Growlithe napisał:Pewnie. Moje ramię / przedramię / dłoń jest do twojej pełnej dyspozycji. I słyszysz podwójne odgłosy?

Dziękuję. ^^

Growlithe napisał:Nieźle... ja tam w lesie czuje się doskonale. Arthura ciągle ciągnę do tego trzydzieści minut drogi od mojego domu, ale teraz już coś nie chce mnie nawet widzieć. Samemu to też nie taka frajda jak z kimś...

Możesz mnie kiedyś zabrać. Szczególnie na jesień. Dlaczego? Ja jak mam dobry humor to mogę się zachowywać jak dziecko, które bawi się wszystkim co spotka. Jak to ktoś kiedyś mnie ładnie podsumował "Młoda na sercu, dorosła na umyśle".

W lesie jest za dużo pająków...

Dlaczego wszyscy piszą o domu SlenderMan'a? Wy chcecie zbierać kartki! Idę z wami, przechytrzyłam was! Chcieliście iść bezemnie...! Poza tym, im więcej osób tym raźniej, nieprawdaż? Nie patrząc, ja też dobrze czuje się w lesie jednak moje halucynacje mi wtedy odwalają że zawsze do lasu idę z psem bo czuję się obserwowana przez moją sunię...

Lolicon ヽ༼ຈل͜ຈ༽ﾉ napisał:W lesie jest za dużo pająków...

Ciebie też potrzymałbym za rękę. *le zapłon szachisty* Poza tym nie ma ich tam aż tak dużo. Jak byłem z Arthurem, to spotkaliśmy tylko jednego dżentelmena na łące... Ale wziąłem go i przeniosłem na drugi koniec, bo by mi się Arth wykrwawił, wydrapując sobie skórę na ramieniu do mięśni, uh.

Gilb napisał:Ale wziąłem go i przeniosłem...

... ;_____;
Jest dużo! Siedzą na tych swoich pajęczynach pomiędzy drzewami jak jakieś jebane pułapki.

Bo to są jebane pułapki. One tylko czyhają na niewinne stworzenia, by spaść na nie i po nich połazić. Jak każde inne ustrojstwo, które pełza i mieszka w trawie.

No dokładnie. Dlatego z matką po lesie zawsze łaziliśmy z kijami, a potem zrobiłem bunt nastolatka i już nigdy więcej nie zawitałem do lasu.
Fuck da forest.

No, zawsze jak zmuszali mnie do chodzenia na grzyby, gdy byłem młodszy to wypatrywałem pajęczyn. W sumie wtedy jeszcze obawiałem się pająków. Nikt nie chciałby wylądować z krzyżakiem na ryju. No, ale teraz trzeba sobie jakoś radzić. Ostatnio pająk zwiesił mi się z okna tuż przed twarzą i było takie: Coś mi tu nie gra... *odsuwa głowę i zerk na wiszącego pająka* No to wziąłem kartkę i bohatersko go zgniotłem. ~

Na obozie dwa razy weszłam w takie gigantyczne pajęczyny, zrobione na dwóch drzewach... byłam wtedy na manewrach i nocowaliśmy w lesie, więc niewiele było widać. ._. Niektórzy dopiero po jakimś czasie się orientowali, że w cokolwiek wleźli... a mali, niechciani goście chodzili im po plecach i... wrrr.. *czuje się jakby opowiadała horror*

Przestańcie, bo aż ciary mam. I moja matka w ogóle bawi się w bohaterkę i każdego pająka łapie w szklankę i wyrzuca przez okno asdfghjk.

... też nie zabijam pająków. Biorę to, na czym aktualnie są (książka, kartka, whatevah), do szklanki, rzadziej łapię za pajęczynę i zwyczajnie wynoszę. Mnie nic złego nie zrobiły, niech sobie żyją, byle nie w moim pokoju. Między innymi dlatego nie rozdeptałem pająka, jak byłem z Arthurem na randce na polanie i sobie buszowaliśmy pod drzewem na kocu. A było w chuj gorąco, więc [pająk] powinien mi być wdzięczny, że ruszyłem leniwą dupę, wziąłem go i wyniosłem na drugą stronę polany.

Chociaż to i tak przykre, że wszyscy nie znosicie lasów, bo robaki. *samotnie błądzący wśród drzew*