większość cywilnego oddziału S.SPECu zwyczajnie nie śmiałoby jej się sprzeciwić, a nawet wojsko, teoretycznie jej niepodlegające, miałoby z tym problemy. Jest powszechnie znana i poważana i bezlitośnie to wykorzystuje – oczywiście dla dobra miasta. Ponadto, posiada pewien krąg popleczników, którzy chętnie widzieliby ją na stanowisku dyktatorki.

- obojętność:

Od lat ukrywa większość swoich myśli za pozą obojętności; jest to dla niej stan tak naturalny, że zachowanie zewnętrznego spokoju nie wymaga od niej praktycznie żadnego wysiłku. Gniew, smutek, radość, niepewność... Wszystkie je potrafi przywitać z absolutnie niezainteresowaną, lekko znudzoną miną.


Charakter:

Idealizm jest chyba najgorszą cechą, jaką może posiadać polityk. Większość ludzi, nawet, jeśli startuje z początkową dawką szczytnych celów, szybko je traci pod wpływem środowiska. Nie jest to przypadek Ayako, jednocześnie ku jej dumie i niezadowoleniu. Dumie – bo czerpie dużą satysfakcję ze swojej siły charakteru i zdolności do nieulegania wpływom. Niezadowoleniu – bo zdaje sobie sprawę, jak łatwo wykorzystać jej dobrą wiarę dla złych celów.
Źródła tego strachu można szukać w jej własnym zachowaniu: dość często manipuluje ludźmi. Kiedyś, gdy była młodsza, robiła to podświadomie, dopiero jako dorosła osoba uświadomiła sobie własne możliwości i od tego czasu świadomie nagina innych do swoich oczekiwań.

Pojęcie „człowieczeństwa” jest centrum jej filozofii życiowej, a rozumie je jako: dążenie do porządku społecznego; przyzwoitość; szacunek dla innych i samej siebie; poszanowanie ludzkiej cywilizacji i dbanie o jej zachowanie; odpowiedzialność, zarówno za siebie, jak i za innych.

Jest grzeczna, stanowcza i bardzo skryta. Utrata prywatności jest największą ceną, jaką płaci za swoją uprzywilejowaną pozycję społeczną, niemniej próbuje wyrwać z niej co tylko się da: stąd skrajna niechęć do mówienia o swoim życiu prywatnym, oraz częste uniki podczas rozmowy. Jest to też przyczyna, dla której nie jest ekspresywną osobą – może przeżywać wewnętrzny dramat, ale szansa, że pokaże go na zewnątrz, jest bardzo mała. Ufa niewielkiej liczbie osób, głównie najbliższej rodzinie, ale nawet oni nie mają dostępu do niektórych sfer jej życia.

W gruncie rzeczy nie lubi ludzi. Widzi ich głupotę, konformizm i bierność i nienawidzi tych cech. Jednocześnie jednak nie przeszkadza to jej głębokiej wierze w ludzkie możliwości, osiągnięcia i moralność, a fakt, że dostrzega w sobie ten konflikt, zdecydowanie nie pomaga jej w życiu.



Słabości

- Brak umiejętności bojowych:

Nie umie się bić, nie umie używać broni białej, nie umie posługiwać się bronią palną. Gdyby dostała do rąk odbezpieczony i nabity pistolet byłaby w stanie wystrzelić, może nawet celnie, ale prawdopodobnie zrobiłaby sobie przy tym krzywdę… Nie mówiąc już o tym, że najpierw musiałaby stoczyć bitwę ze swoją niechęcią do ranienia innych.

- Brak kondycji:

Długie godziny przy biurku, niechęć do umięśnionej sylwetki i umyślne ograniczanie jedzenia zrobiły swoje. Ayako jest zdrowa, ale absolutnie nie ma formy. Ucieczka przed pościgiem skończy się dla niej szaleńczą zadyszką po najwyżej dwustu metrach (i to w dobry dzień). Noszeni ciężarów? Przy wadze 41 kilogramów? Bez żartów proszę. Akrobacje? Cóż, umie zrobić skłon. I mostek, jeśli się postara. Jedynie z pływaniem radzi sobie trochę lepiej, ale i tak niewystarczająco, by móc mierzyć się z wysportowanymi ludźmi.



Wygląd:

Esteci obdarzeni dość przeciętną urodą mają do wyboru dwie drogi. Mogą albo pogodzić się ze swoją przeciętnością i wyżyć się w estetyzowaniu otoczenia, albo poświęcić dużo czasu i energii na doprowadzenie swojego wyglądu do zadowalającego stanu. Nie powinno być wielkim zdziwieniem, że Ayako, jako osoba pracowita i uparta w dążeniu do celu, wybrała drugą drogę. I faktycznie, odniosła sukces; jeśli tylko przestrzega swojej codziennej rutyny, bez najmniejszego wahania można ją określić jako osobę ładną.

Owalna twarz, regularne rysy, brwi wyraźnie zaznaczone; ciemne, typowo azjatyckie oczy; mały nos, drobne usta, praktycznie zawsze pomalowane: albo neutralnie, jeśli jest w pracy, albo czerwienią lub ciemnym fioletem. Nie ma zaznaczonych kości policzkowych (chociaż zaznacza je samodzielnie); jakby dla równowagi, jej obojczyki nieustannie odstają, rzecz dość naturalna przy jej wadze – 41 kg przy 156 cm. Sylwetka standardowa dla chudej Azjatki, przypominająca raczej prostokąt niż klepsydrę.

Włosy również są efektem jej rygorystycznego dbania o wygląd. Spędza nad nimi mnóstwo czasu i sama uważa, że dbanie o nie jest jej głównym hobby. Długie – bo sięgające poniżej kości biodrowych, gęste, głęboko czarne, z prostą grzywką; zwykle nosi je spięte, dla wygody.

Zawsze lubiła style retro; być może właśnie stąd wzięła się jej całkowicie szczera miłość do kimon. Jej stylizacje są nienaganne, chociaż zaznajomieni z tematem ludzie mogą zauważyć, że dość luźno podchodzi do przypisanego im dawnego kodu kulturowego. Takich ludzi jest jednak mało, a dla większości Ayako wygląda po prostu jak lekko ekscentryczna tradycjonalistka.

Do pracy, zgodnie z zasadami, nosi uniform cywilnego oddziału S.SPECu, pozbawiony odznaczeń; twierdzi, że odznaczenia są domeną wojskową i nie ma powodu, dla którego cywile mieliby je nosić. Drugim odstępstwem jest mieszanie niektórych części stroju służbowego ze swoimi prywatnymi ubraniami, o bardzo minimalistycznych krojach: zwykle dotyczy to koszul i butów.

Jej głos jest dość melodyjny, wpadający w alt. Mówi nieco nosowo, zazwyczaj z lekko znudzonym zabarwieniem.


Historia

Wersja tl;dr:

Spoiler:

Wersja dłuższa:

Spoiler:

Dodatkowe:

- zna angielski oraz chiński na bardzo zaawansowanym poziomie
- raz padła ofiarą nieudanego zamachu; podczas oficjalnego przemówienia nieznany strzelec postrzelił ją w prawe ramię. Oburzyło to opinię publiczną, zapewniając drastyczny wzrost jej popularności w społeczeństwie, oraz zostawiło pamiątkę w postaci okrągłej blizny.
- potrafi grać na skrzypcach, ale nie ma do tego wielkiego talentu czy zamiłowania. Ze względu na zainteresowania ma dużą wiedzę humanistyczną.
- nie ma poczucia humoru. Nigdy nie miała. Wszelkie żarty zbywa uprzejmym, choć niezbyt zainteresowanym uśmiechem - o ile nie obrazi się, uznając, że rozmówca z niej kpi.